Κρέμασμα πανό για πολιτικούς κρατούμενους σε γειτονιές της πόλης

Τις προηγούμενες μέρες κρεμάσαμε πανό για πολιτικούς κρατούμενους σε γειτονιές των ανατολικών ενόψει:

• της αίτησης αποφυλάκισης του Γιάννη Μιχαηλίδη, που κρατείται εκδικητικά παρότι έχει εκπληρώσει από το Δεκέμβρη -και μετά από 8,5 χρόνια κράτησης- τους απαραίτητους όρους για την αποφυλάκισή του
• του εφετείου του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και του Βαγγέλη Σταθόπουλου, που έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε 19 χρόνια κράτησης για την αλληλεγγύη που έδειξε σε έναν τραυματισμένο και κυνηγημένο σύντροφο

• για την υπόθεση του Χάρη Μαντζουρίδη που κρατείται εδώ και μήνες με βαρύτατες συνέπειες για την υγεία του, με βάση ένα “ανώνυμο τηλεφώνημα” και ένα “ορφανό” δείγμα DNA, και ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού
• για τους Θάνο Χατζηαγγέλου και Γεωργία Βούλγαρη, που κρατούνται από τις 8 Φλεβάρη, και τον Παναγιώτη Καλαϊτζή που είναι έγκλειστος για την ίδια υπόθεση, με μόνο στοιχείο τις προσωπικές του σχέσεις με τον ένα κατηγορούμενο
• για την υπόθεση των συντρόφων Φώτη Δ. Και Ιάσονα Ρ. που έχουν προφυλακιστεί από το Νοέμβρη, καθώς δε σταμάτησαν σε μπλόκο 3,5 χλμ μακριά από την τροχαία Πειραιά και κατηγορούνται για την επίθεση σε αυτή
• καθώς και για την κρατική σκευωρία με τους τέσσερις συντρόφους/ισσες που διώκονται για «συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση “Σύντροφοι-συντρόφισσες”» και κατηγορούνται για δεκάδες επιθέσεις, αντιμετωπίζοντας ασφυκτικούς περιοριστικούς όρους και ένα άτυπο καθεστώς ομηρίας.

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

Η καταστολή είναι ένα δομικό κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής λειτουργίας. Πόσο μάλλον σε στιγμές που λαμβάνει χώρα ραγδαία όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, όπως είναι η περίοδος που διανύουμε (εδώ και πάνω από μια δεκαετία), με τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι, και ολοένα και περισσότερος κόσμος να οδηγείται στα όρια της επιβίωσης -τόσο με την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης και των όρων ζωής μας, όσο και με την διεξαγωγή πολέμων σε πολλά σημεία του κόσμου.

Η καταστολή στοχεύει όλους όσους αγωνίζονται και αμφισβητούν την εξουσία, είτε αυτό συμβαίνει μέσα, είτε έξω από τις φυλακές. Είτε συμβαίνει με μαζικές κινητοποιήσεις και δημόσιες παρεμβάσεις, είτε μέσω επιθέσεων σε κρατικούς και καπιταλιστικούς φορείς. Τα υπεράριθμα δικαστήρια, με έωλα κατηγορητήρια, ψευδομαρτυρίες κι αμφιλεγόμενη χρήση δειγμάτων DNA από την αντιτρομοκρατική, οι εξαντλητικές ποινές, οι τρομονόμοι, η άρνηση χορήγησης αδειών σε αιχμάλωτους επαναστάτες, οι διώξεις συγγενικών και φιλικών τους ανθρώπων είναι ένας τρόπος που το κράτος εξαντλεί την εκδικητική του μανία πάνω στους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας που δεν σκύβουν το κεφάλι, έτσι ώστε να δείξει τι έρχεται σε κάθε ένα που δεν συμμορφώνεται με τις κρατικές επιταγές, ώστε να καλλιεργήσει ένα γενικευμένο φόβο σε όλες όσες σκέφτονται να αντισταθούν. Στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο που μαίνεται εμείς τασσόμαστε με τους ανθρώπους της τάξης μας που αγωνίζονται. Για’ μάς οι έγκλειστοι αγωνιστές και αγωνίστριες, οι αιχμάλωτοι επαναστάτες και επαναστάτριες, είναι σάρκα από τη σάρκα των κοινοτήτων αγώνα που δομούνται ενάντια στο καπιταλιστικό και εξουσιαστικό σύστημα. Θέλουμε και πρέπει να τους πάρουμε πίσω για να πορευτούμε μαζί στους δρόμους, πλάι στους υπόλοιπους ανθρώπους της επαναστατημένης εργατικής τάξης, και όλοι μαζί ενωμένοι να ανατρέψουμε κράτος και κεφάλαιο. Να καταστρέψουμε ολοκληρωτικά και συνολικά το σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση και την καταπίεση, τους πολέμους και την καπιταλιστική “ειρήνη”, και να τολμήσουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο χωρίς πλούσιους και φτωχούς, αφεντικά και εργάτες, χωρίς σύνορα και φυλακές, διακρίσεις και ανισότητες.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά // anatolika.espivblogs.net