Κάλεσμα στην αντικρατική – αντικαπιταλιστική πορεία της ΔΕΘ | Σάββατο 12/09 18.00 Καμάρα

ΔΕΘ 2020: υποσχέσεις μετά από ένα χρόνο απανωτών επιθέσεων

Η φετινή χρονιά, πέρα από την αλλαγή των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ, χαρακτηρίστηκε από την πανδημία του κορονοϊού. Η πανδημία αποτέλεσε την τέλεια ευκαιρία για τις αστικές δυνάμεις να περάσουν fast track νομοσχέδια για περαιτέρω ξεζούμισμα της κοινωνικής βάσης και της φύσης, ενώ αποτέλεσε και το τέλειο άλλοθι για την ούτως ή άλλως αναμενόμενη κατάρρευση του αφηγήματος για έξοδο από τα μνημόνια. Το χρέος έχει ξεπεράσει πλέον το 200% του ΑΕΠ και οι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ τον Μάϊο ήταν ήδη πάνω από 1.000.000. Η κρίση του κορωνοϊού μπορεί όμως να είναι και μια ευκαιρία για όσους από τους «από τα κάτω» πίστεψαν στο κράτος και τους θεσμούς τα προηγούμενα χρόνια να τους αμφισβητήσουν, βλέποντας το πόσο μικρή αξία έχει η ζωή τους μπροστά στα κέρδη των αφεντικών, κάτι που αποτυπωνόταν ξεκάθαρα στις κρατικές πολιτικές. Όπως και να’ χει η επίθεση σε βάρος της τάξης μας συνεχίζεται, με τους μετανάστες και τις κρατούμενες να συνεχίζουν να στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους μισθούς μας να συρρικνώνονται και το κόστος ζωής να ανεβαίνει, ενώ τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα αν αναλογιστούμε τις συνέπειες της εντεινόμενης πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους και την ολοένα και αυξανόμενη ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Τη συνέχιση όλων των παραπάνω, καθώς και τη λήψη νέων μέτρων υποτίμησης των όρων ζωής μας ως απόρροια του δανεισμού από την Ε.Ε. έρχεται να προαναγγείλει στις 12/09 ο πρωθυπουργός, με αφορμή το πολιτικο-οικονομικό συμπόσιο της ΔΕΘ.

Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ…

Κορωνοϊός και η πανδημία της εκμετάλλευσης

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη στρατηγική που ακολούθησε το ελληνικό κράτος για την αντιμετώπιση της κρίσης του κορωνοϊού σε σύγκριση με άλλα κράτη, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις ιδιαιτερότητες της συγκυρίας και της εγχώριας πολιτικο-οικονομικής κατάστασης. Δύο είναι οι βασικότεροι παράγοντες που καθόρισαν τις κινήσεις του ελληνικού κράτους: η κατάσταση του δημόσιου συστήματος υγείας (το οποίο αποσαθρώνεται και υποβαθμίζεται μεθοδικά από τις πολιτικές δυνάμεις εδώ και δεκαετίες προκειμένου να προωθηθεί η ιδιωτική περίθαλψη) και το γεγονός πως ένα από τα βασικά “προϊόντα” που εξάγει είναι ο τουρισμός.

Έτσι το κράτος από τη μία ταΐζοντας μπόλικη ατομική ευθύνη στους υπηκόους του μέσω των ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να αποποιηθεί τις ευθύνες του, και από την άλλη επιβάλλοντας νωρίς πολύ αυστηρά μέτρα κοινωνικής απομάκρυνσης και περιστολής των ελευθεριών πέτυχε δύο στόχους: να αποφύγει το πολιτικό κόστος από τους εκατοντάδες νεκρούς που θα άφηνε πίσω ο ιός (κάτι που θα το έφερνε προ των ευθυνών του για την κατάσταση του δημόσιου συστήματος υγείας) αλλά και να μπορεί να παρουσιάσει τον ελλαδικό χώρο ως ιδανικό και ασφαλή προορισμό εν καιρώ πανδημίας. Και ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα το κράτος-«σωτήρας» προσπαθούσε να μας πείσει ότι όσα μέτρα έλαβε τα έκανε γιατί έβαζε την ανθρώπινη ζωή πάνω από την οικονομία, ήρθε το καλοκαίρι και μαζί του το άνοιγμα των συνόρων χωρίς κανένα περιορισμό για χάρη του τουριστικού κεφαλαίου. Από την έναρξη της σεζόν αποκρύπτονταν κρούσματα, ενώ όταν η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει πάλι η έλλειψη «ατομικής ευθύνης» αναδείχθηκε ως ο ιθύνων. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, με τον αριθμό των ημερήσιων κρουσμάτων να είναι ανησυχητικός, το Ε.Σ.Υ παρά τις όποιες εξαγγελίες να παραμένει στο ίδιο χάλι, υποστελεχωμένο και ανέτοιμο αφού τα εκατομμύρια ευρώ από τον κόπο των εργαζομένων τελικά κατέληξαν να μοιράζονται στην οικονομική ελίτ και στους καναλάρχες, οι οποίοι αναπαράγουν ευχαριστημένοι καθημερινά την κρατική προπαγάνδα.

Μετανάστες, της γης οι κολασμένοι

Για άλλη μια χρονιά είδαμε τα ταξικά μας αδέρφια, τους μετανάστες, μαζί με τις ντόπιες άνεργες που αποτελούν πλεονάζον εργατικό δυναμικό να δέχονται μια όλο και πιο σφοδρή επίθεση από το κεφάλαιο. Η διαφορά είναι ότι οι πρώτοι δεν είναι έλληνες και αυτό συνεπάγεται πολλά για την μοίρα τους. Παρά τις εντολές ενάντια στο συνωστισμό λόγω της πανδημίας οι μετανάστες συνεχίζουν να βρίσκονται στοιβαγμένοι στα camp μέσα σε σε άθλιες συνθήκες, σχεδόν χωρίς καμία πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αφού για αυτό φρόντισε ο Μηταράκης καταργώντας το ΑΜΚΑ τους. Με μια σειρά νομοσχεδίων διευρύνθηκε το καθεστώς κράτησης σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις, ενώ αποφασίστηκε να μην χορηγείται άσυλο σε όσους/ες «δε συμμορφώνονται», με απλά λόγια σε όσους διεκδικήσουν κάτι παραπάνω από τον θάνατο και την εξαθλίωση που το κράτος απλόχερα τους προσφέρει.

Ταυτόχρονα η χορήγηση ασύλου για ανθρωπιστικού λόγους δε θα δίνεται πλέον σχεδόν σε καμία περίπτωση, οι προθεσμίες ιδίως της προσφυγής συρρικνώνονται ενώ από το μένος της αντιμεταναστευτικής πολιτικής δε γλίτωσε ούτε πρόγραμμα στέγασης των πιο ευάλωτων αιτούντων ασύλου (ψυχιατρικά περιστατικά, τραυματίες πολέμου, μονογονεϊκές οικογένειες, καρκινοπαθείς και άλλες περιπτώσεις που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να επιβιώσουν στα camp) για το οποίο μειώθηκε η χρηματοδότηση πάνω 50% οδηγώντας στην ανέχεια και πετώντας στο δρόμο χιλιάδες μετανάστες. Τέλος, οι φασιστικές επιθέσεις αυξήθηκαν σε πλήρη σύμπνοια με τις κρατικές επιλογές ενώ η περαιτέρω υποτίμηση των μεταναστριών συνεχίζει να ενισχύει την λεγόμενη «πολύπαθη μεσαία τάξη», τα αφεντικά δηλαδή που προσπαθούν να ανελιχθούν στην οικονομική πυραμίδα πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων.

Νομοσχέδια που πέρασαν και μέτρα που έρχονται

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε το κράτος να οργανώνεται για να αντιμετωπίζει την αναμενόμενη κοινωνική έκρηξη που έρχεται τόσο σε νομικό αλλά και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Εκμεταλλευόμενο την καραντίνα και τους καλοκαιρινούς μήνες, πέρασε νεοφιλελεύθερα νομοσχέδια που ως στόχο έχουν να ανοίξουν ακόμα περισσότερο το δρόμο για τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία των αφεντικών σε βάρος φυσικά των εκμεταλλευόμενων και της φύσης. Ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις το οποίο επί της ουσίας καταργεί ακόμα και τα δικαιώματα που οι ίδιες οι αστικές δυνάμεις χαρακτήριζαν “δημοκρατικά” και θεσμοθετεί πλέον το φακέλωμα και τη διάλυση των συγκεντρώσεων κατά βούληση της αστυνομίας. Το δε αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο έδωσε ακόμα περισσότερες δυνατότητες στο κεφάλαιο να λεηλατεί τη φύση στο όνομα της «ανάπτυξης» (σαν να μην έφτανε το οργανωμένο παρακράτος που για χάρη του κεφαλαίου χρόνια τώρα καίει τεράστιες δασικές εκτάσεις) Τέλος, ψηφίστηκε το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο το οποίο εντατικοποιεί και άλλο την εκπαιδευτική διαδικασία και ταυτόχρονα την προσαρμόζει στις ανάγκες των ιδιωτικών κολλεγίων και των αφεντικών.

Ταυτόχρονα το Ταμείο ανάκαμψης για τις πληττόμενες επιχειρήσεις αποδεικνύεται ένα μεγάλο φιάσκο, αφού περισσότερο θυμίζει μνημόνιο που προϋποθέτει ακραίες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις. Η έκθεση Πισαρίδη, αυτού του νεοφιλελεύθερου σκουπιδιού που μαζί με του υπόλοιπους κηφήνες προετοιμάζουν νέα επίθεση σε βάρος μας και μάλιστα με ύφος ειδικών, είναι ενδεικτική. Εν συντομία προβλέπει εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση στην υγεία και την παιδεία, αναστολές συμβάσεων, κατάρρευση των κοινωνικών πτυχών ασφάλισης και συρρίκνωση όλο και περισσότερων μισθών στα 530 ευρώ.

Διακρατικά παιχνίδια και η μαστίχα της «προκλητικότητας»

Η διαμάχη ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας-Τουρκίας για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου εντείνεται συνεχώς, ενώ το ζήτημα παρουσιάζεται όλο και περισσότερο με πολεμικούς όρους. Μας βομβαρδίζουν με ειδήσεις καθημερινά αναφερόμενοι στην «τουρκική προκλητικότητα», αποβλέποντας προφανώς στην ενίσχυση της εθνικής ενότητας και ενισχύοντας το αφήγημα του ελληνικού κράτους που αυτοπαρουσιάζεται ως τον «φτωχό πλην τίμιο παίκτη της περιοχής» κάτι που προφανώς απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα αν αναλογιστεί κανείς πως συνεχώς δημιουργεί νέες συμμαχίες ακόμα και με δικτάτορες όπως ο Χαφτάρ, επεκτείνει τα χωρικά του ύδατα στο Ιόνιο, κλείνει προκλητικές διμερείς συμφωνίες για ορισμό ΑΟΖ με Αίγυπτο, Ιταλία ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να πετάξει την Τουρκία εντελώς έξω από το μοίρασμα της ενεργειακής πίτας. Μέσω του εθνικιστικού παραληρήματος προσπαθεί ταυτόχρονα να προετοιμάσει τους ανθρώπους της τάξης μας στο να δώσουμε τις ζωές μας για τα συμφέροντα των πολυεθνικών ενεργειακών κολοσσών και του ντόπιου κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ αναβαθμίζονται σταθερά με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις να πραγματοποιούνται, αμερικάνικες επενδύσεις να ετοιμάζονται για τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης, της Καβάλας και του Βόλου, αλλά και για ναυπηγεία παραγωγής πολεμικών φρεγατών. Στις 11 Μαΐου εγκρίθηκε από τη Βουλή η συμφωνία για τον East Med, ενώ σχεδιάζεται και η επέκταση της στρατιωτικής-εξοπλιστικής συνεργασίας της Ελλάδας και του Ισραήλ. Για άλλη μια φορά είτε με τον ιδρώτα είτε με το αίμα τις διεκδικήσεις στο ενεργειακό τοπίο θα πληρώσει το προλεταριάτο. Το τελευταίο επεισόδιο της πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους προβλέπει την εκταμίευση 10 δις για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων, μέσα σε συνθήκες κοινωνικής φτωχοποίησης, με το Μητσοτάκη να τολμά να μιλήσει για “θυσίες που πρέπει να γίνουν επιτέλους για τη θωράκιση των ένοπλων δυνάμεων”. Έτσι, στις 10 Σεπτεμβρίου, αναμένεται να υπογραφεί αμυντική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.

…Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΑΙΝΕΤΑΙ

Να τολμήσουμε να αγωνιστούμε, να τολμήσουμε να νικήσουμε!

Απέναντι στο νέο κύκλο επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση της τάξης μας. Αρχικά, οφείλουμε να αγωνιστούμε για να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος που άφησε πίσω του το προσωρινό μούδιασμα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Να αγωνιστούμε για ένα ποιοτικό σύστημα δημόσιας υγείας που δε θα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Να αγωνιστούμε για να μην εξαρτάται από τα φράγκα που έχουμε ή δεν έχουμε στην τσέπη μας ή από την εθνικότητά μας η πρόσβασή μας στην περίθαλψη. Να αγωνιστούμε για να μην επανέλθουν στην καθημερινότητα μας σαν κάτι φυσιολογικό χουντικοί νόμοι που παρανομοποιούν τις διαδηλώσεις, Να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση του φυσικού κόσμου. Να αγωνιστούμε ώστε να μην παραγκωνίζονται από την παιδεία όσοι δεν έχουν να πληρώσουν ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια ή σχολές. Να αγωνιστούμε ενάντια στις απλήρωτες υπερωρίες, το πετσόκομα των μισθών, την περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας, ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις εξώσεις, τις κατασχέσεις τα κοψίματα ρεύματος και νερού όσων δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Να αγωνιστούμε για να μη σκοτώνονται οι μετανάστες/ριες στα σύνορα ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε είδους έμφυλης, φυλετικής, θρησκευτικής διάκρισης των ανθρώπων της τάξης μας.  Το να αγωνιστούμε για όλα αυτά είναι το πρώτο βήμα. Το στοίχημά μας όμως είναι το πώς μαζί με άλλους καταπιεσμένους θα κάνουμε τις ρήξεις των ερχόμενων αγώνων και εξεγέρσεων ακόμα πιο βαθιές, οικοδομώντας ταυτόχρονα ένα νέο κόσμο που θα μπορεί να απαντάει στα προβλήματα όλων των ανθρώπων έχοντας ως εφαλτήριο το εξής λιτό και απέρριτο: Κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο!

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/09, 18.00, ΚΑΜΑΡΑ

*έχουμε πλήρη πολιτική συνείδηση ότι το αφήγημα περί ατομικής ευθύνης προωθείται από το κράτος για να απεμπλακεί από τις ευθύνες που φέρει, έχουμε όμως και επίγνωση ότι κάθε κρίση την πληρώνουμε οι από τα κάτω αυτού του κόσμου και για αυτό οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με ευθύνη προς τους/τις πιο ευάλωτες από εμάς, τηρώντας μέτρα συλλογικής αυτοπροστασίας

**Λόγω συγκυρίας και πιθανών έκτακτων συνθηκών μπορείτε να ενημερώνεστε για τυχόν αλλαγές από την ιστοσελίδα μας

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/

anatolika.espivblogs.net