Αυτό είναι το αποτέλεσμα της σαδιστικής φύσης του μιλιταρισμού που θέλει να εξοντώσει όποιον του αντιστέκεται, όποιον δεν προθυμοποιείται να γίνει γρανάζι στη μεγάλη μηχανή θανάτου και καταστολής που ονομάζεται στρατός. Ίσως οι ερμηνείες για την εμμονική εκδικητικότητα απέναντι στο συγκεκριμένο ολικό αρνητή στράτευσης να υπάρχουν άφθονες, χωρίς όμως να αλλάζουν την ουσία:
Ίσως να είναι η στοχοποίηση του για τις προηγούμενες πολιτικές του διώξεις αλλά και τη συνεπή του θέση μέσα σε πολύμορφους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στους οποίους συμμετέχει ως προλετάριος και ως αναρχικός. Άλλωστε στο ατομικό μητρώο που έχει ετοιμάσει για αυτόν ο μηχανισμός του στρατού υπάρχουν μέχρι και τα φουσκωμένα δημοσιεύματα (!!!) εφημερίδων που αφορούν τη σύλληψή του με άλλους συντρόφους το 2011.
Ίσως το συγκεκριμένο στρατολογικό γραφείο και οι συγκεκριμένοι διαχειριστές της υπόθεσης ανυποταξίας του συντρόφου να εφαρμόζουν με τόση αυστηρότητα την νομοθεσία καλώντας τον σε κάθε νέα σειρά κατάταξης, λόγω δικών τους πολιτικών και ιδεολογικών θέσεων. Έτσι ή αλλιώς, κατόπιν εκ των άνω πολιτικής εντολής ή κατόπιν πρωτοβουλίας κάποιου γαλονά, ο σύντροφος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια δυσανάλογη τιμωρία για την πολιτική του επιλογή να μην υπηρετήσει τον εθνικό στρατό. Δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε πρόστιμα, απανωτές διώξεις που θα σημάνουν με τη σειρά τους νέες οικονομικές επιβαρύνσεις -από τα παράβολα των δικών μέχρι την εξαγορά των ποινών- ή ακόμα και το ενδεχόμενο της εκ νέου φυλάκισής του.
Πέραν όμως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κρατικού μένους απέναντι στους αρνητές στράτευσης που διαφαίνεται σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο που τους επιτρέπει να πράξουν αυτά που πράττουν απέναντι στο συγκεκριμένο σύντροφο σήμερα και πιθανώς σε κάποιον άλλον αύριο.
Στο οικονομικό σκέλος, η ταξική χροιά που έχει το εξαχίλιαρο είναι παραπάνω από εμφανής: Όσοι έχετε να πληρώσετε είστε εντάξει αν δεν πάτε στρατό, οι υπόλοιποι γεμίστε χρέη και κατασχέσεις, να παλεύετε να μην πάρετε το δώρο Χριστουγέννων μαζί με το μισθό σας για να μην ξεπεράσετε το ακατάσχετο του τραπεζικού σας λογαριασμού. Την ίδια στιγμή που το αφορολόγητο όριο έπεσε και χιλιάδες εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώνουμε ΚΑΙ στην εφορία, τα πράγματα για τους ανυπότακτους γίνονται ακόμα χειρότερα…
Στο ποινικό σκέλος δε, είναι αυτή η διαολεμένη ελληνική πρωτοτυπία που θέλει το έγκλημα της ανυποταξίας διαρκές και έτσι κάθε φορά που κάποιος καλείται να παρουσιαστεί (μέχρι και 6 φορές τον χρόνο δηλαδή) διώκεται εκ νέου. Μια ελληνική πρωτοτυπία που η σημερινή κυβέρνηση έχει δηλώσει πολλές φορές προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά – μέχρι πριν από έναν χρόνο – ότι θα καταργήσει για να χαϊδέψει τα εναλλακτικά και νεολαιίστικα ακροατήριά της, χωρίς βέβαια να το έχει πράξει.
Και αυτήν την ελληνική πρωτοτυπία πρέπει να παλέψουμε για να την ξεριζώσουμε άμεσα (και μια για πάντα) για να προστατεύσουμε τους σημερινούς αλλά και τους αυριανούς ολικούς αρνητές στράτευσης αλλά και για να μπλοκάρουμε και με αυτό τον τρόπο τον καλπάζοντα μιλιταρισμό του Ελληνικού κράτους, βρίσκοντας μια ακόμη ευκαιρία για να μιλήσουμε για κάθε του πτυχή, για κάθε του επιβολή πάνω στις ζωές μας.
Γιατί την ίδια στιγμή που η καταστολή αγωνιζόμενων αρνητών στράτευσης οξύνεται, πολλά παρελθοντικά εγκλήματα του εθνικού στρατού συνεχίζουν να σκεπάζονται από τη λήθη και πρέπει εμείς να μιλήσουμε για αυτά για να μην ξεχνάει κανείς το ρόλο του-ενδεικτικά: σφάγιασμα απεργιών στις αρχές του αιώνα, λευκή τρομοκρατία μετά την κατοχή, συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας, πραξικόπημα σε Ελλάδα και Κύπρο με τα γνωστά αποτελέσματα-. Ενώ στις μέρες μας έχουμε ακόμα περισσότερα να πούμε: υπάρχουν συζητήσεις για αύξηση της στρατιωτικής θητείας. οι αυτοκτονίες στρατιωτών συνεχίζονται, αυξάνονται οι εντάσεις με άλλα κράτη της περιοχής -μαζί με τις δαπάνες για εξοπλισμούς- και βαθαίνει η σχέση του ελληνικού κράτους με την παγκόσμια μηχανή πολέμου του ΝΑΤΟ. Οι βάσεις της συμμαχίας στην περιοχή ξεπηδούν σαν μανιτάρια, αντίστοιχα Έλληνες μισθοφόροι πηγαίνουν σε βάσεις στα Βαλκάνια και την Αφρική για να εξάγουν την αστική δημοκρατία και την ταξική ειρήνη, από τη Σούδα βομβαρδίζονται περιοχές της Συρίας και την ίδια στιγμή ο ελληνικός στρατός πραγματοποιεί ασκήσεις με τους αντίστοιχους της δικτατορίας της Αιγύπτου και του Ισραήλ που δεν σταματά να αιματοκυλά τους Παλαιστίνιους, μιας και αυτοί είναι οι γείτονες με τους οποίους τα βρήκαμε για να πετάξουμε την Τουρκία έξω από τις μπίζνες των ΑΟΖ.
Σημείο των καιρών το ότι πριν λίγους μήνες είχαμε και μία ειδική νομοθετική ρύθμιση που μειώνει στους 3 (!!!) μήνες τη θητεία για τα παιδιά θυμάτων τρομοκρατίας. Και ζώντας μέσα στην αστική δημοκρατία, όπου θύματα τρομοκρατίας θεωρούνται οι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί και οι προστάτες τους που πήραν πίσω ελάχιστη από τη βία που ασκούν, αυτό το μέτρο έρχεται να διαλευκάνει την κατάσταση: Ο στρατός όπως κι ο πόλεμος είναι εργαλεία των πλούσιων, αλλά οι αγγαρείες όπως και οι επιπτώσεις τους αφορούν τους φτωχούς, αυτοί άλλωστε προορίζονται για σφαγή τόσο σε περιόδους ειρήνης όσο και σε περιόδους πολέμου. Χαρακτηριστικό και το παράδειγμα της Κύπρου, όπου τα παιδιά των εφοπλιστών με έδρα το νησί απαλλάσσονται εδώ και λίγους μήνες από τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις… Και για αυτό ενοχλεί τόσο πολύ τους στρατοκράτες και τα αφεντικά τους, το ότι υπάρχουν εργάτες που δεν προσκυνάν θεούς, έθνη και γαλόνια, που δεν είναι διατεθειμένοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις μεγάλες ιδέες των εθνών.
Αυτό είναι για εμάς η άρνηση στράτευσης: μια επιλογή αγώνα για να βρούμε στιγμές ρήξης με τον μιλιταρισμό -από τις αφίσες μέχρι τις απολογίες στα στρατοδικεία-, κοινωνικοποιήσης του αντιμιλιταριστικού λόγου αλλά και μια επιλογή αγώνα που πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει αποτελέσματα αν γίνει κτήμα σημαντικής μερίδας των καταπιεσμένων, ακόμα και στην αποσόβηση ενός μελλοντικού πολέμου. Κανένα κράτος δεν πάει για πόλεμο, όταν δεν έχει πρόθυμους να σκοτωθούν αλλά και όταν έχει ανοιχτό το ταξικό μέτωπο εντός των συνόρων.
Έτσι γίνεται από εμάς αντιληπτή η αλληλεγγύη με τους ολικούς αρνητές στράτευσης, η κατανόηση και η κριτική προσέγγιση της συγκεκριμένης επιλογής ρήξης με το μιλιταρισμό. Έτσι, για να πετύχουμε μικρές νίκες, για να προστατέψουμε τους συντρόφους μας, για να αλλάξουμε συσχετισμούς και στο πεδίο της αντιμιλιταριστικής πάλης, και να επιβάλουμε το να μπορούμε να γίνουμε χιλιάδες αυτοί που θα τολμήσουμε να πούμε με μία συνειδητή φωνή το “ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ” δίνοντας κουράγιο και μελλοντική διέξοδο στα ταξικά μας αδέρφια στην Ελλάδα που παίρνουν μαζικά τρελόχαρτα και στην Τουρκία που πουλάν ότι έχουν και δεν έχουν για να εξαγοράσουν τη θητεία τους, κάνοντας πολύ καλά, αλλά ακολουθώντας μία μοναχική διαδρομή. Αλλά ακόμα και στα νέα παιδιά που από πίεση ή φόβο πάνε στο στρατό χάνοντας τις μέρες τους και δυστυχώς κάποιες φορές τις ζωές τους μέσα στα γρανάζια της ιεραρχίας, της υπακοής στα γαλόνια, του εθνικισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού.
Με αφορμή και αυτό το στρατοδικείο ολικού αρνητή στράτευσης καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες, συλλογικότητες και οργανώσεις, σωματεία και ομάδες εργαζομένων, πρωτοβουλίες αγώνα σε γειτονιές, σχολεία και σχολές να συνδέσουμε τους καθημερινούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες με την πάλη ενάντια στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, τους πολέμους, να πολλαπλασιάσουμε και να συντονίσουμε τις δράσεις ενάντια στο σύστημα που τους γεννά, ενάντια στο ολοένα και πιο έντονο φιλοπόλεμο κλίμα που αιωρείται πάνω από τα Βαλκάνια.
Παράλληλα καλούμε σε μαζική παρουσία μέσα και έξω από το στρατοδικείο, που θα δικάσει για δεύτερη φορά τον Δημήτρη για την μία και μοναδική επιλογή του που πηγάζει από την ταξική του θέση και από την πολιτική του συγκρότηση: να μην σηκώσει τα όπλα που υπερασπίζονται τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε βάρος του προλεταριάτου, να μη σηκώσει τα όπλα που προορίζονται για να σπείρουν θάνατο, προσφυγιά, βαρβαρότητα, καταστολή εντός κι εκτός των συνόρων.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΤΣΙΑΔΗ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:
ΠΕΜΠΤΗ 8/11 ΣΤΙΣ 09.00 ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ