Για την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα

Την Παρασκευή 8 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις αλληλεγγύης στον
επαναστάτη κομμουνιστή και  απεργό πείνας από 30/5, Δημήτρη Κουφοντίνα. 
Κρεμάστηκε πανό έξω από την Εθνική σχολή δικαστικών λειτουργών στη
Μίκρα, βάφτηκαν σπρέι και πετάχτηκαν τρικάκια έξω από το ξενοδοχείο
Imperial Palace που μιλάει τη Δευτέρα ο Μάκης Βορίδης και έξω από το
“Πούλκας Hill” στο Δερβένι όπου σήμερα μιλάει η Ντόρα Μπακογιάννη και οι
δύο σε εκδηλώσεις της Νέας Δημοκρατίας.

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Όλοι και όλες στη συγκέντρωση την Τρίτη 12/6 στις 18.30 στο Άγαλμα του
Βενιζέλου

ΥΓ. Όπως έγραφε και ένα τρικάκι: “Βορίδη φασισταριό, τα τσεκούρια, τα
μαχαίρια κάποτε αλλάζουν χέρια”

Ακολουθεί το κείμενο της συλλογικότητας που μοιράζεται αυτές τις μέρες:

Να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα των αγώνων…

“Όσο με αφορά, επαναλαμβάνω άλλη μια φορά ότι η μόνη δήλωση που μπορώ να κάνω είναι ότι δεν υπογράφω δηλώσεις μετανοίας, ότι είμαι από εκείνους που δεν εξαργυρώνουν την όποια άδεια με τίμημα τη συνείδησή τους. Κι ότι θα συνεχίσω και αυτόν τον αγώνα με όσα μέσα διαθέτει ένας πολιτικός κρατούμενος, γιατί εμείς την επαναστατική και προσωπική αξιοπρέπεια δεν τη βάζουμε στο ζύγι.”

Δημήτρης Κουφοντίνας

Ο  επαναστάτης κομμουνιστής και μέλος της 17 Νοέμβρη, Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας στις 30/5. Μια απεργία πείνας με αιτήματα την τήρηση της τακτικής άδειας που δικαιούται εδώ και 8 χρόνια σύμφωνα με τον σωφρονιστικό κώδικα, και αφού έχει συμπληρώσει δεκαέξι χρόνια κρατούμενος, όπως επίσης και την κατάργηση του νόμου περί εισαγγελικού βέτο (δηλαδή να μπορεί ο εισαγγελέας να μπλοκάρει το δικαίωμα ενός κρατουμένου στην άδεια). Έναν φασιστικό νόμο που θέσπισε ο Δένδιας το 2009 και που στην ουσία μετατρέπει το συμβούλιο της φυλακής σε ένα τύπου νομοθετικό σώμα. Μιλάμε για μια απεργία πείνας, το ύστατο μέσο αγώνα, που δίνεται για την διεκδίκηση όσων ήδη δικαιούται σύμφωνα με τους αστικούς νόμους, που όπως φαίνεται άλλη μια φορά, μπορούν να γίνουν πλαστελίνη στα χέρια αυτών που ευνοούν. Σημασία έχει επίσης ότι έχουν επιβληθεί πειθαρχικές ποινές στους δύο εισαγγελείς που ως τώρα είχαν εγκρίνει τις δύο πρώτες άδειες του Δ. Κουφοντίνα και έτσι η τρίτη του αίτηση δεν εξετάζεται λόγω φόβου.

Στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα συναντάμε μια τρομακτική ανάκληση του θεσμού των δηλώσεων μετανοίας. Άλλωστε δεν είναι άλλος ο λόγος που το συμβούλιο του Κορυδαλλού δεν εγκρίνει την άδεια: ο Δ. Κουφοντίνας δεν αποκηρύσσει τη δράση της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, δεν μεταμελεί για τις ιδέες του και συνεχίζει να έχει το ίδιο όραμα για μια αταξική κοινωνία. Μια έστω άτυπη, σήμερα, αποκήρυξη των πολιτικών θέσεων και επιλογών ενός ατόμου κατοχυρώνει για το αύριο αύξηση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους απέναντι σε οποιονδήποτε αγωνίζεται. Ανοίγει το δρόμο για μια σύγχρονη εκδοχή του συγκεκριμένου φασιστικού θεσμού θέτοντας ακόμη δυσμενέστερους όρους για οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής αντίστασης. Πιστοποιεί τέλος, την κρατική παντοδυναμία αλλά και μεγαλοθυμία: το κράτος ως ένας νέος θεός ζητάει εξομολόγηση και μετάνοια για να συγχωρέσει.

Φυσικά, με μία πιο προσεκτική ματιά, τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται τυχαία. Και σε αυτή την υπόθεση παίζει σημαντικό ρόλο η ενίσχυση της ‘’ελληνοαμερικανικής φιλίας’’ με ό, τι αυτή συνεπάγεται, για τα συμφέροντα της κυβέρνησης και της ελληνικής αστικής τάξης. Στην πρώτη άδεια που δόθηκε στον Δ. Κουφοντίνα άρχισαν οι απανωτές δηλώσεις των διάφορων Αμερικανών αλλά και Ελλήνων πολιτικών και επιχειρηματιών που ενημέρωναν για την απογοήτευση και την ανησυχία τους…

Για εμάς είναι ξεκάθαρο:  πρόκειται για μια φρονηματική και εκδικητική αντιμετώπιση του συγκεκριμένου αγωνιστή που θέλει να δημιουργήσει τετελεσμένα και για άλλους πολιτικούς κρατούμενους στο μέλλον. Μια αντιμετώπιση που αποφλοιώνει το θεσμό των αδειών ή και της υφ’ όρων αποφυλάκισης από το νομικό τους χαρακτήρα και θέτει ένα καθεστώς εξαίρεσης με βάση τα πολιτικά πιστεύω του ατόμου, που στόχο έχει την πολιτική και φυσική εξόντωση αγωνιστών και κινημάτων, την καταστολή των ταξικών αγώνων που μαίνονται εντός και εκτός των τοιχών απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο.

Να αναδειχθεί και να απογυμνωθεί η ταξική ερμηνεία της αξίας της “ανθρώπινης ζωής” από τα πολιτικά τζάκια, τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, τους στρατοκράτες, τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη δυστυχία και τη φτώχεια εκατομμυρίων αλλά και για το θάνατο δεκάδων και εκατοντάδων από “εξοστρακισμούς” των όπλων των μπάτσων, από “εργατικά ατυχήματα” και από “αυτοκτονίες” λόγω οικονομικών συνθηκών, τολμάν να κατηγορούν για τρομοκρατία αγωνιστές που απάντησαν με βία στην τερατώδη βία του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι οι ίδιοι που μπροστά στο κέρδος τους, δε θα αρκούνται πλέον στα παραπάνω και δε θα διστάσουν να προκαλέσουν πολέμους για να μας δολοφονήσουν μαζικά.  Από έπαρση λόγω της δικής μας υποχώρησης ή από αφέλεια, είναι τρομερά ειλικρινείς: Η ζωή ενός μαφιόζου της τάξης τους, έχει μεγαλύτερη σημασία από έναν νεκρό εργάτη της καθαριότητας ή της βιομηχανίας και για αυτό μας βομβαρδίζουν μέσα από τα Μ.Μ.Ε. για την πολιτική δολοφονία του ενός, ενώ σιωπούν για τις καθημερινές αντίστοιχες δολοφονίες εργαζομένων. Ας τους δείξουμε όμως πως και για εμάς έχει ανεκτίμητη σημασία η ζωή ενός αγωνιστή της τάξης μας που το κράτος θέλει να εξοντώσει και οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι του.

Να αγκαλιαστεί λοιπόν, από όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του μαχόμενου προλεταριάτου, ο αγώνας του Δ. Κουφοντίνα, γιατί είναι αγώνας που μέσα από το πρόσωπο του, προασπίζει την αγωνιστική παράδοση και ιστορία της τάξης μας.

ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΔΕΣΜΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ  ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ