Δράσεις αντιπληροφόρησης για κάποιους “δικούς μας” που σακατεύτηκαν στο όνομα της ανάπτυξης

21/8, 28/8, 3/9.

Σε διάστημα δύο εβδομάδων, τρεις από εμάς μετά τη δουλειά δεν γύρισαν στο σπίτι. Οι δύο σε οικοδομές, ο άλλος  επισκευάζοντας λεωφορείο του ΟΑΣΘ το οποίο κύλησε πάνω του, σφηνώνοντας τον στον τοίχο. Την ίδια περίοδο, ένας 25χρονος δολοφονήθηκε εν ώρα δουλειάς στη Δράμα με μία πλάκα μάρμαρο να τον πλακώνει ενώ αρκετοί ακόμα τραυματίστηκαν σε άλλες
πόλεις της χώρας. Κανένα κεντρικό δελτίο ειδήσεων δε φιλοξένησε αυτές
τις ειδήσεις, ενώ κάποια απότα διαδικτυακά ενημερωτικά portal αρκέστηκαν
στην αναπαραγωγή της αρχικής είδησης.

Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί στους χώρους εργασίας, πυκνώνουν τα
τελευταία 10 χρόνια, απότοκο κι αυτοί της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι
που τα μέτρα προστασίας και ασφάλειας των εργαζομένων κοστίζουν σε
αντίθεση με τις ζωές μας και η οικονομία πρέπει να ανασάνει. Την ίδια
στιγμή και για τον ίδιο ακριβώς λόγο, εκατοντάδες χιλιάδες δουλεύουν
ανασφάλιστοι ή μισοασφαλισμένοι, με σπαστά ωράρια ή με 4ωρα, περιμένουν
μισθοδοσίες προηγούμενων μηνών, ξεζουμίζονται στα κάτεργα του τουρισμού,
του επισιτισμού, του εμπορίου, απολύονται -χωρίς αιτιολόγηση πλέον-, δεν
καλύπτονται από κάποια συλλογική σύμβαση εργασίας, περιμένουν κάποιο νέο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ.

Κάποιοι το προσπαθούν και την παλεύουν (ακόμα) μόνοι, κάποιοι δεν
βρίσκουν κανένα τρόπο να τα μπαλώσουν. Κάποιοι νοιώθουν τυχεροί που ζουν μετά από κάποιο “εργατικό ατύχημα” και κάποιοι δεν είδαν ποτέ ξανά τους δικούς τους ανθρώπους. Άλλοι το προσπαθούν μέσα από τα σωματεία τους να πάρουν ανάσες και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής και αρκετοί περισσότεροι σιωπούν, φοβούνται, αδυνατούν να βρουν κίνητρα ή
συνοδοιπόρους για να αγωνιστούν.

Όλοι υπομένουμε, όλοι ταπεινωνόμαστε και γυρνάμε στους δρόμους με
σκυμμένα κεφάλια, όλοι καρτερούμε.

Για τη στιγμή που δε θα δουλεύουμε και δε θα ψοφάμε για τα κέρδη άλλων,
για τη στιγμή που θα εκδικηθούμε για όσους έφυγαν και για όσους κόντεψαν
να φύγουν, για τη στιγμή της απελευθέρωσής μας από την εκμετάλλευση.

Θέλοντας να ενημερώσουμε τον κόσμο στις γειτονιές όπου συνέβησαν τα
“εργατικά ατυχήματα” αλλά και να υπενθυμίσουμε το ποιοι ευθύνονται για
αυτά, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με πανό και τρικάκια στα 3 σημεία που
παραλίγο να γίνουν τόποι θανάτου για 3 προλετάριους.

Από το Φοίνικα μέχρι την Σταυρούπολη και τον Εύοσμο: Η προλεταριακή
οργάνωση και αυτοάμυνα αποτελεί επιτακτική ανάγκη στον αγώνα ζωής και
θανάτου που βρισκόμαστε θέλοντας και μη με το κράτος και τον
καπιταλισμό.

Θα την επισπεύσουμε.