Κάλεσμα σε αντικρατική-αντικατασταλτική πορεία. 10 χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη
Αυτές τις μέρες πραγματοποιούνται παρεμβάσεις που καλούν στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη με αφισοκολλήσεις γιγαντοαφισών σε κεντρικούς δρόμους της ανατολικής Θεσσαλονίκης και με μοιράσματα σε αρκετά σχολεία των περιοχών μας.
Μία αναδρομή 10 χρόνια πίσω…
Δεκέμβριος 2008, η αποκορύφωση της κοινωνικής καταπίεσης ήταν λίγα δευτερόλεπτα υπόθεση. Μπάτσοι πυροβολούν στο ψαχνό. Ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός. Η εξέγερση παύει να είναι επιλογή και γίνεται καθήκον.
Καταλήψεις σχολείων ενάντια στην κρατική καταστολή από μαθητές ξεσπούν και εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα, ενώ κάθε μέρα μαθητές (και μη) βρίσκονται στο δρόμο και συγκρούονται με τα όργανα καταστολής. Πολυκαταστήματα, τράπεζες και οτιδήποτε στηρίζεται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση εργαζομένων και ανέργων και κρύβει την κοινωνική σαπίλα πίσω από λουσάτες βιτρίνες καίγεται. Η ΓΣΕΕ καταλαμβάνεται από εργάτες που κηρύττουν το κτίριο χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης εργατών, ενάντια στην παραπληροφόρηση των ΜΜΕ που διατείνονται ότι η εργατική τάξη δεν συμμετείχε στην εξέγερση. Προτάσσουν την ταξική αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση των εργατών και συλλογικές διαδικασίες από τη βάση καταργώντας τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές.
Στο σήμερα…
10 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου καλούμαστε να απαντήσουμε τα ίδια ζητήματα με τότε. Συνεχίζουμε να έχουμε -όπως και τότε- όλους τους λόγους του κόσμου για να βγαίνουμε στους δρόμους, να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε:
Η εκπαίδευση και η περίθαλψη δέχονται δυσανάλογες περικοπές σε σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες που καλούνται να καλύψουν, ενώ παράλληλα απευθύνονται όλο και περισσότερο στους «έχοντες» αυτής της κοινωνίας προσδίδοντας ένα ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο στην προσβασιμότητα τους. Την ίδια στιγμή λοιπόν που σχολεία συγχωνεύονται αναγκάζοντας μαθητές να διανύουν καθημερινά τεράστιες αποστάσεις, που υπάρχει έλλειψη προσωπικού και εξοπλισμού ακόμα και θέρμανσης στα σχολεία, μπάτσοι, στρατιωτικοί και παπάδες λαμβάνουν υπέρογκους μισθούς.
Ταυτόχρονα, οι κρατικές δαπάνες για εξοπλιστικά συστήματα μετριούνται σε δισεκατομμύρια. Ασκήσεις καταστολής πλήθους λαμβάνουν χώρα σε στρατόπεδα κάνοντας μας ξεκάθαρο ότι σε οποιαδήποτε κίνηση διεκδίκησης και αγώνα θα παρέμβουν με οποιοδήποτε κόστος. Η περίπτωση ενός πολέμου, που θα κοστίσει τις ζωές των καταπιεσμένων, με ένα γειτονικό κράτος φαντάζει πιο πιθανή από ποτέ. Οι βάσεις του ΝΑΤΟ στον ελλαδικό χώρο αυξάνονται όπως και οι εγκαταστάσεις πυρηνικών.
Η περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων συνεχίζεται αλλά και η ίδια η εργασία σαν μέσο επιβίωσης είναι πλέον πολυτέλεια και όχι επιλογή. Επιδόματα, συντάξεις και κατώτατοι μισθοί μειώνονται ραγδαία ενώ φόροι, ενοίκια και τιμές βασικών παροχών (ρεύμα, νερό) αυξάνονται. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας επαναφέρει το ζήτημα των βασικών εργασιακών κεκτημένων που κερδήθηκαν με αίμα . Το μεσαιωνικό σκηνικό έρχονται να συμπληρώσουν οι εργατικές δολοφονίες (θάνατοι εν ώρα εργασίας λόγω της εντατικοποίησης της δουλειάς, των ελλιπών μέτρων προστασίας των εργαζομένων και άλλων συνθηκών που επιβάλλονται από τα αφεντικά για να έχουν μεγαλύτερο κέρδος) πλέον λαμβάνουν χώρα σχεδόν κάθε εβδομάδα.
Κάθε μέρα στο Αιγαίο και τον Έβρο χάνουν τη ζωή τους εκατοντάδες μετανάστες και μετανάστριες προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον πόλεμο, την φτώχεια και την εξαθλίωση που τα δυτικά κράτη έχουν σπείρει στις χώρες τους. Ενώ όσοι καταφέρουν να περάσουν στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης-τα οποία ελέγχονται από τον στρατό!- όπου στην ουσία περιμένουν να τους απορροφήσουν οι ανάγκες του σύγχρονου κεφαλαίου μιας που είναι τα πιο φθηνά εργατικά χέρια.
Ο Δεκέμβρης δεν ήταν ούτε απάντηση, ούτε λύση. Ο Δεκέμβρης ήταν ερώτηση-κραυγή για αυτά που ερχόντουσαν και παρακαταθήκη για αυτά που ήρθαν. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 υπάρχει σαν μνήμη, είναι στο εδώ στο τώρα, και είναι στο χέρι μας να γίνει προοπτική και δρόμος. Να προχωρήσουμε λοιπόν στο βήμα παραπέρα συνδέοντας τους επι μέρους αγώνες, μέχρι την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου που προκαλούν και αναπαράγουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Να ξαναζωντανέψουμε τους αγώνες μας για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας με καταλήψεις, αποχές, πορείες, παρεμβάσεις.
ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ 6Η ΔΕΜΒΡΗ 12.00 ΣΤΗ ΚΑΜΑΡΑ
ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΡΕΒΑΝΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ.