ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

Η δολοφονία του Π. Φύσσα και οι σφοδρές αντιδράσεις που ακολούθησαν από το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα, καθώς και η συνολικότερη κοινωνική κατακραυγή δεν άφησαν περιθώριο στην αστική δικαιοσύνη να συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια στις δολοφονικές επιθέσεις που εξαπέλυαν επί δεκαετίες οι ναζί της χρυσής αυγής απέναντι σε μετανάστριες, εργάτες, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αντιφασίστριες, αγωνιστές, κ.α. Έπειτα λοιπόν από αμέτρητες αρνήσεις συμμετοχής, λιποθυμίες, δεν ξέρω-δε θυμάμαι, αλληλοκαρφώματα, δάκρυα, ρουφιανιές και άλλες λιγόψυχες επιλογές που ανέκαθεν χαρακτήριζαν το σύνολο του εθνικιστικού-φασιστικού συρφετού, η περίφημη δίκη της χρυσής αυγής ολοκληρώνεται. Παρά την πρόταση της εισαγγελέως για αθώωση των κατηγορούμενων, η διαδικασία κατέληξε με την καταδίκη τους και την κήρυξη της χρυσής αυγής ως εγκληματική οργάνωση.

Το αποτέλεσμα αυτό της δίκης έχει σπεύσει να καπηλευτεί το σύνολο των πολιτικών, από την  “αριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ ως την κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία μέλη της οποίας έχουν πολλάκις στο παρελθόν τοποθετηθεί δημοσίως υπέρ της χρυσής αυγής. Και τώρα όλοι αυτοί οι ξεφτίλες προσπαθούν να καρπωθούν τα εύσημα για “το ύψωμα ενός δημοκρατικού τοίχους στο φασισμό”. Όσο όμως και αν ψεύδονται χωρίς ίχνος ντροπής οι πολιτικοί – που μια χαρά τους βόλευε να έχουν στην εφεδρεία τους το παρακράτος των φασιστών για να χτυπιούνται οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες- , όσο και αν τα ΜΜΕ επικεντρώνουν στο άρτιο πλάνο φύλαξης του εφετείου χωρίς καν να δείχνουν πλάνα από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε από έξω, όσο και αν οι μπάτσοι πνίγουν τον κόσμο με χημικά και χτυπούν τους διαδηλωτές με αύρες με το που ανακοινώνεται η απόφαση, οι ενωμένες φωνές του συνόλου της κοινωνικής βάσης που συναντήθηκαν στις 7/10 υπό το σύνθημα “ποτέ ξανά φασισμός” δε φιμώνονται.

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν

Ο φασισμός δεν κινείται μόνο στις σκιές της νύχτας και στα μαχαίρια των χρήσιμων ηλιθίων του κράτους. Κρύβεται σε κοινή θέα στις κινήσεις του ίδιου του κράτους. Τον περασμένο Ιούλιο η σκυτάλη της κρατικής διαχείρισης άλλαξε χέρια από το ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ. Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει με ιδιαίτερο ζήλο την αντιμεταναστευτική πολιτική που ακολουθούσαν και οι προπάτορές της. Ξεκίνησε καταργώντας το ΑΜΚΑ των μεταναστών, αφαιρώντας τους την ικανότητα να κάνουν έφεση για χορήγηση ασύλου, κάνοντας επανειλημμένως δηλώσεις για μεταφορά των μεταναστών σε ξερονήσια και συνέχισε περιορίζοντας σημαντικά τους δικαιούχους ασύλου, δυσκολεύοντας τη διαδικασία απόκτησης ιθαγένειας, πετώντας στο δρόμο δεκάδες από τους πιο ευάλωτους πρόσφυγες και πολλαπλασιάζοντας τις παράνομες επαναπροωθήσεις στα σύνορα. Με το ξέσπασμα δε της υγειονομικής κρίσης ο κρατικός σχεδιασμός αφορούσε μόνο τους “έλληνες πολίτες”, κάτι που έγινε ξεκάθαρο από το γεγονός ότι αντί να γίνουν κινήσεις αποσυμφόρησης των camp και να ασκηθούν πιέσεις για την ελεύθερη μετακίνησή των μεταναστών, αυτοί συνέχισαν να στοιβάζονται εκεί επί μήνες, σε άθλιες συνθήκες υγιεινής, χωρίς καμία πρόσβαση στην περίθαλψη. Η λύση του κράτους απέναντι στην παραπάνω κατάσταση ήταν να μετατραπούν σε κλειστές (φυλακές) όλες οι δομές.

Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για μένα

Ο φασισμός δεν περιορίζεται ούτε στις δηλώσεις και τις πράξεις των πολιτικών. Είναι στην προπαγάνδα των δημοσιογράφων εναντίων των μετανάστριών “που φέρνουν αρρώστιες”, των τοξικοεξαρτημένων “που κλέβουν”, των ομοφυλόφυλων “που διαφθείρουν τα παιδιά μας”, των σεξεργάτριων “που παρασέρνουν ευυπόληπτους πολίτες”, των αναρχικών “που κλείνουν τους δρόμους”, των εργατριών που “δε βάζουν πλάτη για τις δόλιες επιχειρήσεις”, των μαθητών “που είναι τεμπέληδες”. Είναι στην ρητορική της εθνικής ενότητας που αποσκοπεί στον κατακερματισμό της εργατικής τάξης, στις εθνικιστικές φανφάρες που νομιμοποιούν την σπατάλη εκατομμυρίων για πολεμικό εξοπλισμό και ενίσχυση των ένοπλων δυνάμεων, στον “πατριωτισμό” που επικαλούνται τα σκουπίδια που κυνηγούν μετανάστες στα σύνορα, που εμποδίζουν προσφυγόπουλα να παν σχολείο, να εγκατασταθούν σε μια περιοχή ή να χρησιμοποιήσουν το λεωφορείο.

Δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα, αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου

Όσο και αν μας συγκίνησε η συσπείρωση τόσου κόσμου υπό τα αντιφασιστικά προτάγματα, οφείλουμε να μην ξεχνάμε πως η μάχη ενάντια στο φασισμό δεν κρίνεται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Εξάλλου καμία απόφαση δε θα φέρει πίσω τον Παύλο, τον Πετρίτ, τον Λουκμάν, τον Ζακ ή οποιοδήποτε άλλο νεκρό της τάξης μας που χάσαμε από χέρι φασίστα ή μπάτσου. Το ζήτημα είναι να καταλάβουμε ότι η χρυσή αυγή- και η κάθε χρυσή αυγή – προωθείται για όσο χρησιμεύει στο κεφάλαιο όταν αυτό φοβάται ότι μπορεί να χάσει την εξουσία του, μεγάλο μέρος της κερδοφορίας του ή όταν φοβάται ότι οι καταπιεσμένοι μπορεί να αμφισβητήσουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. “Μαζεύεται”, δε, όταν η αστική δημοκρατία κάνει την ίδια δουλειά πιο αποδοτικά. Σήμερα, ο κύκλος έχει αρχίσει ξανά και βρισκόμαστε στη φάση που εθνικιστές και ρατσιστές θα επιστρατευτούν και πάλι χέρι-χέρι με μπάτσους και καραβανάδες για την καταπολέμηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που έρχονται με το ξέσπασμα της νέας υγειονομικής και οικονομικής κρίσης.

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ!

Δεν πρέπει λοιπόν ούτε στιγμή να χάσουμε την επαγρύπνισή μας. Η χρυσή αυγή ήταν μόνο ένα  από τα κεφάλια που διαρκώς φυτρώνουν στη λερναία ύδρα του φασισμού. Για να μην ξανά θρηνήσουμε ποτέ άλλο νεκρό της τάξης μας από χέρι φασίστα οφείλουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά ώστε να μην βρει ούτε σπιθαμή για να ριζώσει. Από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τις δουλειές ως τα γήπεδα, τις πλατείες και τις γειτονίες συγκροτούμε ομάδες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ταξικής αυτοάμυνας και αγωνιζόμαστε

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Γ ΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 18/10 | 17.00 | ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ