Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, τους ταξικούς αγώνες και την απεργία

Κείμενο που μοιράζεται αυτές τις μέρες σε χώρους δουλειάς, σπίτια και πλατείες των ανατολικών συνοικιών και στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Την ερχόμενη Τετάρτη 2/10 στηρίζουμε την εργατική συγκέντρωση στην Καμάρα στις 11.00.

Από τα “μνημόνια” ως τα “αναπτυξιακά νομοσχέδια”

η αστική τάξη κερδοφορεί και νομοθετεί εις βάρος μας

10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης ήταν αρκετά για να δούμε μία σειρά εργατικών και κοινωνικών κεκτημένων να χάνονται. Η μείωση των εισοδημάτων μας σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους ζωής δε λένε να σταματήσουν. Η κρατική καταστολή, οι φασίστες, η αστική ηγεμονία σε συνδυασμό με την έλλειψη προλεταριακού σχεδίου πάλης στις κινητοποιήσεις των πλατειών στις πρώτες μάχες ενάντια στα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική επιλογή μερίδας του κεφαλαίου, αλλά και η ΓΣΕΕ που ασκεί συνδικαλισμό για τα συμφέροντα των αφεντικών (προτροπή για να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι “ναι” στο δημοψήφισμα του 2015, εθνική μέρα δράσης με κινητοποίηση μαζί με εργοδοτικές ενώσεις κλπ) παίξαν το ρόλο τους με τα αποτελέσματα να μην χωράν παρερμηνείες.

Αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, κοψίματα δώρων, δουλειά τις Κυριακές, μονιμοποίηση της ανασφάλιστης, μισοασφαλισμένης ή ελαστικής εργασίας, μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις με τα μέτρα ασφαλείας στους χώρους εργασίας να μην υπάρχουν και τα εργατικά “ατυχήματα” να είναι όλο και πιο συχνά, τσάκισμα των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, προέλαση του rbnb και κατακόρυφη αύξηση ενοικίων, αύξηση του κόστους σε όλες τις κοινωνικές ανάγκες (νερό, ενέργεια, μετακινήσεις, στέγαση, υγεία, μόρφωση), κόψιμο συνδέσεων, ιδιωτικοποίηση υποδομών και ελεύθερων χώρων, τεράστιο ποσοστό ανεργίας, άγριο κυνήγι στους μετανάστες εργάτες που πλέον δεν έχουν ΑΜΚΑ με τα παιδιά τους να μένουν χωρίς πρόσβαση σε υγεία και παιδεία.

Ταυτόχρονη όμως είναι και η χωρίς όρια λεηλασία της φύσης με συνεχείς προσπάθειες για διευκόλυνση επενδύσεων για τουριστικές, βιομηχανικές, εφοπλιστικές, εξορυκτικές δραστηριότητες, δραστηριότητες που την ίδια στιγμή συνοδεύονται από νέο γύρο επέκτασης του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια αλλά και με την έλευση ξένων κεφαλαίων στον Ελλαδικό χώρο. Κινήσεις που αναβαθμίζουν το ρόλο του ελληνικού κράτους στην ευρύτερη περιοχή, το εμπλέκουν όλο και πιο ενεργά σε πολεμικές επιχειρήσεις, βαθαίνουν την ανάγκη για όξυνση του μιλιταρισμού και του εθνικισμού για να υπάρξει κοινωνική νομιμοποίηση σε πιθανούς μελλοντικούς πολέμους για την υπεράσπιση ενεργειακών κοιτασμάτων, πολλαπλασιάζουν τις βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα αλλά και τα κόστη για πολεμικούς εξοπλισμούς την ίδια στιγμή που πολλοί από εμάς αδυνατούν να ζήσουν ακόμα και τα στοιχειώδη.

Φτάνοντας στο σήμερα, ήδη έχει τεθεί προς διαβούλευση και ετοιμάζεται προς ψήφιση το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που είχε ανάγκη αυτή τη στιγμή το κεφάλαιο για να αυξήσει την κερδοφορία του μέσα σε συνθήκες μίας -αξεπέραστης εδώ και 10 χρόνια- κρίσης και το οποίο φέρει, πέρα από αυτές των επιχειρηματιών, και την προσωπική σφραγίδα του Άδωνι Γεωργιάδη. Συνοπτικά, με το νέο νομοσχέδιο :

Επιβάλλεται το ηλεκτρονικό φακέλωμα για τα σωματεία και τα μέλη τους που θα πρέπει να δηλώνονται αλλά και να αποφασίζουν για τις απεργίες τους μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (με τους εργοδότες να ενημερώνονται για το ποιοι ψήφισαν τι). Αυτό το έκτρωμα έρχεται να συμπληρώσει τον ΣΥΡΙΖΑικό νόμο που σε μία χώρα που βγαίνουν κυβερνήσεις με 50% αποχή, η απεργία να θεωρείται νόμιμη μόνο εφόσον το 50%+1 των εγγεγραμμένων -και όχι των παρόντων- μελών ενός σωματείου την αποφασίσουν. Δε θα αποτελέσει έκπληξη μετά από αυτό τον νόμο το να δούμε μαζικές εγγραφές εργαζομένων -υποτελών στην εργοδοσία- σε σωματεία απλά και μόνο για να μην επιτυγχάνεται η πλειοψηφία, ενώ πλέον χάνεται και το πιο ουσιαστικό σημείο των ζυμώσεων των εργαζομένων, οι συνελεύσεις, καθώς με ένα κλικ και χωρίς κουβέντα, παράθεση και αντιπαράθεση επιχειρημάτων θα αποφασίζει κανείς για το αν θα απεργήσει ή όχι.

Κατοχυρώνεται νομικά η υπερωριακή απασχόληση για όσους από εμάς (και δεν είμαστε λίγοι) δουλεύουμε σε καθεστώς μερικής απασχόλησης. Πλέον κάθε έξτρα ώρα δουλειάς θα πληρώνεται μόνο με 12% προσαύξηση, πολύ κάτω δηλαδή από τις ως τώρα προσαυξήσεις των υπερωριών.

Έχοντας ήδη καταργήσει τη διάταξη για την αιτιολόγηση της απόλυσης μέσα στο καλοκαίρι, η νέα κυβέρνηση έρχεται τώρα να καταργήσει -όπου υπάρχουν- τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Πλέον οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα -κατά δηλωσή τους- ή που θεωρούν ότι με αυτές πλήττεται η ανταγωνιστικότητα του κλάδου θα έχουν το δικαιώμα να μην τις εφαρμόζουν. Το ίδιο θα μπορούν να κάνουν και οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, τα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κλπ. Ταυτόχρονα οι τοπικές -ανά περιφέρεια- συμβάσεις θα υπερισχύουν πλέον των κλαδικών, ενώ η επεκτασιμότητα των κλαδικών ΣΣΕ γίνεται ακόμα πιο δύσκολη καθώς συμπληρώνοντας πάλι το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης η καινούργια βάζει την προϋπόθεση οι εργοδοτικές ενώσεις που θα αναφέρονται σε αυτήν να απασχολούν το 50%+1 των εργαζομένων του κλάδου σύμφωνα με τα όσα οι ίδιες δηλώνουν στο ανώτατο συμβούλιο εργασίας.

Σαν κερασάκι στην τούρτα, την ίδια στιγμή που πύρινοι λόγοι βγαίνουν για τους εργοδότες που απασχολούν ανασφάλιστο προσωπικό, θεσμοθετείται πλέον η συνυπεθυνότητα εργοδότη-εργαζομένου για την μη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών από τον πρώτο με αποτέλεσμα ακόμα και το χάσιμο της ασφαλιστικής κάλυψης του δεύτερου.

Τη στιγμή που γίνεται ολοφάνερο πως κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει με την υποταγμένη στα αφεντικά ΓΣΕΕ το νέο νομοσχέδιο τσακίζει τις κλαδικές ΣΣΕ και προσπαθεί να αποδυναμώσει την -δομημένη από τη βάση- εργατική αντίσταση. Η χαρτογράφηση και η περιστολή του δικαιώματος στην απεργία αφορά τόσο τα πρωτοβάθμια σωματεία/ σωματεία βάσης όσο και τις δευτεροβάθμιες ενώσεις των εργαζομένων (είτε είναι επιιχειρησιακά, είτε ομοιοεπαγγελματικά) τα οποία είναι και οι μόνες ενεργές εστίες τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Μέσα σε όλα αυτά, η δικιά μας κατάσταση, δεν έχει νόημα να λέμε ψέματα, δεν είναι και η καλύτερη. Εκπαιδευμένοι ο καθένας να ψάχνει ατομικές λύσεις σε προβλήματα που μπορούν να λυθούν μόνο συλλογικά, Πολιτικά και ταξικά ανοργάνωτοι, φοβισμένες, ηττοπαθείς και συμβιβασμένοι πολλές φορές με τη λογική του μικρότερου κακού, σοκαρισμένες από την τόσο σύντομη κατρακύλα των όρων ζωής και εργασίας μας ακολουθώντας πολλές φορές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που απλά μας διασφάλιζαν κανένα επίδομα με ημερομηνία λήξης ή μία πρόσκαιρη κατοχύρωση της θέσης εργασίας μας είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε αμήχανα παλιούς και νέους νόμους να επικυρώνουν την πλήρη ισχύ των αφεντικών σ’ αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή της ταξικής πάλης. Με μνημόνια ή χωρίς, υπαγορευμένα από ντόπια ή ξένα αφεντικά, τα νομοσχέδια που θα τσακίζουν τις ζωές μας έχουν μόνο έναν τρόπο να μπλοκαριστούν: το οργανωμένο και μαχόμενο προλεταριάτο.

Κάτι που δεν αποτελεί μία γραφική ιδεολογική διαπίστωση, αλλά μία διαπίστωση βγαλμένη μέσα από την ίδια την κατάσταση που ζούμε σήμερα και που -δυστυχώς θα χειροτερεύει συνεχώς-. Μέσα από τις ίδιες τις μνήμες των μικρών νικών που έχουμε καταφέρει να πάρουμε όλα αυτά τα χρόνια και που ήρθαν μόνο μέσα από την ταξική ενότητα και τον αγώνα της νέας εργατικής βάρδιας αλλά και μέσα από τις μνήμες της ζωντάνιας του εργατικού κινήματος προηγούμενων δεκαετιών. Ένα εργατικό κίνημα που ίσως να μην κατάφερε όσα θα μπορούσε ή όσα θα μας άξιζαν, αλλά τουλάχιστον ήξερε να βάζει φρένο στις ορέξεις των αφεντικών και να αντιπαραθέτει ή και να επιβάλει -έστω και πρόσκαιρα- τα δικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των καπιταλιστών.

Όλοι και όλες στους δρόμους, όλοι και όλες στα σωματεία, στις συνελεύσεις γειτονιάς, στηρίζοντας τις ήδη υπάρχουσες ή δημιουργώντας νέες εκεί που δεν υπάρχουν, μορφές οργάνωσης και συλλογικής πάλης των εργαζομένων, για να μπλοκάρουμε το νέο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο και για να αρχίσουμε να συνθέτουμε το σχέδιο της χειραφέτησης μας, για το τέλος των πολέμων, των ανισοτήτων, της φτώχειας, για το τέλος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, για το τέλος του καπιταλισμού και του κράτους,

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΠΡΙΝ ΤΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΡΕΒΑΝΣ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net