Παρεμβάσεις με πανό και κείμενο για την επικείμενη απέλαση του συντρόφου Errol 

 ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ERROL -ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ

6 Δεκέμβρη 2008. Ημέρα ορόσημο τόσο για την -για ακόμη μια φορά- έμπρακτη απόδειξη οτι το κράτος δολοφονεί, όσο και για την κοινωνική εξέγερση και ανυπακοή που γεννήθηκαν εκείνη τη μέρα. 12 χρόνια μετά από τη δολοφονία του 15χρονου αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και η οργή μας δεν έχει καταλαγιάσει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε τη στιγμή που οι δολοφονίες από κράτος και κεφάλαιο κάθε άλλο παρά σταμάτησαν. Μπορεί να έχει περάσει κάποιος καιρός από την τελευταία δολοφονία με σφαίρες μπάτσων  της ΕΛ.ΑΣ όμως οι δολοφονίες  μέσω της εσκεμμένης υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας, μέσω της οικονομικής εξαθλίωσης όλο και περισσότερων ανθρώπων, μέσω του εγκλεισμού και του στοιβάγματος μεταναστριών και κρατούμενων σε camp και φυλακές εν καιρώ πανδημίας προσθέτουν διαρκώς ονόματα στη μακρά λίστα των κρατικών δολοφονιών. Αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με μία νέα ζοφερή πραγματικότητα, την οποία κράτος και αφεντικά αξιοποιούν ως ευκαιρία για την ένταση της εκμετάλλευσης της τάξης μας, καλούμαστε να βρούμε τρόπους να σπάσουμε τον τρόμο της απαγόρευσης κυκλοφορίας, της μπατσοκρατίας, των προστίμων και των διώξεων και να βγούμε στους δρόμους για να μπλοκάρουμε τους σχεδιασμούς τους. Να βγούμε στους δρόμους με την  υπευθυνότητα που μας επιβάλλει αποκλειστικά και μόνο η συνείδησή μας με άξονα την ανάγκη προστασίας των πιο ευάλωτων ανθρώπων της κοινωνικής βάσης και  φυσικά όχι όπως ορίζει την υπευθυνότητα το εγκληματικά ανεύθυνο κράτος με τους νόμους του. Τηρώντας λοιπόν όλα τα υγειονομικά μέτρα ώστε να διασφαλιστεί η μη περαιτέρω εξάπλωση του ιού τιμήσαμε τη μνήμη του δολοφονημένου 15χρονου Αλέξη.

Σε όλη την Ελλάδα το ανταγωνιστικό κίνημα κατάφερε να βρει τρόπους να κρατήσει τη μνήμη ζωντανή. Πορείες, συγκεντρώσεις και διαφόρων ειδών παρεμβάσεις λάβανε χώρα τη συγκεκριμένη μέρα, αλλά και τις προηγούμενες, με τον κόσμο του αγώνα να σπάει τα αντιφατικά μέτρα της κυβέρνησης που αποσκοπούν ξεκάθαρα στην υπέρμετρη καταστολή απο τη μία και στην αδιάκοπη ροή του κεφαλαίου από την άλλη αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες και τους θανάτους που αυτό επέφερε.

Φυσικά και όπως ήταν αναμενόμενο η καταστολή, στις προσπάθειες αντίδρασης και ανυπακοής, ήρθε με ποικίλους τρόπους δίχως όμως να χάσει την ωμότητά της. Πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα είδαμε κόσμο να χτυπιέται ανελέητα από τα ένστολα σκουπίδια της ΕΛ.ΑΣ., να πνίγεται από την αλόγιστη χρήση χημικών, να προσαγάγεται, να κυνηγιέται και να συλλαμβάνεται. Ανάμεσα σε αυτά αλλά και σε πολλά άλλα ευτράπελα ήρθε να προστεθεί η ανακοίνωση για επικείμενη απέλαση του Γάλλου συντρόφου Errol.

Μετά από προληπτική προσαγωγή του στα Εξάρχεια και αφού οδηγήθηκε πρώτα στη ΓΑΔΑ και έπειτα στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη του ανακοινώθηκε πως εκκρεμεί απόφαση για την απέλαση του. Μια απόφαση που στηρίζεται τόσο σε προηγούμενες συλλήψεις του (Βανκούβερ, Κουκάκι, Πολυτεχνείο κ.α. ) χωρίς ωστόσο να υπάρχουν εις βάρος του καταδικαστικές αποφάσεις  όσο και βασισμένη σε νομοθεσία σύμφωνα με την οποία δύναται να κινηθεί διαδικασία απέλασης αλλοδαπού σε περίπτωση που καταδικαστεί για κάποιο αδίκημα. Αυτό το νομικό πλαίσιο έχει συγκεκριμένα κριτήρια για το πότε δικαιολογείται η εφαρμογή του. Πιο συγκεκριμένα, η απέλαση επιτρέπεται (δεν επιβάλλεται) μόνο αν υπάρχει τελεσίδικη (δηλαδή όχι σε πρώτο βαθμό) καταδίκη για ποινές άνω του ενός έτους ή ανεξαρτήτως ποινής για ορισμένα μόνο κακουργήματα. Επιπλέον, προκειμένου να διασφαλίζεται η αναλογικότητα του αδικήματος με την ποινή οφείλουν να λαμβάνονται υπόψη ορισμενα κριτήρια όπως η φύση και η βαρύτητα του διαπραχθέντος αδικήματος, η διάρκεια διαμονής στη χώρα, η οικογενειακή κατάσταση κ.α.. Το παραθυράκι που αφήνουν οι δημιουργοί αυτού του νόμου προκιμένου να μπορεί να εφαρμόζεται κατά το δοκούν είναι το εάν ο αλλοδαπός που καταδικάστηκε για κάποιο αδίκημα χαρακτηρίζεται ως “δημόσιος κίνδυνος”. Καθώς όμως τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά για να μπορέσει να στηθεί η συγκεκριμένη σκευωρία καλύψαν όσα κενά υπήρχαν με τη νομοθεσία περί κινδύνου για τη δημόσια υγεία κατηγορώντας τον για δήθεν διασπορά του ιού covid-19. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος άνθρωπος που κατηγορείται ως κίνδυνος για τη δημόσια υγεία ήταν ο μόνος μαζί με ένα δικηγόρο που παρείχαν τις πρώτες βοήθειες σε ανήλικο συλληφθέντα ο οποίος έπαθε σοβαρή κρίση επιληψίας στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ όσο οι μπάτσοι στέκονταν απαθείς αφήνοντάς τον στη μοίρα του.

Ενάντια στην εκδικητική στάση του κράτους εμείς απαντάμε με αλληλεγγύη. Δημόσιος κίνδυνος είναι οι μπάτσοι που πλέον βρίσκονται σε κάθε γωνία με τα νύχια της καταστολής και της αυθαιρεσίας ακονισμένα να επιτίθονται σε περαστικούς, σε ντελιβεράδες, σε αγωνίστριες και γενικα σε όποιον και όποια πολύ απλά τους καπνίσει. Δημόσιος κίνδυνος είναι η ελληνική κυβέρνηση που με τη διαχείρισή της έχει καταδικάσει σε θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους εντός και εκτός των κελιών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Δημόσιος κίνδυνος είναι τα αφεντικά που για ακόμα μια φορά βρίσκουν την ευκαιρία να ξεζουμίσουν όσο περισσότερο μπορούν την εργατική τάξη στο βωμό του κέρδους. Δημόσιος κίνδυνος είναι η παντελής έλλειψη υγειονομικού εξοπλισμού και προσωπικού στα νοσοκομεία, οι στοιβαγμένοι μαθητές και καθηγητές στα σχολεία, οι στοιβαγμένες εργάτριες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Δημόσιος κίνδυνος είναι αυτόι που ευθύνονται  για όλα τα δεινά αυτού του κόσμου. Αυτοί όμως θα είναι και οι πρώτοι που θα πέσουν μόλις οι από τα κάτω αυτού του κόσμου οργανωθούμε και συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική μας δύναμη. Θα φροντίσουμε για αυτό.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ERROL ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ. ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ.

ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ