Για την Nuriye και τον Semih

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

«Αυτό δεν είναι ένα προσωπικό εργασιακό πρόβλημα, είναι ένας αγώνας κατά των κυβερνητικών διαταγμάτων και κατά της, σε έξαρση, αδικίας».

Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία τον Ιούλη του 2016 το τουρκικό κράτος έχει εξαπολύσει ένα ανθρωποκυνηγητό απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους με φυλακίσεις, διώξεις, βασανιστήρια,δολοφονίες και απολύσεις (πάνω από 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι). Μέσα σε αυτό το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης επιχειρεί να “καθαρίσει” από όσους “συνωμοτούν εναντίον του”: είτε αυτοί εξέφρασαν κάποιο αρνητικό σχόλιο για την κυβέρνηση, είτε ανήκουν σε επαναστατικές οργανώσεις.

Η Νουριγιέ Γκιουλμέν και ο Σεμίχ Οζακτσά -απολυμένοι εκπαιδευτικοί- βγήκαν στην πλατεία Yüksel, για να αγωνιστούν ενάντια στο καθεστώς και να καλέσουν όλους και όλες του απολυμένους/ες να βρεθούν μαζί τους. Τέσσερις μήνες μετά, στις 9 Μαρτίου, ξεκίνησαν απεργία πείνας προκειμένου να αντισταθούν στα μέτρα έκτακτης ανάγκης. Σε 76 μέρες όμως, το τουρκικό κράτος, βλέποντας την στήριξη και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους απολυμένους να δυναμώνουν , αποφάσισε την προφυλάκιση της Νουριγιέ Γκιουλμέν και του Σεμίχ Οζακτσά αναφέροντας πως η “αντίσταση αυτή μπορεί είτε να μετατραπεί σε απεργία πείνας θανάτου, είτε σε εξέγερση όπως της πλατείας Γκέζι και των καπνεργατών TEKEL του 2010”.

Στις 14 Σεπτέμβρη και 2 μέρες πριν τη δίκη συλλαμβάνονται όλοι οι δικηγόροι των απεργών και φυλακίζονται, ενώ λίγες μέρες αργότερα αγωνιστές του Λαϊκού Μετώπου απαγάγονται και εκδίδεται λίστα δίωξης για 110 μέλη τους. Η Νουριγιέ Γκιουλμέν, όντας πάνω από 200 μέρες σε απεργία πείνας, έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο για αναγκαστική σίτιση και έχει απαγορευτεί κάθε επαφή μαζί της.

Το τουρκικό κράτος, όπως και κάθε κράτος που συναντά στο εσωτερικό του ισχυρές κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις οξύνει την καταστολή: απαγορεύει διαδηλώσεις gay pride, απεργίες, ολόκληρες πολιτικές οργανώσεις, καταδιώκει με όλο και μεγαλύτερη μανία Κούρδους αγωνιστές, βομβαρδίζει πλατείες, εισβάλλει σε σπίτια και δολοφονεί όποιον αντιστέκεται. Όποιος δηλώνει κομμουνιστής, αναρχικός ή έστω απλά δημοκράτης κινδυνεύει να μείνει χωρίς δουλειά και βρίσκεται στο στόχαστρο της αστυνομίας και της δικαιοσύνης. Παράλληλα προσπαθεί να αναβαθμίσει το ρόλο και τις βλέψεις του στα γεωστρατηγικά παιχνίδια εξουσίας στην ευρύτερη περιοχή και μετά από τις σποραδικές επιθέσεις στους Κούρδους της Συρίας που προσπαθούν να επεκτείνουν το πείραμα του “δημοκρατικού συνομοσπονδισμού”, αγοράζει εξοπλιστικό μηχανισμό από τη Ρωσία, αλλάζει συμμάχους και αναλαμβάνει, φανερό πλέον, ρόλο στις συγκρούσεις στη Συρία.

Είτε με τις απολύσεις και την άγρια καταστολή, είτε με την όλο και πιο ενεργή συμμετοχή σε πολέμους, τα κράτη, και στην προκειμένη το κράτος της Τουρκίας έχει σαν σκοπό να συσπειρώσει γύρω από την εθνική αφήγηση τους καταπιεσμένους και να εξαλείψει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, είναι αυτό που γεννά και συντηρεί τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την καταστολή, τους πολέμους. Οι αστικές τάξεις και τα κράτη όλου του κόσμου, παρά τους επιμέρους ανταγωνισμούς τους και τις συγκρούσεις που γεννάν, είναι έτοιμες να συνεργαστούν για να μας καταστείλουν.

Για να καταστείλουν εμάς, τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους μαθητές και τους φοιτητές, τους μετανάστες και τους ντόπιους κάθε τόπου που ζητάμε μια ζωή που να αξίζει να βιωθεί, μια ζωή όπου όλα θα είναι για όλους. Όλους εμάς που δεν αντέχουμε άλλο να ματώνουμε, στους χώρους δουλειάς και στις φυλακές, στα στρατόπεδα κράτησης και στα χαρακώματα των δικών τους πολέμων.

Η απεργία πείνας των εκπαιδευτικών στην Τουρκία οφείλει να συναντήσει τη δική μας διεθνιστική, ταξική και επαναστατική αλληλεγγύη. Να πάρει τη μορφή ενός αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό, ενάντια στον φασισμό, ενάντια σε κάθε ρητορική μίσους που διαιρεί την εργατική τάξη και τα υποτελή κοινωνικά στρώματα της Ελλάδας, της Τουρκίας και κάθε άλλου γειτονικού κράτους, ενάντια στην ντόπια αλλά και στην ευρωπαϊκή αστική τάξη, ενάντια στην πολεμική ετοιμότητα των στρατοκρατών και των δύο χωρών (για χάρη των εξοπλιστικών προγραμμάτων που κατασπαταλούν τον κοινωνικό πλούτο που ελέγχει το δημόσιο ενώ την ίδια στιγμή κοινωνικές δομές ρημάζουν πχ νοσοκομεία) αλλά και στο ίδιο το ενδεχόμενο του πολέμου…

Δίπλα στον αγώνα των καταπιεσμένων στην Τουρκία ενάντια στη δική τους αστική τάξη και το Τούρκικο κράτος, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, σε όλες τις γωνίες της Μεσογείου, σε όλες τις ακτές των ωκεανών, εξαπλώνουμε την εργατική και επαναστατική αλληλεγγύη, ετοιμάζουμε την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση…

ΝΑ ΠΑΥΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ