Κάλεσμα στήριξης στην πορεία για τη δολοφονία του Ebuka από μπάτσους
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται τις τελευταίες μέρες στις ανατολικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης με αφορμή τη δολοφονία του Ebuka στο α.τ. Ομόνοιας και το κάλεσμα στήριξης στην πορεία που διοργανώνουν οι σύντροφοι/ισσες από bulletin και ubuntu-Wahhada.
ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΤΗ ΒΡΩΜΟΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Στις 8 Φεβρουαρίου ο Ebuka αφρικανός μετανάστης και πατέρας 2 παιδιών προσαγάγεται έξω από το μαγαζί που διατηρούσε στην περιοχή της Ομόνοιας. Μέσα στο τμήμα και κάτω από άγνωστες συνθήκες, ενώ είναι δεμένος με χειροπέδες βρίσκεται νεκρός. Υπάρχουν καταγγελίες για βιαιοπραγίες και βασανιστήρια που οδήγησαν στο θάνατό του. Η Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής δηλώνει: “Χρειάζεται να βγούμε έξω και να φωνάξουμε. Πρέπει να κάνουμε κάτι τώρα πριν χαθούν ακόμη περισσότερες ζωές. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γνωρίζουμε ήδη δύο άτομα ακόμη από την κοινότητα μας που έχουν δολοφονηθεί πρόσφατα από την αστυνομική βία. Και πολλά ακόμη άτομα έχουν χάσει τις ζωές τους εδώ και χρόνια αντίστοιχα και δεν το μαθαίνουμε ποτέ. Ακούμε καθημερινά για ξυλοδαρμούς από την αστυνομία ατόμων αφρικανικής καταγωγής όπου τους εγκαταλείπουν στο δρόμο μετά για να πεθάνουν. Οι δολοφονίες αυτές αποσιωπούνται. Ο Ebuka ήταν πατέρας 2 παιδιών, το ένα νεογέννητο. Τον πενθούν οι γυναίκα του, τα παιδιά του, η κοινότητά του. Ως Αφρικανική Κοινότητα στην Ελλάδα αισθανόμαστε συνεχώς ότι οι ζωές μας είναι σε κίνδυνο. Απαιτούμε δικαιοσύνη για τον Ebuka!”
Στις 8 Φεβρουαρίου και πάλι, στην πόλη της Λάρισας δύο εργάτες από το Πακιστάν χτυπιούνται βάναυσα από το αφεντικό τους μαζί με δύο μπράβους φασίστες επειδή ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους. Οι ίδιοι δήλωσαν χαρακτηριστικά: «Ζήτησα τα χρήματα μου. Του είπα ότι δεν θα δουλέψω άλλο και θέλω τα χρήματα που έχω δουλέψει. Δουλεύαμε πάνω από 18 ώρες την ημέρα και ήμασταν εξουθενωμένοι. Από το πρωί δουλεύαμε μέχρι τα ξημερώματα της άλλης ημέρας. Δεν μας πλήρωνε, και όταν ζητήσαμε τα χρήματα μας χτύπησαν. Με χτύπησαν με κλωτσιές και μπουνιές γιατί ζήτησα τα χρήματα από την δουλειά μου. Μου είπαν ότι η αστυνομία είναι φίλοι τους. Μου είπαν, ξέρεις ποιοι είμαστε; Θα καλέσουμε τη Χρυσή Αυγή και δεν θα αφήσουμε κανένα Πακιστανό ζωντανό στη Λάρισα. Θα σας βάλουμε να φάτε χοιρινό με το ζόρι εσείς οι μουσουλμάνοι το καταλαβαίνετε»
10 μέρες μετά, το βράδυ της 18ης Φεβρουαρίου, πραγματοποιείται εμπρηστική επίθεση στο σπίτι προσφύγων από το Ιράκ. Στο σπίτι διέμενε εδώ και δύο χρόνια μία πολυμελής οικογένεια προσφύγων, ενώ ευτυχώς την φωτιά κατάφεραν να σβήσουν οι μεγαλύτεροι φυγαδεύοντας ταυτόχρονα τα μικρά παιδιά. Τραγική επιτυχία των φασιστών, ένα καρότσι μωρού που κάηκε…
ΤΑ ΣΦΥΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ!
Δεν είναι άγνωστος ο ρόλος της αστυνομίας, δεν είναι άγνωστος ο ρόλος των φασιστών. Όργανα καταστολής του κράτους και του κεφαλαίου κάνουν ο ένας τη δουλειά που δεν μπορεί να φέρει ο άλλος εις πέρας. Πολιτικός τους σκοπός η διαίρεση των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, να μάθουμε να μισούμε και να τρώμε ο ένας τις σάρκες του διπλανού που βράζει στο ίδιο καζάνι με εμάς και ακόμα καλύτερα του πιο αδύναμου για να μένουν οι ισχυροί στη θέση τους. Υλικοί τους στόχοι είμαστε όλοι και όλες εμείς: Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες που αγωνιζόμαστε για μια ζωή με γεμάτο στομάχι, μια ζωή με αλληλεγγύη. Οι μετανάστριες και οι πρόσφυγες που γλύτωσαν από τους πολέμους και την εξαθλίωση για να ζήσουν κι αυτοί χωρίς τον ήχο των βομβαρδιστικών πάνω από τα κεφάλια τους, για να ζήσουν μια ζωή με ειρήνη. Οι ομοφυλόφιλοι και οι κάθε λογής διαφορετικοί που θέλουν επίσης να ζήσουν μια ζωή χωρίς να είναι κυνηγημένοι, μια ζωή με ισότητα. Τα παιδιά των δρόμων και των πλατειών που δε θέλουν να ζήσουν μια ζωή μέσα στη μιζέρια, και θέλουν να ζήσουν μια ζωή με ελευθερία.
Όλοι και όλες βιώνουμε την ίδια καταστολή από τα γουρούνια της ΕΛ.ΑΣ., την ίδια φτώχεια που επιβάλουν οι αστοί και το κράτος στο όνομα του “έθνους” και της “ανάκαμψης της οικονομίας”, την ίδια στοχοποίηση από τους φασίστες που ήδη με χαρά υπηρετούν το κεφάλαιο επιτιθέμενοι σε μετανάστες και ντόπιους εργάτες, τον ίδιο αποκλεισμό από μία σειρά κοινωνικών αναγκών που δεν μπορούμε να καλύψουμε (στέγαση, τροφή, νερό, ενέργεια, μετακινήσεις, ψυχαγωγία), την ίδια ηττοπάθεια που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους αγώνες να δίνουν τη θέση τους σε ψήφους και την κατάσταση να φαντάζει μη αναστρέψιμη. Για όσους από εμάς είναι μετανάστες και πρόσφυγες τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Από τα χέρια των διακινητών και τις απόπειρες πνιγμού μας από τους λιμενόμπατσους όπως πρόσφατα συνέβη με μία 4χρονη Ιρακινή, στα camps και τα hot spots εκτεθειμένοι πλήρως σε όλα τα φυσικά φαινόμενα. Μετά ακολουθεί για τους τυχερούς ένα γρήγορο πέρασμα από την “φιλάνθρωπη” αγκαλιά των ΜΚΟ που κάνουν μπίζνες πουλώντας ανθρωπισμό και ταυτόχρονα κυνηγητά από μπάτσους και φασίστες στην πόλη. Η θέση μας, πολλές φορές χωρίς κανένα νόμιμο έγγραφο μας κάνει εύκολη λεία για μικρά και μεγάλα αφεντικά που μας έχουν να δουλεύουμε σε συνθήκες γαλέρας, τα παιδιά μας τα στοχοποιούν στα σχολεία που πάνε ενώ τέλος ο κίνδυνος της απέλασης έρχεται για να ξαναρχίσει το ταξίδι από την αρχή.
Όλοι και όλες εμείς, όσες αντιφάσεις κι αν έχουμε, όσους διαχωρισμούς κι αν έχουν φροντίσει να ορθώσουν ανάμεσα μας (έμφυλους, φυλετικούς, εθνικούς, θρησκευτικούς) έχουμε οργή συσσωρευμένη. Ίσως να μην είναι αρκετή για να φέρει τον κόσμο που οραματιζόμαστε, έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας και ειρήνης για τους ανθρώπους. Αλλά είναι αρκετή για να μας κάνει να μην ξεχνάμε και το ποιος είναι ο πόλεμος που δεν μπορούμε να αποφύγουμε όσο κι αν τον ξεχνάμε, και πως όταν τον θυμόμαστε όποιος βρεθεί απέναντι σε εμάς και τους πολιτικούς και ταξικούς μας αντιπάλους, όποιος σηκώνει χέρι, τρομοκρατεί ή δολοφονεί έστω και έναν ή μία από εμάς θα ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΤΑΙ.
ΔΕ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΠΕΜΠΤΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 17.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ