Παρέμβαση στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο με αφορμή μία παρ’ ολίγον τραγωδία

Την Τρίτη 8 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με πανό, αφίσες και μοίρασμα κειμένων σε εργαζόμενους και ασθενείς που συναντήσαμε στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Αφορμή αποτέλεσε η κατάρρευση οροφής γραφείου την προηγούμενη εβδομάδα. 

Την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου κατέρρευσε μεγάλο κομμάτι της οροφής γραφείου που βρίσκεται στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Από καθαρή τύχη αυτό συνέβη πριν το άνοιγμα του γραφείου και έτσι δε θρηνήσαμε κι άλλα θύματα. Οι τραυματίες ή οι νεκροί θα μπορούσαν να είναι διοικητικό προσωπικό, καθαρίστριες, τραπεζοκόμοι, γιατροί, νοσηλευτές, ασθενείς ή συγγενείς τους αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.

Ο ηθικός και φυσικός αυτουργός θα ήταν το κράτος και τα θύματα θα ήταν άνθρωποι “δικοί μας”. Το περιστατικό αυτό έρχεται να καταδείξει την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας μέσα στον καπιταλισμό κάτι που συμβαίνει ακόμα πιο έντονα σε περιόδους κρίσης.

Γιατί την ίδια ώρα που το ελληνικό κράτος, στο όνομα της “ανάπτυξης”, προσφέρει μία σειρά διευκολύνσεων στο κεφάλαιο, φέρνοντας την μία ιδιωτικοποίηση μετά την άλλη, δεν αρκείται στο πετσόκομμα των δικών μας μισθών αλλά περικόπτει και μία σειρά από κοινωνικές δαπάνες που “κοστίζουν”, είτε αφορούν την υγεία, είτε αφορούν την μόρφωση, είτε, είτε, είτε….

Είναι μάλλον πιο σημαντικό να δίνονται λεφτά για τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, για προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων, για αγορά όπλων για το στρατό από το να δημιουργηθούν καινούργια νοσοκομεία με επαρκή εξοπλισμό, να προσληφθεί το απαραίτητο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, ακόμα και για να συντηρούνται επαρκώς οι -πολλές φορές- απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις.

Όλα αυτά τη στιγμή που οι εργολαβίες σε νοσοκομεία καλά κρατούν, τη στιγμή που ο Κούλης δήλωνε πριν λίγους μήνες πως δεν μπορεί να γίνονται αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες για “ψύλλου πήδημα”, πως ένα κομμάτι της υγείας πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί και πως πρέπει εταιρείες να προσφέρουν επ’ αμοιβή τον εξοπλισμό τους μέσα στο νοσοκομεία.

Όλα αυτά τη στιγμή που δεκάδες χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές δουλεύουν σε ατέλειωτα ωράρια με εξαντλητικούς ρυθμούς και δεκάδες χιλιάδες ασθενείς ταλαιπωρούνται περιμένοντας πολύμηνες ουρές για χειρουργεία, εξετάσεις, χημειοθεραπείες, τη στιγμή που η μόνη ελπίδα για να σωθεί κάποιος παραμένει το φακελάκι ή η πρόσβαση στην ιδιωτικοποιημένη υγεία.

Όλα αυτά τη στιγμή που οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών μειώνονται και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές κάνουν πάρτι με την ταλαιπώρια μας ενώ λιγουρεύονται και τα επικουρικά ταμεία που τους έταξε ο πρωθυπουργός. Όλα αυτά τη στιγμή που οι μνήμες του πεντάευρου εισιτηρίου στα νοσοκομεία ξυπνάν και πάλι, τη στιγμή που χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες δεν δικαιούνται πλέον ΑΜΚΑ στερούμενοι έτσι την πρόσβαση στην περίθαλψη και στη μόρφωση.

Το σύνολο του προσωπικού στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας μαζί με τους ασθενείς, τους μετανάστες κυρίως αλλά και τους ντόπιους εργάτες που βιώνουν από πρώτο χέρι τους ταξικούς φραγμούς στην πρόσβαση στην υγεία, οφείλουμε να παλέψουμε από κοινού για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα: είτε λόγω της κακής συντήρησης των υποδομών, είτε λόγω της έλλειψης προσωπικού ή εξοπλισμού στα νοσοκομεία.

Να παλέψουμε για ελεύθερη πρόσβαση για όλους και όλες σε ένα ποιοτικό σύστημα περίθαλψης και να εντάξουμε τον αγώνα αυτόν μέσα στην ευρύτερη πάλη για πλήρη κάλυψη των βασικών κοινωνικών αναγκών για όλους ανεξαιρέτως. Μέσα στην ευρύτερη πάλη για να αλλάξουμε τους ταξικούς συσχετισμούς, αλλά και τον τρόπο που ζούμε τις ζωές μας.

Ο καπιταλισμός και το κράτος, μορφές οργάνωσης της κοινωνίας που βασίζονται πάνω στο κέρδος, την εκμετάλλευση και την καταπίεση των πολλών από τους λίγους, έχουν δείξει τα όρια τους, έχουν κάνει ξεκάθαρους τους σκοπούς τους.

Μόνο εμείς για εμάς και κανένας άλλος στο όνομα μας, μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος σ’ αυτή την κατάσταση. Μέσα από σωματεία και διαδικασίες βάσης στους χώρους εργασίας, μέσα από συνελεύσεις γειτονιάς, μέσα από πρωτοβουλίες αγώνα για την υπεράσπιση των κοινωνικών αναγκών αλλά και μέσα από την οριζόντια πολιτική οργάνωση των εκμεταλλευόμενων οφείλουμε να βάλουμε ένα ανάχωμα απέναντι σ’ αυτούς που ρημάζουν τις ζωές μας, σ’ αυτούς που πλουτίζουν από την εργασία μας και την καταστροφή του φυσικού κόσμου, που προκαλούν μαζικούς θανάτους επενδύοντας δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα και συμμετέχοντας σε μία σειρά πολεμικές επιχειρήσεις τη στιγμή που τα νοσοκομεία στα μετόπισθεν υπολειτουργούν και καταρρέουν.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ:

-ΝΕΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ

-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

-ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ Η ΥΓΕΙΑ, ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ, ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΝΤΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΣΤΡΑΤΟ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net