Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευση Παύλο Χριστόπουλο

Καλά όλα τα άλλα, αλλά στρατό γιατί δεν πάτε;»

«άμα δεν είσαι προσεκτικός, οι εφημερίδες θα σε κάνουν να μισείς αυτούς που καταπιέζονται και να αγαπάς αυτούς που καταπιέζουν»
Malcom X

Επειδή ο εθνικός στρατός, όσες φορές χρειάστηκε αλλά και όσες χρειαστεί στο μέλλον, θα επιβάλει -με εντολή των αφεντικών- την εθνική ενότητα, με πραξικοπήματα, καταστέλλοντας ή σφάζοντας όσους και όσες αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, απεργούς, αντάρτες, κομμουνιστές, αναρχικούς, κάθε άνθρωπο που μπορεί να δει ότι οι πραγματικοί του εχθροί είναι μέσα από τα σύνορα.

Επειδή ο εθνικός στρατός αποτελειώνει ότι δεν κατάφερε να καταστείλει το σχολείο, η εκκλησία, τα Μ.Μ.Ε. και συνθλίβει τα μυαλά νέων ανθρώπων μέσα από τις εντολές, τα καψόνια, τα ρατσιστικά και σεξιστικά κηρύγματα, την τυφλή υπακοή στους «ανωτέρους».

Επειδή ο εθνικός στρατός βρίσκει αναγκαιότητα ύπαρξης μέσα από ιστορικά ψέματα και ηλίθια μίση που προωθούνται στους καταπιεσμένους της κάθε χώρας για τους αντίστοιχους κάποιας άλλης, πλασάροντας την ομοψυχία μεταξύ πλούσιων και φτωχών, εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων, αφεντικών και εργατών απέναντι σε έναν αόριστο εξωτερικό εχθρό.

Επειδή ο εθνικός στρατός δεν έχει σταματήσει στιγμή να έχει επεκτατικές βλέψεις για περιοχές της βαλκανικής χερσονήσου που το ντόπιο κεφάλαιο θα είχε ανάγκη για να επεκτείνει τις δραστηριότητές του, αλλά και επειδή, μέσω του ΝΑΤΟ (και σε λίγο καιρό μέσω του νέου φρούτου που ετοιμάζει η Ε.Ε., του ευρωστρατού) έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες πολεμικές συρράξεις σε απομακρυσμένα και μη από τον Ελλαδικό χώρο σημεία, με αφορμές ανάξιες να κρύψουν τη βαθιά αιτία κάθε πολέμου, που δεν είναι άλλη από το κέρδος.

Επειδή οι στρατοί όλων των χωρών αποτελούν την πιο επικερδή επιχείρηση για τις βιομηχανίες όπλων, οι οποίες χρειάζονται και επενδύουν στους πολέμους για να πουλάν τα θανατηφόρα εμπορεύματά τους στα κράτη, την ίδια στιγμή που υπάρχει κόσμος που δεν έχει τα βασικά για να ζήσει, επειδή ξέρουμε πως μία από τις επιλογές του καπιταλισμού σε περιόδους κρίσης για να καταστρέψει τα άχρηστα προϊόντα του (αφού δεν μπορούν να πουληθούν σε ωφέλιμη τιμή) και να συνεχίζει ανεμπόδιστα την κερδοφορία από την παραγωγή νέων, και μάλιστα με νέους όρους εντατικοποιημένης εργασίας, είναι ο πόλεμος.

Επειδή εμείς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους καταπιεσμένους της Τουρκίας, της Αλβανίας, της Μακεδονίας, της Βουλγαρίας, της Ευρώπης και του κόσμου, αντίθετα έχουμε κοινό συμφέρον να πολεμήσουμε τους δυνάστες μας ενωμένοι, όπως ενωμένοι στέκονται και αυτοί απέναντι μας όταν σηκώνουμε κεφάλι.

Επειδή εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε τη μνήμη ζωντανή και δε ξεχνάμε τα εγκλήματα του στρατού τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων (αιματοκύλισμα απεργιών τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, αποκεφαλισμοί στον εμφύλιο, τρομοκρατία σε αγωνιστές τις δεκαετίες 50 και 60, πραξικόπημα το 1967, επεκτατικές βλέψεις με βαρύ φόρο αίματος και για τις δύο πλευρές στις ελληνοτουρκικές συρράξεις του 1897 και του 1922, συμμετοχή στους πολέμους της Κορέας, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη και στήριξη στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ.)

Επειδή εμείς δεν πειθαρχούμε σε κανέναν γαλονά, δεν προσκυνάμε καμιά σημαία, δεν τρώμε το κουτόχορτο της ανάγκης υπεράσπισης της εθνικής μας κυριαρχίας αλλά και τη ταυτόχρονη μπαρούφα ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Επειδή εμείς δεν είμαστε ειρηνιστές, αλλά βιώνοντας έναν διαρκή πόλεμο χαμηλής έντασης από το κράτος και το κεφάλαιο, έχουμε αποφασίσει να πολεμήσουμε με τους «από τα κάτω», για μια ζωή που να αξίζει να βιωθεί από όσους σήμερα πουλάν το χρόνο τους -και μάλιστα φτηνά- στα αφεντικά, από όσες βρίσκονται κλεισμένες σε φυλακές, ψυχιατρεία, στρατόπεδα κράτησης, από όσους αδυνατούν να επιβιώσουν μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και από όσες αδυνατούν να καθορίσουν μόνες τους τις συνθήκες που θα ζήσουν σ’ αυτόν τον κόσμο και βλέπουν κάθε τους δραστηριότητα να μεταφράζεται σε χρήμα και εμπόρευμα ή να καταστέλλεται βίαια από στρατούς και αστυνομίες.

Επειδή δεν αντέχουμε να γινόμαστε οι χρήσιμοι ηλίθιοι των αφεντικών στη δουλειά, των πολιτικών στις κάλπες, των στρατοκρατών στους πολέμους και επειδή μόνο η ένοπλη επανάσταση των καταπιεσμένων μπορεί να νοηθεί ως ο τελευταίος πόλεμος, ως ο πόλεμος που θα στείλει στο διάολο όλους τους πολέμους και τη βαρβαρότητα του συστήματος που τους έχει ανάγκη και τους γεννά, επειδή την ελευθερία μας θα την κερδίσουμε εκεί που καταργείται, στις κάνες των όπλων.

Με λίγα λόγια

Η συγκεκριμένη επιλογή/πρόταγμα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία στην σημερινή συγκυρία, όπου στις πλάτες των από τα κάτω, οι οποίοι έτσι και αλλιώς βιώνουν της συνέπειες της βαριάς επίθεσης του κεφαλαίου και του κράτους σε καιρό “ειρήνης”, έρχεται να προστεθεί και η απειλή του πολέμου. Κάτι που φαίνεται από την άνοδο της εθνικής ρητορικής, των εθνικισμών και του μιλιταρισμού, την όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών, της -υψηλών τόνων- αντιπαράθεσης μεταξύ ελληνικού και τουρκικού κράτους για τις ΑΟΖ, την αύξηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Στοιχεία που, ακόμα και αν δεν λάβει χώρα ένα πολεμικό επεισόδιο στην περιοχή, δρουν από μόνα τους καταστρεπτικά τόσο για την ίδια την ζωή των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας όσο και για τους αγώνες που τόσο χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να ανασάνουμε, για να μπορέσουμε να βαδίσουμε προς έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Παράλληλα η ταξική φύση του στρατού γίνεται ακόμα πιο ορατή, με τα παιδιά όσων από τους κυρίαρχους δέχτηκαν πίσω λίγο από την βία (παρουσιάζονται ως θύματα τρομοκρατίας..) που προσφέρουν απλόχερα σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, να απαλλάσσονται από την θητεία, ενώ την ίδια στιγμή στην Κύπρο γλιτώνουν την υποχρεωτική στράτευση στα 18 οι γιοι των εφοπλιστών που έχουν βάση το νησί…

Σ’ αυτήν την εποχή, όπως είναι επόμενο, οξύνεται και η καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης. Οι επαναλαμβανόμενες διώξεις και τα αλλεπάλληλα διοικητικά πρόστιμα των 6000 ευρώ – μιας και το αδίκημα της ανυποταξίας θεωρείται διαρκές – πολλαπλασιάζονται (σε μία περίπτωση είχαμε 4 φορές τη σύλληψη και επιβολή προστίμου σε ολικό αρνητή στράτευσης μέσα σε 2 χρόνια) ενώ τον επόμενο μήνα θα πραγματοποιηθούν δικαστήρια 4 ολικών αρνητών στράτευσης στο στρατοδικείο του Ρουφ.

Η αντιμιλιταριστική, αντικαπιταλιστική, αντικρατική πάλη εκδηλώνεται ενάντια στα έθνη, τους στρατούς, την μισθωτή εργασία, την πατριαρχία, κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Θα υπάρχει όσο υπάρχουν και οι αιτίες που την γεννούν. Στις 6 (οι σύντροφοι Κ. Γουνιτσιώτης και Σ. Μωυσής καταδικάστηκαν σε 12 και 18 μήνες φυλάκισης αντίστοιχα) & 18 Φλεβάρη αλλά και στις 13 Μάρτη, στο στρατοδικείο του Ρουφ μαζί με τους συντρόφους που διώκονται, θα υπερασπιστούμε τη συνειδητή συμμετοχή μας σε αυτή.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΠΑΥΛΟ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ & ΜΠΑΜΠΗ ΤΣΙΛΙΑΝΙΔΗ

18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΚΑΙ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 09.00 ΣΤΟ

ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΟΥ ΡΟΥΦ

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΑΞΙΚΗ, ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗ

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ. ΤΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ.

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ https://anatolika.espivblogs.net/