Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας μέχρι Θανάτου στην Τουρκία

Κάλεσμα για την πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας στις τουρκικές φυλακές (26/05/20).

Στο πλαίσιο της προπαγάνδισης της πορείας κρεμάστηκαν πανό στις ανατολικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης.

Ακολουθεί το κείμενο της του καλέσματος, το οποίο περιέχει πληροφορίες και για την ίδια την υπόθεση.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται ακόμα μια πράξη του πολυετούς αγώνα που δίνεται στην Τουρκία, ενάντια στην αδικία, την καταπίεση, τον αυταρχισμό, την ταξική και ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση. Εδώ και πολλούς μήνες αρκετοί αγωνιστές βρίσκονται σε απεργία πείνας, προσπαθώντας να θέσουν ένα ανάχωμα στην άγρια καταστολή των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, ειδικά των αγωνιζόμενων κομματιών τους, η οποία εκφράζεται με αμέτρητες δολοφονίες, εκτελέσεις, απαγωγές, βασανιστήρια, φυλακίσεις και διώξεις.

Κάποια από τα αιτήματα των απεργών αφορούν την καταστολή του συγκροτήματος Grup Yorum, που δέχεται την επίθεση του καθεστώτος επειδή τα τραγούδια του στέκονται με το μέρος των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Πιο συγκεκριμένα, διεκδικείται η άρση της απαγόρευσης συναυλιών για το Grup Yorum, το σταμάτημα των αστυνομικών εφόδων στο πολιτιστικό κέντρο Idil, η παύση των διώξεων και των επικηρύξεων καθώς και η απελευθέρωση των φυλακισμένων μελών του συγκροτήματος.

Ένα άλλο αίτημα είναι η απελευθέρωση των «δικηγόρων του λαού» οι οποίοι καταδικάστηκαν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης για τρομοκρατία χωρίς κανένα στοιχείο, με αίολες καταθέσεις ανώνυμων μαρτύρων. Οι συγκεκριμένοι δικηγόροι ανήκαν σε δικηγορικές ενώσεις που στήριζαν το δικαίωμα όλων στη ζωή, τη μόρφωση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και υπερασπίζονταν τους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους, τις οικογένειες των «αγνοούμενων» αγωνιστών.

Κάποιες ακόμα διεκδικήσεις είναι η αναίρεση άδικων δικαστικών αποφάσεων και η κατάργηση των πρακτικών που τις στηρίζουν και τις καλύπτουν, όπως η δίκη μέσω τηλεδιάσκεψης ή η χρήση προστατευόμενων «κρυφών» μαρτύρων που στην ουσία είναι είτε αστυνομικοί είτε άνθρωποι που αναγκάστηκαν να πουν ψέματα μέσω εκβιασμών, απειλών, βασανιστηρίων και δωροδοκίας. Οι απεργοί αγωνίζονται επίσης για την παύση των ειδικών δικαστηρίων και του καθεστώτος απομόνωσης που ισχύει για τους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς και την κατάργηση της «λίστας τρομοκρατών» που βαφτίζει τρομοκράτες όσους αγωνίζονται και προσπαθεί να νομιμοποιήσει τις εκτελέσεις, τα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις χιλιάδων ανθρώπων.

Σε αυτό τον ανυποχώρητο αγώνα για δικαιοσύνη και ελευθερία δώσανε την ζωή τους τα μέλη του Grup Yorum Helin Bölek και İbrahim Gökçek, καθώς και ο φυλακισμένος αγωνιστής Mustafa Koçak μετά από 288, 323 και 297 ημέρες απεργίας πείνας αντίστοιχα. Το απολυταρχικό καθεστώς του ΑΚP πριν δολοφονήσει τους απεργούς πείνας τους βασάνισε και προσπάθησε ή και κατάφερε να τους υποβάλλει στο μαρτύριο της αναγκαστικής σίτισης, ενώ μπροστά στο φόβο που του προκαλεί το παράδειγμά τους, δε δίστασε να επιτεθεί βίαια στις κηδείες τους με δακρυγόνα, ξύλο και συλλήψεις, φτάνοντας ακόμα και στην αρπαγή της σορού του İbrahim Gökçek.

Την απεργία πείνας μέχρι θανάτου συνεχίζουν η Ebru Timtik (από αρχές Γενάρη) και ο Aytaç Ünsal (από αρχές Φλεβάρη), που είναι φυλακισμένοι δικηγόροι, καθώς και οι πολιτικοί κρατούμενοι Didem Akman και Özgür Karakaya (από μέσα Φλεβάρη) διεκδικώντας:
-Να γίνουν άμεσα δεκτά τα αιτήματα του Grup Yorum.
-Να αφεθούν ελεύθεροι οι δικηγόροι του Λαού.
-Να αρθεί το καθεστώς αδικίας στις πολιτικές διώξεις.
-Να ακυρωθούν όλες οι άδικες ποινές που δόθηκαν ως αποτέλεσμα των εκδικητικών δικών και να αρθούν τα εμπόδια που μπαίνουν στο δικαίωμα της δίκαιης εκδίκασης, όπως είναι οι κρυφοί μάρτυρες.

Ο αγώνας των Τούρκων αγωνιστ(ρι)ών δεν μπορεί να μην αγκαλιαστεί σαν ένας αγώνας που αφορά τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες όλου του κόσμου, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν βρίσκονται. Η ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη ξεπερνά την κρατική τρομοκρατία και τον ρατσισμό που καλλιεργούν τα κράτη και το κεφάλαιο, και θέλουν να εντείνουν εν μέσω της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και των ανταγωνισμών μεταξύ των αστικών τάξεων των δύο χωρών. Η ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη θα νικήσει.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας
Ebru Timtik, Aytaç Ünsal, Didem Akman και Özgür Karakaya

Πορεία προς το τούρκικο προξενείο Τρίτη 26/5, 18.00, Καμάρα

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / anatolika.espivblogs.net