Αντιρατσιστική πορεία διεθνιστικής αλληλεγγύης

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΑ

Τη Δευτέρα 25 Μαΐου, ο George Floyd, ένας Αφροαμερικάνος στη Μινεάπολις των Η.Π.Α, δέχεται επίθεση από αστυνομικούς επειδή πραγματοποίησε πληρωμή με πλαστό 20ρικο. Οι τραγικές εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου μιλούν από μόνες τους και καταφέρνουν να συμπυκνώσουν την αστυνομική βία που μαστίζει τους από τα κάτω όλου του πλανήτη, αλλά και την κυνική πραγματικότητα που βιώνουν οι μειονότητες στην Αμερική. Λευκοί Αμερικάνοι μπάτσοι, αφού έχουν δέσει πισθάγκωνα τον Floyd με το πρόσωπο στο οδόστρωμα, τον πατούν στον αυχένα μπροστά στα έντρομα μάτια των περαστικών για περίπου 9 λεπτά, μέχρι που αφήνει την τελευταία του πνοή. Οι απεγνωσμένες τελευταίες κουβέντες του Floyd που παρακαλούσε για τη ζωή του δεν ήταν αρκετές για να τον γλιτώσουν από την μπότα της κρατικής τρομοκρατίας, κατάφεραν όμως να πλημμυρίσουν την κοινωνική βάση με θλίψη και οργή που εξελίχθηκε σε εξέγερση σε όλη την επικράτεια των Η.Π.Α και όχι μόνο. Το «I CAN’T ΒRΕΑΤΗ» γίνεται το σύνθημα που ενώνει τους εξεγερμένους ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα, το ρατσισμό και τις κοινωνικές ανισότητες.

Η εξέγερση με καύσιμα τη φτώχεια, την ανεργία και την εκμετάλλευση, που υπήρχαν για χρόνια και εκτοξεύτηκαν με την εξάπλωση του κορωνοϊού, κρατιέται ζωντανή μέχρι και σήμερα, ενώ οι εικόνες των διαδηλωτών να λεηλατούν τις καταστραμμένες βιτρίνες των πολυεθνικών, να πυρπολούν κυβερνητικά κτήρια και καπιταλιστικούς στόχους, ακόμα και να φτάνουν να εισβάλουν στην αυλή του Λευκού Οίκου, μαρτυρούν την ταξική της φύση και την ιστορικότητά της. Το κράτος των ΗΠΑ, με εκπρόσωπο του τον ακροδεξιό D. Trump να προειδοποιεί -κρυμμένος σε καταφύγιο στο υπόγειο του Λευκού Οίκου- για χρήση όπλων ως απάντηση στους εξεγερμένους, κατεβάζει στο δρόμο την Εθνοφρουρά και επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας σε δεκάδες πόλεις, σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την τάξη. Μάταια όμως. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται μέχρι και σήμερα παρά τη σφοδρή καταστολή που δέχτηκαν, τους νεκρούς και τις πάνω από 10.000 συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν.

Διεθνιστική αλληλεγγύη με τους εξεγερμένους στις ΗΠΑ,
η φλόγα τους ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο

Το κίνημα “I can’t breath” έχει συμπαρασύρει τους από τα κάτω και έξω από τα σύνορα των ΗΠΑ. Έτσι βλέπουμε να γίνονται διαδηλώσεις με αντιρατσιστικά αιτήματα στις μεγαλουπόλεις όλου του κόσμου. Το ίδιο συμβαίνει κι εδώ, με κινητοποιήσεις, μικροφωνικές και συγκρούσεις να έχουν πραγματοποιηθεί σε διάφορες πόλεις του ελλαδικού χώρου. Ο καθολικός χαρακτήρας που πήραν οι αντιδράσεις αυτές είναι αναμενόμενος καθώς η κρατική τρομοκρατία, οι ανισότητες του καπιταλιστικού συστήματος και ο ρατσισμός αποτελούν τον κοινό τόπο που βιώνουμε οι από τα κάτω ανεξάρτητα από το τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν.

“Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο: Αυτοί που αναρωτιούνται γιατί άργησαν τόσα χρόνια να συμβούν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στις ΗΠΑ και αυτοί που αναρωτιούνται γιατί συμβαίνουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στις ΗΠΑ”

Με αφορμή αυτό το περιστατικό, στην Ελλάδα είδαμε πολιτικούς αρχηγούς να καταδικάζουν έντονα την ρατσιστική βία σε βάρος των αφροαμερικάνων. Δηλώσεις τις οποίες θα μπορούσαμε να προσπεράσουμε αν δεν έβριθαν από την τόση υποκρισία. Γιατί ενώ βιάζονται να καταδικάσουν το ρατσισμό και την καταπίεση εντός ενός άλλου κράτους, κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στο ρατσισμό που οι ίδιοι συντηρούν και προωθούν εντός της ελληνικής επικράτειας, και ο οποίος ευθύνεται για το θάνατο αμέτρητων ανθρώπων. Ebuka, Zακ Κωστόπουλος, Petrit Zifle και τόσοι και τόσοι άλλοι χωρίς όνομα και φωνή έχουν χάσει τη ζωή τους στο Αιγαίο Πέλαγος, στο φράχτη του Έβρου, στις Μανωλάδες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις πόλεις και τα χωριά της χώρας. Εδώ η κρατική μπότα πατάει και πάλι τους φτωχούς, τους αγωνιζόμενους, την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τους Ρομά, και κυρίως τους μετανάστες. Κι αυτό γιατί ο ρατσισμός ως ιδεολογία αποτελεί εργαλείο στα χέρια των αστικών δυνάμεων που στοχεύει στην υποτίμηση της εργατικής δύναμης, και έτσι διαφέρει ανάλογα με τις ιδιαίτερες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες ανά περιοχή.

Τους τελευταίους μήνες λοιπόν, η στρατηγική του ελληνικού κράτους είναι να κάνει τη ζωή των μεταναστ(ρι)ών όσο πιο ανυπόφορη μπορεί προκειμένου να σταματήσουν να έρχονται. Εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστών, αύξηση των παράνομων επαναπροωθήσεων (ακόμα και από το κέντρο της Θεσσαλονίκης), ψήφιση νομοσχεδίου που εντείνει το καθεστώς κράτησης και δυσχεραίνει τη διαδικασία χορήγησης ασύλου είναι κάποια ενδεικτικά παραδείγματα της εντεινόμενης αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Η ρατσιστική αυτή πολιτική δεν μπορεί με τίποτα να κρυφτεί, ότι κι αν λέει ο Μηταράκης. Αρκεί και μόνο να παρατηρήσουμε τη λήψη μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του COVID-19. Τη στιγμή που εφαρμόζονται αυστηρά μέτρα αποφυγής του συνωστισμού σε όλη την ελληνική επικράτεια, οι μετανάστες παραμένουν στοιβαγμένοι κατά χιλιάδες στα camp με σχεδόν καμία πρόσβαση στην υγεία, και με τις υγειονομικές συνθήκες των camp εν μέσω πανδημίας να είναι τουλάχιστον τραγικές.

Επιπλέον, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ούτε την τεράστια ρατσιστική ασπίδα των σωμάτων ασφαλείας του ελληνικού κράτους μαζί με τη Frontex στον Έβρο. Χιλιάδες κατατρεγμένοι άνθρωποι, ανάμεσα τους και παιδιά, που βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στην Τουρκία εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής οικονομικής εκμετάλλευσης και των πολέμων στις χώρες καταγωγής τους (στους οποίους συμμετέχει και η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ, με δεκάδες βάσεις ανά την επικράτειά της), είδαν τις ζωές τους να γίνονται διαπραγματευτικό χαρτί μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και ΕΕ. Έτσι, ανάμεσα στα γεωπολιτικά παιχνίδια, τις κατευθυνόμενες ειδήσεις και τα ελληνοτουρκικά πυρά, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα πάμπολλους τραυματίες, διακρίνεται η τεράστια υποκρισία των στελεχών του ελληνικού κράτους, που απέκρυψαν μέχρι και δολοφονίες και τις αντιμετώπιζαν -ψευδώς- ως τουρκική προπαγάνδα. Δε διαφέρουν οι δολοφόνοι του Floyd με τους δολοφόνους του Μοχάμαντ Αλ Αραμπ, όπως δε διαφέρουν και οι λόγοι για τους οποίους σκοτώθηκαν μέσα σ’αυτό το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Δεν γελιόμαστε λοιπόν από τα ψέματά τους. Το ζήτημα για’μας είναι να μπορέσουμε να συνδέσουμε τους αγώνες μας με τους αγώνες των από τα κάτω όλου του κόσμου.

Από τη Μινεάπολις μέχρι τη Μόρια, ο ρατσισμός, η κρατική τρομοκρατία και ο καπιταλισμός

ΔΕ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ!

Αν θέλουμε λοιπόν να ενώσουμε τις φωνές μας με τους εξεγερμένους των ΗΠΑ, αν θέλουμε να κάνουμε πραγματικά βήματα στον αντιφασιστικό/αντιρατσιστικό αγώνα που είναι άκρως σημαντικός για την τάξη μας, θα πρέπει να συνδέσουμε τον αγώνα εκεί με την εδώ εναντίωση στο ρατσισμό που ξεπλένει τη δολοφονική αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους. Δεν έχει νόημα να υψώσουμε τις γροθιές μας ενάντια στους μπάτσους της Αμερικής, δεν έχουν νόημα οι αντιρατσιστικές κορώνες για τις μειονότητες των ΗΠΑ, αν κλείνουμε τα μάτια σε αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική επικράτεια. Θα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στον εθνικισμό και να ενώσουμε τις φωνές μας με τους εξεγερμένους του υπόλοιπου κόσμου.

Από τη Μινεάπολις μέχρι τον Έβρο μας ενώνουν οι αντικειμενικές συνθήκες που βιώνουμε ως πολυεθνική εργατική τάξη. Μπορεί να μην μιλάμε την ίδια γλώσσα και να υπάρχουν επιμέρους πολιτιστικές διαφορές, αλλά γνωρίζουμε εξίσου τι σημαίνει η κρατική καταστολή, τι σημαίνει τα χρήματα που πληρωνόμαστε να μην φτάνουν ούτε για τις βασικές μας ανάγκες, τι σημαίνει ο αποκλεισμός από τη δωρεάν περίθαλψη, οι εργοδοτικές καφρίλες που τείνουν να κανονικοποιηθούν μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και την κρίση της πανδημίας που βιώνουμε σήμερα. Να βρεθούμε λοιπόν, να φωνάξουμε και να αγωνιστούμε ενάντια στο ρατσισμό και στους κοινωνικούς αποκλεισμούς, αλλά κυρίως να παλέψουμε το σύστημα που τα γεννά. Να παλέψουμε αυτούς που απολαμβάνουν τα προνόμια τους κρατώντας την εργατική τάξη διαιρεμένη με βάση το φύλο, τη θρησκεία, τη φυλή, για να εκμεταλλεύονται ντόπιους και μετανάστες. Να παλέψουμε για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας χωρίς έθνη, σύνορα, πολέμους και ανισότητες, για ένα κόσμο που όλα θα είναι για όλους. Να παλέψουμε για την αναρχία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΑΞΙΚΗ ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗ

ΑΝΤΙΡΑΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6, 17:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / a.anatolika@riseup.net