Προσυγκέντρωση για μηχανοκίνητη μετάβαση στις φυλακές Διαβατών

Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή,
θα σπάσουν και τα σίδερα.

Τους τελευταίους μήνες είδαμε την εξάπλωση της πανδημίας και μια εντελώς υποκριτική αλλά και ξεκάθαρα ταξική διαχείριση της από το κράτος. Ανάμεσα στα άλλα, επιβλήθηκε ο περιορισμός της κυκλοφορίας, την ίδια στιγμή που αποφασίστηκε η κράτηση ανθρώπων στοιβαγμένων σε υπερπλήρεις φυλακές, κέντρα κράτησης και περιφραγμένα camps, όπου η πρόσβαση στην υγεία ήταν ούτως ή άλλως ελλιπής.

Άλλωστε, είναι φανερό από την πολιτική που ακολούθησε το κράτος για την αντιμετώπιση της πανδημίας ότι προτεραιότητά του δεν ήταν η διασφάλιση της υγείας των ανθρώπων της εργατικής τάξης, αλλά ο περιορισμός της ζημίας για το κεφάλαιο καθώς και το να καταφέρει να βγει το ίδιο αλώβητο αποποιούμενο και μεταθέτοντας τις ευθύνες του για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το δημόσιο σύστημα υγείας. Για όσους δε περισσεύουν στα σχέδια των αφεντικών ήταν από την αρχή φανερό ότι ο σχεδιασμός ήταν να απομονωθούν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό και να αφεθούν στην μοίρα τους, συνωστισμένοι σε άθλιες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης. Ταυτόχρονα, η καταστολή που βιώνουν όσοι και όσες από αυτούς αγωνίζονται για την επιβίωση τους, έρχεται να επιβεβαιώσει την θανατοπολιτική που ακολουθεί το κράτος, που με διαφορετικούς όρους και ένταση που εφαρμόστηκε – και συνεχίζει να εφαρμόζεται – στο σύνολο της τάξης μας.

Πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τις μετανάστριες -από τις οποίες η κυβέρνηση είχε ήδη φροντίσει να στερήσει την πρόσβαση στην υγεία καταργώντας τη χορήγηση ΑΜΚΑ λίγους μήνες πριν- με αφορμή την πανδημία αναστάλθηκε η χορήγηση ασύλου ενώ λήφθηκε η απόφαση για την περίφραξη και φύλαξη ακόμα και των «ανοιχτών» camp, κρατώντας τες στοιβαγμένες σε κατάμεστους χώρους όπου δεν υπάρχουν γιατροί και είναι αδύνατο να εφαρμοστούν οι υγειονομικές οδηγίες. Αν μέχρι τώρα η ύπαρξη των κέντρων κράτησης χαρακτηριζόταν από την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητά της, η ελληνική κυβέρνηση με την απόφασή της για την μη-εκκένωση των camp και των κέντρων κράτησης τη στιγμή που υποτίθεται πως μεριμνούσε με μέτρα προστασίας για τη μη εξάπλωση του ιού δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης μέσα σε αυτά καταδικάζοντας στην ουσία τις μετανάστριες σε θανατική ποινή. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το νέο νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο διευρύνεται το καθεστώς κράτησης σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις, εντέχνως ασαφώς ορισμένες προκειμένου να μπορεί να επιβάλλεται κατά βούληση. Στην Μόρια, το Παρανέστι και αλλού οι μετανάστες έδωσαν αγώνες, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ή την άμεση αποφυλάκισή τους, ώστε να γλιτώσουν από τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε ένα ενδεχόμενο ξέσπασμα της επιδημίας σε αυτούς τους χώρους, δεδομένων των απάνθρωπων συνθηκών. Αγώνες που καταστάλθηκαν υπό τις απειλές και την άσκηση βίας από την αστυνομία, ενώ παρεμποδίστηκε επανειλημμένα η επικοινωνία τόσο μεταξύ τους όσο και με τον έξω κόσμο.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στις γεμάτες φυλακές όπου οι κρατούμενοι/ες – όπως και πριν την πανδημία – ζουν συνωστισμένες σε άθλιες συνθήκες και έχουν ελλιπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με αποτέλεσμα να πεθαίνουν για αιτίες που δεν νοούνται στην εποχή μας, όπως σαπισμένα δόντια. Τα μέτρα που πήρε το υπουργείο για την αντιμετώπιση του ιού ήταν η απαγόρευση των επισκεπτηρίων με συγγενείς και δικηγόρους και η διακοπή της προμήθειας αγαθών. Φυσικά, ούτε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι σταμάτησαν να μπαινοβγαίνουν στις φυλακές ούτε σταμάτησαν οι μεταγωγές για να μειωθεί ο κίνδυνος να εξαπλωθεί ο ιός στις φυλακές. Έτσι, το μόνο που επιτεύχθηκε με αυτά τα μέτρα ήταν να γίνει ακόμα πιο πιεστική η ούτως ή άλλως ασφυκτική συνθήκη του εγκλεισμού. Στο Κ.Κ.Γ. Ελαιώνα Θήβας ξέσπασε εξέγερση μετά τον θάνατο της κρατούμενης Α. Ντεμίρογλου, η οποία απεβίωσε επειδή δεν μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο. Η εξέγερση συνάντησε την άγρια καταστολή της αστυνομίας, με τον ξυλοδαρμό των φυλακισμένων και το μοίρασμα πειθαρχικών ποινών. Σε πολλές φυλακές πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών διαβίωσης και υγιεινής, καλύτερης πρόσβασης στην υγεία, λήψης μέτρων προστασίας των κρατούμενων από τον κορωνοϊό και αποσυμφόρησης των φυλακών. Το κράτος φοβούμενο μην έρθει αντιμέτωπο με γενικευμένες εξεγέρσεις στις φυλακές όπως έγινε στην Ιταλία και σε άλλες χώρες, αρχικά προσπάθησε να καθησυχάσει τους κρατούμενους μέσω της δημοσιοποίησης πρόθεσης ψήφισης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για την αποσυμφόρηση των φυλακών, κάτι το οποίο τελικά δεν έγινε.

Εφόσον δεν κατάφερε να αποτρέψει το ξέσπασμα αντιδράσεων, προσπαθεί να κάμψει τους αγώνες των κρατουμένων και να τους εκφοβίσει με παρενοχλήσεις, στοχευμένες εισβολές και έρευνες στα κελιά και τους θαλάμους όπου κρατούνται αγωνιζόμενοι κρατούμενοι – ειδικά σε αναρχικούς όπως ο Γ. Μιχαηλίδης και Ν. Μαζιώτης και κρατούμενους με αγωνιστικό παρελθόν – ενώ υπήρξαν και εκδικητικές μεταγωγές όπως της Π. Ρούπα και του Β. Δημάκη. Ταυτόχρονα συνεχίζουν να προωθούνται τα σενάρια κατασκευής “αναβαθμισμένων” φυλακών σε παλιά βάση του ΝΑΤΟ στον Ασπρόπυργο, έξω από τον αστικό ιστό, ενισχύοντας το δόγμα της τάξης και του ελέγχου, με το έργο να γίνεται ενδεχομένως μέσω ΣΔΙΤ και το κόστος κατασκευής να φτάνει ακόμα και τα 300.000.000€, σε συνέχεια της “αναπτυξιακής” πολιτικής του κράτους που μπορεί ή αδυνατεί να εξασφαλίσει πόρους πάντα με βάση τις δικές του επιδιώξεις.

Σε αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση της τάξης μας. Να δυναμώνουμε την φωνή των «αοράτων» της κοινωνίας. Να αγωνιστούμε για τη δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, για τα εργατικά κεκτημένα, για την ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστών, για τους φυλακισμένους, για αυτούς που θα βγουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό, για τις προλετάριες που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι και τους λογαριασμούς και που θα βρεθούν μαζικά στην ανεργία τον επόμενο καιρό. Να μην αφήσουμε κράτη και αστούς να οδηγήσουν στον θάνατο όσους περισσεύουν από τους σχεδιασμούς τους. Να μη δεχτούμε να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της πανδημίας. Επαγρυπνούμε ώστε να αναχαιτιστεί κάθε προσπάθεια μονιμοποίησης των μέτρων «έκτακτης ανάγκης». Προετοιμαζόμαστε για τους αγώνες που θα βάλουν φρένο στη νέα επίθεση κράτους και κεφαλαίου που επιδιώκουν να μετακυλίσουν τα βάρη της επερχόμενης οικονομικής κρίσης στις πλάτες της τάξης μας καθώς και για τους αγώνες που αργότερα θα τελειώσουν μια και καλή αυτό το σύστημα που όταν βάζει τη ζωή και το κέρδος στο ζύγι βγάζει πάντα χαμένη τη ζωή.

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΟΙ ΕΓΚΛΕΙΣΤΕΣ/ΟΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Στα πλαίσια του διεθνούς τριημέρου δράσεων αλληλεγγύης στους φυλακισμένους καλούμε σε Προσυγκέντρωση για μηχανοκίνητη μετάβαση στις φυλακές Διαβατών (όπου κρατείται ο αγωνιστής του Λαϊκού Μετώπου Şadi Naci Özpolat)

ΣΑΒΒΑΤΟ 30-5, 14:30, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

anatolika.espivblogs.net