Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συντρόφους και τη συντρόφισσα που συνελήφθησαν στις 8/2/22
Διανύουμε μία περίοδο όπου τα αποτελέσματα του εκμεταλλευτικού συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας, ιδίως με τη μορφή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται χρόνια τώρα και οξύνονται υπέρμετρα το τελευταίο διάστημα, είναι εμφανή στην καθημερινότητα του συνόλου της κοινωνικής βάσης. Στο μέτωπο της πανδημίας έχουμε τουλάχιστον 80 νεκρούς τη μέρα στα υπερφορτωμένα νοσοκομεία εξαιτίας της συνειδητής απόφασης του κράτους να μην ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας. Άστεγοι αφήνουν την τελευταία τους πνοή στο δρόμο παλεύοντας με το κρύο τη στιγμή που τα νοίκια ανεβαίνουν σε απλησίαστα επίπεδα. Εργάτες απολύονται μαζικά, μισθοί που δε φτάνουν ούτε για τα βασικά, με την τιμή ρεύματος, θέρμανσης, καυσίμων και ειδών πρώτης ανάγκης να εκτοξεύονται. Και όλα αυτά σε μία περίοδο όπου το κράτος αποποιείται το σύνολο των ευθυνών του καθώς είναι “ατομική μας ευθύνη” αν αρρωστήσουμε, αν εγκλωβιστούμε στο χιόνι, αν δε βρίσκουμε δουλειά, κοκ.
Σε αυτή τη συγκυρία όπως είναι αναμενόμενο η δυσαρέσκεια και η οργή όλο και γιγαντώνονται και συχνά πλέον εκφράζονται με τη μορφή αγώνων. Μόλις την περασμένη άνοιξη είδαμε να ανθίζει το φοιτητικό κίνημα με δυναμικούς και μαζικούς αγώνες ενάντια στο νομοσχέδιο Κεραμέως το οποίο μεταξύ άλλων προωθεί ακόμα παραπάνω την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ποινικοποιεί τη φοιτητική συνδικαλιστική δράση και ιδρύει την πανεπιστημιακή αστυνομία. Λίγους μήνες μετά οι εργαζόμενοι της e-food κατάφεραν να αποτρέψουν την καθολική μετατροπή τους σε “freelancers” και κατέκτησαν συμβάσεις αορίστου χρόνου. Αντίστοιχοι αγώνες σε μεγαλύτερη ή μικρότερη κλίμα συνεχίζουν να ξεπηδούν το τελευταίο διάστημα θυμίζοντας στους εκμεταλλευόμενους ότι όταν στεκόμαστε συλλογικά έχουμε δύναμη.