ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ PETRIT ZIFLE

Το Σάββατο 15 Δεκέβρη, 20 περίπου σύντροφοι και συντρόφισσες από τον Ε.Κ.Χ. Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας, την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, την κατάληψη Terra Incognita, την ΕΣΕ Θεσσαλονίκης και τη συλλογικότητα αναρχικών από τα Ανατολικά πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην λαϊκή της Ξηροκρήνης και στις γύρω περιοχές (εργατικές κατοικίες Ξηροκρήνης, Παναγία Φανερωμένη, 12 Απόστολοι) με αφορμή τη δολοφονία του Petrit Zifle από φασίστα της χρυσής αυγής. Στην περιοχή αυτή υπάρχει μεγάλη κοινότητα μεταναστών η οποία πλήττεται ακόμα πιο άμεσα από την οξυνση του εθνικιστικού-φασιστικού παραληρήματος.

Μοιράστηκαν πάνω από 800 κείμενα των ομάδων στα ελληνικά και στα
αλβανικά καθώς και το κείμενο της Αντιρατσιστικής Ομάδας Αλβανών
Μεταναστών στην Αθήνα, πιάστηκαν κουβέντες με κατοίκους, αναρτήθηκαν
πανό και κολλήθηκαν αφίσες.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ

Τα πανό που τοποθετήσαμε:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αντίστοιχες παρεμβάσεις έγιναν από τη συλλογικότητά μας και σε γειτονιές των ανατολικών.

Το κείμενο που μοιράσαμε μαζί με το κείμενο της αντιρατσιστικής ομάδας Αλβανών μεταναστών στην Αθήνα:

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ PETRIT ZIFLE, ΕΡΓΑΤΗ ΓΗΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ ΣΤΙΣ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗ

Την Δευτέρα 26 Νοεμβρίου εντοπίζεται πεταμένο μέσα σε ένα χαντάκι στη Λευκίμμη Κέρκυρας το πτώμα ενός άντρα. Πρόκειται για έναν 63χρονο εργάτη γης από την Αλβανία που δολοφονήθηκε, αφού τον πυροβόλησε πισώπλατα, ένας φασίστας χρυσαυγίτης που στις τελευταίες εκλογές ήταν εκλογικός αντιπρόσωπος της συγκεκριμένης ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Η αφορμή ήταν, ότι το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας σε ένα καφενείο, είχαν καυγαδίσει μεταξύ τους πάνω σε μια συζήτηση για το μακεδονικό όπου ο δράστης μιλούσε επιθετικά, υβριστικά και με υποτιμητικό τρόπο για τους «ξένους». Ο Petrit Zifle είχε το θράσος να ανταπαντήσει υπερασπιζόμενος τον εαυτό του απέναντι σε αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα, μια ενέργεια που ο δράστης θεώρησε παράλογη(!) και αποχώρησε από το καφενείο ωρυόμενος και απειλώντας για την ζωή του Petrit. Δεν πέρασε ένα 24ωρο και όλη η σαπίλα που υπάρχει μέχρι τις ρίζες αυτής της φασιστικής οργάνωσης (αλλά και κάθε άλλης) και διαχέεται και σε κάθε μέλος που την ακολουθεί, φάνηκε για πολλοστή φορά.

Σημαντικό γεγονός να αναφερθεί, είναι ότι η Χρυσή Αυγή κλιμάκωσε την παρουσία της στην περιοχή όταν έκανε την εμφάνιση της και συμμετείχε στον αγώνα ενάντια στα ΧΥΤΑ που λαμβάνει χώρα δυναμικά τον τελευταίο καιρό στην περιοχή –με την ανοχή και δυστυχώς πλέον την συνενοχή μερίδας κατοίκων της Λευκίμμης. Προφανώς, όχι γιατί έχει κάποιον καημό για το περιβάλλον το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά γιατί αναγνώρισε τον συγκεκριμένο αγώνα σα μια ευκαιρία για προεκλογική ανάδειξη. Επίσης, μέσα από αυτή την εμπλοκή (όπως αναφέρει στην καταγγελία της η Πρωτοβουλία Αγώνα και Αλληλεγγύης για τη Λευκίμμη) η παρουσία των χρυσαυγιτών στον αγώνα συνοδεύονταν από φασιστικές συμπεριφορές, απειλές και στοχοποιήσεις αντιφασιστών, αριστερών αλλά και ανένταχτων κατοίκων των χωριών που απλά δεν συμφωνούσαν με τα πιστεύω τους.

Ο ρατσισμός και ο φασισμός, ως δεκανίκι του κράτους και του κεφαλαίου.

Ο Petrit Zifle δεν δολοφονήθηκε μόνο επειδή ήταν από την Αλβανία. Δολοφονήθηκε επίσης γιατί ήταν απλώς ένας Αλβανός εργάτης γης και όχι Αλβανός πολιτικός, βιομήχανος ή εφοπλιστής. Γιατί για να βγάλει το ψωμί του, δούλευε ως αγρότης και δεν είχε καράβια, εργοστάσια ή μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στην Αλβανία στις ακτές της Αδριατικής (βλ. Roberto Chaidi). Ως εκ τούτου δεν είχε τίποτα να προσφέρει στο κεφάλαιο και στα κόμματά του που προτάσσουν τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία, όπως η χρυσή αυγή. Ο ρατσισμός είναι μια ξεκάθαρα ταξική ρητορική. Κανείς δεν είναι ρατσιστής με έναν πλούσιο Αλβανό, Σύριο ή Μαροκινό που θα έρθει στην Ελλάδα να επενδύσει. Είναι ρατσιστής όμως απέναντι σε έναν εργάτη Αλβανό, σε έναν άστεγο Σύριο ή σε έναν φτωχό Μαροκινό.

Ο ρατσισμός έρχεται και διαχέεται στον κοινωνικό ιστό ώστε να δημιουργήσει μια όσο το δυνατό πιο βολική κοινωνική συνθήκη για κράτος και κεφάλαιο ώστε να περάσει μέτρα και πολιτικές που υπό «κανονικές» συνθήκες θα προκαλούσαν αντιδράσεις, πολύ πιθανόν και εξεγέρσεις: Περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, υπονόμευση αυτονόητων εργασιακών κεκτημένων όπως η απεργία, καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος στο όνομα της «ανάπτυξης», πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, ιδιωτικοποιήσεις εταιριών παροχής βασικών αναγκών (νερό, ρεύμα, μετακινήσεις κλπ) αυξάνοντας τις τιμές στο κατακόρυφο, περικοπές σε τομείς όπως η περίθαλψη και η εκπαίδευση την ίδια στιγμή που κάνει αύξηση μισθού και ανοίγει θέσεις σε στρατό, αστυνομία και εκκλησία.

Αλλά επειδή η λίστα δεν τελειώνει εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την μετατροπή του μεγαλύτερου μέρος του ελλαδικού χώρου σε μια απέραντη βάση του ΝΑΤΟ αλλά και την πολιτική που έχει γεμίσει το Αιγαίο, τον Έβρο, την Εγνατία οδό -μετά από καταδιώξεις- ακόμα και τα κέντρα κράτησης με νεκρούς μετανάστες και μετανάστριες κάνοντας μας ξεκάθαρο τι ακριβώς είναι ο θεσμικός αντιρατσισμός.

Η δημιουργία ενός εξωτερικού εχθρού είναι απαραίτητη για να αποπροσανατολίσει από όλα τα παραπάνω (και άλλα τόσα) όπου στην ουσία αποτελούν το πραγματικό πρόβλημα του καθένα και της καθεμίας. Η καλλιέργεια του φόβου και του μίσους απέναντι στο «ξένο» αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη διατήρηση του τρίπτυχου ησυχία, τάξη και ασφάλεια που τους μόνους που βολεύει είναι τους από τα πάνω αυτής της κοινωνίας.

Ο ρατσισμός δεν είναι ιδεολογία, ούτε πολιτικό πρόταγμα. Δεν πιστεύει σε κάτι, ούτε έχει ένα όραμα για το αύριο. Είναι μια ρητορική τυφλού μίσους που ετεροκαθορίζεται απέναντι στο «άλλο», το «διαφορετικό» που χωρίς αυτό εκ των πραγμάτων δεν έχει καν ύπαρξη. Είναι ένα εργαλείο στη δούλεψη του κεφαλαίου ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους που λειτουργεί στο δόγμα του «διαίρει και βασίλευε». Δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από ένα βρώμικο ιδεολογικό άλλοθι που σκοπό έχει να συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο η πρόσβαση στον πλούτο που εμείς παράγουμε και να διαιωνιστεί η επιβολή της εξουσίας με βάση φυλετικές, και όχι μόνο, διακρίσεις.

 

Μια απαραίτητη αναδρομή στους «FilthyGreeks»

Οποιαδήποτε ομοιότητα με σημερινούς ρατσιστές και καταστάσεις κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι

Τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα παρατηρείται ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα προς την Αμερική και τον Καναδά. Οι λόγοι δεν είναι άλλοι από αυτούς που γνωρίζουμε να ισχύουν και σήμερα και προκαλούν το ίδιο φαινόμενο: Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση (Α’ Π.Π., δύο βαλκανικοί πόλεμοι, εθνικός διχασμός, οικονομική κρίση) που δημιουργεί φτώχεια, απελπισία και ανέχεια. Προφανώς, όπως και σήμερα, όλα αυτά επηρεάζουν -στην ουσία εκτοπίζουν- μόνο την εργατική τάξη της εποχής όπου μεταναστεύει για ένα καλύτερο αύριο ή έστω για την ύπαρξη ενός αύριο. Έτσι, οι Έλληνες όπως και άλλοι νότιοευρωπαίοι, έρχονται εκεί αντιμέτωποι πάλι με την φτώχεια αλλά αυτή την φορά και με την αποξένωση και τον ρατσισμό, μιας και το κράτος των Η.Π.Α. είχε ήδη δημιουργήσει μια ρατσιστική κοινωνία με βάση τους φυλετικούς διαχωρισμούς και κυρίαρχο το αφήγημα της λευκής ανωτερότητας.

Ακριβώς όπως στο εδώ και στο σήμερα, οι Έλληνες στην Αμερική θεωρούνται πηγή μολύνσεων, ότι αλλοιώνουν τον πολιτισμό των ντόπιων (και η ειρωνεία είναι ότι δεν εννοούσαν των Ινδιάνων), ότι τους παίρνουν τις δουλειές, ότι ευθύνονται για όλους τους βιασμούς και όλα αυτά τα γραφικά που αναπαράγονται ακόμα και σήμερα. Όλα αυτά τους κάνουν θύματα ρατσιστικών πογκρόμ από την Κου Κλουξ Κλαν, και όχι μόνο. Σπάζονται τα σπίτια τους, τα μαγαζιά τους και λιντσάρονται στους δρόμους. Είναι περιθωριοποιημένοι και στιγματισμένοι. Ο αποκλεισμός τους σχεδόν από παντού είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Τα εστιατόρια κρεμούσαν ταμπέλες όπως “All American. No rats. No Greeks” και “Dogs and Greeks, not allowed”. Χαρακτηριστικό γεγονός είναι ότι είχαν αποκλειστεί ακόμα και από κάποια από τα εργατικά συνδικάτα της Ουάσινγκτον ως «μη λευκοί» παρά το ότι ήταν όλοι εργάτες. Παρ’ όλα αυτά βιώνοντας έντονα την ανάγκη να υπερασπιστούν, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τα συμφέροντα τους ως εργάτες, κατάφεραν να κάνουν δικά τους συνδικάτα μαζί με Τούρκους και Αλβανούς που ζούσαν στην ίδια κατάσταση.

Η φτώχεια που έχουν να αντιμετωπίσουν για δεύτερη φορά στη ζωή τους, τους δημιουργεί αδιέξοδα που πολλές φορές τους οδηγούν σε μικροκλοπές και μικροπαραβάσεις. Αυτό σε συνδυασμό με τις εφημερίδες της εποχής να αφθονούν με ρατσιστικά παραληρήματα οπότε δημιουργώντας και ρατσιστικά στερεότυπα θέτουν τους Έλληνες ως «βιαστές», «σωματέμπορους», «απατεώνες», «επικινδύνους» δημιουργώντας τον αναγκαίο για το κράτος και το κεφάλαιο εξωτερικό εχθρό που προαναφέραμε. Αυτές είναι περιληπτικά ελάχιστες πληροφορίες για να καταλάβουν και οι πιο στενόμυαλοι και συντηρητικοί ότι ο οποιουδήποτε είδος ρατσισμός καθοδηγείτε και εξυπηρετεί μόνο τα αφεντικά, μόνο τους κρατικούς μηχανισμούς και μόνο τους κεφαλαιοκράτες του κάθε τόπου.

Σαχζάντ Λούκμαν, Παύλος Φύσσας, PetritZifle: θα ζουν για πάντα στους αγώνες για έναν κόσμο χωρίς ρατσισμό & εθνικισμό, χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τα ταξικά μας αδέρφια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Εχθροί μας είναι τα αφεντικά όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο χρώμα και αν είναι το δέρμα τους, εχθροί μας είναι τα κράτη των Βαλκανίων και του κόσμου που σπέρνουν μίση και εθνικισμούς, εχθροί μας είναι οι μηχανισμοί πολέμου με πρώτο το ΝΑΤΟ που περιμένει νέες εντάσεις για δικαιολογήσει την παρουσία των στρατιωτών και των εξοπλιστικών του “βοηθειών”, εχθροί μας είναι τα φασισταριά κάθε χώρας που θα ισοπεδωθούν από το πολυεθνικό, μαχόμενο, οργανωμένο προλεταριάτο.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ https://anatolika.espivblogs.net/