Νίκη στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα

Στα μέσα Οκτώβρη τίθεται σε δημόσια διαβούλευση ο νέος σωφρονιστικός κώδικας από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Τέλη του ίδιου μήνα ξεκινούν οι διεργασίες στη βουλή, με σκοπό την -σε λίγο καιρό-, ψήφισή του. Ο νέος σωφρονιστικός κώδικας εναρμονίζεται πλήρως με τη σταδιακή και προδιαγεγραμμένη επιλογή του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών για σκλήρυνση της καταστολής που πάει πάντα χέρι-χέρι με την εντατικοποίηση των όρων εκμετάλλευσής και καταπίεσής μας από το κράτος και τα αφεντικά.

Επιγραμματικά ο νέος σωφρονιστικός κώδικας επαναφέρει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ από το παράθυρο επιτρέποντας την κράτηση κρατουμένων σε αστυνομικά τμήματα και σε “ειδικά διαμορφωμένους χώρους” στην περίπτωση που είναι κατηγορούμενοι για τρομοκρατία ή έχουν αποπειραθεί να αποδράσουν. Για όσους δε γνωρίζουν, αυτό συνεπάγεται την έλλειψη προαυλισμού αλλά και την έλλειψη στοιχειώδους κοινωνικοποίησης μεταξύ τους. Την ίδια στιγμή χρησιμοποιεί με νέους, αναβαθμισμένους όρους στη διαδικασία αδειοδότησης ή αποφυλάκισης κρατουμένων, το περιβόητο “βραχιολάκι” για να αυξήσει τους τζίρους της εταιρείας με την οποία το κράτος συνεργάζεται, την G4S. Μαζί με το βραχιόλι ηλεκτρονικής επιτήρησης που καταστρατηγεί το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή και που διευρύνει τον έλεγχο της φυλακής όλο και πιο πολύ μέσα στην κοινωνία, έρχεται και η πιο συχνή εφαρμογή του μέτρου του κατ’ οίκον περιορισμού. Σημείο των καιρών, αλλά ας το δούμε, όπως το βλέπουν και οι κυρίαρχοι: και στις δύο περιπτώσεις παραμένει ουσιαστικά φυλακισμένος, μόνο που πλέον πληρώνει ο ίδιος και τα σπασμένα (στην μία περίπτωση τα έξοδα διαβίωσής του στο σπίτι του και στην άλλη το ποσό των 15 ευρώ την ημέρα που πρέπει να δίνει στην G4S για να του παρέχει το βραχιολάκι). Η ταξική φύση όμως της ηλεκτρονικής επιτήρησης αφορά και τους ίδιους τους κρατουμένους, ελάχιστοι εκ των οποίων έχουν να δώσουν αυτό το ποσό. Εισάγει νέους περιορισμούς στη χρήση εκπαιδευτικής άδειας κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την πρόσβαση στη μόρφωση τους, ενώ ουσιαστικά διατηρεί το δικαίωμα του εισαγγελέα να μπλοκάρει τις άδειές τους. Υποχρεώνει τους κρατουμένους να δηλώνουν τους αριθμούς τηλεφώνων που επιθυμούν να επικοινωνούν από τα πριν έτσι ώστε να καταχωρούνται ηλεκτρονικά, περιορίζοντας έτσι τις επαφές τους, ενώ δικαιολογεί με νέες διατάξεις τη χρήση βίας των δεσμοφυλάκων και δίνει τη δυνατότητα να ακυρώνονται τα μεροκάματα (ευργετικός υπολογισμός ποινής για όσους εργάζονται μέσα στη φυλακή) σε περίπτωση πειθαρχικού παραπτώματος. Πιστοποιεί και διευκρινίζει πως ο εξευτελισμός των κρατουμένων με την πλήρη γύμνωσή τους κατά τη διάρκεια ελέγχων, είναι το ζητούμενο, την ίδια στιγμή που υπάρχουν τα κατάλληλα μηχανήματα για να ανιχνεύσουν ουσίες και “παράνομα” αντικείμενα. Ενώ τέλος, ανοίγει το δρόμο για την υποχρεωτική σίτιση απεργών πείνας -μετά από εντολή δικαστικού λειτουργού- σε περίπτωση που η υγεία του κρατουμένου είναι σε κρίσιμο σημείο. Η απεργία πείνας είναι μία έσχατη επιλογή αγώνα της οποίας η βίαιη διακοπή με τη διαδικασία της υποχρεωτικής σίτισης αντιβαίνει ακόμη και την αστική αντίληψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα (ο Ο.Η.Ε. άλλωστε πολλές φορές έχει γνωμοδοτήσει εναντίον αυτής της πρακτικής, ενώ ρητά την απαγορεύει και η σχετική διακήρυξη των Παγκόσμιων Ιατρικών Συνεδρίων (Μάλτα 1991, και αναθεωρήσεις Ισπανία 1992 και Ν. Αφρική 2006 WMV), ενώ μπορεί να προκαλέσει απότομη επιδείνωση της ήδη επιβαρυμένης υγείας του απεργού.

Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες, έχοντας συστήσει επιτροπές αγώνα οργανώνονται και αγωνίζονται ενάντια σε διατάξεις που δεν αφορούν μόνο αυτούς, αλλά το σύνολο των αγωνιζόμενων, το σύνολο των καταπιεσμένων με κύρια αιτήματα:

• Την άρση του εισαγγελικού βέτο που κόβει τις άδειες των κρατουμένων.
• Την απόσυρση της ηλεκτρονικής επιτήρησης ή του κατ’ οίκον περιορισμού που αντικαθιστά την τακτική άδεια και την υφ’ όρων απόλυση.
• Τη θεσμοθέτηση του 1/5 της ποινής για την κανονική άδεια (που σήμερα αποτελεί βίτσιο των διαθέσεων του εισαγγελικού λειτουργού).
• Την άμεση απόσυρση του άρθρου 11 που επαναφέρει τις φυλακές τύπου Γ΄.
• Τον τερματισμό της ταπεινωτικής γύμνωσης του κρατουμένου με το πρόσχημα την έρευνας.
• Την απόσυρση των περιορισμών που εισαγάγει ο νέος σωφρονιστικός κώδικας στην εκπαίδευση των κρατουμένων
• Την κατάργηση του ηλεκτρονικού φακελώματος των προσώπων που επικοινωνούν με τους κρατούμενους.
• Την απόσυρση της παραγράφου 3, άρθρο 31, που επιτρέπει την υποχρεωτική σίτιση κρατουμένου απεργού πείνας.
• Και τέλος, την διαγραφή της τιμωριτικής διάταξης στο άρθρο 67, που δίνει το δικαίωμα στο συμβούλιο της φυλακής να αφαιρεί τον ευεργετικό υπολογισμό ημερών ποινής

Από τις 11/11 έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας οι αναρχικοί  Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης ζητώντας 1) την απόσυρση του άρθρου 11 για την εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ, 2) την άρση της απομόνωσης του Νίκου Μαζιώτη, 3) την ελαστικοποίηση του ωραρίου του επισκεπτηρίου με γνώμονα την συχνότητά τους και 4) την δημιουργία ειδικού χώρου επισκεπτηρίου για τα παιδιά.

Την στιγμή που η κοινωνία μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μία καθολική φυλακή που λειτουργεί αποκλειστικά για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και εμείς συνεχίζουμε να αδυνατούμε να σταθούμε συλλογικά και μαχητικά απέναντι της, αναγνωρίζουμε στους αγώνες των κρατουμένων μία κοινή αφετηρία, μία κοινή κοινωνική και ταξική καταπίεση που βιώνουμε από τους κοινούς μας δυνάστες. Το πρόταγμα για τη χειραφέτηση των εκμεταλλευομένων και των καταπιεσμένων, το πρόταγμα για έναν κόσμο ελευθερίας, κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης, χωρίς τάξεις και εξουσία, το πρόταγμα για έναν κόσμο χωρίς φυλακές γίνεται όλο και πιο επίκαιρο, όλο και πιο αναγκαίο, όσο η κρίση βαθαίνει και ρουφάει και τις τελευταίες κατακτήσεις των αγώνων του παρελθόντος, είτε σε οικονομικό, είτε σε κοινωνικό, είτε σε επίπεδο “ελευθεριών”.

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών Θεσσαλονίκης

Ελευθεριακή πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά