ΣΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ, ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ: ΔΕ ΧΤΥΠΑΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ!

Παρεμβάσεις με στράτσα σε στάσεις και μοιράσματα μέσα στα λεωφορεία πραγματοποιούνται αυτόν τον καιρό από συλλογικότητες της πόλης. Ενάντια στις αυξήσεις εισιτηρείων από τον ΟΑΣΘ, ενάντια στους σεκιούριτι και στους ελεγκτές, ενάντια στον έλεγχο, ενάντια στο ηλεκτρονικό εισιτήριο, βάζουμε μπροστά τα δικά μας συμφέροντακαι προωθούμε τη γενικευμένη άρνηση πληρωμής κομίστρου. “Δεν θέλω να σας διδάξω την δουλειά σας, αλλά δεν αντιμετωπίζετε με τον σωστό τρόπο ένα θέμα τόσο λεπτό όσο αυτό… Εάν γράφετε, για παράδειγμα, πως 200 εργαζόμενοι δεν πλήρωσαν εχτές το εισιτήριο τους, τότε να είστε σίγουροι πως αύριο θα είναι 2000 και έτσι η ανυπακοή θα οδεύει ολοταχώς.”

Νομάρχης του Μιλάνο σε δημοσιογράφους, όταν η προλεταριακή
και η αστική ηθική ήταν δυο πράγματα ξέχωρα, ακριβώς όπως τα συμφέροντα δύο τάξεων που καταπιέζει η μία την άλλη. 1970, ιταλοί εργάτες αρνούνται να πληρώσουν τα σπασμένα για την τότε καπιταλιστική κρίση, απεργούν, οπλίζονται, καταλαμβάνουν σπίτια, σαμποτάρουν την παραγωγή, κλέβουν τρόφιμα και αρνούνται να πληρώσουν λογαριασμούς καθώς και τα (αυξημένα) εισητήρια στα μέσα μεταφοράς.

1)Τα λεωφορεία είναι το μέσο για να κινούμαστε στην πόλη, όσοι και όσες από εμάς δεν έχουμε τα φράγκα και τα μέσα για να το κάνουμε με άλλο τρόπο. Είναι το μέσο για να προλάβουμε τους χρόνους που μας επιβάλει η ζωή σ’ αυτό το μεγάλο εργοστάσιο. Για να πάμε ως μαθητές στο σχολείο και το φροντιστήριο, για να πάμε ως φοιτήτριες στη σχολή, για να πάμε ως εργάτες στην αποθήκη, για να πάμε ως ελαστικά εργαζόμενες στο γραφείο, για να πάμε ως ασθενείς σε ένα νοσοκομείο, για να πάμε ως άνθρωποι σε ένα φίλο και να πιούμε μια μπύρα. Τα λεωφορεία είναι ένα αναγκαίο κακό για να προλάβουμε την τάδε ή την δείνα υποχρέωση από το ένα μέρος του τσιμενένιου τοπίου της Θεσσαλονίκης στο άλλο.

2)Στις ειδήσεις επαναλαμβάνουν τα τελευταία χρόνια ότι το χρέος της χώρας είναι δυσβάσταχτο, ότι η οικονομική κρίση χρειάζεται θυσίες. Μας λένε να γίνουμε πιο εντατικοί και πιο ανταγωνιστικές στο διάβασμα, να πληρώνουμε για να φάμε στη φοιτητική λέσχη και για να πάρουμε τα βιβλία μας, να δεχτούμε μείωση μισθού γιατί το αφεντικό “δε βγαίνει”, να δουλεύουμε και τις κυριακές σπαστό ωράριο για να γίνει πιο ανταγωνιστική η επιχείρηση, να δίνουμε και κανά φράγκο στο νοσοκομείο, ενώ τέλος μας ζητάν και να πληρώνουμε εισητήριο για τις μετακινήσεις μας, όλο και πιο ακριβό μάλιστα, γιατί ο ΟΑΣΘ έχει χασούρα.

3)Για όσους και όσες δεν την πάλεψαν με αυτή την κατάσταση και που δε θέλησαν να τρελαθούν, να αυτοκτονήσουν, να συνεχίσουν να ζουν παραιτημένοι, να δεχτούν τη θυσία τους στο βωμό της εθνικής ανάκαμψης, βάλανε παντού κάμερες, στείλαν τα ματ και τους ασφαλίτες, προσλάβαν ρουφιάνους στους χώρους εργασίας, σεκιουριτάδες στις σχολές, στα μαγαζιά, στα σούπερ μάρκετ, στις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ πλέον τους βλέπουμε μαζί με ελεγκτές όλο και πιο συχνά και στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ.

4)Χειρότερο στην παραπάνω κατάσταση δεν είναι το ότι οικονομικά βουλιάζουμε όλο και πιο πολύ. Χειρότερο είναι το ότι δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να συναντηθούμε και να συγκροτηθούμε για να βρούμε λύσεις, για να επιβιώσουμε συλλογικά, για να απαντήσουμε στο θράσος των αφενικών και του κράτους, που δε σταματάν να ζητάν την περαιτέρω υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης και την περαιτέρω ανατίμηση του κόστους ζωής. Χειρότερο είναι το ότι ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως η συλλογική δράση είτε αφορά ένα επιμέρους ζήτημα (βλέπε αυξήσεις εισητηρίων) είτε αφορά τη συνολική κατάσταση που βιώνουμε μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης.

5)Ακόμα χειρότερο βέβαια είναι το ότι υπάρχουν μειοψηφίες ομοιοπαθούντων που δεν αρκούνται στην παραίτηση, αλλά βγάζουν και γλώσσα, τη γλώσσα των αφεντικών μέσα από το δικό τους στόμα. Κάποιοι θα πουν πως άμα δε σ’αρέσουν τα πράγματα πάνε να ψηφίσεις κάτι άλλο, κάποιοι θα πουν πως φταίει η μέρκελ ίσως και οι εβραίοι, κάποιοι θα ρίξουν το φταίξιμο στους μετανάστες που αν και δεν πήραν δουλειές δημιουργούν πρόβλημα αφού δεν αφομοιώνονται, κάποιοι άλλοι θα ταυτιστούν τόσο πολύ με τα συμφέροντα των αφεντικών, στην προκειμένη με των αφεντικών του ΟΑΣΘ, κάποιοι που αφού κοιτάξουν την τσάντα τους μετά το σχετικό μηνυματάκι τρόμου που παίζει στα λεωφορεία που μας καλεί να είμαστε προσεκτικοί γιατί παίζουν και κλέφτες και μας κάνουν να στραβοκοιτιόμαστε μεταξύ μας, όχι μόνο δε θα υπερασπιστούν τον λαθρεπιβάτη αλλά θα ικανοποιηθούν για τη δική τους νόμιμη και ηθική στάση να κόψουν εισητήριο, μουρμουρίζοντας πως αν δεν έχεις λεφτά μπορείς να πας και με τα πόδια, άλλωστε το Καλαμαριά-Κέντρο με τρέξιμο είναι μόνο σαράντα λεπτά παραπάνω απ’ ότι αν πάρεις λεωφορείο μέρα με κίνηση.

6)Σ’αυτούς λέμε να το βουλώσουν επιτέλους και ταυτόχρονα θεωρούμε πως το λόγο πρέπει να τον πάρει εκείνο το κομμάτι των προλετάριων, των αποκλεισμένων, των καταπιεσμένων, των μαθητών, των φοιτητών, των μεταναστών, των πιτσιρικάδων, των τοξικοεξαρτημένων, των στιγματισμένων ως τρελών, παραβατών του νόμου, ανώμαλων, αυτών που δεν βγαίνουν οικονομικά, αλλά και αυτών που κάπως τη βγάζουν αλλα προτιμούν να τα μοιράζονται με άλλους που τα έχουν ανάγκη, των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, που θα τολμήσουν να μην κόψουν εισητήριο, να μην πληρώσουν ρεύμα, φόρους και χαράτσια, που θα βρουν άδεια κτίρια για να καταλάβουν και να ζήσουν, που θα μαγειρεύουν συλλογικά και για όσους έχουν ανάγκη, που θα στήσουν ιατρεία χωρίς εισόδους και αποκλεισμούς, που θα κάνουν κάθετι για να αντισταθούν στην υποτίμηση της ζωής τους.

7)Εκείνο το κομμάτι των ανθρώπων που θα απεργήσουν, θα συγκρουστούν με ιδιωτικές και κρατικές αστυνομίες, θα φτιάξουν δομές και κοινότητες αυτοοργάνωσης, θα οργανώσουν την αυτοάμυνα των πορειών τους, θα σηκώσουν οδοφράγματα, θα διώξουν φασίστες και αφεντικά από τις γειτονιές και τις ζωές τους αλλά και σεκιουριτάδες από τα λεωφορεία, εκείνο το κομμάτι ανθρώπων, των οποίων η επανάσταση δεν έχει ακόμα γραφτεί στις σελίδες της ιστορίας, των οποίων τα όνειρα δεν δικαιώθηκαν με την κυβερνητική αλλαγή και σαν φάντασματα πλανιούνται πάνω από την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο…

ΑΤΟΜΙΚΑ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, ΜΑΖΙΚΑ: ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΜΕ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ
ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ “ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΕΣ”
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΟΚΥΝΗΓΟΥΣ ΤΟΥ ΟΑΣΘ

ΔΟΜΟΥΜΕ ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ