Την Τρίτη 16/6 είχε οριστεί το δικαστήριο δύο μελών της συλλογικότητας μας που συνελληφθησαν για παρέμβαση σε σχολεία της Καλαμαριάς, το οποίο τελικά πήρε επ’αόριστον αναβολή.
Ας περάσουμε όμως λίγο στην ημέρα της σύλληψης. Ξημερώματα της Πέμπτης 4 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια παρέμβασης σε σχολεία της Καλαμαριάς με αφισάκια και συνθήματα ενάντια στο νέο (αντι)εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, δύο μέλη της συλλογικότητάς μας σταματήθηκαν από περιπολικό, προσήχθησαν και οδηγήθηκαν στο Α.Τ. Καλαμαριάς-Κρήνης. Εκεί ο αξιωματικός υπηρεσίας, ο οποίος εξαρχής διατηρούσε ξεκάθαρα τραμπούκικη στάση, πήρε τα κινητά τηλέφωνα καθώς και το σύνολο των προσωπικών αντικειμένων των συντρόφων μας παρά τις έντονες ενστάσεις τους, δεδομένου ότι ακόμα δεν είχε ανακοινωθεί καν η σύλληψή τους. Μάλιστα ο εν λόγω μπάτσος ζήτησε να ξεκλειδώσουν τα κινητά τους για να αποκτήσει πρόσβαση στα δεδομένα τους, κάτι που οι σύντροφοί μας προφανώς αρνήθηκαν. Έπειτα από ώρες αναμονής στο κρατητήριο τους ανακοινώνεται η σύλληψή τους, ότι θα περάσουν αυτόφωρο την επόμενη μέρα και ότι κατάσχονται τα κινητά και το δίκυκλο όχημά τους.
Οι κατηγορίες που αποδόθηκαν στους συντρόφους μας είναι διακεκριμένη φθορά, απείθεια και κατοχή εξαρτησιογόνων ουσιών. Η τελευταία κατηγορία φορτώθηκε γιατί βρέθηκαν στην κατοχή ενός εκ των συντρόφων μας δύο συνταγογραφημένα αγχολυτικά δισκία. Παρότι ο σύντροφος ζήτησε να δείξει τη συνταγή σε φωτογραφία που είχε στο κινητό του, το αίτημα αυτό δεν έγινε δεκτό από τον αξιωματικό υπηρεσίας, προφανώς για να μπορέσει να προστεθεί στο κατηγορητήριο.
Από μόνη της η σύλληψη για αναγραφή συνθημάτων σε σχολεία αποτελεί κλιμάκωση της καταστολής, αλλά η κατάσχεση των κινητών και του οχήματος των συντρόφων ξεπερνάει κάθε όριο λογικής και δεν τηρεί ούτε κατ’ επίφαση την αναλογία μέσου-πράξης. Να σημειώσουμε μάλιστα ότι και οι δύο εργάζονται ως ντελιβεράδες σε κατάστημα εστίασης με το όχημα που κατασχέθηκε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το βιοπορισμό τους μέχρι την επιστροφή του.
Προφανώς η απόφαση αυτή δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στον κομπλεξισμό του συγκεκριμένου μπάτσου (ο οποίος βέβαια το πήρε πολύ “προσωπικά” όταν οι σύντροφοι αρνήθηκαν να ξεκλειδώσουν τα κινητά τους, αμφισβητώντας την εξουσία του), αλλά σε μία γενικότερη πολιτική έντασης της καταστολής από πλευράς του κράτους απέναντι σε όσους αγωνίζονται ως κομμάτι των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων ενάντια στο εξουσιαστικό σύστημα, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Μια τακτική που συμπυκνώνεται στο δόγμα “νόμος και τάξη”, μία τακτική άκρως εκδικητική προς όσες και όσους σηκώνουν κεφάλι. Τη συναντάμε στις συγκεντρώσεις εκπαιδευτικών που ήταν περικυκλωμένες από αστυνομικές δυνάμεις έτοιμες να επιβάλλουν πρόστιμα στους συμμετέχοντες, στις διαμαρτυρίες των υγειονομικών που αντιμετωπίστηκαν με την εισβολή των ματ στα προαύλια νοσοκομείων, στο χωριό Σταγιάτες όπου ο κάθε Μπέος μπορεί να μπουκάρει με το έτσι θέλω μαζί με μπράβους και μπάτσους, σε μια ξεκάθαρη επίδειξη δύναμης απέναντι σε όσους αγωνίζονται για την υπεράσπιση του νερού ως δημόσιου αγαθού, στην κατάσχεση υπολογιστών και κινητών από άτομα του ανταγωνιστικού κινήματος χωρίς καν να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, στη βαναυσότητα με την οποία χτυπήθηκε η πορεία ενάντια στην καύση των σκουπιδιών στο Βόλο, στην άγρια καταστολή των αγώνων μεταναστριών, στις διώξεις συναγωνιστών που συμμετέχουν στο μπλοκάρισμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
Σε αυτόν τον κόσμο όπου οι νόμοι γράφονται για το συμφέρον του κεφαλαίου και των αφεντικών καταπατώντας και επιβαρύνοντας το περιβάλλον και τους φυσικούς του πόρους…
Σε αυτό τον κόσμο όπου καθημερινά χύνεται όλο και περισσότερο αίμα της εργατικής τάξης για να γεμίζουν οι τσέπες των αφεντικών…
Σε αυτόν τον κόσμο όπου οι συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των μεταναστ(ρι)ών αλλά και των φυλακισμένων γίνονται όλο και πιο ασφυκτικές…
Σε αυτόν τον κόσμο που η δικαιοσύνη είναι ταξική, και αποφυλακίζονται πολιτικοί, επιχειρηματίες και τραπεζίτες που έχουν κλέψει εκατομμύρια στις πλάτες της εργατικής τάξης, ενώ παραμένουν έγκλειστοι όσοι οδηγήθηκαν στην παρανομία λόγω της εξαθλίωσης που τους επιβλήθηκε…
Σε αυτόν τον κόσμο όπου θέλουν να βάλουν κάμερες μέσα στις αίθουσες των σχολείων, μετατρέποντάς τα σε μια δυστοπική οργουελική πραγματικότητα…
Σε αυτόν τον κόσμο όπου οι μαύροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι τρανς και όποια άλλη κοινωνική ομάδα ξεφεύγει από τις νόρμες της κυριαρχίας δεν μπορεί να κυκλοφορεί χωρίς φόβο στους δρόμους…
Σε αυτόν τον κόσμο όπου το κράτος και τα τσιράκια του κάθονται πάνω στο σβέρκο μας…
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΣΟΥΜΕ
ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / anatolika.espivblogs.net