Ο δρόμος για την επιβίωση περνάει απ’ τα λερωμένα χέρια τους…

Εν όψει του αντεργατικού νομοσχεδίου που θα έρθει προς ψήφιση τις
επόμενες εβδομάδες και της πανελλαδικής απεργίας που κηρύχθηκε στις
26/11 ενάντια στο εν λόγο νομοσχέδιο, πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις με

 

 

πανό και αφισάκια πόρτα-πόρτα σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης.

 

Ο δρόμος για την επιβίωση περνάει απ’ τα λερωμένα χέρια τους…

Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε το κράτος και τ’αφεντικά να εκμεταλλεύονται την υγειονομική κρίση και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί με πρόφαση την αντιμετώπισή της πανδημίας, ως την ιδανική ευκαιρία για να προωθήσουν όσα ούτως ή άλλως είχαν στην ατζέντα τους.

Από το ξέσπασμα της πανδημίας την άνοιξη, έχει περάσει μια σειρά από ολοκληρωτικά και αντεργατικά μέτρα, καθώς και νομοσχέδια που εντείνουν την υποτίμηση των όρων ζωής μας (νέο ασφαλιστικό, νομοσχέδιο ποινικοποίησης των διαδηλώσεων, νομοσχέδια για την εκπαίδευση, την “ανάπτυξη” και το μεταναστευτικό, αλλά και ο νέος πτωχευτικός κώδικας που στην ουσία καταργεί οποιοδήποτε νομικό μέσο προστασίας της Α’ κατοικίας). Φυσικά, η επίθεση από τον κόσμο του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας δεν αποτελεί κάτι καινούργιο. Όποτε οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες υποχωρούσαν, οι κεφαλαιοκράτες άρπαζαν την ευκαιρία για την όξυνση της εκμετάλλευσης και την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Ενώ λοιπόν έχουν προηγηθεί μειώσεις μισθών, επιδομάτων και συντάξεων -με ταυτόχρονη αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση-, ενώ η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες και ανεργία έχουν βαρέσει κόκκινο, ενώ μετράμε εκατοντάδες εργατικά “ατυχήματα” τα τελευταία χρόνια λόγω ανεπαρκών μέτρων ασφαλείας, το τελειωτικό χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα έρχεται τώρα μέσω του νέου εργασιακού νομοσχεδίου που πρόκειται να ψηφιστεί εντός των επόμενων βδομάδων.

Το νομοσχέδιο αυτό μεταξύ άλλων προβλέπει:

• • Τη 10ωρη εργασία χωρίς πληρωμή για υπερωριακή απασχόληση (οι υπερωρίες δε θα πληρώνονται πλέον, αλλά θα μπορούν να δίνονται ως μειωμένο ωράριο, ρεπό ή άδεια εντός 6μήνου, ελαστικοποιώντας πλήρως τα προγράμματα των εργαζομένων).

• • Αύξηση στο πλαφόν των νόμιμων υπερωριών, χωρίς όμως να αυξάνονται και οι αποδοχές. Μέχρι σήμερα το ανώτατο όριο που μπορούσαν να απασχοληθούν οι εργάτ(ρι)ες σε υπερωρίες σε βιομηχανικές/βιοτεχνικές επιχειρήσεις ήταν 90 ώρες/έτος και σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους 120ώρες/έτος. Οι ώρες θα αυξηθούν κατά πολύ άνω των 120 ωρών και θα είναι ίδιες για όλους τους κλάδους.

• • Τη διεύρυνση της λίστας των κλάδων για τους οποίους θα επιτρέπεται κυριακάτικη εργασία, θεσμοθετώντας έτσι την έμμεση κατάργηση της πενθήμερης εργασίας.

• • Ο εργοδότης δικαιούται να απαγορεύσει στον εργαζόμενο την προσέλευση του στη δουλειά μετά την προειδοποίηση της απόλυσής του, ενώ η αποζημίωση έπειτα από προειδοποίηση είναι μειωμένη κατά 50%.

• • Σχεδόν το σύνολο των αρμοδιοτήτων της επιθεώρησης εργασίας μεταφέρονται στο αυτόνομο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου Ο.ΜΕ.Δ.(οργανισμός μεσολάβησης και διαιτησίας). Για προσφυγή στην Ο.ΜΕ.Δ είναι απαραίτητη η παρουσία δικηγόρου, γεγονός που συνεπάγεται οικονομική επιβάρυνση, ενώ θα είναι ακόμα πιο χρονοβόρα διαδικασία απ’ ότι ήταν.

• • Δίνει επίσης το δικαίωμα στον εργοδότη να συστήνει ατομική σύμβαση εργασίας με τον εργαζόμενο ακόμα κι αν υπάρχει ήδη συλλογική σύμβαση εργασίας, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη δημιουργία συμβάσεων με πολύ δυσμενέστερους όρους εργασίας.

• • Τελειοποιείται το ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματίων και συνδικαλιστικών οργανώσεων καθώς η άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος αποκτά ως προϋπόθεση την απογραφή στο Γενικό Μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων.

• • Η ψηφοφορία για την κήρυξη απεργίας θα είναι υποχρεωτικά ηλεκτρονική. Έτσι, υπονομεύονται και τίθενται στην αδιαφάνεια οι απαραίτητες διαδικασίες για την κήρυξη μιας απεργίας που πριν εξασφαλιζόταν με τη φυσική παρουσία στις γενικές συνελεύσεις, ενώ βάλλεται και η κοινωνικοποίηση και η πολιτικοποίηση των εργαζομένων.

• • Ποινικοποιούνται οι απεργιακές κινητοποιήσεις μέσω μίας άκρως ασαφούς διατύπωσης σύμφωνα με την οποία αν κατά την διάρκεια απεργίας ασκηθεί ψυχολογική ή σωματική βία η απεργία καθίσταται παράνομη, κατ’ επέκταση οι μετέχοντες μπορούν να απολυθούν και ο εργοδότης δικαιούται να διεκδικήσει αποζημίωση.

• • Σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους κρίνεται ως “κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο” είναι απαραίτητο να εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον το 40% του συνολικού προσωπικού ακόμα και τις ημέρες κηρυγμένης απεργίας. Αυτό στην ουσία ακυρώνει την απεργία ως μέσο αγώνα, αφού η “παραγωγή” συνεχίζει κανονικά χωρίς καμία πίεση στην εργοδοσία και επίσης καλλιεργεί την απεργοσπασία που πάλι είναι προς όφελος της εργοδοσίας.

…μέχρι να αντισταθούμε και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι της ίδιας βίαιης αναπροσαρμογής των σχέσεων παραγωγής που συντελείται εδώ και μια δεκαετία, σε βάρος της κοινωνικής βάσης. Είναι αυτό που οι αστικές δυνάμεις ονομάζουν διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος φιλικό προς επενδύσεις. Με λίγα λόγια το πλαίσιο που περιλαμβάνει φθηνό, κατακερματισμένο, χωρίς δικαιώματα, φακελωμένο, πειθαρχημένο και από ότι φαίνεται αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Αυτό φαίνεται έντονα τώρα μέσα στην συνθήκη της πανδημίας, όπου η εξάπλωση του ιού είναι τέτοια που ενώ έχουν γεμίσει τα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία και ενώ κόσμος έχει ήδη αρχίσει να πεθαίνει εκτός ΜΕΘ, το κράτος συνεχίζει να αρνείται να προβεί σε ουσιαστική ενίσχυσή τους. Αντιθέτως, επιλέγει να δαπανήσει εκατομμύρια για να θωρακιστεί απέναντι στην επερχόμενη κοινωνική έκρηξη των από τα κάτω που γνωρίζει πως θα έρθει λόγω των πολιτικών που ακολουθεί αλλά και στην αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού για τη βελτίωση της θέσης του στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής.

Επί δεκαετίες τώρα προσπαθούν να μας πείσουν πως μόνο το υπάρχον σύστημα μπορεί να υφίσταται και πως μονάχα τον ατομικό δρόμο μπορούμε να ακολουθήσουμε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι όποιες ανάσες πήρε η εργατική τάξη από την αρχή της ύπαρξης της (8ώρο, απαγόρευση της παιδικής εργασίας, συλλογικές συμβάσεις και τόσα άλλα που μας φαίνονταν δεδομένα) ήταν αποτέλεσμα συλλογικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Τα αφεντικά δε, όποτε βρήκαν ευκαιρία εξαπέλυσαν επίθεση με σκοπό την κατάργηση των εργατικών κεκτημένων.

Οργανωνόμαστε λοιπόν συλλογικά στα σωματεία μας και με όπλο μας την αλληλεγγύη αντιστεκόμαστε για τη διεκδίκηση όλων όσων μας ανήκουν. Αγωνιζόμαστε για τα απάνθρωπα ωράρια εργασίας, για τις απλήρωτες υπερωρίες, για το δικαίωμά μας στην απεργία. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει η τάξη μας να καταλάβει την δύναμη της. Γιατί κάθε μικρή νίκη δείχνει το δρόμο για να δυναμώνουμε και να αντιστεκόμαστε συνεχώς μέχρι και την ανατροπή του συστήματος που βάζει υψηλότερα το κεφάλαιο από τις ανθρώπινες ζωές. Για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας που δεν ικανοποιεί τις ανάγκες των λίγων και εκλεκτών, αλλά αντιμετωπίζει ισότιμα όλες τις ανθρώπινες ζωές και παίρνει οριζόντια αποφάσεις χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 10ΩΡΟΥ | ΤΙΣ ΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ | ΤΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ|ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ

ΤΑΞΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ