Η απαγορευση κυκλοφορίας και τα περιοριστικά μέτρα είναι μέτρα ταξικά

Κείμενο σε σχέση με τα περιοριστικά μέτρα που επιβάλλονται με αφορμή την εξάπλωση του covid-19.

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΑ ΤΑΞΙΚΑ

Κίνδυνος, Θάνατος, διασπορά του ιού, είμαστε σε πόλεμο, απαγόρευση κυκλοφορίας, μείνετε σπίτι….

Η πολεμική ρητορική του ελληνικού κράτους συνεχίζεται με στόχο την εθνική ομοψυχία, τη δημιουργία φόβου στους υπηκόους του και την προετοιμασία μας για τη δυστοπία που έρχεται κάθε μέρα και πιο κοντά. Αυτή την φορά είναι ενάντια στον «αόρατο εχθρό του κορωνοϊού», όμως χθες ήταν ενάντια στην Τουρκία και τους μετανάστες και αύριο θα είναι απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή απέναντι σε όσους θα αγωνίζονται για να έχουν πρόσβαση τουλάχιστον στα βασικά που βήμα βήμα τα στερούν από το παγκόσμιο προλεταριάτο μετακυλίοντας τα βάρη της επερχόμενης κρίσης στις πλάτες μας. Πίσω από την εικόνα του παντοδύναμου κράτους «προστάτη» όμως εμείς διακρίνουμε πανικό.

Γνωρίζουνε πάρα πολύ καλά πως η συνεχόμενη υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας την τελευταία δεκαετία με σκοπό την ιδιωτικοποίηση της, σε συνδυασμό με την φονικότητα και μεταδοτικότητα του ιού είναι ικανή να αφήσει πίσω εκατοντάδες μέχρι και χιλιάδες νεκρούς πράγμα που θα φέρει τις καπιταλιστικές και κρατικές πολιτικές προ των ευθυνών τους δημιουργώντας ένα τεράστιο πολιτικό κόστος για τους αστούς και το σύστημα που υπηρετούν. Για αυτό και μας βομβαρδίζουν συνεχώς με το ζήτημα της ατομικής ευθύνης, για αυτό μας δείχνουν πλάνα αρχείου από την παραλία της Θεσσαλονίκης γεμάτη κόσμο σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μας πείσουν ότι αυτοί κάνουν ότι μπορούν αλλά η μη πειθάρχηση του κόσμου στα μέτρα είναι υπεύθυνη για την κατάσταση που βιώνουμε.

Όταν λοιπόν αυτοί που χτυπούσαν με τα ΜΑΤ τους γιατρούς που πάλευαν για ένα ποιοτικό δημόσιο σύστημα υγείας, που ασκώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές ξερίζωσαν το κράτος πρόνοιας και οδηγήσαν σε θάνατο ανυπολόγιστο αριθμό ανθρώπων της εργατικής τάξης μας λεν πως ενδιαφέρονται για τη ζωή μας, οφείλουμε να είμαστε τουλάχιστον καχύποπτοι. Εμείς οι από τα κάτω γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τι πάει να πει να χάνουμε τους ανθρώπους μας, μετράμε απώλειες χρόνια τώρα στους φίλους μας τους ντελιβεράδες που κυριολεκτικά σκοτώνονται στους δρόμους καθώς δεν έχουν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, στα δεκάδες εργατικά ατυχήματα στα εργοστάσια, στους γείτονες μας που πεθαίνουν από τις αναθυμιάσεις στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν γιατί τους κόψαν το ρεύμα, στις μανάδες και τους πατεράδες μας που τους στερούν την πρόσβαση στην υγεία. Και ακριβώς επειδή γνωρίζουμε καλά να μετράμε απώλειες, έχουμε υπάρξει πάρα πολύ προσεχτικές για να μην εξαπλωθεί ο ιός, παρότι αυτοί που μας λεν «να προσέχουμε» συνεχίζουν να μας στέλνουν για δουλειά σε τηλεφωνικά κέντρα, στις βιομηχανίες (μέχρι να αφήσουμε την τελευταία μας πνοή όπως ο 52χρονος από την Θεσσαλονίκη που κόλλησε τον ιό στο εργοστάσιο όπου δούλευε, το οποίο παρά την ύπαρξη τουλάχιστον δύο κρουσμάτων συνέχιζε και συνεχίζει να λειτουργεί!) και σε άλλους μαζικούς χώρους εργασίας. Κλείνουν τις φοιτητικές εστίες πετώντας τους φοιτητές στο δρόμο, συνεχίζουν να έχουν στοιβαγμένους τους μετανάστες μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (τα οποία απλά θα περιορίζουν τους ανθρώπους στο εσωτερικό τους όταν εμφανίζεται κρούσμα όπως, έγινε στη Ριτσώνα, αφήνοντας τους να κολλήσουν ο ένας μετά τον άλλο), όπως κάνει και με τις κρατούμενες, τους τρόφιμους ψυχιατρείων, και τους άστεγους , οι οποίοι θα στοιβάζονται σε μαζικούς χώρους ύπνου. Οπότε, για να το πούμε απλά, ξέρουμε ότι πρέπει να προσέχουμε και το κάνουμε – και σίγουρα δεν χρειαζόμαστε κανένα Χαρδαλιά να μας κουνάει το δάχτυλο για αυτό.

Στην ευαίσθητη αυτή συγκυρία τονίζουμε πως οφείλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε προσεχτικοί προστατεύοντας τους ηλικιωμένους, τους μετανάστες, τους κρατούμενους και τους ανθρώπους με προβλήματα υγείας για εκείνους δηλαδή που το κεφάλαιο θεωρεί μη παραγωγικούς. Ταυτόχρονα όμως οφείλουμε να έχουμε τις αισθήσεις μας οξυμένες και να μην δεχόμαστε άκριτα την επιβολή όλο και μεγαλύτερων απαγορεύσεων. Οι αστοί για άλλη μια φορά παριστάνουν πως μοιραζόμαστε όλοι το ίδιο βάρος. Αυτοί όμως είναι αραχτοί στις βίλες τους, ενώ εμείς παραμένουμε απομονωμένοι στο μικρό μας διαμέρισμα το οποίο οριακά πλέον μπορούμε να πληρώσουμε γιατί μας κόψαν τον μισθό ή μας απολύσαν. Αυτοί έχουν πρόσβαση στο ΤΕΣΤ και άλλες φορές τους μεταφέρουν ακόμα και με SUPER PUMA για να περιθαλπούν -όπως ο γιος του εφοπλιστή στην Ικαρία-, ενώ εμάς μας λένε να μείνουμε σπίτι αν έχουμε βήχα ή πυρετό.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ?

Ακόμα και πριν τον κωρονοιό τα σημάδια της επερχόμενης κρίσης υπήρχαν από καιρό, παραδεκτά ακόμα και από το ΔΝΤ ή άλλες οικονομικές και κρατικές μελέτες. Το ξέσπασμα όμως της επιδημίας, με την επιβολή των μέτρων για τον περιορισμό της, όπως είναι αναμενόμενο έχει -και θα έχει- σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το Φεβρουάριο οι αυτοκινητοβιομηχανίες εμφάνισαν μία πτώση σε πωλήσεις της τάξης του 80%, ενώ οι αεροπορικές εταιρείες αναμένεται εντός του 2020 να χάσουν ως και 113 δις ευρώ. Επίσης, είναι προφανές ότι οι επιχειρήσεις που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τον τουρισμό πλήττονται σοβαρά από την εξάπλωση του ιού, όπως και όλες οι δραστηριότητες που σχετίζονται με την ψυχαγωγία, την εστίαση, τη διασκέδαση. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τον εμπορικό πόλεμο που μαίνεται τα τελευταία χρόνια καθώς και τους διακρατικούς ανταγωνισμούς που έχουν οδηγήσει σε πετρελαϊκή κρίση είναι ικανά να προκαλέσουν μια παγκόσμια κρίση, ένα οικονομικό κραχ πολύ χειρότερο από αυτό του 2008. Και εκεί ακριβώς πρέπει να εστιάσουμε. Το ξεπέρασμα της επερχόμενης κρίσης θα γίνει με δύο τρόπους: με περαιτέρω υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης ή με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις η αστυνομοκρατία και η εμπλοκή του στρατού στη δημόσια τάξη είναι απαραίτητη. Και αυτό ακριβώς έχουν ξεκινήσει να κάνουν από τώρα. Δεν θωρακίζουν την κοινωνία από τον ιό, αλλά θωρακίζουν την ίδια τους την ύπαρξη είτε από τις κοινωνικές αναταραχές που θα ξεσπάσουν από την κρίση, είτε από ενδεχόμενες πολεμικές συρράξεις που οι ίδιοι θα προκαλέσουν.

Σε παγκόσμιο επίπεδο λοιπόν βλέπουμε να δημιουργείται ένας τεράστιος αριθμός αστέγων και ανέργων με τα ποσοστά να είναι κοντά ακόμα και σε αυτά που ακολούθησαν τον β’ παγκόσμιο πόλεμο. Στις Η.Π.Α άστεγοι συγκεντρώνονται και στοιβάζονται σε υπαίθριους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων ενώ κόσμος πεθαίνει κυριολεκτικά αβοήθητος στον δρόμο επειδή δεν έχει χρήματα να πληρώσει τη νοσηλεία του, στις Φιλιππίνες δόθηκε εντολή στις ένοπλες δυνάμεις να εκτελείται όποιος πολίτης σπάει τα μέτρα της καραντίνας, στην Ιταλία ασκείται εδώ και καιρό πλέον πολεμική ιατρική μέσω τις οποίας οι γιατροί είναι αναγκασμένοι να αποφασίσουν ποιος θα νοσηλευτεί σε ΜΕΘ μιας και ο αριθμός τους δεν επαρκεί με τους αριθμούς των νεκρών ανά ημέρα να υπερβαίνει τους 800. Στην Ισπανία που επικρατεί αντίστοιχη κατάσταση καταγράφονται καθημερινά δεκάδες περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας, ενώ στην Ουγγαρία ο πρόεδρος Όρμπαν επεκτείνει επ’ αόριστόν την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αποφασίζει να κυβερνά πλέον με προεδρικά διατάγματα. Στην Ελλάδα σήμερα 4/4/2020 με την απαγόρευση κυκλοφορίας να τρέχει για 18 μέρες, οι δυνάμεις καταστολής τραμπουκίζουν περαστικούς, κόβουν πρόστιμα ακόμα και σε άστεγους για άσκοπη μετακίνηση ενώ τα fake news και οι δηλώσεις βουλευτών της κυβέρνησης προοικονομούν την λήψη αυστηρότερων μέτρων ακόμα και την εμπλοκή το στρατού σε αυτά.

Αυτή η νέα παγκόσμια συνθήκη ολοκληρωτισμού, κανιβαλισμού, αναδιάρθρωσης, και ολομέτωπης επίθεσης των αφεντικών στους όρους εργασίας μας και στην ποιότητα της ζωής μας ή θα μας βρει διαιρεμένους και ηττημένους, ή θα μας βρει ενωμένους και νικητές. Ξεκινώντας από τα απλά κόντρα στην λογική της εξατομίκευσης και του κανιβαλισμού, κοιτάμε δίπλα μας και βοηθάμε όσους και όσες έχουν ανάγκη, διαβάζουμε και ενημερωνόμαστε μακριά από την καθεστωτική προπαγάνδα, τηλεφωνούμε στο σωματείο που υπάρχει στον κλάδο μας μακριά από τους εργατατοπατέρες (ΓΣΣΕ-ΠΑΜΕ) και ενημερωνόμαστε ώστε να μην παραδώσουμε στους αστούς αμαχητί ούτε ένα κεκτημένο. Παλεύουμε και διεκδικούμε μαζί με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές για ένα ποιοτικό δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας. Στηρίζουμε και αγωνιζόμαστε μαζί με τα αδέρφια μας τους μετανάστες που παραμένουν οι απόκληροι αυτού το κόσμου κλειδωμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ακόμα και μετά την κρίση του κορονοιου συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για όσα μας πήραν, ενάντια σε όσα μας επέβαλλαν και θα μας επιβάλλουν, ενάντια στην εκμετάλλευση της τάξης μας. Τέλος το είπαμε και θα το λέμε συνέχεια, θυμόμαστε να μην εμπιστευόμαστε το κράτος και τις προθέσεις του.

ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ

ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΧΩΡΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά /anatolika.espivblogs.net