Μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/στις μεταναστ(ρι)ες

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

 

Καθώς η ελληνική αστική τάξη και ορισμένα κομμάτια της κοινωνίας γιορτάζουν μεθυσμένα κάτω από πατριωτικές κορώνες τα 200 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, η πολυεθνική εργατική τάξη παραμένει κατακερματισμένη με ανθρώπους της να βρίσκονται διασωληνωμένοι έξω από τις ΜΕΘ, στοιβαγμένοι σε φυλακές ή χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και κλειδωμένοι στα σπίτια τους. Ταυτόχρονα η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους συνεχίζει να δολοφονεί κατατρεγμένους από τον πόλεμο και την φτώχια μετανάστες στον Έβρο, στο Αιγαίο αλλά και μέσα στα κολαστήρια που ονομάζουν κέντρα φιλοξενίας. Με τις μνήμες του τελευταίου διπλού ναυαγίου που είχε ως προορισμό το ιταλικό νησί Λαμπεντούζα και κόστισε την ζωή σε 40 μετανάστ(ρι)ες να είναι ακόμα νωπές, δύο νέα περιστατικά ήρθαν να προστεθούν στην μακρά λίστα δολοφονιών που έχουν πραγματοποιηθεί για την «προστασία της Ευρώπης Φρούριο».

Παρασκευή 26/3/2021

Στο προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης στην Κω αφήνει την τελευταία του πνοή ο Macky Diabete από την Γουινέα. Η ρατσιστική και δολοφονική αμέλεια των μπάτσων που εποπτεύουν τους κρατούμενους στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Κω οδήγησε στο θάνατο τον άτυχο μετανάστη, αφού οι έντονοι πόνοι και οι κραυγές του δεν ήταν αρκετές για να τους πείσουν ώστε να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο όπου θα λάμβανε την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη. Αιτία θανάτου του, εν έτη 2021, οξεία σκωληκοειδίτιδα που εξελίχθηκε σε περιτονίτιδα λόγω μη ιατρικής φροντίδας. Τα βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο και φυσικά όχι στα κανάλια των μεγαλοεπιχειρηματιών, είναι πραγματικά σοκαριστικά και παρουσιάζουν τον δολοφονημένο από το ελληνικό κράτος μετανάστη να σφαδάζει και να παρακαλάει να μεταφερθεί σε κάποιο γιατρό.

Σάββατο 27/3/2021

Το θλιβερό συμβάν λαμβάνει χώρα στο προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης Κορίνθου, εκεί όπου ο χρόνος παραμένει παγωμένος για εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες που κρατούνται φυλακισμένοι σε άθλιες συνθήκες, «κατηγορούμενοι για το γεγονός πως δεν έχουν χαρτιά». Πέρα από τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν, σημαντικό κρίνεται το να αφουγκραστούμε τι σημαίνει για την ψυχολογία των ανθρώπων αυτών η άδικη φυλάκισή τους, η ρατσιστική βία που δέχονται από τις αστυνομικές δυνάμεις και φυσικά η απουσία οποιασδήποτε ενημέρωσης σχετικά με την πορεία των αιτημάτων τους αλλά και του χρόνου παραμονής τους εκεί. Στις 27 Μαρτίου λοιπόν, 24χρονος μετανάστης κούρδικης καταγωγής μετά από 16 μήνες παραμονής στο κολαστήριο της Κορίνθου και περιμένοντας την απόφαση που θα τον οδηγούσε εκτός «φυλακής», ενημερώνεται για την παράταση της κράτησης του στο συγκεκριμένο κέντρο.

Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή για όποια πέτυχε την είδηση με ψιλά γράμματα σε κάποιο ειδησεογραφικό. Συγκρατούμενοι του,τον εντοπίζουν νεκρό στην τουαλέτα, αφού ο ίδιος έχει θέσει τέλος στην ζωή του περνώντας θηλιά στο λαιμό του. Ακολουθεί εξέγερση στο κέντρο κράτησης με του μετανάστες να επιτίθενται στον εξοπλισμό της φυλακής τους, και φυσικά να δέχονται την κρατική βία από τις αστυνομικές δυνάμεις.

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

 

Για εμάς η αλληλεγγύη σε αυτούς τους ανθρώπους είναι αδιαπραγμάτευτη, ανεξάρτητα από το αν κατέληξαν εδώ για να γλιτώσουν από την εξαθλίωση που τους επέβαλε ή από τις βόμβες που τους έριξε ο δυτικός κόσμος. Η αλληλεγγύη αυτή δεν εκπορεύεται από ανθρωπιστικά αντανακλαστικά, αλλά από την ταξική μας ανάλυση που αντικειμενικά τοποθετεί τους μετανάστες στον πάτο της εργατικής τάξης, καθώς είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς φωνή, χωρίς πρόσβαση στην κάλυψη πολύ βασικών αναγκών. Μια συνθήκη δηλαδή που αν και εκδηλώνεται με πολλαπλάσια σφοδρότητα στις μετανάστριες, φαντάζει γνώριμη και στους ντόπιους προλετάριους.

Σήμερα που οι μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν την περίοδο της καραντίνας έχουν επιδεινώσει για τα καλά τους όρους ζωής μας, σήμερα που η μπότα της κρατικής καταστολής έχει πλέον ξεφύγει από κάθε όριο και πατάει όποιον βρει μπροστά της, σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε πως αυτά που πραγματικά μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας λένε ότι μας χωρίζουν. Ενάντια λοιπόν στους επίπλαστους αστικούς διαχωρισμούς με βάση το φύλο, την φυλή, τη σεξουαλικότητα, τη θρησκεία, το χρώμα, την καταγωγή, να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη χτίζοντας κοινότητες αντίστασης και αγώνα.

 

-Κοινοί αγώνες ντόπιων – μεταναστ(ρι)ών εναντία στα σύνορα, τους πολέμους, τις διακρίσεις, την καταπίεση, την εκμετάλλευση

-Ελευθερία μετακίνησης προς την ηπειρωτική χώρα και την Ευρώπη | Νομιμοποιητικά έγγραφα για όλους/ες

-Αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, πρόσβαση σε σίτιση, στέγαση, περίθαλψη για όλους/ες

-Αγώνας μέχρι την αταξική κοινωνία, όπου όλα θα είναι για όλους.

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 04/04 ΣΤΗ 13:00, ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ