Αντιπολεμική πορεία εν όψει της επίσκεψης του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαικ Πομπέο

Με αφορμή την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαικ Πομπέο

“Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα, ζητάνε θυσίες

Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθούν.”

Η εξάπλωση του κορωνοϊού την περασμένη άνοιξη επιτάχυνε το βάθεμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που βιώνουμε στο πετσί μας εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Στη χώρα μας, και σε συνδυασμό με τις κρατικές πολιτικές τόσο τα προηγούμενα χρόνια όσο και με την εμφάνιση της πανδημίας, αυτή η κατάσταση σήμανε την αύξηση του χρέουςς σε πρωτοφανές ποσοστό άνω του 200% του ΑΕΠ, εκτόξευση της ανεργίας και της ελαστικής εργασίας, επαναφορά των πλειστηριασμών, και νομοσχέδια που προωθούν ανοιχτά την όξυνση της εκμετάλλευσης των ζωών μας και του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και την καταστολή των διαφαινόμενων κοινωνικών αντιδράσεων.

Με ένα σύστημα υγείας στα όριά του (με νέες απεργίες υγειονομικών αυτές τις μέρες), με δεκάδες σχολεία να τελούν υπό κατάληψη αντιδρώντας στον παραλογισμό του να αυξάνονται οι μαθητές στις τάξεις και να μειώνονται οι εκπαιδευτικοί ή να υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού καθαριότητας των σχολικών κτιρίων εν μέσω πανδημίας, αλλά και στη γενικότερη υποχρηματοδότηση της παιδείας (σε αντίθεση πχ με το στρατό), με χιλιάδες αόρατες μετανάστριες να μην μπορούν να ζήσουν άλλο κάτω από τραγικές συνθήκες, αποκλεισμένες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, και με το ενδεχόμενο της περαιτέρω όξυνσης της κρίσης και της φτωχοποίησης ενός όλο και μεγαλύτερου κομματιού των από τα κάτω να είναι ορατό, ιδίως σε πιθανό νέο lockdown, το κράτος -παράλληλα με τον πάγιο στόχο της επίτευξης κερδοφορίας για την αστική τάξη- επιδιώκει με κάθε δυνατό τρόπο να εξασφαλίσει κοινωνική νομιμότητα και να αποποιηθεί των ευθυνών του. Έτσι, μετά το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και τα εκατομμύρια που δόθηκαν στα ΜΜΕ, τον τελευταίο καιρό παίζουν όλο και πιο έντονα τα ελληνοτουρκικά, με την “τουρκική προκλητικότητα” να αποτελεί καθημερινή φράση στα δελτία ειδήσεων, αποβλέποντας στην ενίσχυση της εθνικής ενότητας, την άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων και την ταύτιση με τις κρατικές πολιτικές, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε και μια προσπάθεια του ελληνικού κράτους να εδραιωθεί και να αναβαθμιστεί γεωπολιτικά στην περιοχή.

“Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:

Πόλεμος και ειρήνη είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά.

Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους, μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.

Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους,
καθώς ο γιος από τη μάνα, έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.

Ο πόλεμός τους σκοτώνει, ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους”

Εξορύξεις και διακρατικοί ανταγωνισμοί στην Ανατολική Μεσόγειο

Με τη διαμάχη ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας-Τουρκίας για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής (για τα κέρδη των ίδιων αλλά και των πολυεθνικών κολοσσών με τους οποίους συνεργάζονται) να εντείνεται συνεχώς και να παρουσιάζεται πλέον με πολεμικούς όρους, αλλά και με την Τουρκία να αναδεικνύεται σε σημαντικό παράγοντα για τις ΗΠΑ -εν μέσω των παγκόσμιων ενεργειακών, εμπορικών και τεχνολογικών ανταγωνισμών και την προσπάθεια για ανάσχεση των ρωσικών και κινεζικών συμφερόντων-, να ευνοείται από τις εξελίξεις στο μέτωπο της Λιβύης και να προσεγγίζεται μετά από χρόνια από το Ισραήλ, γίνεται επιτακτικό για το ελληνικό κράτος να μη χάσει έδαφος στο κυνήγι ενός ολοένα και πιο αυξημένου ρόλου στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.

Σ’αυτό το πλαίσιο λοιπόν, είχαμε τους τελευταίους μήνες την έγκριση από τη Βουλή της συμφωνίας για τον East Med και την αναβάθμιση της στρατιωτικής-εξοπλιστικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ (με την ΕΛΒΟ μάλιστα να περνάει στα χέρια της ισραηλινής πολεμικής βιομηχανίας), συμφωνίες για οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο (έπειτα από 15 χρόνια άκαρπων διαπραγματεύσεων και λίγο μόλις καιρό μετά το περίφημο τουρκολιβυκό σύμφωνο) και την Αλβανία, ανακοινώσεις από την κοινοπραξία Total, Exxon Mobile και ΕΛΠΕ για έρευνες υδρογονανθράκων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης από τις αρχές του 2021, ενώ το πιο πρόσφατο επεισόδιο της πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους προβλέπει την εκταμίευση 10 δις για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων από τη Γαλλία και εξαγγελίες για 15.000 προσλήψεις στις ένοπλες δυνάμεις, με δημοσιογράφους αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να τολμάνε να μιλήσουν για “θυσίες που πρέπει να γίνουν επιτέλους για τη θωράκιση των ένοπλων δυνάμεων”.

Εμβάθυνση της στρατιωτικής και οικονομικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και επίσκεψη Πομπέο

Σε μια τέτοια περίσταση, δε θα μπορούσε να απουσιάζει και η προσπάθεια για όλο και μεγαλύτερη αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας και ΗΠΑ. Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις πραγματοποιούνται, και αμερικάνικες επενδύσεις ετοιμάζονται για λιμάνια της Βορείου Ελλάδος (με τις ΗΠΑ να μετατρέπονται σε κύριο ελεγκτή των οδικών, αεροπορικών και θαλάσσιων διαδρομών κάθε ροής εμπορευμάτων από και προς τη Μαύρη Θάλασσα, δηλαδή τη Ρωσία), αλλά και για ναυπηγεία όπως της Ελευσίνας για την παραγωγή πολεμικών φρεγατών. Η ελληνική επικράτεια έχει μετατραπεί σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, ενώ τις προηγούμενες μέρες έγιναν συζητήσεις με τη DFC (αμερικανική αναπτυξιακή τράπεζα) για “επενδύσεις” συνολικού ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, λίγο μόλις καιρό μετά τις επενδύσεις της Pfizer και της Cisco στην πόλη μας.

Έτσι, μετά από 4,5 χρόνια διαρκούς αναβάθμισης των οικονομικών, ενεργειακών και στρατιωτικών σχέσεων Ελλάδας και Η.Π.Α. που είχαν την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ, και ένα μόλις χρόνο μετά την περσινή του επίσκεψη για την υπογραφή της νέας -αορίστου χρόνου- συμφωνίας “αμυντικής συνεργασίας” μεταξύ των δύο κρατών, ο υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α. Μάικ Πομπέο έρχεται ξανά στην Ελλάδα, όχι μόνο για την εκτόνωση των εντάσεων στην περιοχή, αλλά για να προωθήσει την εμβάθυνση των επιχειρηματικών σχέσεων και της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, μέσα από συναντήσεις με εκπροσώπους της ντόπιας αστικής τάξης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και για να ισχυροποιήσει περαιτέρω τη θέση των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, με τη Βόρεια Ελλάδα να αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα προκειμένου να επιτευχθεί η απεξάρτηση της διψασμένης για ενέργεια Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Ξεχωριστή σημασία έχει και η επίσκεψη στη βάση της Σούδας, μια βάση από την οποία ξεκινούσαν βομβαρδισμοί στον πόλεμο της Συρίας.

“Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.

Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι.

Στους νικημένους ο φτωχός λαός πέθαινε απ’ την πείνα

Στους νικητές ο φτωχός λαός, πέθαινε το ίδιο.”

Σε πόλεμο κι ειρήνη χαμένοι είμαστε εμείς

Αυτή η ολοένα και αυξανόμενη πρόσδεσή του ελληνικού κράτους στον μιλιταριστικό και πολεμοκάπηλο μηχανισμό του ΝΑΤΟ και στο βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, και οι τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες, τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες από εμάς αδυνατούμε να καλύψουμε ακόμα και τις βασικές μας ανάγκες, μόνο καλό σημάδι δεν είναι για όλους εμάς τους καταπιεσμένους. Σε διάφορες κρίσεις του καπιταλισμού στην πορεία της ιστορίας, οι πολεμικές συρράξεις είναι αυτές που του παρέχουν οδούς για το ξεπέρασμά τους, μέσω του ανοίγματος νέων αγορών και της δημιουργίας ακόμα φθηνότερου εργατικού δυναμικού. Παράλληλα, όλοι οι πόλεμοι είχαν καταστρεπτικό αντίκτυπο στις ζωές των εκμεταλλευόμενων και έσπειραν το λιμό, την εξαθλίωση, το θάνατο και στις δύο πλευρές των συνόρων ανεξαιρέτως. Μόνο συγκεκριμένα κομμάτια των αστικών τάξεων που τους διεξήγαγαν είχαν κέρδος από αυτούς, αν και παρά τα καλέσματα για διαταξική συστράτευση κάτω από τη σημαία της εθνικής ενότητας, οι ίδιοι δεν πήγαν ποτέ να πολεμήσουν. Έτσι εκατομμύρια προλετάριοι σακατεύτηκαν, έχασαν ή κατέστρεψαν τις ζωές τους για τα συμφέροντα αυτών που τους ξεζούμιζαν και τους πέθαιναν λίγο-λίγο στον καιρό της «ειρήνης». Έτσι και σήμερα, ο πόλεμος για τον οποίο μας προετοιμάζουν, σε περίπτωση που τελικά εκδηλωθεί, θα είναι μια σφαγή της εργατικής τάξης για τα κέρδη πολυεθνικών και ντόπιων εκμεταλλευτών, ενώ -ακόμα και να παραβλέψουμε τις ασύλληπτες περιβαλλοντικές επιπτώσεις- κανένα όφελος δε θα έχουν οι εκμεταλλευόμενοι της περιοχής από ενδεχόμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων.

“Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.

Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.

Μόνο που έχει ένα ελάττωμα: ξέρει να σκέφτεται.”

Μπ. Μπρεχτ, Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου

Τώρα λοιπόν, που το ελληνικό κράτος οξύνει τον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, την πειθάρχηση και την εντατικοποίηση της εργασίας μας, που αποζητά όλο και μεγαλύτερες θυσίες για το “εθνικό συμφέρον”, που με την καταστολή προσπαθεί να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στα μετόπισθεν για να μπορέσει ανεμπόδιστο να φλερτάρει με πολεμικά επεισόδια για τα κέρδη μιας χούφτας παρασίτων, τώρα που προετοιμάζει εντατικά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να χύσουν το αίμα τους σε “καιρούς πολέμου” για τα συμφέροντα αυτών που τους εκμεταλλεύονται σε “καιρούς ειρήνης”, τώρα που διώκει εμμονικά τους αρνητές στράτευσης αλλά και κάθε άνθρωπο που τολμά να αγωνιστεί για το ταξικό του δίκιο, είναι που γίνεται όλο και πιο επιτακτικό να δομήσουμε ένα αντιπολεμικό κίνημα με ταξικά και διεθνιστικά χαρακτηριστικά. Να δείξουμε ότι καταλαβαίνουμε ότι όποια χώρα κι αν αποκτήσει μεγαλύτερη κυριαρχία στο Αιγαίο, όπως και αν οριοθετηθούν τελικά οι ΑΟΖ, οι ίδιες άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουμε και ζούμε θα συνεχίσουν να υπάρχουν, την ίδια και ίσως ακόμα πιο εντατική εκμετάλλευση θα συνεχίσουμε να βιώνουμε όλοι οι καταπιεσμένοι και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Να οργανώσουμε ένα κίνημα που θα ανοίξει και θα βαθύνει μέσα στην κοινωνία τη συζήτηση και τον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα των πολέμων αλλά και ενάντια στην “ειρήνη” που τους γεννά, και που για εμάς σημαίνει ανεργία, κακοπληρωμένη και ελαστική εργασία, ιδιωτικοποιήσεις, καταστολή, φτώχεια, διακρίσεις, θάνατο στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα εργατικά “ατυχήματα”. Ένα κίνημα που θα μπορέσει να συνδεθεί με τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες που υπερασπίζονται το φυσικό κόσμο από την καπιταλιστική απληστία, ένα κίνημα που θα μπορέσει να συνδεθεί με τους εργατικούς αγώνες που προσπαθούν να μπλοκάρουν την περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας και των ζωών μας. Που θα παλέψει μαζί με τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες ενάντια στο σύστημα που γεννάει την προσφυγιά και το θάνατο, που θα τολμήσει να έρθει σε επαφή με τους αγωνιστές των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, του κόσμου καταργώντας στην πράξη τους επίπλαστους εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς.

Είναι ανάγκη και μονόδρομος για την εκμεταλλευόμενη τάξη να αντιληφθούμε τον ταξικό πόλεμο ως τον τελευταίο πόλεμο. Να αγωνιστούμε και να οργανωθούμε συλλογικά και να συνδέσουμε όλους τους επιμέρους αγώνες σε μια κοινή απελευθερωτική προοπτική που θα στοχεύει στην καταστροφή κράτους και κεφαλαίου. Να τολμήσουμε να νικήσουμε για να ζήσουμε εμείς και οι επόμενοι σε έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και λεηλασία της φύσης, χωρίς ανισότητες και διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο και τη σεξουαλικότητα, χωρίς κράτη και καπιταλισμό, χωρίς έθνη και σύνορα, πολέμους και φτώχεια.

 

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ,
ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ,

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ

ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / anatolika.espivblogs.net