ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
Η καταστολή είναι ένα δομικό κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής λειτουργίας, πόσο μάλλον σε στιγμές που λαμβάνει χώρα ραγδαία όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης όπως είναι η περίοδος που διανύουμε εδώ και πάνω από μια δεκαετία πλέον. Διαβάστε περισσότερα
Το ελληνικό κεφάλαιο, με δούρειο ίππο την πανδημία, έχει περάσει δεκάδες μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν εν μέσω lockdown και ως αποτέλεσμα θα έχουν την αύξηση της κερδοφορίας του και την επιδείνωση των όρων ζωής των από τα κατω. Το κράτος καθώς έχει γνώση του τι έρχεται, επενδύει σε αυτό που ξέρει καλά, δηλαδή στην θωράκιση της αστυνομίας και την καταστολή όσων αγωνίζονται. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η πρωτοφανής στοχοποίηση των συντρόφων και των συντροφισσών που είδαν δημοσιευμένα σε “δημοσιογραφικό” άρθρο τις πινακίδες και τις μάρκες από τα μηχανάκια τους. Παρακάτω παρατίθεται το κείμενο τους. Η αλληλεγγύη θα νικήσει!
“Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί.
Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές.
Οι άνεργοι πεινούσαν.
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται.
Τα χέρια που ήταν σταυρωμένα, σαλεύουν πάλι:
Φτιάχνουν οβίδες.”
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Η κρίση που βιώνει ο καπιταλισμός σήμερα, και η πανδημία που ο ίδιος προκάλεσε με την ατέρμονη και χυδαία εκμετάλλευση της φύσης, μας δείχνει το χαρακτήρα του με τον πιο σκληρό τρόπο. Ένα χαρακτήρα που απαιτεί την περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης, την εκτεταμένη καταστολή και την καλλιέργεια του φόβου μέσω των σωμάτων ασφαλείας, και φυσικά την εξάπλωση του κεφαλαίου, όχι μόνο για να αυξάνονται τα κέρδη της άρχουσας τάξης, αλλά και για να εξασφαλιστεί η ίδια η ύπαρξη του καπιταλισμού.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
Καθώς η ελληνική αστική τάξη και ορισμένα κομμάτια της κοινωνίας γιορτάζουν μεθυσμένα κάτω από πατριωτικές κορώνες τα 200 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, η πολυεθνική εργατική τάξη παραμένει κατακερματισμένη με ανθρώπους της να βρίσκονται διασωληνωμένοι έξω από τις ΜΕΘ, στοιβαγμένοι σε φυλακές ή χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και κλειδωμένοι στα σπίτια τους. Ταυτόχρονα η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους συνεχίζει να δολοφονεί κατατρεγμένους από τον πόλεμο και την φτώχια μετανάστες στον Έβρο, στο Αιγαίο αλλά και μέσα στα κολαστήρια που ονομάζουν κέντρα φιλοξενίας. Με τις μνήμες του τελευταίου διπλού ναυαγίου που είχε ως προορισμό το ιταλικό νησί Λαμπεντούζα και κόστισε την ζωή σε 40 μετανάστ(ρι)ες να είναι ακόμα νωπές, δύο νέα περιστατικά ήρθαν να προστεθούν στην μακρά λίστα δολοφονιών που έχουν πραγματοποιηθεί για την «προστασία της Ευρώπης Φρούριο».