Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις συντρόφισσες καταληψίες της Liebig34 και στις εκκενώσεις των καταλήψεων

Η οικονομική αφαίμαξη των από τα κάτω…

Η στάση του κράτους, ακόμα και μετά τα χυδαία νομοσχέδια που ψηφίστηκαν με fast track διαδικασίες με πρόφαση την κρίση του κορονοϊού, έχει ξεπεράσει κάθε όριο ακόμα και βάσει του τι οι ίδιοι αστοί  παρουσίαζαν ως ‘’δημοκρατικά δικαιώματα’’ μέχρι τώρα. Ζούμε καθημερινά με το άγχος της επιβίωσης, η οποία είναι έρμαιο των συμφερόντων του κεφαλαίου και της πολυπόθητης οικονομικής ανάπτυξης, που το κράτος ενθαρρύνει και φυσικά συνεπάγεται την περαιτέρω εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης. Είναι εμφανές πως όλες οι δημόσιες και δωρεάν παροχές που κερδήθηκαν με αγώνες δεκαετιών έχουν σχεδόν εξαλειφθεί  μέσω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολουθούν τα  κόμματα τα τελευταία χρόνια.

Με απώτερο σκοπό το κέρδος λοιπόν προωθείται η ιδιωτικοποίηση όλο και περισσότερων αγαθών και η μετατροπή τους σε εμπόρευμα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να μην έχουν πρόσβαση ακόμα και στα βασικά όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της τάξης μας. Το δημόσιο σύστημα υγείας βρίσκεται υποστελεχωμένο και με τεράστιες ελλείψεις σε απαραίτητο εξοπλισμό (αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολουθήθηκαν εδώ και δεκαετίες με σκοπό την ιδιωτικοποίηση του). Μάλιστα εν μέσω πανδημίας το ελληνικό κράτος συνεχίζει απτόητο την καταστροφική πολιτική του επιλέγοντας ακόμα μια φορά να ενισχύσει οικονομικά τον στρατό και την αστυνομία, δηλαδή να θωρακίσει τον εαυτό του σε βάρος των πραγματικών αναγκών των από τα κάτω, κάτι που φυσικά δεν μας εκπλήσσει. Η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη, ο βασικός μισθός μειώνεται, η εργασία μας ολοένα και εντατικοποιείται, τα νοίκια ανεβαίνουν διαρκώς (ειδικά έπειτα από την μετατροπή πολλών σπιτιών σε airbnb) το κράτος μας παίρνει ακόμα και το αυτονόητο με τους πλειστηριασμούς 1ης κατοικίας. Έτσι, διαμορφώνεται μια συνθήκη στην οποία  υποβαθμίζονται και υποχρηματοδοτούνται όλοι οι τομείς στους οποίους μεσολαβεί ο κρατικός μηχανισμός, και η αστική τάξη θα έρθει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση μετατρέποντας τα πάντα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

… πάει χέρι χέρι με την καταστολή

Όλα τα παραπάνω αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη η οποία είναι στο χέρι μας το αν θα είναι καθοριστική για την ζωή των από τα κάτω και ο κρατικός μηχανισμός το γνωρίζει καλά αυτό, για αυτό και θωρακίζεται τόσο νομικά μέσω των διάφορων νομοσχεδίων, όσο και εντείνοντας τις επιθέσεις στα αγωνιζόμενα κομμάτια της τάξης μας. Από τις διαδηλώσεις ενάντια στην καύση σκουπιδιών στο Βόλο μέχρι τις μαθητικές πορείες για τα ελλιπή μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό η αστυνομία επιτίθεται ασταμάτητα στους διαδηλωτές/τριες και τα ΜΜΕ λασπώνουν με χυδαιότητες τους αγώνες ενώ σιγοντάρουν κάθε βιαιοπραγία της κυβέρνησης. Έτσι τα σημεία συνάντησης και συλλογικοποίησης των καταπιεσμένων δε θα μπορούσαν να μείνουν εκτός των κατασταλτικών σχεδιασμών του κράτους που το τελευταίο διάστημα έχει προχωρήσει σε ακόμα περισσότερες εκκενώσεις καταλήψεων. Συγκεκριμένα, σε λιγότερο από ένα μήνα εκκενώθηκαν οι καταλήψεις Terra  Ιncognita στη Θεσσαλονίκη, Rosa Nera στα Χανιά, και Φιλολάου 99 στην Αθήνα.

Από την Ελλάδα ως τη Γερμανία κράτη και καπιταλισμός έχουν το ίδιο πρόσωπο

Κάποια χιλιόμετρα μακριά το γερμανικό κράτος εξαπολύει τη δική του επίθεση στις τοπικές δομές αγώνα. Στις 9/10 λήγει το τελεσίγραφο που έδωσε το γερμανικό κράτος για την εκκένωση της κατάληψης Liebig 31, μιας κατάληψης 30 χρόνων με αναρχοφεμινιστικό λόγο και ζωντανό κομμάτι της περιοχής Friedrichshain. Ο λόγος που βρέθηκε στο στόχαστρο την παρούσα περίοδο η εν λόγω κατάληψη είναι επειδή υπάρχουν για την περιοχή αυτή σχέδια ανάπλασης και εξευγενισμού, με λίγα λόγια υπάρχει το κράτος που θέλει να εκμεταλλευτεί την περιοχή  μετατρέποντας την σε κερδοσκοπικό σημείο αναφοράς. Οπότε μια κατάληψη στέγης σε αυτή την περιοχή πλέον, θα αποτελεί απειλή στα μάτια των επενδυτών και της γερμανικής αστικής τάξης που “ποντάρουν” στο gentrification της περιοχής για την αύξηση των κερδών τους.

Ένα από τα ισχυρότερα όπλα που έχουμε στη φαρέτρα μας οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένες είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη και ακριβώς για αυτή βρισκόμαστε σήμερα εδώ υπερασπιζόμενοι την κατάληψη Liebig 31 που απειλείται με εκκένωση από το γερμανικό κράτος.

10,100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Οι καταλήψεις αποτελούν μία ακόμη έκφραση του αγώνα που καθημερινά δίνουμε για να πάρουμε πίσω όσα κράτος και κεφάλαιο μας στερούν. Μέσα σ’ αυτό τον αγώνα ένα  ζητούμενο είναι, οι από τα κάτω αυτού του κόσμου, να μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας συλλογικά κόντρα στην λογική του ατομισμού και ανταγωνισμού. Η δράση μας μέσα από αυτές για έναν καλύτερο κόσμο να αποτελέσει την αφορμή να συναντηθούμε και ταυτόχρονα  να χτίσουμε τις σχέσεις που θα μας κάνουν πιο δυνατούς.

Ειδικά στην σημερινή πραγματικότητα, πέρα από την προσπάθεια μας να ανοίξουμε καινούρια πεδία κοινωνικού και ταξικού αγώνα, έχει σημασία να δομήσουμε μια συλλογική δύναμη που θα μπορεί να υπερασπιστεί τις καταλήψεις, αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να αποτρέψει τις εξώσεις πρώτης κατοικίας και τα κοψίματα ρεύματος λόγω χρεών σε τράπεζες και Δ.Ε.Η., να καταφέρει να βάλει τις ανάγκες των καταπιεσμένων πάνω από τα κέρδη των super market και των εταιρειών, να προωθήσει την κουλτούρα της απαλλοτρίωσης, της χαριστικότητας, της κοινοκτημοσύνης.

Όλοι εμείς, που έχουμε την ίδια μοίρα, χωρίς να έχουμε κάτι άλλο να χάσουμε, είναι αναγκαίο να οργανώσουμε την επίθεση αλλά και την άμυνα μας απέναντι στην περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας στο όνομα της ανάπτυξης. Είναι οξύμωρο να υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι και ακόμη περισσότεροι να οδηγούνται στους δρόμους και να υπάρχουν σπίτια που μένουν άδεια. Όπως επίσης οξύμωρο είναι χιλιάδες μετανάστες/ριες να στοιβάζονται στα κέντρα συγκέντρωσης κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης ενώ οι πρακτικές λύσεις που δίνουν αγωνιστές και αγωνίστριες του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος όπως για παράδειγμα αυτές τις στέγασης αυτών των ανθρώπων σε κτίρια που ρημάζουν εδώ και χρόνια να γνωρίζουν την άγρια καταστολή κράτους και παρακράτους. Είναι προκλητικό να υπάρχει τόσος πλούτος συγκεντρωμένος στα χέρια μιας μειοψηφίας και σε εμάς να αυξάνεται κατακόρυφα το κόστος ζωής.

Τι απαντάμε..   

Όσες, λοιπόν, και αν είναι οι διαμάχες των κρατών μεταξύ τους, είναι ξεκάθαρο πως ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι οι αγωνιστές/τριες, είναι οι εστίες που αναπτύσσουν ιδέες για  τη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς διακρίσεις, έμπρακτα αντιτεθομενες στην ατομική ιδιοκτησία, είναι οι χώροι που “παράνομα” στεγάζονται όσοι πετάχτηκαν στο δρόμο, είμαστε όλες εμείς οι καταπισμένοι/νες αυτού του κόσμου. Και οι καταπιεσμένοι/ες δεν φοβούνται τις καταλήψεις, δε φοβούνται όσους υπερασπίζονται τις πορείες από τη βία του κράτους. Αντίθετα, φοβόμαστε το ότι τον επόμενο μήνα δε θα βγαίνει το νοίκι και το ότι μπορεί να ξαναείμαστε άνεργοι άμα διεκδικήσουμε τα νόμιμα στις δουλειές μας, ότι για να τελειώσουμε το σχολείο θα πρέπει να στραφούμε στα φροντιστήρια και στα ιδιωτικά γιατί το δημόσιο σε λίγο δεν θα παρέχει ούτε τα στοιχειώδη, το ότι αν αρρωστήσουμε το ξεκληρισμένο δημόσιο σύστημα υγείας δε θα καταφέρει να αντέξει και ότι δε μας φτάνουν τα φράγκα για τις εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που ετοιμάζονται να βάλουν στα νοσοκομεία. Φοβόμαστε το ότι έχει μετατραπεί ο ελλαδικός χώρος σε μία τεράστια νατοϊκή βάση, τη στιγμή που οι ορέξεις της ντόπιας αστικής τάξης σε συνδυασμό με τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις για την περιοχή μπορούν να μας μπλέξουν σε κάναν πόλεμο που θα πάμε να σκοτωθούμε πάλι εμείς, οι περιττοί, οι αναλώσιμοι, οι προλετάριοι.

Η απάντηση μας, λοιπόν, στις εκκενώσεις καταλήψεων, στην αστυνομική βία, στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης που μας επιφυλάσσουν δεν είναι παρά η συνέχεια του αγώνα μας, η αντίσταση σε όσα μας επιβάλλουν, η αμφισβήτηση σε όσα μας φορτώνουν, η οργάνωση ενός αντικαπιταλιστικού κινήματος με τελικό στόχο την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας που δε διαχωρίζει τους ανθρώπους και δε θα έχει ως βάσει το χρήμα, αλλά λειτουργεί για τις ανάγκες μας και τις ανάγκες του φυσικού κόσμου, χωρίς κράτη και εξουσία, χωρίς εθνικά σύνορα και πολιτικά συμφέροντα.

Να επανοικειοποιηθούμε και να δώσουμε ζωή στα άδεια κτίρια, στεκώμενοι ενάντια στην λογική της ατομικής ιδιοκτησίας που κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε την χρήση τόσο των κτιρίων που το κεφάλαιο αδυνατεί να εκμεταλλευτεί για να αποκομίσει κέρδος, με σκοπό να στεγαστούν οι ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων, όσο και των κτιρίων που συμπυκνώνουν την εξουσία του πάνω στις ζωές μας μέχρι:

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΚΕΝΤΡΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑΧΤΗ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ – ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΕΝΟΙΚΙΩΝ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΕΣ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ςΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ Terra Incognita, Rosa Nera, Φιλολάου 99

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net