Μια απαραίτητη ενημέρωση για την εκδήλωση “Μια αναρχική οπτική για το “Μακεδονικό”

Τον τελευταίο χρόνο στη Θεσσαλονίκη βρισκόμαστε σε μια διαρκή και πολύμορφη πάλη με τον εθνικιστικό οχετό αλλά και με τους μεταφερόμενους πατριώτες από άλλες περιοχές της Ελλάδας που πηγαινοέφερναν, δωρεάν τις περισσότερες φορές, η εκκλησία, τα κόμματα, οργανώσεις καραβανάδων και ακροδεξιών προς στήριξη των συλλαλητηρίων. Αυτό το πολιτικό κλίμα μας έκανε ξεκάθαρο ότι είναι επιτακτική ανάγκη πλέον η πολιτική ανάλυση και επεξεργασία μας να περιλαμβάνει κάποια επιπλέον εργαλεία που θα μας επιτρέψουν να ερμηνεύσουμε την ολότητα αλλά και την αλληλουχία των κινήσεων του κράτους και του κεφαλαίου, αφού μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να γίνουμε επικίνδυνοι για την εξουσία τους και να αποτελέσουμε μια υπολογίσιμη δύναμη αντίστασης.

Αυτά είναι η ανάγνωση των νέων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, η άνοδος του μιλιταρισμού, των εθνικών ιδεολογημάτων και των εθνικισμών, οι διακρατικές εντάσεις αλλά και η αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων με ο,τι αυτό συνεπάγεται στην τοπική κοινωνία αλλά και στην παγκόσμια σκακιέρα. Έτσι, πήραμε την απόφαση να πραγματοποιήσουμε την συγκεκριμένη εκδήλωση, ορίζοντας ως ημερομηνία το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου

Είχαμε αποφασίσει η ημερομηνία της εκδήλωσης να έρθει λίγο πριν από την αναμενόμενη ψήφιση της “Συμφωνίας των Πρεσπών”, κάτι που τελικά δεν έγινε εφικτό, αφού όλες οι διαδικασίες έγιναν πολύ πιο γρήγορα από ότι αναμενόταν.

Στην εκδήλωση αυτή δεν θέλαμε να είμαστε μόνοι. Θέλαμε και τους συντρόφους από την άλλη πλευρά των συνόρων, για να καταδείξουμε ταυτόχρονα τα βιώματα και τις παράλληλες πραγματικότητες μας, τα ψέματα και των δύο εθνικών αφηγήσεων, την ανάγκη για συντονισμένη πάλη στο μέλλον. Τους προσκαλέσαμε για να γνωριστούμε πολιτικά ακόμη καλύτερα από ότι είχε ήδη συμβεί σε μια σειρά συναντήσεων στο παρελθόν αλλά κυρίως για να δείξουμε πόσο σημαντικό είναι να στερεώνουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων μέσα σε συνθήκες εθνικιστικής έξαρσης.

Μετά από συζήτηση και με τους συντρόφους μας φάνηκε αυτονόητο, να αποκαλέσουμε το κράτος – όπως αρχικά τους προτείναμε – από το οποίο προέρχονται, “Δημοκρατίας της Μακεδονίας”, όχι για να πικάρουμε κάποιον βλαμμένο, αλλά γιατί πολύ απλά το νέο όνομα που η Ελλάδα επέβαλε στο κράτος τους – “Βόρεια Μακεδονία” – δεν είχε ακόμη επισημοποιηθεί. Έτσι κι αλλιώς, όπως μας απάντησαν και οι ίδιοι τους είναι αδιάφορο το πως ονομάζεται το καπιταλιστικό κράτος το οποίο τους εκμεταλλεύεται και τους καταπιέζει, ενώ για εμάς ήταν ξεκάθαρο πως μας είναι εξίσου αδιάφορο, ή καλύτερα εχθρικό, το ότι το δικό μας καπιταλιστικό κράτος που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει τους ονομάζει με τον τσαμπουκά “Σκόπια” ή “ΠΓΔΜ”.

Ίσως κι αυτή να είναι μία πρώτη βάση για την επίλυση παρόμοιων ζητημάτων που έχουν τεχνικά επιβάλει οι αστικές τάξεις και τα κράτη στους εκμεταλλευόμενους: η διαρκής αμφισβήτηση – όσο πιο τεκμηριωμένη τόσο πιο εύκολα υπερασπίσιμη – και η συσσωρευμένη εμπειρία πάλης ενάντια στον εθνικισμό, από το προλεταριάτο που τον υπομένει, που τον αναπαράγει, που τον αρνείται μέσα στους κύκλους της ιστορίας. “Καθήκον” μας ο αγώνας ενάντια στον ελληνικό εθνικισμό, “καθήκον” των συντρόφων μας ο αγώνας ενάντια στον μακεδονικό εθνικισμό.

Και κάπως έτσι, στην ανάπτυξη, ακόμα καλύτερα στην ταυτόχρονη ανάπτυξη αυτής της πάλης και στα δύο κράτη, είναι που οι εθνικοί διαχωρισμοί (αλλά και οι έμφυλοι, οι φυλετικοί, οι θρησκευτικοί) θα καταρρέουν σταδιακά, μαζί με τα σύνορα, τις κάψες για τα ονόματα, τα ιστορικά ψέματα και τους μύθους για τους “προγόνους”.

Επιστρέφοντας, στο γιατί θέλαμε να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη εκδήλωση. Όπως γράφει εκτενώς και η εισήγηση, καταφέραμε να κουμαντάρουμε τον εθνικιστικό παροξυσμό στην πόλη που εκδηλώθηκε πιο έντονα από οπουδήποτε αλλού –σίγουρα με κόπο, κόστος, λάθη, πολιτικά και τακτικά πισωγυρίσματα αλλά επίσης σίγουρα με ένα αίσθημα επιτυχίας να μένει στον τελικό απολογισμό– αλλά αυτό μας στέρησε και τους χρόνους για να εκθέσουμε δημόσια τη θέση μας πάνω στο ζήτημα.

Ταυτόχρονα επιλέξαμε να συνοδεύσουμε αυτή τη θέση με ένα ερώτημα: το αν φαντάζει ανεπαρκής, όταν αδυνατεί ή δεν επιλέγει συνειδητά να βάλει μέσα στην κριτική της το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και κάθε διακρατικό μηχανισμό -οικονομικό, πολιτικό ή στρατιωτικό. Αν τελικά το αντι-εθνικό ή αντι-εθνικιστικό είναι από μόνο του ένα επαρκές εργαλείο για να ερμηνεύσουμε το τι συμβαίνει γενικά στον κόσμο στην σύγχρονη ιστορία, αλλά και πολύ ειδικά το τι συμβαίνει στην περιοχή μας στην εποχή που ζούμε και ποιος ξέρει για πόσο ακόμα.

Τέλος, αυτή την εκδήλωση τη θεωρήσαμε κομβική και για κάτι ακόμα: για να μάθουμε για τους αγώνες που υπήρξαν ή υπάρχουν τώρα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, για το γιατί δεν συνδεθήκαμε μαζί τους ενώ υπήρχαν οι αντικειμενικοί όροι (κίνημα ενάντια στο χρυσό στη Γευγελή και μάλιστα νικηφόρο, μόλις μία ώρα από Θεσσαλονίκη -λίγο λιγότερο από τις Σκουριές-, δράσεις ενάντια στην διέλευση αμερικάνικων στρατευμάτων, αγώνας για επαναπρόσληψη μητέρας άρρωστου παιδιού που απολύθηκε από τα super market vero του Έλληνα Βερόπουλου που με πολλά ακόμα ντόπια καθίκια μεγαλουργούν λεηλατώντας τις ζωές των εργαζομένων αλλά και τη φύση σε μία σειρά βαλκανικών κρατών κλπ).

Το αποτέλεσμα της εκδήλωσης ήταν κάτι παραπάνω από θετικό για εμάς. Οι κατατεθειμένες εμπειρίες αγώνα από την άλλη πλευρά των συνόρων, η ταυτόχρονη αποδόμηση των εθνικισμών, η ενδιαφέρουσα συντροφική αντιπαράθεση, οι προβληματισμοί αλλά και η αναγκαιότητα για να βρεθεί η φόρμουλα για το πως θα μπορούσε να συμβαδίσει ο αγώνας ενάντια στο έθνος με τον αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ, οι ερωτήσεις για την πραγματικότητα των μειονοτήτων στην Ελλάδα αλλά και στην Μακεδονία, οι τοποθετήσεις που σταμάτησαν μόνο όταν έπρεπε πλέον να κλείσει το ΕΚΘ, αλλά και αυτό το ραντεβού των κοινών διεθνιστικών αγώνων που ανανεώθηκε με μεγαλύτερη σιγουριά για το άμεσο μέλλον ήταν όλα όσα περιμέναμε και μας ήρθαν και με το παραπάνω.

Για αρχειακούς λόγους επισυνάπτουμε και την εισήγηση της συλλογικότητάς μας, ενώ θα προσπαθήσουμε σε δεύτερο χρόνο να απομαγνητοφωνήσουμε και τις ερωτήσεις/ απαντήσεις/ τοποθετήσεις συντρόφων και συντροφισσών.

Και δύο λόγια για μία αντισυγκέντρωση που δεν έγινε ποτέ…

Πέρα από το τι έγινε μέσα στην εκδήλωση έχει σημασία να πούμε και δύο πράγματα για το έξω. Καθόλου τυχαία φυλλάδες ή site του κεφαλαίου όπως το Έθνος, το Μακελειό, το Voria, το Makthes καλούσαν έμμεσα τους φασίστες να πραγματοποιήσουν αντισυγκέντρωση για να συνεχίσει επίσημα το κάλεσμα αυτό η Χρυσή Αυγή κατά παραγγελία των αφεντικών της, μια οργάνωση που, όντας ανύπαρκτη στην πόλη μας, κάλεσε τις άλλες πατριωτικές οργανώσεις να “πράξουν τα δέοντα”. Ο Γρεγός δε, αυτός ο αποτυχημένος μαφιόζος – βύσμα της ΝΔ στο δήμο-, έκανε και επερώτηση στη βουλή για το πως επιτρέπεται μία εκδήλωση με Σκοπιανούς στο ΕΚΘ…

Το μήνυμα ελήφθη και έτσι οι φασίστες, οι χριστιανοταλιμπάν και η κλασσική συνοδεία χουλιγκάνων που έχουν μαζί τους τον τελευταίο καιρό, προσπαθούσαν να μαζέψουν κόσμο για αντισυγκέντρωση στα σκαλάκια του Αγίου Δημητρίου για να έχουν σαν πλάτη τον Άνθιμο και τα κατηχητικά του, 50 μέτρα πιο πάνω από την είσοδο του εργατικού, κάτι που σε συνδυασμό με την υψομετρική διαφορά θα δυσκόλευε την ίδια την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.

Ταυτόχρονα και όπως έχει φανεί σε όλες τις περιπτώσεις των συλλήψεών τους, τα στόματά τους δεν τα κρατάν κλειστά και έτσι δεν άργησε να φτάσει αυτή η πληροφορία και σε αναρχικές συλλογικότητες της πόλης. Αν και τα κουκιά τους βγαίναν οριακά μιας και πολλοί ομοιδεάτες τους δεν ανταποκρίθηκαν “στην πρώτη πατριωτική αντισυγκέντρωση”, αποφάσισαν να το κάνουν. Για σιγουριά όμως ενημέρωσαν και την αστυνομία, κάτι που μας είπαν και οι ίδιοι οι μπάτσοι όταν πήγαμε νωρίτερα για να καταλάβουμε το μέρος που προγραμμάτιζαν να συγκεντρωθούν.

“20 άτομα θα είναι, θα τους βάλουμε αυτούς εδώ και εσάς κάτω και θα μαστε εμείς στη μέση” δήλωσαν οι μπάτσοι όταν είδαν περισσότερους από 150 αναρχικούς/ αναρχικές και αντιφασίστες/ αντιφασίστριεςνα πλησιάζουν το μέρος στις 14.00 με πορεία από την Αγ. Δημητρίου, κάτι που δεν περίμεναν και έτρεχαν να στηθούν ενώ έπεφταν κάτω τα κινητά και οι καφέδες τους. Η συλλογική απόφαση όμως του συνόλου των συλλογικοτήτων που στήριξαν την περιφρούρηση της εκδήλωσης ήταν ξεκάθαρη: Και τα δύο πεζοδρόμια της Αγίου Δημήτριου θα ήταν δικά μας, όπως και το πάρκο μπροστά από το ΕΚΘ, όπως και η οδός Ολύμπου, όπως και οι δρόμοι μπροστά από τις καταλήψεις και τα στέκια της γειτονιάς, όπως και πολλά σημεία που υπήρχαν ομάδες περιφρούρησης.

Η άρνηση των μπάτσων που είχαν εντολές “να μας έχουν απέναντι” έπεσε στο κενό. Αποφασίστηκε η παρουσία μας σαν σώμα και στο δρόμο της Αγίου Δημητρίου και η παραμονή μας εκεί, ως την αρχή της εκδήλωσης και αφού σιγουρεύαμε πως καμία φασιστική αντισυγκέντρωση δε θα λάμβανε χώρα, ενώ με τις ώρες το πλήθος των συγκεντρωμένων αναρχικών και αντιφασιστών αυξανόταν.

Οι άτυχοι φασίστες που δεν πρόλαβαν να ενημερωθούν και έφταναν στο χώρο της (παρολίγον) συγκέντρωσής τους έφυγαν τρέχοντας, κάποιοι ήταν περισσότερο άτυχοι, ενώ δεν έλειψαν και τα σουρεάλ σκηνικά με χριστιανόμουτρο μεγάλης ηλικίας να τραγουδάει με ελαφριές κινήσεις το γνωστό άσμα για την παραχάραξη της ιστορίας, άλλους, προφανώς μύωπες, να μας ρωτάν αν εδώ είμαστε μαζεμένοι για την Μακεδονία κλπ.

Απέναντι σε όλους αυτούς τους γραφικούς οι σύντροφοι/ισσες δείξαν αυτοσυγκράτηση και αυτοπειθαρχία, σεβόμενοι την ανάγκη να μη χτυπηθεί η συγκέντρωση και χαλάσει η εκδήλωση αλλά και ιεραρχώντας το πόσο πιο σημαντικό θα ήταν να μην αναλωθούμε σε δυσανάλογες εντάσεις με γραφικούς αλλά να ισοπεδωθεί οποιαδήποτε μαζική παρουσία φασιστών εκεί, κάτι που οι σχέσεις μας αλλά και η ετοιμότητα μας θα κατάφερναν, όσες διμοιρίες κι αν είχαν φροντίσει να καλέσουν οι άλλοι για να τους προστατεύουν.

Αφού η εκδήλωση ξεκίνησε και οι φασίστες δεν κατάφεραν καν να μαζευτούν, η περιφρούρηση αποχώρησε από το δρόμο και κράτησε το πεζοδρόμιο της Αγίου Δημητρίου. Τα γεγονότα από εκεί και πέρα γνωστά. Μια προκλητική διμοιρία από την αρχή της μέρας και μία σημαία που έπεσε στο πεζοδρόμιο και έκανε έναν συναγερμό αυτοκινήτου να χτυπήσει αποτέλεσαν τις αφορμές για να χτυπήσει το κράτος ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν οι φασίστες. Η περιφρούρηση αντιμετώπισε την επίθεση αλλά στην προσπάθεια αυτή έγιναν συλλήψεις δύο συντρόφων.

Ακόμα κι έτσι όμως, χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος για να αεριστεί η αίθουσα από τη μυρωδιά των δακρυγόνων, να ενημερωθούμε για τους συλληφθέντες και για να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα των τραυμάτων και των εγκαυμάτων από τις κρότου-λάμψης και τα γκλομπ για να ξαναστηθούμε στα προαποφασισμένα σημεία περιφρούρησης και να συνεχιστεί η εκδήλωση κανονικά.

Κλείνοντας θέλουμε να πούμε ένα τεράστιο, συντροφικό, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους περισσότερους από 300 συντρόφους και συντρόφισσες αλλά και άγνωστους, ανθρώπους από ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό φάσμα, που στήριξαν την πραγματοποίηση της εκδήλωσης με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλους αυτούς και όλες αυτές που κάναν τη γειτονιά μία μεγάλη φάκα για τους φασίστες μένοντας για ώρες στις θέσεις που είχαμε συλλογικά αποφασίσει να καταλάβουμε, όλους αυτούς και όλες αυτές που τοποθετήθηκαν ή παρακολούθησαν την εκδήλωση, αυτούς που παρά τις διαφορετικές μας αιχμές και πολιτικές προσεγγίσεις, πλέον προχωράμε μαζί για να γίνουν ακόμη καλύτεροι οι συσχετισμοί στην πόλη μας από ότι ήταν πριν από ένα χρόνο…

Η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η οργάνωση των αναρχικών αλλά και ευρύτερα του προλεταριάτου θα σαρώσουν τα υπολείμματα του εθνικιστικού εμετού που σε αντίθεση με το 1992 δεν κατάφερε να πλημμυρίσει τη Θεσσαλονίκη και αυτό είναι κάτι που δε θα μας το συγχωρήσουν. Όπως δε θα τους συγχωρήσουμε και εμείς για όλες τους τις επιθέσεις σε μετανάστες, σε καταλήψεις, σε περαστικούς, σε άτομα με διαφορετική εμφάνιση, σε ομοφυλόφιλους, δε θα τους συγχωρήσουμε για τις βεβηλώσεις των μνημείων του ΕΛΑΣ και των εβραίων της πόλης που στάλθηκαν στο Άουσβιτς, δε θα τους συγχωρήσουμε για το μίσος που έχουν γεμίσει μέσα από τα κατηχητικά τους και τις οικογένειες τους νέα παιδιά, παιδιά γυμνασίου που κάνουν κατά παραγγελία καταλήψεις για τη Μακεδονία και για να διώξουν συμμαθητές τους με μαθησιακές δυσκολίες.

Έσπειραν μίσος όπως τους διέταξαν τα αφεντικά τους. Και μίσος θα θερίσουν, όχι από βεντέτα, αλλά ως φυσική αντίδραση από τα ίδια τα παιδιά τους και όχι από εμάς. Εμείς απλά θα τους ισοπεδώσουμε ως την πρώτη γραμμή άμυνας του συστήματος που υπηρετούν, λίγο πριν τελειώσουμε με τον καπιταλισμό και το κράτος. Και ως τότε, μαζί με όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που προαναφέραμε θα συνεχίσουμε αυτό που θέλουμε και ξέρουμε να κάνουμε καλά:

“Με οποιοδήποτε κόστος λοιπόν, αλλά και με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να κάνει επιτυχημένη και αποτελεσματική την αυτοάμυνά μας, δημόσια αλλά και ταυτόχρονα μαχητικά, μετωπικά αλλά αντιθεσμικά και ως κομμάτι μιας συνολικής αντικρατικής και αντικαπιταλιστικής προοπτικής, θα υπερασπιστούμε την ιστορία και το μέλλον της τάξης μας αλλά και τη δυνατότητα της να υπάρχει και να αγωνίζεται σήμερα. Θα υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και τα στέκια μας, τους αγώνες και τους αγωνιζόμενους. Τα κορίτσια που θα συνεχίσουν να φιλιούνται άφοβα στα πάρκα και τα αγόρια που θα περπατάν χέρι χέρι στην παραλία, τους μετανάστες ως το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας, που με ακόμη χειρότερους όρους από εμάς, πουλάει φτηνά την εργασία του στα αφεντικά και δέχεται άγρια καταστολή από το κράτος στα Camps, από τα αφεντικά στις Μανωλάδες, από τους φασίστες στους δρόμους. Θα υπερασπιστούμε την δυνατότητα μας να απεργούμε, να κατεβαίνουμε σε διαδηλώσεις χωρίς να έχουμε στο νου τις ομάδες εφόδου που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους δυνατούς αυτού του κόσμου.”

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 2/2

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ, ΟΥΤΕ Η ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ, ΤΟ ΝΑΤΟ, ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net

Η εισήγηση της συλλογικότητάς μας στην εκδήλωση Εισήγηση Μακεδονικό

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net