Παρεμβάσεις σε σχολεία σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης

Μαζί με την Κατάληψη Terra Incognita, την αναρχική συλλογικότητα “Άνω Θρώσκω”, την ανοιχτή συνέλευση δυτικών συνοικιών και με άλλους συντρόφους΄και συντρόφισσες, τις τελευταίες εβδομάδες πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις σε δεκάδες σχολεία σε γειτονιές και στο κέντρο της πόλης. Αφορμή των παρεμβάσεων ήταν τόσο οι καταλήψεις των ίδιων των μαθητών την προηγούμενη περίοδο όσο και μία παρ’ ολίγον φασιστική παραφωνία σε ένα σχολείο των Συκεών.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Τρικάκια που πετάξαμε:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Και το κείμενο που μοιράσαμε:

 

 

 

 

ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΣΥΚΙΕΣ ΟΥΤΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Πρόσφατα ενημερωθήκαμε πως στις Συκιές, μια περιοχή με πλούσια αντιφασιστική ιστορία, μια πολύ μικρή μερίδα μαθητών(5 άτομα το πολύ) προσπάθησε να καπελώσει την κατάληψη του σχολείου. Παρακινούμενοι από τη Χρυσή Αυγή θέσανε σαν αιτήματα την μη αναγνώριση της Τούρκικης μειονότητας στην Θράκη για να δείξουν ότι και καλά το αίτημα αυτό εκφράζει το σύνολο των μαθητών, κάτι που διαψεύστηκε από τους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου.

Τον τελευταίο καιρό την ίδια απελπισμένη προσπάθεια των φασιστών να διαχύσουν το εθνικιστικό τους μίσος παρατηρούμε και σε διάφορα άλλα σχολεία της πόλης μας. Μέσω της δημιουργίας της Εθνικιστικής Νεολαίας από ακόμα 4-5 απολειφάδια του Χίτλερ, του βαψίματος των σχολείων με σπρέυ, καθώς και προκήρυξη διαγωνισμού που θυμίζει κουτσομπολίστικο περιοδικό, βάση του οποίου ο νικητής κερδίζει μια μπλούζα του χριστιανόπληκτου Ιερού Λόχου, νομίζουν πως κάνουν βήματα για να χτίσουν σχέσεις με το μαθητικό κίνημα που πάει να ανασυγκροτηθεί.

Σε όλα αυτά δεν χρειάζεται να απαντήσουμε εμείς εκ μέρους των μαθητών αφού απαντούν τα ίδια τα γεγονότα. Κανείς δεν ξεχνάει πως στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα σχολεία υποδέχτηκαν με χαρά και αλληλεγγύη τα προσφυγόπουλα, τις πορείες των μαθητών το Δεκέμβρη του 2008, τις αντιφασιστικές πορείες για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αλλά και τον αγώνα των μαθητών σήμερα ενάντια στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου που αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και τις διεκδικήσεις τους με δυναμικά μέσα όπως η κατάληψη για τις τραγικές ελλείψεις που υπάρχουν στα σχολεία. Για αυτό ακριβώς βρίσκονται εκεί οι φασίστες, για να προσπαθήσουν να πείσουν πως οι αγώνες αυτοί δεν χρειάζονται και πως όλοι Έλληνες είμαστε, φτωχοί και πλούσιοι και αν κάποιος φταίει για όλα αυτά είναι οι «ξένοι» μαθητές και οι οικογένειες τους. Ας θυμηθούμε εδώ και το πρόσφατο περιστατικό βίας που δέχτηκε 11χρονος μαθητής, στο σπίτι του οποίου επιτέθηκαν με πέτρες στη Δάφνη.

Αυτό φυσικά δεν είναι μια συνθήκη που αφορά μεμονωμένα τα σχολεία. Συναντάμε το ίδιο έργο συχνά, μια μικρή μερίδα φασιστοειδών να προσπαθεί να διαχύσει το μίσος της σε χώρους δουλειάς, σε σχολεία, σε γήπεδα και γειτονιές. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό, πως ο φασισμός ευνοεί τους ισχυρούς και γιατί οφείλουμε να πολεμάμε τον φασισμό σε κάθε κομμάτι της ζωής μας.

Σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης, όπου το κεφάλαιο και το κράτος επιτίθενται όλο και περισσότερο στα φτωχά κοινωνικά στρώματα, είναι λογικό να ξεπηδούν κοινότητες αγώνα και αντίστασης. Από το σχολείο με τους μαθητικούς αγώνες ενάντια στην εξοντωτική αλλά και ταξική εκπαίδευση μέχρι τους χώρους δουλειάς για την κατοχύρωση καλύτερων συνθηκών εργασίας, από την πάλη ενάντια στην λεηλασία της φύσης στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου μέχρι τις μαχητικές δράσεις ενάντια στα αντεργατικά μέτρα που υπαγορεύονται από την Ε.Ε., τους εμπόρους και τους εφοπλιστές, δημιουργούνται κοινότητες που αφήνουν ανοιχτό το στοίχημα του να ζήσουμε ζωές αξιοβίωτες με τους δικούς μας όρους.

Όπου οι από τα πάνω συναντούν αυτή την αντίσταση και δεν μπορούν να την κάμψουν μέσω της αφομοίωσης ή της «επίσημης» καταστολής, έχουν πάντα μια εφεδρεία έτοιμη στο να φέρει εις πέρας τα σχέδια για την όλο και μεγαλύτερη υποτίμηση των όρων ζωής μας. Αυτή η εφεδρεία δεν είναι άλλη από τους φασίστες. Με πρόσχημα την «διάσωση της πατρίδας απ’ τους προδότες πολιτικούς» και με κεντρική πολιτική που συμβαδίζει με τις επιταγές ξένων και ντόπιων αφεντικών, τα εθνικιστικά-φασιστικά μορφώματα παίρνουν θέση στον ταξικό πόλεμο απέναντι στους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους που αγωνίζονται, απέναντι σε όσους προσπαθούν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους και απέναντι σε όσους δεν ταιριάζουν στα φυλετικά τους πρότυπα. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ανιχνεύοντας τους τρόπους που κινούνται βλέπουμε ότι βασικός τους ρόλος είναι:

• Να προωθούν τη διαίρεση των εκμεταλλευόμενων (κατά τη γνωστή τακτική «διαίρει και βασίλευε») προκειμένου η οργή να εκτονώνεται μεταξύ τους, αντί να στρέφεται ενάντια σε όσους δημιουργούν την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Εργαλείο για την επίτευξη αυτού του στόχου αποτελεί η ρητορική της εθνικής ενότητας. Υπό την ομπρέλα «όλοι οι Έλληνες μαζί πρέπει να συνεργαστούμε για να πάει μπροστά η χώρα» επιδιώκουν να μας πείσουν πως πλούσιοι και φτωχοί, αφεντικά και εργάτες δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μιας και είναι και οι δύο Έλληνες.

• Παράλληλα, έχοντας δημιουργήσει πρώτα την αίσθηση της ομάδας-έθνους, βρίσκουν εξιλαστήρια θύματα που πάντα είναι οι κοινωνικά «αδύναμοι» για να τους κατηγορήσουν για τα κακώς κείμενα της εποχής. Χαρακτηριστική είναι η ρατσιστική ρητορεία που θέλει τους μετανάστες να φταίνε για την ανεργία και τους ομοφυλόφιλους και τους μουσουλμάνους για όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που βιώνουμε.

• Ένα βήμα παραπέρα, να προσπαθούν να σπείρουν τον φόβο σε όσους δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές της εξουσίας, είτε επειδή συνειδητά επιλέγουν να συγκρουστούν με αυτές, είτε επειδή δεν εμπίπτουν στο πρότυπο του έλληνα, λευκού, ορθόδοξου, πειθαρχημένου, straight άντρα (δολοφονίες Λουκμάν, Φύσσα, πογκρόμ μετά από Gay Pride, σε μειονότητες και μετανάστες, ενέδρες, τις περισσότερες φορές αποτυχημένες, σε κομμουνιστές, αναρχικούς κ.α.)

Έχουμε όμως και μνήμη σχετικά με την πρόσφατη ιστορία της ντόπια έκφρασής τους. Ξέρουμε το ποίοι συνεργάστηκαν με τους ναζί αλλά και το αν οι ίδιοι λίγα χρόνια αργότερα σκότωναν, φυλάκιζαν, βασάνιζαν κομμουνιστές, ξέρουμε ποιοι φρόντισαν να μεγαλώσει ο πλούτος της ντόπιας αστικής τάξης την περίοδο της δικτατορίας, ξέρουμε ποίοι έσπαγαν μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις και εργατικές περιφρουρήσεις τις τελευταίες δεκαετίες, ποίοι ξεκρεμούσαν πανό για νεκρό εργαζόμενο στα Mikel, ξέρουμε ποίοι είχαν και έχουν σαν στόχο τους πιο αδύναμες ή αυτούς που αντιστέκονται στις κρατικές και καπιταλιστικές προσταγές.

Ίδιος ο ρόλος τους μέσα στο χρόνο, με μοναδική αλλαγή τα ονόματα, ίδια και η απάντηση που παίρνουν στις μικρές και στις μεγάλες μάχες με αυτούς που αγωνίζονται για να πάψει η εκμετάλλευση και η καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Δειλοί, ρουφιάνοι, έμμισθοι υπάλληλοι του κάθε αφεντικού, τους αξίζει τόση μνεία και ενασχόληση, όσο αξίζει και για αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν με τα χέρια να σταματήσουν την κίνηση μίας τεκτονικής πλάκας προς την άλλη, όσο αξίζει για αυτούς που πιστεύουν πως για χάρη του όποιου έθνους μπορεί να σταματήσει η εκδήλωση της ταξικής πάλης.

Ως αναρχικοί, λέμε πως η βίαιη σύγκρουση με τους φασίστες και όσα αντιπροσωπεύουν δεν είναι μια ανοιχτή «δρομίσια» βεντέτα μεταξύ των φασιστών και των αντιφασιστών, ο δρόμος άλλωστε ανήκει χωρίς ιδιαίτερο κόπο στα παιδιά του, σε αυτούς που μεγάλωσαν, έπαιξαν, έζησαν, κυνήγησαν και κυνηγήθηκαν με τους μπάτσους σε αυτόν, στους φτωχούς, στους αγωνιστές, στους εξεγερμένους. Η βίαιη σύγκρουση με τους φασίστες, μέσα σε τόσα άλλα καθήκοντα που έχουμε να φέρουμε εις πέρας, αποτελεί αν ακόμη προαπαιτούμενο για να συγκροτηθεί ένα ισχυρό αναρχικό κίνημα αλλά και μια ισχυρή, οργανωμένη, συνειδητοποιημένη μερίδα, της εργατικής τάξης που θα έχουν ως στόχο της επαναστατική αλλαγή, που θα στοχεύουν στην ισοπέδωση όσων πάρουν το μέρος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Και είμαστε εμείς, οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι μαθητές και οι φοιτήτριες, οι ξένες και οι ντόπιοι, οι πούστηδες και οι λεσβίες, όλοι οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι, που καθώς οργανώνουμε το οριστικό μας ξεμπέρδεμα με τον κόσμο του κεφαλαίου και του κράτους, θα τσακίζουμε όπως ξανάσυνέβη στο παρελθόν, το φασισμό, το ρατσισμό και τις διαιρέσεις που γεννούν μέσα στην τάξη μας.

Από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τις δουλειές ως τα γήπεδα, τις πλατείες και τις γειτονιές δεν αφήνουμε ούτε σπιθαμή στους φασίστες και τους ρατσιστές

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ