Κείμενο και αφίσα σχετικά με τις ανατιμήσεις

Το κείμενο και η αφίσα της συλλογικότητας, καθώς και φωτογραφίες από τις πρώτες αφισοκολλήσεις στις ανατολικές συνοικίες της πόλης, σχετικά με το ζήτημα των ανατιμήσεων και την αύξηση του κόστους ζωής που βιώνει στο πετσί της η κοινωνική βάση.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΝΑ ΦΟΡΤΩΣΟΥΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ

Μια δεκαετία «οικονομικής κρίσης», που ξεκίνησε το 2008 και εντείνεται με την εμφάνιση της υγειονομικής κρίσης του κορωνοϊού (με το χρέος να έχει ξεπεράσει πλέον το 230% του ΑΕΠ, από 120% που ήταν το 2010) θα έπρεπε να είναι αρκετή για να πείσει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης για τρία τουλάχιστον δεδομένα.  Πρώτον πως το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, που επιβλήθηκε με συνεχόμενα νομοσχέδια που στερούν κατακτήσεις δεκαετιών, ήρθε για να μείνει. Δεύτερον πως η ζωή και η ευημερία της κοινωνικής βάσης φυσικά και δεν έχει καμία αξία μπροστά στην κερδοφορία του κεφαλαίου, πέρα από το να παράγουμε αξία μέσω της εργασίας μας, αλλά και κέρδη μέσω της κατανάλωσης των ίδιων των αγαθών που εμείς παράγουμε. Και τρίτον πως το κράτος ως μηχανισμός, είτε με δεξιά είτε με αριστερή διακυβέρνηση, αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, και υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Μετά την λεηλασία που βιώσαμε για να σωθούν οι τράπεζες και η “οικονομία”, αλλά και την παραχώρηση πολλών εργατικών κεκτημένων που βαπτίστηκαν μεταρρυθμίσεις, επιχειρήθηκε να στηθεί ένα αφήγημα ερχομού της «ανάπτυξης» και εξόδου από τα μνημόνια (τα οποία φυσικά δεν επιβλήθηκαν με την βία από τους δανειστές όπως μας παρουσιάστηκε, αλλά αποτελούσαν επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης), το οποίο φυσικά εγκαταλείφθηκε άρον-άρον μιας και η επίθεση σε βάρος μας συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, αυτή την φορά με πρόσχημα την αντιμετώπιση της covid-19.

Στον καιρό της πανδημίας είδαμε να οξύνεται η καταστολή, είδαμε τον κοινωνικό έλεγχο να εξαπλώνεται από το κράτος σε κάθε πτυχή της ζωής μας, είδαμε ανθρώπους της τάξης μας να πεθαίνουν σε διαδρόμους νοσοκομείων χωρίς πρόσβαση σε ΜΕΘ, σε ένα συνειδητά υποβαθμισμένο δημόσιο σύστημα υγείας, είδαμε φυλακισμένους και μετανάστριες να αφήνονται στο έλεός τους στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, είδαμε την “επιτροπή λοιμωξιολόγων” να ανακοινώνει συνεχώς μέτρα κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες του κεφαλαίου ενώ η κυβέρνηση ψήφιζε το ακαταδίωκτό της… Και όλα αυτά ενώ το κράτος περνούσε συνεχώς εκμεταλλευτικά νομοσχέδια με fast track διαδικασίες, εκμεταλλευόμενο τις μειωμένες κοινωνικές αντιστάσεις που επικρατούσαν λόγω του lockdown και της covid-19. Άρση των περιορισμών για διεξαγωγή πλειστηριασμών και νέος πτωχευτικός κώδικας που απελευθερώνει την αρπαγή της πρώτης κατοικίας, νέο ασφαλιστικό, επιβολή ταξικών φραγμών και προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, νομοσχέδιο που διευκολύνει την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος προς όφελος των αφεντικών, περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών που αφορούν βασικές ανάγκες όπως το ρεύμα και το νερό.

Μετά και το αντεργατικό νομοσχέδιο που ήρθε να ισοπεδώσει μια σειρά εργατικών κεκτημένων, όπου ανάμεσα σε άλλα καταργεί και επίσημα το 8ωρο και νομιμοποιεί τις απλήρωτες υπερωρίες, ξεκινήσαμε τις τελευταίες εβδομάδες να βιώνουμε την μείωση του μισθού και των συντάξεών μας και με έναν πιο έμμεσο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό τρόπο: τις ανατιμήσεις. Τη μείωση μάλιστα ενός μισθού που παραμένει τσακισμένος εδώ και μια δεκαετία. Όσοι και όσες από εμάς δεν είμαστε τυχεροί για να έχουμε το δικό μας σπίτι γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να δαπανούμε πάνω από τον μισό μισθό για να εξασφαλίσουμε στέγη, και ταυτόχρονα να προσπαθούμε να προμηθευτούμε μόνο τα απαραίτητα, καταλήγοντας όμως και πάλι κάθε μήνα χρεωμένες.

ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

Ράλι τιμών, προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, ενεργειακή κρίση, παγετός στις καλλιέργειες καφέ της Βραζιλίας, τσουνάμι αυξήσεων, πληθωριστικές πιέσεις είναι κάποιες από τις επιτηδευμένα ασαφείς εκφράσεις που ακούμε στις ειδήσεις. Ταυτόχρονα ακούμε διάφορους ειδικούς να προσπαθούν να αναλύσουν τους λόγους για τους οποίους συμβαίνουν όλα αυτά σαν να μιλάν για κάποια φυσική καταστροφή από την οποία όλοι και όλες βάλλονται οριζόντια, λες και δεν φταίει κανείς, λες και κανείς δεν επωφελείται από όλα αυτά. Οριακά το μόνο που δεν κάνουν είναι να επικαλεστούν την θεϊκή βούληση για να περιγράψουν τα όσα μας συμβαίνουν.

Οι αυξήσεις στις τιμές καταγράφονται και στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που δείχνουν ανατιμήσεις σχεδόν σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης κατά 2% περίπου, ενώ για ορισμένα είδη φτάνουν μέχρι και το 12%. Ενδεικτικά της μεγάλης αύξησης των τιμών σε διάφορα αναγκαία προϊόντα είναι τα παρακάτω νούμερα: φρέσκα θαλασσινά 4,39%, ελαιόλαδο 2,61%, λαχανικά 8%, κρέας 13,21%, βενζίνη 16,8%, πετρέλαιο κίνησης 20,25%, φυσικό αέριο 72,32%. Αντίστοιχα, στις μεταφορές παρατηρείται αύξηση 6,7% και στην ήδη υπερκοστολογημένη στέγαση περίπου στο 4%.  Είναι γεγονός πως κατά την διάρκεια της πανδημίας πολλές δυνάμεις του κεφαλαίου και των κρατών που εκφράζουν τα συμφέροντά του, οξύνανε τον εμπορικό πόλεμο μεταξύ τους, εργαλειοποιώντας την covid-19. Ταυτόχρονα τα παιχνίδια στο χρηματιστήριο, η αύξηση των ναύλων από τους εφοπλιστές, η ίδια η φύση του κεφαλαίου να επιδιώκει όλο και περισσότερα κέρδη και οι διακρατικοί ανταγωνισμοί δημιούργησαν κρίσεις που εκτόξευσαν τις τιμές της ενέργειας και των πρώτων υλών.

Εκεί είναι όμως που γίνεται το μεγάλο γλέντι, διότι η αύξηση της τιμής της ενέργειας (που σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό και με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων) και των πρώτων υλών, επιτρέπουν σε κάθε λογής αφεντικά από διάφορους κλάδους να τις επικαλούνται για να αυξήσουν τις τιμές των υπηρεσιών ή των προϊόντων που εμπορεύονται. Οι λόγοι που οδήγησαν σε όλο αυτό το ασαφές πλέγμα είναι πολύπλοκοι για να τους κατανοήσουμε με ακρίβεια, ενώ ταυτόχρονα μόνο ένα πράγμα είναι σίγουρο και δεν χρειάζεται να έχουμε τελειώσει οικονομικό πανεπιστήμιο για να το καταλάβουμε: Ο καπιταλισμός έχει τους μηχανισμούς ώστε να μετακυλίει όλα αυτά τα κόστη από πάνω προς στην κοινωνική βάση, όπως έχει κάνει και άλλες φορές στο παρελθόν παρουσιάζοντας τεχνητές κρίσεις που οδηγούν την εργατική τάξη στην περαιτέρω φτωχοποίηση, ενώ αυξάνουν την κερδοφορία των αστών.

Έτσι τα κράτη -ανάμεσα τους φυσικά και το ελληνικό- σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν ακόμα περισσότερο, επικαλούνται νέα μέτρα ενάντια στο κύμα αυξήσεων που τα ίδια δημιούργησαν για χάρη του κεφαλαίου, προφανώς δίνοντας χρήμα που και πάλι έχουν λάβει από τις τσέπες μας, μέσα από την φορολογία. Παράλληλα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως την ίδια στιγμή που το χρέος του ελληνικού κράτους (το οποίο θα φορτώσουν πάλι στις πλάτες μας “για να βγούμε όλοι μαζί από ακόμα μία κρίση”) αγγίζει το 235%, την ίδια στιγμή που όλο και περισσότερα κομμάτια της τάξης μας αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, την ίδια στιγμή που το «επιτελικό κράτος» καταρρέει τόσο σε πυρκαγιές όσο και σε πλημμύρες, το κράτος ξοδεύει δις για να προχωρήσει σε αγορές Rafale και ελικόπτερων Romeo, αναβαθμίζει τα F16 και αγοράζει φρεγάτες Belhara. Προσπαθεί έτσι να αναβαθμιστεί τόσο σε στρατιωτικό εξοπλισμό όσο και σε επίπεδο συμμαχιών, που επιβεβαιώνουν τις βλέψεις και τον επεκτατισμό του ελληνικού κράτους, αλλά και τον κίνδυνο να εμπλέξουν τους φτωχούς σε άλλον έναν πόλεμο για τα κέρδη των αστών.

ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Απέναντι στο νέο κύκλο επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση της τάξης μας. Αρχικά, οφείλουμε να αγωνιστούμε για να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος που άφησε πίσω του το προσωρινό μούδιασμα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Να αγωνιστούμε για ένα ποιοτικό σύστημα δημόσιας υγείας που δε θα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Να αγωνιστούμε για να μην εξαρτάται από τα φράγκα που έχουμε ή δεν έχουμε στην τσέπη μας ή από την εθνικότητά μας η πρόσβασή μας στην περίθαλψη. Να αγωνιστούμε για να μην επανέλθουν στην καθημερινότητα μας σαν κάτι φυσιολογικό χουντικοί νόμοι που παρανομοποιούν τις διαδηλώσεις, Να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση του φυσικού κόσμου και των δημόσιων χώρων. Να αγωνιστούμε ώστε να μην παραγκωνίζονται από την παιδεία όσοι δεν έχουν να πληρώσουν ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια ή σχολές. Να αγωνιστούμε ενάντια στις απλήρωτες υπερωρίες, το πετσόκομμα των μισθών, την περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας, ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις εξώσεις, τις κατασχέσεις, τα κοψίματα ρεύματος και νερού όσων δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, για να μη σκοτώνονται οι μετανάστες/ριες στα σύνορα ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε είδους έμφυλης, φυλετικής, θρησκευτικής διάκρισης των ανθρώπων της τάξης μας. Το να αγωνιστούμε για όλα αυτά είναι το πρώτο βήμα. Το στοίχημά μας όμως είναι το πώς μαζί με άλλες καταπιεσμένες θα κάνουμε τις ρήξεις των ερχόμενων αγώνων και εξεγέρσεων ακόμα πιο βαθιές, συνδέοντας όλους τους επιμέρους αγώνες και οικοδομώντας ταυτόχρονα ένα νέο κόσμο που θα μπορεί να απαντάει στα προβλήματα όλων των ανθρώπων έχοντας ως εφαλτήριο το εξής λιτό και απέριττο:

Κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου και φύσης & της καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο!

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ,
ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.

ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ,
ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ
ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα Ανατολικά // anatolika.espivblogs.net/