Παρέμβαση στο ραδιοφωνικό σταθμό “στο Κόκκινο 91.4” για τον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του

Σήμερα 20/3/2020 σύντροφοι και συντρόφισσες πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στον ραδιοφωνικό σταθμό «στο Κόκκινο 91.4». Η παρέμβαση αυτή είχε ως στόχο να καταφέρουμε να διεκδικήσουμε στο βαθμό των δυνάμεων μας την δυνατότητα να υπάρξουμε στην δημόσια σφαίρα παρ΄ όλα τα μέτρα που λαμβάνονται για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού. Παρακάτω παραθέτουμε το λινκ για το ηχητικό που ακούστηκε κατά την διάρκεια της παρέμβασης καθώς και το κείμενο που διαβάστηκε.

Ο λεγόμενος “κορωνοιός”ο οποίος έχει εξαπλωθεί ταχύτατα σε πολλές χώρες -μεταξύ αυτών και η Ελλάδα- παίρνει πλέον διαστάσεις πανδημίας. Ο ιός αυτός  έχει δείξει υψηλότερα, από τους αντίστοιχους ιούς, ποσοστά μεταδοτικότητας και υψηλή ικανότητα να μολύνει όσους έρχονται σε επαφή με κάποιον φορέα. Ο ίδιος ο ιός, μπορεί να αποδειχτεί θανατηφόρος, κάτι που κυρίως αφορά ευπαθείς ομάδες και ειδικότερα ηλικιωμένους και ανθρώπους οι οποίοι έχουν συνήθως και άλλα προβλήματα υγείας (διαβήτη, καρδιοπάθειες, καρκίνο).Το ποσοστό θνησιμότητας του ιού, έχει κυρίως σχέση με το επίπεδο του συστήματος υγείας του κάθε κράτους/περιοχής. Εκεί που υπάρχει επαρκές προσωπικό, κρεβάτια στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), αλλά και σχετικός έλεγχος της εξάπλωσης του ιού, τα ποσοστά είναι εμφανώς μικρότερα. Από την άλλη σε καπιταλιστικά κράτη όπου η υγεία αντιμετωπίζεται με όρους αγοράς, κέρδους δηλαδή, και η δημόσια παροχή της υποβαθμίζεται, τα ποσοστά ανεβαίνουν.

Στην δικιά μας περίπτωση το σύστημα υγείας έχει τεράστιες ελλείψεις τόσο σε εξοπλισμό όσο και σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αποτέλεσμα της χρόνιας προσπάθειας για την υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας. Άλλωστε μόλις λίγοι μήνες πέρασαν από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για την «ιδιωτική πρωτοβουλία που θα βοηθήσει τα δημόσια νοσοκομεία», τις δηλώσεις Γεωργιάδη για μείωση προσωπικού, την τοποθέτηση μάνατζερ και στρατιωτικών στις διοικήσεις των νοσοκομείων για να τα μετατρέψουν σε ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) αλλά και τις μειώσεις εισφορών των εργοδοτών για τα ασφαλιστικά ταμεία. Φυσικά τα σπασμένα για άλλη μία φορά δε θα τα πληρώσουν αυτοί που τα έσπασαν…

Όπως και σε μια σειρά, άλλων κρατών ανίκανων να αντιμετωπίσουν την πανδημία έτσι και το ελληνικό κράτος αρνείται ακόμα να επιτάξει το σύνολο των ιδιωτικών κλινικών και να προσλάβει ιατρικό προσωπικό. Έτσι, απλά προχώρησε σε πρακτικές που προωθούν την κοινωνική απομάκρυνση, δηλαδή τον όσο γίνεται μικρότερο συνωστισμό των ανθρώπων στις πόλεις και τα χωριά, τακτική που αποσκοπεί στην επιβράδυνση της εξάπλωσης της νόσου έτσι ώστε να μειωθούν οι θάνατοι λόγω υπερφόρτωσης του συστήματος υγείας.

Την ίδια στιγμή που τα κυρίαρχα μίντια αναπαράγουν ασταμάτητα την “ατομική ευθύνη” του καθενός μας, δεν μπορούμε παρά να αντιληφθούμε πως το ζητούμενο είναι η συγκάλυψη της κρατικής ευθύνης για την όλη κατάσταση. Έτσι ακόμα και τα, σε περιπτώσεις αναγκαία μέτρα της κοινωνικής απομάκρυνσης, οφείλουμε να τα βλέπουμε με καχυποψία ιδίως γύρω από τη διάρκεια τους. Η στρατιωτικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων, ο απόλυτος έλεγχος, ο διαρκής φόβος που αναπαράγουν οι τηλεοράσεις, οι εξατομικευμένες λύσεις, η στοχοποίηση φορέων του ιού ή απλά και μόνο ανθρώπων που βήχουν θα είναι κουσούρια που θα μείνουν και που θα πρέπει να μην αφήσουμε να μονιμοποιηθούν τόσο πριν όσο κυρίως μετά το τέλος της πανδημίας.

Ένα σημείο όμως στο οποίο θα θέλαμε να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα για αυτήν την τακτική είναι η υποκρισία που κρύβεται πίσω από αυτήν. Το κράτος από τη μία μας ενθαρρύνει να «μείνουμε σπίτι» και απαγορεύει τις δημόσιες συγκεντρώσεις (κατι που ήταν αλλωστε από καιρό στα σχεδιά του και ψηφίζεται σε λίγες βδομάδες στη βουλή). Από την άλλη στρέφει το βλέμμα αλλού όταν κρατάει στιβαγμένους υπό άθλιες συνθήκες χιλιάδες ανθρώπους. Αναφερόμαστε φυσικά στα κέντρα κράτησης μεταναστών. Εδώ και χρόνια οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους εξαιτίας των πολέμων που κήρυξαν ή την εξαθλίωση που επέβαλαν οι χώρες του δυτικού κόσμου, συνεχίζουν το γολγοθά τους κατά την προσπάθειά τους να βρουν μια καλύτερη ζωή. Ανταυτού βρίσκουν κλειστά σύνορα φυλασσόμενα από μπάτσους, στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς που τους εμποδίζουν να καταλήξουν στον προορισμό που θα ήθελαν και τους βασανίζουν, ενώ όσοι βρέθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον ελλαδικό χώρο καταλήγουν να ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες σε κάποιο camp.

Στα κέντρα κράτησης είναι αδύνατο να εφαρμοστούν οι υγειονομικές οδηγίες για την προστασία από τον κορωναϊό λόγω του υπερβολικού συνωστισμού και των άθλιων συνθηκών διαβίωσης (ελλιπής πρόσβαση σε νερό και σαπούνι, σίτιση, διαμονή σε σκηνές κα). Επιπλέον, η κυβέρνηση ως μία από τις πρώτες δράσεις της στην εξουσία αφαίρεσε από τις μετανάστριες το δικαίωμα πρόσβασης στην περίθαλψη καταργώντας τη χορήγηση ΑΜΚΑ. Και πριν δυο μέρες μαθαίνουμε ότι ο τρόπος που επιλέγει το κράτος να διαχειριστεί το συνωστισμό στα καμπ σε σχέση με την πανδημία είναι αναστέλλωντας προσωρινά τη χορήγηση ασύλου και αποφασίζοντας να περιφράξει τα κέντρα κράτησης. Αν μέχρι τώρα η ύπαρξη των κέντρων κράτησης χαρακτηριζόταν από την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητά της, τώρα με την εξάπλωση του κορωνοϊού και καθώς όλες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες έχουν ρητές εντολές να μη συνωστίζονται, η απόφαση μη-εκκένωσης των καμπ και μεταφοράς τους στην ενδοχώρα, όπου θα μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους μένοντας σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής, ισοδυναμεί με θανατική καταδίκή.

Γιατί στην περίπτωση που το ρημαγμένο από τις αστικές πολιτικές δημόσιο σύστημα υγείας καταρρεύσει τα πράγματα γίνονται πολύ πολύ χειρότερα για αυτό και οφείλουμε να το προστατέψουμε. Το να καταρρεύσει πρακτικά δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το να μην μπορεί να εξυπηρετήσει όσους και όσες το έχουν ανάγκη. Αρχικά λοιπόν, θα υποβαθμιστεί η ποιότητα παροχής υπηρεσιών υγείας και στη συνέχεια θα ξεκινήσει η ιεράρχηση του ποιοι θα μπουν στη ΜΕΘ και ποιοι θα αφεθούν σπίτι τους να πεθάνουν. Εκεί λοιπόν, όπως συμβαίνει πάντα, μετά τους αστούς, προτεραιότητα θα έχουν αυτοί που ο καπιταλισμός θεωρεί παραγωγικούς για αυτό και εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να ενώσουμε τις φωνές μας με τις μετανάστριες, τους φυλακισμένους, τους ηλικιωμένους, τους καρκινοπαθείς, τους έγκλειστους σε ψυχιατρικά ιδρύματα ώστε να ληφθούν ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ τα ίδια μέτρα που λαμβάνονται για όλους τους υπόλοιπους και για να παλέψουμε ενάντια στον κανιβαλισμό και το καθεστώς εξαίρεσης που τους επιβάλουν.

Αντιλαμβανόμαστε πως η εξάπλωση του ιού δεν αποτελεί κρατική επιλογή. Αλλά γνωρίζουμε και ότι το κράτος έχει τους μηχανισμούς να εκμεταλλεύεται οτιδήποτε παρουσιαστεί μπροστά του και να το χρησιμοποιήσει προς όφελός του, αλλά και προς όφελος του κεφαλαίου, κομμάτι του οποίου, με τους δικούς του μηχανισμούς, καταφέρνει και από αυτή την κατάσταση να κερδοφορήσει. Την ίδια στιγμή τα δυσκολότερα που έρχονται θα χρειαστεί να τα πληρώσει το πολυεθνικό προλεταριάτο. Είτε με εντατική, εξαντλητική δουλειά και υπερωρίες στα μάρκετ και τα νοσοκομεία, είτε εκθέτωντας τους εαυτούς μας σε κίνδυνο γιατι δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να δουλέψουμε ντελίβερι, είτε επειδή απολυθήκαμε στην πρώτη ευκαιρία, είτε επειδή δε θα βρούμε δουλειά ακόμα και όταν περάσουν τα ζόρικα, είτε επειδή τα αφεντικά μας ανάγκασαν να πάρουμε άδει άνευ αποδοχών, είτε επειδή δουλεύαμε ανασφάλιστοι και τώρα μένουμε εντελώς ξεκρέμαστοι, είτε επειδή έχουμε παιδιά και μία στις τέσσερις μέρες άδειας αφαιρούνται από την ετήσια άδειά μας.

Δε θα υπογράψουμε ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΜΕΡH ΑΝΑΚΩΧΉ της ταξικής πάλης από πλευράς μας. Έχοντας αυτά κατά νου θα προσπαθήσουμε, στο μέτρο των δυνάμεών μας, να σπάσουμε την προσπάθεια του κράτους να στοχοποιήσει τον καθένα ατομικά για να καλύψει τις δικές του ανεπάρκειες, θα παλέψουμε για την απελευθέρωση του δημόσιου χώρου και την περιφρούρηση της όποιας κοινωνικότητας είχαν αφήσει όρθια, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζουμε, δουλειά τη δουλειά και γειτονιά τη γειτονιά, την επόμενη μέρα που θα μας βρει να ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ με μαζικούς και μαχητικούς όρους για τη δημοσιά και δωρεάν υγεία για όλους, για τα εργασιακά κεκτημένα, για την ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστών, για τους φυλακισμένους, για αυτούς που θα βγουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό, για όλους τους προλεταρίους που θα βρεθούν μαζικά στην ανεργία τον επόμενο καιρό (περίπου μισό εκατομμύριο). Αντί να χειροκροτούμε στα μπαλκόνια των σπιτιών μας όπως μας προτρέπουν οι αστοί, κρατάμε ακριβή λογαριασμό για όλα τα εγκλήματα του κράτους και του κεφαλαίου που συντελούνται (και) αυτές τις μέρες, στηρίζουμε με τις πράξεις μας το έργο των γιατρών και των νοσηλευτών και δεν αφήνουμε μόνους τους όσους δεν έχουν σπίτι να κλειστούν, τους γείτονές μας που δεν έχουν λεφτά λόγω απόλυσης, τις ευπαθείς ομάδες. Διεκδικούμε να μην πέσει στις δικές μας πλάτες το βάρος της οικονομικής κρίσης που τώρα ξεκινά, υπερασπιζόμαστε τα ταξικά μας συμφέροντα και την απελευθέρωση των μεταναστών.

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ. ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΟΤΙΜΗΘΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ. ΒΟΗΘΑΜΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ

ΔΕΝ ΤΣΙΜΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΧΘΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΗ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ:

ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ,  ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΆΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ CAMPS, ΣΤΕΓΑΣΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΛΑΔΟΥ (εμπόριο, ντελίβερυ, γιατροί κλπ)

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ

ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΩΝ

ΜΕ ΠΑΥΣΗ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΜΗ ΕΝΟΙΚΙΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ,

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΕΣ!