Παρεμβάσεις ενόψει της διαδήλωσης για τον ΟΑΣΘ 22/2
Ενόψει της διαδήλωσης για τις άθλιες συνθήκες στον ΟΑΣΘ που καλείται από την Πρωτοβουλία Εργαζομένων-Φοιτητών-Συνταξιούχων
για τις Αστικές Συγκοινωνίες
πραγματοποιούνται μοιράσματα κειμένων αφισοκολλήσεις σε στάσεις γειτονιές και λαικές αγορές των ανατολικών συνοικιών
“Δεν θέλω να σας διδάξω την δουλειά σας, αλλά δεν αντιμετωπίζετε με τον σωστό τρόπο ένα θέμα τόσο λεπτό όσο αυτό… Εάν γράφετε, για παράδειγμα, πως 200 εργαζόμενοι δεν πλήρωσαν εχτές το εισιτήριο τους, τότε να είστε σίγουροι πως αύριο θα είναι 2000 και έτσι η ανυπακοή θα οδεύει ολοταχώς.”
1970. Νομάρχης του Μιλάνο σε δημοσιογράφους, όταν Ιταλοί εργάτες αρνούνται να πληρώσουν τα σπασμένα για την τότε καπιταλιστική κρίση και μέσα σε άλλα αρνούνται μαζικά να πληρώσουν εισιτήριο στα λεωφορεία.
Τα λεωφορεία είναι το μέσο για να κινούμαστε στην πόλη, όσοι και όσες από εμάς δεν έχουμε τα φράγκα και τα μέσα για να το κάνουμε με άλλο τρόπο. Είναι το μέσο για να προλάβουμε τους χρόνους που μας επιβάλει η ζωή σ’ αυτό το μεγάλο εργοστάσιο. Για να πάμε ως μαθητές στο σχολείο και το φροντιστήριο, για να πάμε ως φοιτήτριες στη σχολή, για να πάμε ως εργάτες στην αποθήκη, για να πάμε ως ελαστικά εργαζόμενες στο γραφείο, για να πάμε ως ασθενείς σε ένα νοσοκομείο, για να πάμε ως άνθρωποι σε ένα φίλο και να πιούμε μια μπύρα. Τα λεωφορεία είναι ένα αναγκαίο κακό για να προλάβουμε την τάδε ή την δείνα υποχρέωση από το ένα μέρος του τσιμενένιου τοπίου της Θεσσαλονίκης στο άλλο.
Όλα αυτά τα χρόνια επαναλάμβαναν στις ειδήσεις ότι το χρέος της χώρας είναι δυσβάσταχτο, ότι η οικονομική κρίση χρειάζεται θυσίες. Μας είπαν να γίνουμε πιο εντατικοί και πιο ανταγωνιστικές στο διάβασμα, να πληρώνουμε για να φάμε στη φοιτητική λέσχη και για να πάρουμε τα βιβλία μας, να δεχτούμε μείωση μισθού γιατί το αφεντικό “δε βγαίνει”, να δουλεύουμε και τις Κυριακές σπαστό ωράριο για να γίνει πιο ανταγωνιστική η επιχείρηση, να δίνουμε και κάνα φράγκο στο νοσοκομείο, ενώ τέλος μας ζητάν και να πληρώνουμε εισιτήριο για τις μετακινήσεις μας, όλο και πιο ακριβό μάλιστα, γιατί ο ΟΑΣΘ έχει χασούρα. Για όσους και όσες δεν την πάλεψαν με αυτή την κατάσταση και δε θέλησαν να τρελαθούν, να αυτοκτονήσουν, να συνεχίσουν να ζουν παραιτημένοι, να δεχτούν τη θυσία τους στο βωμό της εθνικής ανάκαμψης, οι αστοί βάλαν παντού κάμερες, στείλαν τα ματ και τους ασφαλίτες, προσέλαβαν ρουφιάνους στους χώρους εργασίας, σεκιουριτάδες στις σχολές, στα μαγαζιά, στα σούπερ μάρκετ, στις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ πλέον τους βλέπουμε μαζί με ελεγκτές όλο και πιο συχνά και στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν είναι αρκετό μπροστά στο ξέσπασμα των ταξικών αγώνων.
Η κατάσταση με τον ΟΑΣΘ, ήταν φριχτή όταν αποτελούσε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο ως πριν λίγα χρόνια. Έλεγχοι, κακή ποιότητα στις συγκοινωνίες, συνεχείς αυξήσεις στα εισιτήρια. Μία κατάσταση που τελικά επιδεινώθηκε με την κρατικοποίησή του. Η υποτίμηση των υπηρεσιών που προσφέρει αποτελεί στρατηγική επιλογή των δύο τελευταίων κυβερνήσεων, έτσι ώστε σταδιακά, όπως ήδη συμβαίνει να πουληθούν δρομολόγια στα ΚΤΕΛ αλλά και να βρεθεί μία νέα φόρμουλα λειτουργίας του με καθορισμένη, αυτή τη φορά, ιδιωτική πρωτοβουλία. Σήμερα τα λεωφορεία χαλάνε εν κινήσει, πραγματοποιούν ελάχιστα δρομολόγια και κυκλοφορούν στην πόλη πιο γεμάτα από ποτέ σε σημείο που δεν μπορούμε να κουνηθούμε, οι ελεγκτές ξαναβγαίνουν σιγά-σιγά για να τραμπουκίσουν τους “παραβάτες”, τα εισιτήρια παραμένουν πανάκριβα σε σχέση με τους μισθούς μας, όλο και πιο συχνά ρατσιστικά περιστατικά απέναντι σε μετανάστες λαμβάνουν χώρα από μερίδα οδηγών (πρώην μετόχων), ενώ έχουμε πλέον και ειδικά δρομολόγια για πρόσφυγες για να μην “μολυνθεί” ο ντόπιος πληθυσμός.
Σε μια εποχή που κάθε μας ανάγκη (νερό, ενέργεια, στέγαση, τροφή, υγεία, μόρφωση, μετακινήσεις, ψυχαγωγία) είναι ένα απλό εμπόρευμα για να πλουτίσουν οι κάθε λογής επιχειρηματίες, σε μια εποχή που τα πάντα ιδιωτικοποιούνται, σε μια εποχή που οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν σταθερά στα τάρταρα, τη στιγμή που το κόστος ζωής ανεβαίνει ραγδαία, ο αγώνας για ποιοτικές και δημόσιες συγκοινωνίες είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίος. Ταυτόχρονα όμως είναι κομμάτι της προλεταριακής και κοινωνικής αντεπίθεσης που θα βάλει σε πρώτο χρόνο στο επίκεντρο τη μείωση του κόστους ζωής μας, την αύξηση των μισθών μας, το μπλοκάρισμα των πολεμικών δαπανών για στρατό και ΝΑΤΟ, προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.
ΑΣΦΑΛΕΙΣ, ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ
ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ, ΜΑΘΗΤΕΣ, ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ
(τα λεφτά να τα βρούνε από μειώσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων και απολύσεις μπάτσων)
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων-Φοιτητών-Συνταξιούχων
για τις Αστικές Συγκοινωνίες
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12.00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net