13/2 Συγκέντρωση ενάντια στον πόλεμο, τον μιλιταρισμό, την εξόρυξη υδρογονανθράκων

Πλότερ και κείμενο ενόψει της μικροφωνικής ενάντια στον πόλεμο, τον μιλιταρισμό, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στις 13/2. Το κείμενο που μοιράζεται:

Οι εξορύξεις φέρνουν μονάχα υποβάθμιση των ζώων μας, λεηλασία της φύσης και πολέμους

Τα τελευταία χρόνια μαζί με το βάθεμα της οικονομικής κρίσης – και καθόλου ανεξάρτητα από αυτήν – λαμβάνει χώρα η ραγδαία όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών, ειδικά στην ευρύτερη περιοχή μας. Ο πόλεμος μαίνεται στα εδάφη της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης, με τα στρατόπεδα, τις συμμαχίες και τον τρόπο εμπλοκής των μεγάλων (αλλά και γειτονικών-περιφερειακών ανά περιπτώσεις) δυνάμεων συνεχώς να εναλλάσσονται, αλλά με τα αποτελέσματα του να παραμένουν τα ίδια· καταστροφή των ζωών, θάνατος και ξεριζωμός για εκατομμύρια ανθρώπους που ανήκουν στην βάση της ταξικής και κοινωνικής πυραμίδας των περιοχών αυτών. Οι διακρατικές εντάσεις και οι εχθροπραξίες αποτελούν πλέον καθημερινότητα και στα υπόλοιπα μέρη της ΝΑ. Μεσογείου, των Βαλκανίων, της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής όπου πέρα από τις επιμέρους αστικές τάξεις και τα κράτη της περιοχής που προσπαθούν να βελτιώσουν την θέση τους στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, εμπλέκονται και μεγάλες δυνάμεις που δεν κατέχουν εδάφη σε αυτή αλλά έχουν πολλά οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, όπως ΗΠΑ, κράτη της ΕΕ και Ρωσία.

Τα ντόπια αφεντικά εκμεταλλεύονται αυτό το πολεμικό κλίμα ώστε να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ τους και σε ένα ακόμα πόλεμο, τον ταξικό. Η επαναφορά των εννοιών του έθνους, της εθνικής κυριαρχίας και άλλων σχετικών ιδεολογημάτων στο προσκήνιο λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Από την μια συμβάλει στην απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγικής διαδικασίας παρά την μεγάλη επιδείνωση των όρων εργασίας και ζωής των εκμεταλλευόμενων. Από την άλλη συμβάλει στην δικαιολόγηση του ξοδέματος υπέρογκων ποσών σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς , στον κατακερματισμό της εργατικής τάξης και στην προετοιμασία των προλεταρίων να συρθούν στα πεδία των μαχών σε “καιρούς πολέμου” για να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα αυτών που τους ξεζουμίζουν και στους “καιρούς της ειρήνης”.

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες – αν όχι ο σημαντικότερος – που διαμορφώνουν αυτή την συνθήκη είναι ο διαμοιρασμός των κερδών και του ελέγχου των πηγών ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της. Ένα πρόσφατο σχετικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι η πρώτη προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων (που δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι) στο μέτωπο της Λιβύης, αφορούσε την αποφυγή βομβαρδισμών των διυλιστηρίων πετρελαίου. Έντονες εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στις διακρατικές ισορροπίες και στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς με κυριότερη την προσπάθεια της ενεργειακά διψασμένης Ε.Ε. (του μεγαλύτερου κομματιού της τουλάχιστον) να απεξαρτητοποιηθεί από των ρωσικών συμφερόντων στο φυσικό αέριο και την προσπάθεια των ΗΠΑ να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας σε αυτήν την τόσο υποσχόμενη αγορά. Ταυτόχρονα τα αποθέματα των ήδη υπό εκμετάλλευση πηγών υδρογονανθράκων εξαντλούνται σταδιακά ενώ η ζήτηση, κυρίως από την βιομηχανία, αυξάνεται. Έτσι οι εταιρίες-κολοσσοί που ανήκουν στον τομέα της ενέργειας είναι διατεθειμένες να ψάξουν για κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε βαθύτερα νερά που δεν είχαν προηγουμένως ερευνηθεί, να επενδύσουν σε δυσκολότερους τρόπους εξόρυξης καθώς και σε άλλες μορφές ενέργειας. Όλη αυτή η διαδικασία φυσικά δημιουργεί νέες αγορές ή αναπτύσσει τις παλαιότερες και εμπλέκει και τους άλλους κλάδους της οικονομίας που βρίσκονται στην κορυφή της κερδοφορίας όπως οι κατασκευαστικές εταιρίες, οι βιομηχανικοί και εφοπλιστικοί κολοσσοί, αλλά και οι βιομηχανίες όπλων και πολεμικών συστημάτων που θα εξοπλίσουν τους προστάτες αυτών των επενδύσεων.

Μέσα σε αυτή την συνθήκη λοιπόν το ελληνικό κράτος και αστική τάξη προσπαθούν να αυξήσουν τα κέρδη τους και να βελτιώσουν την θέση τους στην ισορροπία των διακρατικών ανταγωνισμών και αυτή τους η προσπάθεια είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα τόσο επικίνδυνα ενεργειακά παιχνίδια. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά σε μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την παραπάνω στρατηγική :

– Συνεχείς εντάσεις με την Τουρκία για την οριοθέτηση των ΑΟΖ. Το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με αυτά της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Κύπρου προσπαθεί να αποκλείσει εντελώς την Τουρκία από τις πηγές ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της στην ανατολική Μεσόγειο και η κυβέρνηση του Ερντογάν προχωρά με την σειρά της σε κινήσεις όπως αυτή του μνημονίου με την Λιβύη για τα θαλάσσια σύνορα και την δημοσιοποίηση της πρόθεσης ερευνών σε διαφιλονικούμενες περιοχές.

– Υπογραφή για την δημιουργία του υποθαλάσσιου αγωγού East Med με Ισραήλ και Κύπρο, αλλά και στήριξη Αιγύπτου και ΗΠΑ. Με αυτή την συμφωνία το ελληνικό κράτος πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, μιας και βάζει ακόμα ένα λιθαράκι στον σχεδιασμό της “δύσης” για αποδέσμευση της Ευρώπης από των ρωσικών συμφερόντων φυσικό αέριο, ενώ ταυτόχρονα συμβάλει στην απομόνωση της Τουρκίας.

– Συνεχής αναβάθμιση της οικονομικής, ενεργειακής και στρατιωτικής συνεργασίας της Ελλάδας με μεγάλες δυνάμεις της “δύσης” ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ και την Γαλλία. Πρόσφατα άλλωστε είχαμε και την ψήφιση της νέας αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας-ΗΠΑ που – ισχύει πλέον επ’ αορίστου και αναβαθμίζει την στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στον ελλαδικό χώρο. Εστιάζοντας μάλιστα στον τομέα της ενέργειας θα δούμε πως τα έργα στο ελληνικό τμήμα του αγωγού TAP – που μεταφέρει αέριο αμερικανικών συμφερόντων στην Ευρώπη και εξασφαλίζει τεράστια κέρδη και για τα μεγάλα ντόπια αφεντικά που ασχολούνται με τον τομέα των κατασκευών όπως ο Μπόμπολας– προχώρησαν με ταχύτατους ρυθμούς και κοντεύουν να ολοκληρωθούν. Ενώ, όσον αφορά την πολύ προσοδοφόρα έρευνα για υδρογονάνθρακες στα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα(νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης), θα δούμε ότι ανάδοχη εταιρία έχει οριστεί η κοινοπραξία ΕΛΠΕ, γαλλικής Total και αμερικάνικης ExxonMobil.

Ταυτόχρονα, οποιοδήποτε κομμάτι γης γυαλίσει στις μεγάλες εταιρίες ενέργειας και κατασκευών παραχωρείται για έρευνα και εκμετάλλευση με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν ούτε η καταστροφή της φύσης, ούτε οι επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες μπροστά στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Οι ανεμογεννήτριες φυτρώνουν σαν μανιτάρια, με ψεύτικες έρευνες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και με τις ευλογίες της κυβέρνησης, όπως στην περίπτωση των Αγράφων όπου οι κάτοικοι αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή αυτού του ιστορικού βουνού. Επιπρόσθετα το 2017 υπογράφτηκε από τον υπουργό ενέργειας και περιβάλλοντος η παραχώρηση μιας περιοχής της Ηπείρου που αντιστοιχεί στο 3% του ελλαδικού χώρου για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων. Το έργο αυτό θέτει σε κίνδυνο μια τεράστια περιοχή υψηλής βιοποικιλότητας, ενώ απειλεί και τον τρόπο ζωής των κατοίκων οι οποίοι έχουν εκφράσει την έντονη αντίθεση τους.

Οι καταστρεπτικές συνέπειες τέτοιων δραστηριοτήτων πρώτα και κύρια αφορούν τη φύση και είναι ανυπολόγιστες και μη αναστρέψιμες. Τοξικά αέρια και απόβλητα, ρύπανση των νερών και της θάλασσας, αποψίλωση δασών, αλλοίωση τοπίων αύξηση της σεισμικότητας είναι μερικές μόνο από αυτές. Όλα αυτά προφανώς έχουν άμεσες και βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις σε ζώα και ανθρώπους. Η αύξηση της θνησιμότητας και γενικότερα η υποβάθμιση της υγείας σε περιοχές όπου υπάρχει εξορυκτική δραστηριότητα είναι γεγονός. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι οι πολιτικές παραχωρήσεων προς εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στις εταιρίες-κολοσσούς και η δραστηριότητα των τελευταίων εδώ και δεκαετίες είναι κάποιοι από τους βασικότερους παράγοντες που οδηγούν στην αλλαγή του κλίματος και στις τεράστιες φυσικές καταστροφές των τελευταίων ετών όπως οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές στον Αμαζόνιο, την Σιβηρία, την Αυστραλία. Ας μην ξεχνάμε, ότι τα παιχνίδια των αστών που ασχολούνται με το πετρέλαιο που είτε θέλουν να πάρουν τα λεφτά από τις ασφάλειες είτε δεν θέλουν να πληρώσουν για συνθήκες ασφαλείας έχουν οδηγήσει πολλάκις την ανεπανόρθωτη μόλυνση των θαλασσών όπως στον κόλπο του Σαρωνικού ή του Μεξικού.

Ένα τεράστιο ψέμα που «κυκλοφορεί» στις τοπικές κοινωνίες από τις ίδιες τις εταιρίες είναι οι υποσχέσεις για δημιουργία καινούργιων θέσεων εργασίας. Αυτό δεν αναφέρεται σε τίποτα περισσότερο από: Εποχικούς εργαζόμενους με ατομικές συμβάσεις εργασίας, με εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, μη καταβολή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας και ελειπής ή ανύπαρκτες συνθήκες ασφαλείας. Τα “εργατικά ατυχήματα” συμβαίνουν κάθε τρεις και λίγο, με τελευταίο παράδειγμα τους τέσσερις εργάτες που υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα στα διυλιστήρια της Motor oil του Βαρδινογιάννη στην Κόρινθο στις 31-1.

Ακόμα ένας μύθος είναι αυτός που λέει ότι στις περιοχές που λαμβάνει χώρα η εξόρυξη, οι υδρογονάνθρακες θα είναι πιο οικονομικοί. Οι εξορύξεις στα ανοιχτά της Καβάλας, πάντως, δεν βοήθησαν και πολύ τους κατοίκους της περιοχής που πληρώνουν το πετρέλαιο και τη βενζίνη σε τιμές που είναι από τις υψηλότερες στον ελλαδικό χώρο. Και η περίπτωση αυτή δεν είναι εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Ταυτόχρονα, τα αφεντικά και κάποιοι επιστήμονες που τα παίρνουν από αυτά, έχουν το θράσος να μας λένε ότι ο ανταγωνισμός για την εκμετάλλευση των πηγών υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή θα καταστήσει την ενέργεια φθηνότερη, την στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώνονται ή πεθαίνουν στα πεδία του πολέμου που γίνεται για ακριβώς αυτό τον λόγο, την στιγμή που γείτονες μας χάνουν την ζωή τους από τις αναθυμιάσεις των μαγκαλιών ή το κρύο γιατί δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν ρεύμα, πετρέλαιο ή αέριο. Σχετικά με το παραπάνω, σημαντική είναι και η αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας στις περιοχές που πραγματοποιούνται εξορύξεις για τη φύλαξή τους από συμβατικές αλλά και “ασύμμετρες” απειλές. Η αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, τα χαρτζιλίκια στον ελληνικό στρατό από εφοπλιστές, οι εξοπλιστικές δαπάνες, η όξυνση των εθνικισμών και η άνοδος του μιλιταρισμού μέσα στην κοινωνική ζωή είναι γεγονός.

Όλα τα παραπάνω είναι αναπόφευκτα αποτελέσματα των εξορύξεων και των σχετικών δραστηριοτήτων. Σε όποιο σημείο του πλανήτη και να έχουν γίνει, το έργο ίδιο. Όλα τα παραπάνω για όσους βάζουν το χρήμα και την εξουσία πάνω από τον άνθρωπο και τη φύση μεταφράζεται ως ανάπτυξη. Καθώς όμως είναι οι δικές μας ζωές που πλήττονται , γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων με τον τρόπο που γίνεται σήμερα. Το ενεργειακό αποτελεί μία ακόμα πτυχή του παραπάνω ζητήματος. Έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι η καπιταλιστική κρίση σε συνδυασμό με την ενεργειακή ζήτηση προμηνύουν μόνο τη λεηλασία της φύσης (κατεστραμμένα βουνά, δάση και θάλασσες με ανεπανόρθωτες συνέπειες), τις ιδιωτικοποιήσεις, την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας, την επιβολή εργασιακού μεσαίωνα, την μόλυνση του νερού, του εδάφους και του αέρα που χρησιμοποιούμε, τα εργατικά ατυχήματα, την εντατικοποίηση και τη φτηνή εργασία και έχουν ως αποκορύφωμα τις διακρατικές εντάσεις και τους πολέμους που έρχονται όλο και πιο κοντά μας.

Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πώς είναι ίδιες οι ρίζες που βρίσκονται πίσω από τα διαφορετικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, των Βαλκανίων, της Μέσης ανατολής και του κόσμου. Είτε είναι η λεηλασία του φυσικού κόσμου, είτε το ξεζούμισμα μας στους χώρους εργασίας, είτε η αδυναμία να πληρώσουμε το ρεύμα, είτε η απώλεια της ίδιας μας της ζωής στα χαρακώματα ενός πολέμου που δεν επιλέξαμε απέναντι σε εχθρούς που δεν είναι δικοί μας αλλά ίσα ίσα είναι στην ίδια θέση με εμάς, οι αιτίες που τα προκαλούν είναι τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των κρατών. Και είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε αυτό ώστε να μπορέσουμε να αρνηθούμε να πολεμήσουμε για τα συμφέροντά τους, να παλέψουμε εναντίον τους, αλλά και να αρχίσουμε να τους νικάμε, σήμερα μπλοκάροντας τους οικονομικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς σχεδιασμούς τους και αύριο, στέλνοντάς τους στα σκουπίδια της ιστορίας. Όχι ο καθένας και καθεμία μόνη της αλλά σε κοινούς αγώνες που δε θα στηρίζονται σε θεσμικούς παράγοντες και εμπόρους ελπίδας αλλά στην ίδια τη δύναμη της οργάνωσης και της αλληλεγγύης μας. Στην ισότιμη συμμετοχή όσων βιώνουν την ίδια καταπίεση και στη σύνδεση των αγώνων που πραγματοποιούνται σε διαφορετικά μέρη της πόλης, της χώρας, του κόσμου. Αγώνες που θα μας μάθουν πως να παλεύουμε αλλά και πως να νικάμε, αγώνες που θα δικαιωθούν μόνο σε έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης που θα υπάρχει σε αρμονία με το φυσικό κόσμο.

Ταξικό και διεθνιστικό μπλόκο στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, στο μιλιταρισμό, τον εθνικισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο, αλλά και στην “ειρήνη” της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 13/2 ΣΤΙΣ 18.00 ΝΙΚΗΣ ΜΕ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net