Αλληλεγγύη στην κατάληψη Mundo Nuevo

Στηρίζουμε τη διαδήλωση υπεράσπισης της κατάληψης mundo nuevo 28/11 18.00 Καμάρα!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO

«Άλλη μία κατάληψη απελευθερώθηκε, άλλος ένας χώρος αποδόθηκε στην κοινωνία σήμερα μετά από καλά οργανωμένη επιχείρηση της ΕΛΑΣ. Πρόκειται για κτίριο του Δήμου Θέρμης στην Θεσσαλονίκη που τελούσε υπό κατάληψη επί επτά έτη. Συνεχίζουμε αποτελεσματικά για την ασφάλεια των πολιτών» Θεοδωρικάκος 28/11/2022

Αυτή είναι η ανακοίνωση που εξέδaωσε ο Υπουργός «προστασίας του πολίτη» έπειτα από την επιχείρηση εκκένωσης που πραγματοποιήθηκε στις 28/11 τα ξημερώματα στην κατάληψη Mundo Nuevo.

Στην πόλη μας δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κτίρια να «απελευθερώνονται» από το κράτος και «να αποδίδονται στην κοινωνία». Πριν μόλις δύο χρόνια «απελευθερώθηκε» το κτήριο της κατάληψης Terra Incognita, το 2016  η κατάληψη Ορφανοτροφείο και το 2012 η κατάληψη Δέλτα και η λίστα συνεχίζεται τόσο στην πόλη μας όσο και σε άλλες. Σε κάθε εκκένωση η ρητορική είναι η ίδια. Το κράτος υποστηρίζει ότι ο λόγος που εκκενώνονται οι καταλήψεις είναι ότι αποτελούν απειλή για την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου ενώ στερούν και τη δυνατότητα αξιοποίησης προς όφελος του. Η «ασφάλεια» άλλωστε είναι το μόνο όπλο που έχει στη φαρέτρα της η κυβέρνηση σε προεκλογική περίοδο για να εξευμενίσει το συντηρητικό ακροατήριό της τη στιγμή που ο κόσμος πεινάει, κρυώνει, του παίρνουν το σπίτι…

Ανάλογη τακτική ακολουθείται στις εξώσεις των ανθρώπων που τους παίρνουν το σπίτι για οφειλές αστείων ποσών σε τράπεζες. Συγκεκριμένα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι όσοι χρωστάν 500-1000-10.000 ευρώ ζουν σε βάρος των υπολοίπων και επομένως καλώς τους πετάνε στο δρόμο. Είναι η συνήθης τακτική της εξουσίας να κατηγορεί τα θύματα των πολιτικών της, να αποπροσανατολίζει και να διαιρεί.

Η δικαιολογία της εκκένωσης μίας κατάληψης για να αποδοθεί στην κοινωνία καταρρίπτεται από την ίδια την ιστορία και από τα λουκέτα που κρατάνε χρόνια μετά σφραγισμένα τα εκκενωμένα κτήρια να ρημάζουν. Τα κτήρια που όσο ήταν υπό κατάληψη έσφιζαν από ζωή και δραστηριότητες ανοιχτές προς όσα άτομα επιθυμούσαν να τις πλαισιώσουν συμπεριλαμβανομένων και όσων η κοινωνία πέταξε στο περιθώριο λόγω ρατσιστικών, ομοφοβικών, σεξιστικών κλπ νοοτροπιών που απομονώνουν όσα αποκλίνουν από την κανονικότητα. Βιβλιοπαρουσιάσεις, εκδηλώσεις, συλλογή ειδών πρώτων ανάγκης, αυτοοργανωμένα μαθήματα, συζητήσεις, συναυλίες, οργάνωση κοινωνικών και ταξικών αγώνων, στέγαση ανθρώπων που δεν είχαν που να μείνουν. Όλα αυτά σύμφωνα με το κράτος αποτελούν απειλή. Και έχουν δίκιο. Τα μέρη όπου μπορεί κάποιος/α/ο να ερθει σε επαφή με λογικές εχθρικές στον καπιταλισμό όπως η αλληλεγγύη, η αυτο-οργάνωση, η αντίσταση στην εμπορευματικοποίηση, ο αδιαμεσολάβητος αγώνας αποτελούν ξεκάθαρα απειλή για το σάπιο σύστημα εξουσίας που βάζει πάντα το κέρδος πάνω από τη ζωή.

Οι εκμεταλλευόμενες και οι καταπιεσμένοι όμως δεν φοβόμαστε τις καταλήψεις, δε φοβόμαστε όσες υπερασπίζονται τις πορείες από τη βία του κράτους. Αντίθετα, φοβόμαστε το ότι τον επόμενο μήνα δε θα βγαίνει το νοίκι και το ότι μπορεί να ξαναείμαστε άνεργοι άμα διεκδικήσουμε τα νόμιμα στις δουλειές μας, οτι για να τελειώσουμε το σχολείο θα πρέπει να στραφούμε στα φροντιστήρια και στα ιδιωτικά γιατί το δημόσιο σε λίγο δεν θα παρέχει ούτε τα στοιχειώδη, το ότι αν αρρωστήσουμε το ξεκληρισμένο δημόσιο σύστημα υγείας δε θα καταφέρει να αντέξει και ότι δε μας φτάνουν τα φράγκα για τις εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που ετοιμάζονται να βάλουν στα νοσοκομεία. Φοβόμαστε για το ότι έχει μετατραπεί ο ελλαδικός χώρος σε μία τεράστια νατοϊκή βάση, τη στιγμή που οι ορέξεις της ντόπιας αστικής τάξης σε συνδυασμό με τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις για την περιοχή μπορούν να μας μπλέξουν σε κάναν πόλεμο που θα πάμε να σκοτωθούμε πάλι εμείς, οι περιττοί, οι αναλώσιμοι, οι προλετάριοι.

Η απάντηση μας, λοιπόν, στις εκκενώσεις καταλήψεων, στην αστυνομική βία, στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης που μας επιφυλάσσουν δεν είναι παρά η συνέχεια του αγώνα μας, η αντίσταση σε όσα μας επιβάλλουν, η αμφισβήτηση σε όσα μας φορτώνουν, η οργάνωση ενός αντικαπιταλιστικού κινήματος με τελικό στόχο την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας που δε διαχωρίζει τους ανθρώπους και δε θα έχει ως βάσει το χρήμα, αλλα θα λειτουργεί για τις ανάγκες μας και τις ανάγκες του φυσικού κόσμου, χωρίς κράτη και εξουσία, χωρίς εθνικά σύνορα και πολιτικά συμφέροντα.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ, ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

OI ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΟΠΑΖΟΥΝ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ