Παρεμβάσεις σε σχολεία των ανατολικών συνοικιών

Την Πέμπτη 17-10 πετάχτηκαν τρικάκια σε λύκεια –κάποια από τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη τις προηγούμενες μέρες – της Καλαμαριάς, του Ντεπώ, της Ανάληψης, του Φάληρου, της Τούμπας και της Χαριλάου. Επιπλέον στο 15ο ΕΠΑΛ του συγκροτήματος του Ευκλείδη μοιράστηκαν κείμενα και αναρτήθηκε πανό. Στο συγκεκριμένο σχολείο, στις αρχές του Οκτώβρη όπου τελούσε υπό κατάληψη, εισέβαλαν μπάτσοι και κυνήγησαν μαθητές.

 

 

 

Το κείμενο που μοιράστηκε :

 

 

 

Από την -όλο και πιο συχνή- εισβολή μπάτσων στα σχολεία…

Δεν τους αρκούν οι αποβολές, ο φόβος για το απουσιολόγιο, τα κάγκελα γύρω από τις αυλές, οι κάμερες που ξεφυτρώνουν σε όλο και πιο πολλά σχολεία. Στις αρχές του Οκτώβρη μπάτσοι εισβάλλουν στο υπό κατάληψη 15ο ΕΠΑΛ στο συγκρότημα του Ευκλείδη. Κυνηγούν τους μαθητές, η κατάληψη σπάει ενώ σε ανακοίνωση της η Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης αναφέρει: “Στην προσπάθειά τους εκπρόσωποι της ΕΛΜΕ και της Ομοσπονδίας Γονέων να πλησιάσουν αστυνομικούς και να πληροφορηθούν για την κατάσταση, αντιμετωπίστηκαν απαξιωτικά και με απειλητική διάθεση. Το επόμενο πρωί, κι ενώ δεν υπήρχε πλέον κατάληψη, δυο αστυνομικοί στεκόταν μπροστά στην πόρτα της αυλής, την ώρα που μαθητές κι εκπαιδευτικοί προσερχόταν στο σχολείο. Μετά από έντονη αντίδραση καθηγήτριας μέλους ΔΣ της ΕΛΜΕ τελικά αποχώρησαν.” Λίγες βδομάδες πριν, μαθητές του 7ου ΕΠΑΛ Λάρισα, συλλαμβάνονται μετά από έφοδο της αστυνομίας στο -υπό κατάληψη- σχολείο τους μετά από καταγγελία του διευθυντή. Αντίστοιχα λίγα χρόνια πριν, μετά από καταγγελία της διευθύντριας του 1ου Γυμνασίου Μαλακοπής, καλούνται 13χρονοι μαθητές για κατάθεση, κατηγορούμενοι για κατάληψη που είχε γίνει αρκετούς μήνες πριν. Η όλο και πιο συχνή εισβολή των μπάτσων στα σχολεία για να σπάσουν τις καταλήψεις, δείχνει τις διαθέσεις των υπουργείων αλλά και μίας μικρής και θλιβερής μερίδας εκπαιδευτικών που είναι αποφασισμένοι να σπάσουν την αγωνιστική διάθεση των μαθητών και των μαθητριών. Οι καταλήψεις που εξαπλώνονται όμως, δείχνουν πως όταν είμαστε αποφασισμένοι και οργανωμένοι, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει.

… και την -όλο και πιο συστημική και ανταγωνιστική- μορφή διδασκαλίας…

Δίπλα βέβαια στα γκλομπ του μπάτσου έρχονται και όλα τα μαργαριτάρια παλιών και νέων υπουργών και λοιπών “σοφών” του κράτους για το πως πρέπει να είναι η παιδεία. Το ότι το σύστημα διδασκαλίας θα εξυπηρετεί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί σήμερα είναι δεδομένο, από την άλλη έχει μεγάλη σημασία να παλέψουμε για να κάνουμε τις ζωές μας πιο υποφερτές. Γιατί όταν αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε σχολεία, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, υπολογιστές κλπ για να καταφέρουμε να είμαστε “ανταγωνιστικοί” είναι η ζωή μας που χάνεται. Γιατί όταν μας μαθαίνουν να κοιτάμε πως θα πατήσουμε επί πτωμάτων, αντί να μας μάθουν το πώς να ανακαλύπτουμε συλλογικά τη γνώση είναι η ζωή μας που ευτελίζεται. Γιατί όταν έχουν συνεχώς στο στόμα τους την καραμέλα της “Αριστείας” αυτοί που μάλλον τα βρήκαν όλα έτοιμα στη ζωή τους, κι όταν μας βάζουν από το δημοτικό ακόμα να ξεχωρίζουμε για το ποιος θα σταθεί παραστάτης ή σημαιοφόρος βάσει της επίδοσης μας στα μαθήματα, βάσει του φύλου ή του ύψους κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Και δεν είναι που έχουμε καμιά πρεμούρα για τη σημαία, άλλωστε η υπουργός Παιδείας Κεραμέως φρόντισε να ξεδιαλύνει κάθε αυταπάτη, για το πόσο προπαγάνδα και ψέματα είναι γεμάτες οι ιστορίες των εθνών: “Να πάψει η ιστορία να είναι κοινωνικού χαρακτήρα, θέλουμε η ιστορία να αναπτύσσει την εθνική συνείδηση” είπε ξεδιάντροπα για να μας θυμίσει πως ότι μας μαθαίνουν, χρησιμεύει απλά για να μας κάνει υπάκουους, φοβικούς, ταπεινωμένους και παραγωγικούς εργαζόμενους αύριο που θα προσκυνάν τις σημαίες που υψώνουν τα αφεντικά τους και θα είναι έτοιμοι να χύσουν το αίμα τους ανά πάσα στιγμή για τη θρησκεία και το έθνος, δηλαδή για το κέρδος των ισχυρών.

…στην -όλο και πιο ξεκάθαρα- ταξική παιδεία

Ταυτόχρονα γίνεται εμφανές, ακόμα και για τους πιο δύσπιστους, το ότι και το ζήτημα της παιδείας είναι ΚΥΡΙΩΣ ταξικό ζήτημα. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με άλλον τρόπο το ότι ο Μητσοτάκης έλεγε, επίσης χωρίς ντροπή, πως τα παιδιά από το Περιστέρι προορίζονται να γίνουν καλοί ψυκτικοί, σε αντίθεση με τα παιδιά από τις πλούσιες συνοικίες που μάλλον προορίζονται για στελέχη σε πολυεθνικές. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με άλλο τρόπο η οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών μας για φροντιστήρια και ιδιαίτερα, δεν μπορεί να εξηγηθεί με άλλο τρόπο η επιμονή τόσων κυβερνήσεων για όλο και πιο μεγάλο αβαντάρισμα των ιδιωτικών σχολείων (και μέσω της διαρκούς υποβάθμισης των δημόσιων). Δεν μπορεί να εξηγηθεί με άλλο τρόπο το ότι τα μεταπτυχιακά που μετράνε για τους καθηγητές μας είναι αυτή που γίνονται επί πληρωμή πολλών χιλιάδων ευρώ σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Δεν μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο, η ολοένα και πιο έντονη διείσδυση εταιρειών (ακόμα και πολεμικών) στα πανεπιστήμια με τις σπουδές μας να γίνονται όχι για να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο, αλλά στις αιματοβαμμένες μπίζνες ντόπιων και ξένων καπιταλιστών. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με άλλον τρόπο το ότι το κράτος βρίσκει λεφτά για ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, προσλήψεις μπάτσων και πολεμικό εξοπλισμό, αλλά αφήνει τεράστια κενά σε δασκάλους, σε υποδομές, σε μέσα μεταφοράς για τους μαθητές. Δεν μπορεί να ιδωθεί αλλιώς, το ότι κάνουν ότι μπορούν για να μη φέρουν παιδιά προσφύγων στα σχολεία. Δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από άλλο πρίσμα, το ότι όλο και περισσότερα βοηθήματα στους φοιτητές (δωρεάν βιβλία, τροφή, στέγη, μείωση κόστους μετακινήσεων κλπ) πετσοκόβονται.

ΟΙ ΜΑΘΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΕΞΑΠΛΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Οι αφορμές υπάρχουν, οι αιτίες δεν έφυγαν ποτέ: Σποραδικά, υπό το φόβο της καστολής, πιθανώς ασυντόνιστα ακόμα, αρκετές καταλήψεις έχουν ξεκινήσει σε περιοχές της Θεσσαλονίκης. Στο ΕΠΑΛ Καλαμαριάς ζητάν να μην αλλάζουν δύο λεοφωρεία για να πάνε στο σχολείο τους, στη Χαλάστρα ζητάν να έρθουν καθηγητές, οι μαθητές του 5ου που κάνουν μάθημα σε κοντέινερ ζητούν τουλάχιστον ένα ακόμα κοντέινερ και ένα στέγαστρο για να κάθονται από κάτω όταν βρέχει, μαθητές όλων των σχολείων ζητούν δασκάλους, βιβλία, να πάψει η τόσο εντατική διδασκαλία που τους εξοντώνει. Πέρσι δόθηκε μάχη ενάντια στον εθνικισμό και τις διακρίσεις, άλλες χρονιές ενάντια στο φασισμό και στην αστυνομική βία. Οι μαθητές και οι μαθήτριες, όλο και πιο έντονα πιεσμένοι από τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος, ξέρουν πολύ καλά τον τρόπο να οργανώνονται, να παλεύουν, να νικούν και ευχόμαστε αυτή τη φορά να ξυπνήσουν και τον κοιμώμενο γίγαντα του μαχητικού και οργανωμένου προλεταριάτου που θα τσαλαπατήσει τις αστυνομίες αυτού του κόσμου και θα παλέψει για ελεύθερη και συλλογική μόρφωση σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, πολέμους, διακρίσεις.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΜΗ ΜΑΣΑΤΕ ΜΙΑ, ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!