Μοτοπορεία ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Σάββατο 15/5 | 12.00 | Καμάρα

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Ο αγώνας για αξιοπρέπεια και ισότητα είναι υπόθεση όλων μας…

Τον τελευταίο χρόνο, βλέπουμε τοκράτος και τ’ αφεντικά να εκμεταλλεύονται την υγειονομική κρίση και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που μας έχει επιβάλει η ελληνική κυβέρνηση με πρόφαση την αντιμετώπισή της πανδημίας, ως την ιδανική ευκαιρία για να προωθήσουν όσα ούτως ή άλλως είχαν στην ατζέντα τους. Από το ξέσπασμα του κορωνοϊού πριν από ένα χρόνο, έχει περάσει μια σειρά από ολοκληρωτικά και αντεργατικά μέτρα, καθώς και νομοσχέδια που εντείνουν την υποτίμηση των όρων ζωής μας (νέο ασφαλιστικό, νομοσχέδιο ποινικοποίησης των διαδηλώσεων, νομοσχέδια για την εκπαίδευση, την “ανάπτυξη” και το μεταναστευτικό, αλλά και ο νέος πτωχευτικός κώδικας που στην ουσία καταργεί οποιοδήποτε νομικό μέσο προστασίας της Α’ κατοικίας).

Φυσικά η επίθεση από τον κόσμο του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας δεν αποτελεί κάτι καινούργιο. Όποτε οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες υποχωρούσαν, οι κεφαλαιοκράτες άρπαζαν την ευκαιρία για την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Την ίδια στιγμή λοιπόν που έχουν ήδη προηγηθεί μειώσεις μισθών, επιδομάτων και συντάξεων -με ταυτόχρονη αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση- κι ενώ η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες και η ανεργία έχουν βαρέσει κόκκινο, ο κατάλογος με τα εκατοντάδες εργατικά “ατυχήματα” λόγω ανεπαρκών ή και ανύπαρκτων σε πολλές περιπτώσεις μέτρων ασφαλείας, αλλά και μη τήρησης των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων από τη μεριά των αφεντικών, συνεχίζει να μεγαλώνει. Μόνο τον τελευταίο μήνα σημειώθηκαν ακόμα δύο δυστυχήματα με πέντε νεκρούς εργάτες. Το πρώτο έλαβε χώρα στο Γυμνό Ευβοίας, όπου τέσσερις εργολαβικοί εργαζόμενοι του ομίλου ΑΚΤΩΡ που εργάζονταν στο δίκτυο του ΔΕΔΗΕ, χτυπήθηκαν από ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης κατά τη διάρκεια εργασιών υπογειοποίησης του δικτύου. Οι 3 εξ’ αυτών πέθαναν, ενώ ο 4ος τραυματίστηκε. Το δεύτερο δυστύχημα εξελίχθηκε στον ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου Κοζάνης της ΔΕΗ, με θύματα δύο εργάτες που απασχολούνταν από υπεργολαβική γερμανική τεχνική εταιρία σε έργο που είχε αναλάβει ελληνική εταιρία. Οι εργάτες ήταν ανεβασμένοι σε καλάθι σε ύψος 108 μέτρων και εργάζονταν σε πύργο ψύξης και για λόγους που ακόμα δεν έχουν διευκρινιστεί, έπεσαν στο κενό. Παράλληλα, τη Δευτέρα 19 Απριλίου έγινε γνωστός και ο θάνατος δύο ακόμα νέων ανθρώπων, εργαζόμενων στις αστικές συγκοινωνίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, από επιπλοκές του κορωνοϊού. Οι νεκροί στον κλάδο φτάνουν πλέον τους 9, ενώ μέσα στον ίδιο μήνα έχασε τη ζωή του και ένας εργαζόμενος σε κατάστημα του Σκλαβενίτη (ο 2ος αυτό το χρόνο) στην Ευκαρπία, με τα σωματεία εργαζομένων τόσο στην επιχείρηση όσο και σε άλλη αλυσίδα σούπερ-μάρκετ να καταγγέλλουν την έλλειψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας .

Μαζί με όλα τα παραπάνω, το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που πρόκειται να ψηφιστεί εντός των επόμενων εβδομάδων έρχεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα εργασιακά κεκτημένα.

Το νομοσχέδιο αυτό μεταξύ άλλων προβλέπει:

• Τη 10ωρη εργασία χωρίς πληρωμή για υπερωριακή απασχόληση (οι υπερωρίες δε θα πληρώνονται πλέον, αλλά θα μπορούν να δίνονται ως μειωμένο ωράριο, ρεπό ή άδεια εντός 6μήνου, ελαστικοποιώντας πλήρως τα προγράμματα των εργαζομένων).
• Αύξηση στο πλαφόν των νόμιμων υπερωριών, χωρίς όμως να αυξάνονται και οι αποδοχές. Μέχρι σήμερα το ανώτατο όριο που μπορούσαν να απασχοληθούν οι εργάτ(ρι)ες σε υπερωρίες σε βιομηχανικές/βιοτεχνικές επιχειρήσεις ήταν 90 ώρες/έτος και σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους 120ώρες/έτος. Οι ώρες θα αυξηθούν στις 150 ώρες για όλους τους κλάδους.
• Τη διεύρυνση της λίστας των κλάδων για τους οποίους θα επιτρέπεται κυριακάτικη εργασία, θεσμοθετώντας έτσι την έμμεση κατάργηση της πενθήμερης εργασίας.
• Ο εργοδότης θα δικαιούται να απαγορεύσει στον εργαζόμενο την προσέλευσή του στη δουλειά μετά την προειδοποίηση της απόλυσής του, ενώ η αποζημίωση έπειτα από προειδοποίηση θα είναι μειωμένη κατά 50%.
• Σχεδόν το σύνολο των αρμοδιοτήτων της επιθεώρησης εργασίας μεταφέρονται στο αυτόνομο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου Ο.ΜΕ.Δ. (Οργανισμός μεσολάβησης και διαιτησίας). Για προσφυγή στην Ο.ΜΕ.Δ είναι απαραίτητη η παρουσία δικηγόρου, γεγονός που συνεπάγεται οικονομική επιβάρυνση, ενώ θα είναι ακόμα πιο χρονοβόρα διαδικασία απ’ ότι ήταν.
• Δίνει επίσης το δικαίωμα στον εργοδότη να συστήνει ατομική σύμβαση εργασίας με τον εργαζόμενο ακόμα κι αν υπάρχει ήδη συλλογική σύμβαση εργασίας, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη δημιουργία συμβάσεων με πολύ δυσμενέστερους όρους εργασίας.
• Τελειοποιείται το ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων και συνδικαλιστικών οργανώσεων, καθώς η άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος αποκτά ως προϋπόθεση την απογραφή στο Γενικό Μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων.
• Η ψηφοφορία για την κήρυξη απεργίας θα είναι υποχρεωτικά ηλεκτρονική. Έτσι, υπονομεύονται και τίθενται στην αδιαφάνεια οι απαραίτητες διαδικασίες για την κήρυξη μιας απεργίας που πριν εξασφαλίζονταν με τη φυσική παρουσία στις γενικές συνελεύσεις, ενώ βάλλεται και η κοινωνικοποίηση και η πολιτικοποίηση των εργαζομένων.
• Ποινικοποιούνται οι απεργιακές κινητοποιήσεις μέσω μίας άκρως ασαφούς διατύπωσης σύμφωνα με την οποία αν κατά την διάρκεια απεργίας ασκηθεί ψυχολογική ή σωματική βία η απεργία καθίσταται παράνομη, οι μετέχοντες μπορούν να απολυθούν και ο εργοδότης δικαιούται να διεκδικήσει αποζημίωση.
• Σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους κρίνεται ως “κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο” είναι απαραίτητο να εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον το 40% του συνολικού προσωπικού ακόμα και τις ημέρες κηρυγμένης απεργίας. Αυτό στην ουσία ακυρώνει την απεργία ως μέσο αγώνα, αφού η “παραγωγή” συνεχίζει κανονικά χωρίς καμία πίεση στην εργοδοσία και επίσης καλλιεργεί την απεργοσπασία που πάλι είναι προς όφελος της εργοδοσίας.

…να οργανωθούμε λοιπόν και να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας!

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι της ίδιας βίαιης αναπροσαρμογής των σχέσεων παραγωγής που συντελείται εδώ και μια δεκαετία, σε βάρος της κοινωνικής βάσης. Είναι αυτό που οι αστικές δυνάμεις ονομάζουν διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος φιλικό προς επενδύσεις. Με λίγα λόγια το πλαίσιο που περιλαμβάνει φθηνό, κατακερματισμένο, χωρίς δικαιώματα, φακελωμένο, πειθαρχημένο και από ότι φαίνεται αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Αυτό φαίνεται έντονα τώρα μέσα στην συνθήκη της πανδημίας, όπου η εξάπλωση του ιού είναι τέτοια που ενώ έχουν γεμίσει τα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία και ενώ κόσμος έχει ήδη αρχίσει να πεθαίνει εκτός ΜΕΘ, το κράτος συνεχίζει να αρνείται να προβεί σε ουσιαστική ενίσχυσή του συστήματος υγείας. Αντιθέτως, επιλέγει να δαπανήσει εκατομμύρια για να θωρακιστεί απέναντι στην επερχόμενη κοινωνική έκρηξη των από τα κάτω που έχει ήδη κάνει τα πρώτα της βήματα, δείχνοντας την προοπτική της μέσω δυναμικών κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν σε όλο τον ελλαδικό χώρο τους τελευταίους μήνες, για πληθώρα ζητημάτων: από μαζικές διαδηλώσεις φοιτητ(ρι)ών, αλληλέγγυων στον αγώνα του Δ. Κουφοντίνα και όσων εναντιώνονται στην υπέρμετρη καταστολή, ως καταλήψεις διαρκείας διαφόρων πανεπιστημιακών σχολών, και γενικότερα δράσεις του πολύμορφου κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Ταυτόχρονα, επιλέγει να δαπανήσει δισεκατομμύρια για την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού για τη βελτίωση της θέσης του στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής, και φυσικά για εξοπλισμό και προσωπικό για τα σώματα “ασφαλείας”.

Επί δεκαετίες τώρα προσπαθούν να μας πείσουν πως μόνο το υπάρχον σύστημα μπορεί να υφίσταται και πως μονάχα τον ατομικό δρόμο μπορούμε να ακολουθήσουμε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι όποιες ανάσες πήρε η εργατική τάξη από την αρχή της ύπαρξης της (8ώρο, απαγόρευση της παιδικής εργασίας, συλλογικές συμβάσεις και τόσα άλλα που μας φαίνονταν δεδομένα) ήταν αποτέλεσμα συλλογικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Τα αφεντικά δε, όποτε βρήκαν ευκαιρία εξαπέλυσαν επίθεση με σκοπό την κατάργηση των εργατικών κεκτημένων. Οι αγώνες που δόθηκαν για την εξασφάλιση καλύτερων όρων εργασίας και ζωής, μας δείχνουν πως όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε, μας θυμίζουν ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται αλλά όλα κατακτώνται.

Οργανωνόμαστε λοιπόν συλλογικά στα σωματεία μας και με όπλο μας την αλληλεγγύη αντιστεκόμαστε για τη διεκδίκηση όλων όσων μας ανήκουν. Αγωνιζόμαστε ενάντια στα απάνθρωπα ωράρια εργασίας, ενάντια στις απλήρωτες υπερωρίες, για την προάσπιση της απεργίας και της Κυριακάτικης αργίας. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει η τάξη μας να καταλάβει την δύναμη της. Γιατί κάθε μικρή νίκη δείχνει το δρόμο για να δυναμώνουμε και να αντιστεκόμαστε συνεχώς μέχρι και την ανατροπή του συστήματος που βάζει υψηλότερα το κεφάλαιο από τις ανθρώπινες ζωές. Για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας που δεν ικανοποιεί τις ανάγκες των λίγων και εκλεκτών, αλλά αντιμετωπίζει ισότιμα όλες τις ανθρώπινες ζωές και παίρνει οριζόντια αποφάσεις χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 10ΩΡΟΥ | ΤΙΣ ΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ | ΤΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ| ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ “ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ” ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ – ΝΑ ΜΗΝ

ΣΥΝΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑ