Παρέμβαση με αφορμή εργατικό ατύχημα
Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε σήμερα στο εργοτάξιο της οδού Τσιμισκή με Κομνηνών με πανό και τρικάκια με αφορμή εργατικό ατύχημα πριν λίγες μέρες στο σημείο, ενώ υπήρξε και κουβέντα με εργαζομένους της εταιρείας που έχει αναλάβει το έργο, οι οποίοι μας ενημέρωσαν και για την καλή πορεία της υγείας του εργαζομένου, ο οποίος τη «γλίτωσε» με κάτι σπασμένα πλευρά.
Μέσα σε λίγες μέρες αρκετοί δικοί μας άνθρωποι δε γύρισαν σπίτι τους μετά την εργασία τους, η οποία σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες ανθρώπινες δραστηριότητες συνεχίζεται, χωρίς καν να εντάσσεται μέσα στους απαραίτητους κλάδους. Παράνομη μια βόλτα στην παραλία λοιπόν, αλλά νόμιμο το να μένουν ανοιχτά εργοτάξια για να κερδοφορεί το κεφάλαιο. Παράνομη μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το τσακισμένο ΕΣΥ ή τη θανατική ποινή στην οποία έχουν καταδικαστεί οι μετανάστες στα κέντρα κράτησης αλλά νόμιμες οι απολύσεις, η εντατική δουλειά, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, η απληρωσιά που απλώνονται και μας φέρνουν σε όλο και πιο δύσκολη θέση.
Έτσι λοιπόν, ένας σιδεράς στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Νεωρείου Σύρου, ένα ηλεκτρολόγος στο εμπορικό λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ένας οικοδόμος στις εργασίες που γίνονται στο κτίριο στη Τσιμισκή με Κομνηνών, αλλά κι ο Sollaku Ylber 46 ετών, υπάλληλος της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, που βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο της Πάτρας, μετά από πτώση του κατά τη διάρκεια εργασιών στο πανεπιστήμιο Πατρών, δε γυρίσαν σπίτι. Μετρήσαν σπασμένα πλευρά, ανοιγμένα κεφάλια ή χαροπαλεύουν στην εντατική όπως τόσοι ακόμα.
Την ίδια στιγμή 300 εργαζόμενοι της ΣΙΔΕΝΟΡ, μπήκαν σε διαθεσιμότητα, εργαζόμενοι σε εργοστάσια, εργοτάξια, τηλεφωνικά κέντρα, επιχειρήσεις κάθε είδους δουλεύουν χωρίς μέτρα προστασίας και άλλες, δεκάδες χιλιάδες κάνουν αιτήσεις για αυτά τα 800 ευρώ που δε θα μας φτάσουν ούτε για τα βασικά. Άλλοι σε νοσοκομεία, φαγάδικα, σούπερ μάρκετ δουλεύουν σε σημείο εξάντλησης κι άλλες έχουν μείνει άνεργες ή έχουν φάει άκυρο από τη σεζόν όπου περίμεναν να παν να σκοτωθούν στη δουλειά ώστε να βγάλουν τα σπασμένα της χρονιάς και τώρα προσπαθούν να δουν πως θα βγει το νοίκι κι οι λογαριασμοί.
Είμαστε μουδιασμένοι όλοι και όλες και εν μέρει είναι λογικό. Το κράτος διαχειρίζεται στρατιωτικά μία πανδημία επιβάλλοντας γενική καραντίνα που αυστηροποιείται όλο και παραπάνω κόντρα σε κάθε επιστημονική πρόταση, και προσαρμόζει την πολιτική του με ταξικά κριτήρια, τη στιγμή που αρνείται να στελεχώσει επαρκώς τα νοσοκομεία και να φτιάξει καινούργιες ΜΕΘ. Την ίδια στιγμή, όπως ήδη συνέβαινε αλλά με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς, μας τσακίζουν κυριολεκτικά στη δουλειά, ενώ την υπόλοιπη μέρα βομβαρδιζόμαστε από την μιντιακή προπαγάνδα κλεισμένοι στο σπίτι.
Κανένας και καμία δε θα μείνει μόνος και μόνη σε αυτή την κρίση που μόλις ξεκίνησε και τα αποτελέσματα της θα τα ζήσουμε όλοι μαζί. Στην Ιταλία στις 25 Μαρτίου απήργησαν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με σύνθημα “Αφεντικά δολοφόνοι” διεκδικώντας να κλείσουν τα εργοστάσια που συνεχίζουν να εξαπλώνουν τον ιό, ενώ αντίστοιχες απεργίες γίνονται και σε άλλες χώρες.
Ξέρουμε καλά -και μαθαίνουμε ακόμα καλύτερα αυτές τις μέρες- το πόσο αδίστακτους αντίπαλους έχουμε. Η προστασία της τάξης μας, των φτωχότερων και πιο αδύναμων, του τσακισμένου συστήματος υγείας από την εξάπλωση του ιού, δεν σημαίνει ταξική ανακωχή.
Σημειώνουμε τα πάντα στο λογαριασμό που κρατάμε για όσα κάνουν αυτές τις μέρες το κράτος και οι αστοί. Στήνουμε δίκτυα αλληλεγγύης, αντιπληροφόρησης, αντίστασης. Παλεύουμε κάτω από κάθε συνθήκη παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας και ετοιμαζόμαστε για όσα θα έρθουν. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο ότι ετοιμάζονται να μας φορτώσουν στις πλάτες και αυτή την κρίση. Λέμε κυρίως για τότε που δε θα χρειάζονται τηλεφακοί για να φαινόμαστε χιλιάδες…