Το κάλεσμα της συλλογικότητάς μας:
Ο εθνικός κορμός σε πλήρη παράταξη και δράση πέτυχε το ρόλο του: κάποιοι εργαζόμενοι να κατεβαίνουν στο δρόμο μαζί με τ’ αφεντικά τους και για τα συμφέροντα των δεύτερων, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Οπλισμένες ομάδες κρούσης χουλιγκάνων και ναζιστών, καλυπτόμενοι από το εθνικιστικά ντοπαρισμένο πλήθος, συστηματοποιούν τη δράση τους τους τελευταίους μήνες και επιτίθενται σε μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους, σε καταλήψεις με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, αν και τις περισσότερες φορές άμεσα ή λίγο αργότερα -γιατί η μνήμη δεν είναι σκουπίδι- πήραν τις απαντήσεις που τους άρμοζαν από τους αγωνιζόυμενους και τις αγωνιζόμενες αυτής της πόλης.
Το βασικό επιχείρημα των εδώ πατριωτών είναι ότι απειλείται η ακεραιότητα των εδαφών και η ελληνική πολιτισμική κληρονομιά (παρότι αν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν την συμφωνία θα έβλεπαν πως σε αυτήν αντανακλάται ο επεκτατισμός του ελληνικού κράτους). Και ενώ εξαπολύουν το μένος εναντίον των «σκοπιανών που έχουν αλυτρωτικές τάσεις» κατεβαίνουν στο δρόμο με πανό που λέει «η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική» και φωνάζουν «στα όπλα στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια». Κάνουν δηλαδή ακριβώς το ίδιο για το οποίο κατηγορούν τους γείτονες. Παράλληλα ενώ κομμάτι τους διατείνεται ότι είναι ενάντια στους φασίστες και μιλά για διαχωρισμό εθνικισμού, φασισμού και πατριωτισμού, τραγουδάν εθνικά και πολεμικά εμβατήρια, χειροκροτούν έφεδρους στρατιωτικούς και βρίσκονται πλάι πλάι με οργανωμένους και μη φασίστες διοργανώνοντας κοινές συγκεντρώσεις και πορείες. Και όλα αυτά ορμώμενοι από την «αγάπη για την πατρίδα». Οι πολεμικές βιομηχανίες και οι καπιταλιστές τρίβουν τα χέρια τους με τους χρήσιμους ηλίθιους και ο εθνικισμός στρώνει για άλλη μια φορά το έδαφος για εντάσεις στα Βαλκάνια…
Από πλευράς μας έχουμε ιστορική μνήμη και δεν ξεχνάμε το πως η «αγάπη για την πατρίδα» χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει αμέτρητες φρικαλεότητες όπως το βούλιαγμα βαρκών και τα πογκρόμ μεταναστών γιατί «είναι φορείς ασθενειών και μας κλέβουν τις δουλειές», τα λιντσαρίσματα ομοφυλόφιλων γιατί «διαφθείρουν τα παιδιά μας» και τα μισαλλόδοξα παραληρήματα εναντίον μουσουλμάνων γιατί «είναι τρομοκράτες». Ούτε ξεχνάμε το πώς χρησιμοποιήθηκε το «εθνικό συμφέρον» για να καταστείλει κοινωνικούς αγώνες και να ξελασπώσει τα ντόπια αφεντικά αμβλύνοντας τις ταξικές αντιθέσεις. Ούτε ξεχνάμε πως οι πατριωτικές συγκεντρώσεις έκαναν πλάτες -ηθελημένα ή μη- για τις επιθέσεις οργανωμένων φασιστών. Ακριβώς επειδή δεν ξεχνάμε τα παραπάνω, έχουμε μάθει πολύ καλά ως τώρα ότι τα όρια μεταξύ πατριωτισμού – εθνικισμού- φασισμού απέχουν ελάχιστα βήματα. Άλλωστε κατανοούμε πολύ καλά τον ρόλο των ιδεολογημάτων του πατριωτισμού και τις εθνικής ενότητας, που δεν είναι άλλος από το να κρατάν τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους διαιρεμένους αναμεταξύ τους και δεμένους με τα αφεντικά τους, από το να συντηρούν το καπιταλιστικό και εξουσιαστικό σύστημα.
Έτσι, στον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο έχουμε διαλέξει πλευρά από καιρό με τους από τα κάτω αυτού του κόσμου. Επειδή κανένα έθνος δε μας ενώνει με τους καταπιεστές μας και κανένα όνομα δεν μας χωρίζει με τους γείτονες καταπιεσμένους. Δεν θα πάρουμε λοιπόν τη θέση ούτε των εθνικιστών, τόσο της Ελλάδας όσο και της Μακεδονίας, αλλά προφανώς ούτε και του ΝΑΤΟ που πιέζει για άμεση εφαρμογή της συμφωνίας για να επεκτείνει και να εδραιώσει την παρουσία του στη Βαλκανική χερσόνησο. Θα τσακίσουμε τους φασίστες και τους εθνικιστές, τους μάτσο Ελληναράδες και τους ψευτοχουλιγκάνους που αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των αστών, θα κόψουμε τον αέρα στο Ελληνικό κράτος που κλείνει παλιά “εθνικά θέματα” για να ανοίξει με “πλάτες” το ζήτημα της μονομερούς κήρυξης ΑΟΖ -μετατρέποντας το Αιγαίο σε πάρκινγκ του Αμερικάνικου στόλου-, και σε συνεργασία με τους εκμεταλλευόμενους των άλλων κρατών της περιοχής θα μπλοκάρουμε τα πολεμικά σενάρια και την αναβάθμιση της παρουσίας του NATO στην περιοχή. Σε πείσμα των καιρών, πιστεύουμε πως αν το αποφασίσουμε μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, πως οι εκμεταλλευόμενοι των Βαλκανίων και του κόσμου, μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά αναμεταξύ μας και σε διαρκή πόλεμο με τους κοινούς μας δυνάστες. Και θα φροντίσουμε να το κάνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται ξεκινώντας με την προστασία των στεκιών, των καταλήψεων, των γειτονιών μας από όσους τάσσονται με την πλευρά των καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Ο εθνικός βούρκος, με ραχοκοκκαλιά τη μεσαία τάξη, προσπαθεί να βγει στους δρόμους με τις ευλογίες και την άμεση ή έμμεση στήριξη της εκκλησίας, του στρατού, των μπάτσων και πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου -προερχόμενο από δεξιά αλλά και από αριστερά (ΛΑΕ, ΚΟΕ κλπ)-. Μέσα σε αυτό το βούρκο, λούμπεν, “οπαδοί”, χριστιανόπληκτοι και δυστυχώς ελάχιστα άτομα νεαρής ηλικίας καθοδηγούμενα πλήρως από φασιστικές/ ναζιστικές ομάδες βρίσκουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν μία σειρά επιθέσεων. Μέσα σε μία εβδομάδα επιτέθηκαν και πέταξαν ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων στο Θερμαϊκό την ώρα που πήγαινε στο Pride, βεβήλωσαν το μνημείο του ολοκαυτώματος των Εβραίων, κυνήγησαν μετανάστες σε διάφορα σημεία της πόλης σπάζοντας και ένα μαγαζί στο οποίο ένας μετανάστης βρήκε καταφύγιο. Σε μία απόπειρά τους να τραμπουκίσουν ανήλικο Αλγερινό και πατώντας πάνω στο ότι αυτός δεν έτρεξε και έμεινε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, οι μπάτσοι επενέβησαν και συνέλαβαν τον μετανάστη ενώ οι ρουφιάνοι-φασίστες και τα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν ότι αυτός υπερασπίστηκε τον εαυτό του με αιχμηρό αντικείμενο, κάτι που δεν ισχύει -αλλά και που να ίσχυε θα ήταν κοινωνικά νομιμοποιημένη αυτοάμυνα απέναντι σε μια αγελαία επίθεση φασιστοειδών-, καθώς κρατείται μόνο επειδή δεν είχε χαρτιά “νόμιμης” διαμονής.
Οι μάχες που έρχονται λοιπόν δε θα είναι μάχες κάποιων ειδικών της βίας, κάποιων “άκρων” όπως τα ΜΜΕ λένε, δύο ομάδων με διαφορετικές πολιτικές κουλτούρες. Θα είναι μάχες μεταξύ των φασιστικών -υπό διαμόρφωση- ταγμάτων εφόδου της αστικής τάξης αλλά και του ιδεολογήματος της εθνικής ενότητας που τους γεννά από τη μία, και όλων των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων, των διαφορετικών, των αποκλεισμένων, που θα οργανωθούν και δε θα σκύψουν το κεφάλι στον καπιταλισμό, το κράτος και τις ένοπλες συμμορίες τους από την άλλη.
Τέλος ξεκαθαρίζουμε κάτι: ζούμε, δουλεύουμε και διαδηλώνουμε στους δρόμους μιας πόλης που για αιώνες συνυπήρχαν πληθυσμοί που μιλούσαν δεκάδες διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους, που στις αρχές του προηγούμενου αιώνα συναντήθηκε και αγωνίστηκε από κοινού το ντόπιο προλεταριάτο σπάζοντας τα καλούπια και τους διαχωρισμούς της θρησκείας και του έθνους και αυτή την ιστορία θα την κρατήσουμε ζωντανή, με οποιοδήποτε κόστος.
Με οποιοδήποτε κόστος λοιπόν, αλλά και με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να κάνει επιτυχημένη και αποτελεσματική την αυτοάμυνά μας, δημόσια αλλά και ταυτόχρονα μαχητικά, μετωπικά αλλά αντιθεσμικά και ως κομμάτι μιας συνολικής αντικρατικής και αντικαπιταλιστικής προοπτικής, θα υπερασπιστούμε την ιστορία και το μέλλον της τάξης μας αλλά και τη δυνατότητα της να υπάρχει και να αγωνίζεται σήμερα. Θα υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και τα στέκια μας, τους αγώνες και τους αγωνιζόμενους. Τα κορίτσια που θα συνεχίσουν να φιλιούνται άφοβα στα πάρκα και τα αγόρια που θα περπατάν χέρι χέρι στην παραλία, τους μετανάστες ως το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας, που με ακόμη χειρότερους όρους από εμάς, πουλάει φτηνά την εργασία του στα αφεντικά και δέχεται άγρια καταστολή από το κράτος στα Camps, από τα αφεντικά στις Μανωλάδες, από τους φασίστες στους δρόμους. Θα υπερασπιστούμε την δυνατότητα μας να απεργούμε, να κατεβαίνουμε σε διαδηλώσεις χωρίς να έχουμε στο νου τις ομάδες εφόδου που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους δυνατούς αυτού του κόσμου.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ, ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Την Κυριακή 1 Ιουλίου πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα μπλοκαρίσματα των σημείων που θα ξεκινούσε και θα κατέληγε μία ακόμη πορεία εθνικιστών, που με αφορμή το “Μακεδονικό” προσπαθούν ανεπιτυχώς τις περισσότερες φορές, να πραγματοποιήσουν επιθέσεις σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, αγωνιστές στην πόλη της Θεσσαλονίκης: στο άγαλμα Βενιζέλου από αναρχικές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες και στο άγαλμα του μεγάλου Αλεξάνδροι από οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς. Η συγκέντρωση συντρόφων/ισσών από το άγαλμα του Βενιζέλου πραγματοποίησε πορεία με περίπου 350 άτομα στην Εγνατία για να αποτρέψει την άνοδο του εθνικού κορμού και των ομάδων κρούσης των αφεντικών που έμειναν εγκλωβισμένοι στην μισή Νίκης και στην Τσιμισκή υπό την αυστηρή περιφρούρηση και τα χαϊδέματα των μπάτσων. Εκείνη την ημέρα τα κορίτσια μπορέσαν άφοβα να φιληθούν στα πάρκα, τα αγόρια να περπατάν χέρι-χέρι στην παραλία, οι μετανάστες να κάνουν μία βόλτα στην πόλη, οι προλετάριοι που αγωνίζονται να σκάσουν ένα χαμόγελο, μπροστά στα αποτελέσματα μίας μίνιμουμ συνεννόησης μίας δραστήριας μειοψηφίας τους.