ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ: Παρέμβαση στο Ιταλικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη για τη διαδήλωση του Σαββάτου στη Γκορίτσια

Την Παρασκευή 2 Νοέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης στο Ιταλικό προξενείο και στο Ελληνο-ιταλικό επιμελητήριο στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την αντιμιλιταριστική διαδήλωση που διοργανώνουν σύντροφοι και συντρόφισσες από όλη την Ιταλία στην πόλη Γκορίτσια το Σάββατο 3 Νοέμβρη. Μοιράστηκαν κείμενα σε εργαζόμενους στο κτίριο και σε περαστικούς, πετάχτηκαν τρικάκια και ανοίχτηκαν πανό προπαγάνδισης της πορείας στα ιταλικά και στα ελληνικά.

Από τη Θεσσαλονίκη, την Ξάνθη, τα Γιάννινα, τη Λάρισα, την Κέρκυρα, την Αθήνα ως το Τορίνο, το Λέτσε, τη Ρώμη, το Μιλάνο, τη Γκορίτσια:

ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ!

100 χρόνια από το τέλος του “Μεγάλου πολέμου” οι αιτίες που τον γέννησαν δεν έχουν ακόμα εξαλειφθεί.

102 χρόνια από τη μάχη της Γκορίτσια και τους 100.000 νεκρούς της, ο καπιταλισμός και τα κράτη μας προορίζουν για νέες σφαγές…

20 εκατομμύρια νεκροί, αμέτρητοι ανάπηροι, τραυματίες, βιασμένες, πρόσφυγες: Αυτό ήταν το κόστος που πλήρωσε η εργατική τάξη, κυρίως της Ευρώπης, όταν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής αποφάσισαν να ξαναμοιράσουν την πίτα των κερδών τους. Κι όμως: αυτός ο πόλεμος εξέπληξε πολλούς που πίστευαν πως πλέον η ανθρωπότητα έχει προοδεύσει και πως είναι πιο συμφέρον ακόμα και για τους καπιταλιστές να συνεργαστούν στα πλαίσια μιας παγκόσμιας αγοράς, παρά το να πυροδοτήσουν έναν ακόμη πόλεμο στην Ευρώπη, άλλωστε οι πολεμικές επιχειρήσεις τους στις αποικίες φάνταζαν αρκετές. Ο καπιταλισμός όμως δεν είναι μόνο ανταγωνισμός μεταξύ του κεφαλαίου και των εργατών αλλά ταυτόχρονα και ανταγωνισμός μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου για το ποιο θα μονοπωλήσει από κλάδο σε κλάδο και από περιοχή σε περιοχή. Όλα λειτούργησαν ρολόι: Ο ιμπεριαλισμός ως αναγκαία συνθήκη για να συνεχίσει να υπάρχει η απαραίτητη κερδοφορία για τους αστούς που αναζητούσαν νέα εδάφη και νέες αγορές, ο εθνικισμός ως απαραίτητο στοιχείο για να σβήσουν τα ταξικά πάθη και να βρεθούν οι πρόθυμοι που θα πάνε στον τάφο τυλιγμένοι με μία σημαία αλλά και αυτοί που θα πουλήσουν πιο φθηνά την εργασία τους για το καλό της “πατρίδας”, ο μιλιταρισμός ως το κρατικό εργαλείο για την εξύψωση του ρόλου του στρατού, για την στρατιωτικοποίηση και την πειθάρχηση του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων και των κοινωνιών.

Δυστυχώς ελάχιστες ήταν και οι δυνάμεις του προλεταριάτου που κατάφεραν να ερμηνεύσουν έγκαιρα τα αίτια και το είδος του πολέμου, παράγοντας ταυτόχρονα και επαναστατικές θέσεις για το ποια οφείλει να είναι μία ταξική και διεθνιστική θέση μέσα σε αυτόν, για να τελειώσει όχι μόνο η συγκεκριμένη αιματοχυσία αλλά και το ίδιο το σύστημα που την προκάλεσε. Μεγάλη μερίδα σοσιαλδημοκρατών, κομμουνιστών ακόμα και αναρχικών σύρθηκαν πίσω από την προπαγάνδα των κρατών τους, προσφέροντας ανακωχή στην ταξική πάλη μέσα στην χώρα τους, δικαιολογώντας τις πολεμικές επιχειρήσεις του δικού τους κράτους με μία απλή επίκληση στις αντίστοιχες ενός άλλου. Το τέλος του πολέμου, εκτός από τους νεκρούς έφερε και μία σειρά εξεγέρσεων και επαναστάσεων (Ρωσία, Ουγγαρία, Γερμανία κ.α.) από τους εξαθλιωμένους εργάτες και τους σακατεμένους στρατιώτες που δημιουργούσαν συμβούλια και έστρεφαν πλέον τα όπλα στον εχθρό που είναι μέσα στην ίδια τους τη χώρα.

Σήμερα, η αξεπέραστη δομική καπιταλιστική κρίση της εποχής, οι, εκ νέου, αναδυόμενοι εθνικισμοί στην ευρύτερη περιοχή μας, οι μεγάλοι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο της ενέργειας και των διαδρόμων μεταφοράς της αλλά και ευρύτερα, η ραγδαία επιχειρησιακή αναβάθμιση του ΝΑΤΟ, η γεωμετρική αύξηση των δαπανών για εξοπλισμούς, η άνοδος του μιλιταρισμού στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για παρερμηνείες.

Αργά ή γρήγορα, γενικευμένα ή σποραδικά, εμάς, που όποια γλώσσα κι αν μιλάμε, βιώνουμε την ίδια εκμετάλλευση, την ίδια φτώχεια, την ίδια μιζέρια, μας ετοιμάζουν για να ξαναγίνουμε τροφή για τα κανόνια τους: Οι ίδιοι που καταργούν το οκτάωρο στην Αυστρία και που εντείνουν το κυνήγι μεταναστών στην Ιταλία, αυτοί που γεμίζουν με βάσεις του ΝΑΤΟ την Ελλάδα και που παρουσιάζουν τις εθνικιστικές δυνάμεις της Ευρώπης ως την μόνη απάντηση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση φέρνοντας τες στην εξουσία σε μία σειρά χωρών ή έχοντας τες ως φόβητρο για να συνεχίσει να κυριαρχεί ο κεντρώος νεο-φιλελευθερισμός, και οι δύο εκδοχές ενός άγριου καπιταλισμού που δεν πρόκειται να ηρεμήσει παρά μόνο με το δικό μας αίμα.

Σήμερα υπάρχουμε αλλά κατακερματισμένοι: από τις ολικές αρνήσεις στράτευσης στην Ελλάδα, την Τουρκία και το Ισραήλ, μέχρι την αντιμιλιταριστική πορεία της 3ης Νοέμβρη από συντρόφους και συντρόφισσες στην Γκορίτσια, από τις απεργίες που βάζουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα και σηκώνουν οδοφράγματα μέχρι τις μαθητικές καταλήψεις ενάντια στους πολέμους, από τις αντιφασιστικές πορείες στη Βιέννη μέχρι τις καταλήψεις στέγης στο Τορίνο, από την αντίσταση στις Σκουριές μέχρι την εναντίωση στον αγωγό Tap στο Λέτσε, αγωνιζόμαστε από θέση άμυνας για να μπλοκάρουμε την πλήρη υποτίμηση των όρων ζωής μας, την όλο και πιο ισχυρή εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου πάνω σε αυτές. Η οργάνωση, η οριζόντια ταξική επαναστατική οργάνωση όλων αυτών των αγώνων είναι αυτό που λείπει για να αρχίσουμε να μετράμε και τις πρώτες μας νίκες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να περάσουμε στην αντεπίθεση..

Έχουμε μάθει πια καλά και το έχουμε στο νου για τη στιγμή που θήραμα και θηρευτής θα αλλάξουν και πάλι θέση: Ο εχθρός είναι μέσα στις ίδιες μας τις χώρες, αλλά για να τον νικήσουμε θα πρέπει να οξύνουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη, τον διεθνή συντονισμό, τον αγώνα για την παγκόσμια επανάσταση ενάντια στην ταξική και εξουσιαστική κοινωνία.

Το Σάββατο 3 Νοεμβρίου αναρχικοί και αναρχικές από την Ιταλία και τα Βαλκάνια έχουν προγραμματισμένη αντιμιλιταριστική διαδήλωση στην πόλη Γκορίτσια της Β. Ιταλίας. Στην πόλη αυτή, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου 100.000 περίπου στρατιώτες (τόσο της Ιταλίας όσο και της Αυστροουγγαρίας) σκοτώθηκαν μέσα σε τρεις μέρες. Το τραγούδι που ακολουθεί είναι ένα αναρχικό/ αντιμιλιταριστικό τραγούδι της εποχής, που έφερνε για αρκετά χρόνια την εκτέλεση για όσους και όσες το τραγουδούσαν…

“Το πρωί στις πέντε του Αυγούστου ξεκίνησαν τα Ιταλικά στρατεύματα για την μακρινή γη της Γκορίτσια μαζί με τον θρήνο του καθενός.

Ανάσκελα κάτω από την βροχή και τις εχθρικές σφαίρες σε εκείνους λόφους και τις κοιλάδες πεθαίνουν λέγοντας:

Ω! Καταραμένη Γκορίτσια για κάθε καρδιά με συνείδηση!Θρήνος ή αναχώρηση και χωρίς επιστροφή για πολλούς.

Ω! Δειλοί, καταραμένοι να είστε, ξαπλώνετε στα μαλακά κρεβάτια με τις γυναίκες σας,σαρκάζοντας μας: “Φτωχοί, τροφή για τα κανόνια”. Αυτός ο πόλεμος μας έδειξε πως να σας τιμωρήσουμε.

Εσείς που ονομάσατε πεδίο της τιμήςαυτή την γη εκεί στα σύνορα,εδώ που πεθαίνουμε κλαίγοντας: Χασάπηδες, καταραμένοι να είστε.

Αγαπημένη μου γυναίκα που δεν με νοιώθεις,πες στους κοντινούς μας συντρόφους να προσέχουν τα παιδιά,πεθαίνω με το όνομα τους στην καρδιά.

Κι εσείς προδότες, στρατηγοί και στρατιωτικοί, εσείς που μας σπρώξατε σ’ αυτό τον πόλεμο, είστε οι χασάπηδες της σάρκας μας που ξεπουλιέται, είστε η καταστροφή της νιότης.

Ω! Καταραμένη Γκορίτσια για κάθε καρδιά με συνείδηση!Θρήνος ή αναχώρηση και χωρίς επιστροφή για πολλούς.”

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ/ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ,

ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΤΟ ΝΑΤΟ

ΕΠΑΝΑΚΚΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ