Το κράτος ζητά δηλώσεις μεταμέλειας για να χορηγήσει άδειες σε φυλακισμένους αγωνιστές

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 7/3 ΣΤΙΣ 17.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

“….δηλώ υπευθύνως ότι ουδέποτε υπήρξα κομμουνιστής ούτε ευρέθην ποτέ εγγεγραμμένος εις ουδεμίαν οργάνωσην κομμουνιστικήν και κατά τας τελευταίας εκλογάς εψήφισα παράταξην εθνικόφρονα. Ως εκ τούτου ανήκω αποκλειστικώς εις την εθνικόφρωνα παράταξιν και είμαι και παραμένω ακραιφνής Έλλην πολίτης πιστός εις τας εθνικάς παραδόσεις και εις τα ιδανικά της πατρίδος… (δήλωση μετάνοιας, 1948)”

Η εισαγγελέας των φυλακών Κορυδαλλού και το πειθαρχικό συμβούλιο της φυλακής απορρίπτουν τις επανειλημμένες αιτήσεις για άδεια των πολιτικών τους αντιπάλων λόγω “μη σωφρονισμού τους” .

Ο αναρχικός Κώστας Γουρνάς, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα δεν μπορεί να πάρει άδεια έπειτα από 5 χρόνια φυλακής, καθώς η αίτηση που έκανε απορρίφθηκε (έπειτα από 2 μήνες καθυστέρησης) από το συμβούλιο της φυλακής και παραπέμφθηκε στο συμβούλιο πλημμελειοδικών Πειραιά. Η αιτιολόγηση της απόρριψης βασίστηκε στο ότι ο σύντροφος δεν αποκήρυξε τον ένοπλο αγώνα. Με παρόμοιο τρόπο ο αγωνιστής Δημήτρης Κουφοντίνας, μέλος της 17Νοέμβρη, έγκλειστος εδώ και 15 χρόνια, από το 2011 ως σήμερα συνεχίζει να λαμβάνει απορριπτικές αποφάσεις στις αιτήσεις αποφυλάκισης του. Η αιτιολόγηση και εδώ η ίδια: ο σύντροφος κρίνεται για τις δημόσιες δηλώσεις του και για το ότι παραμένει πολιτικά ενεργός, για την αλληλεγγύη του σε άλλους διωκόμενους, για την επιλογή του να μην αποκηρύξει το παρελθόν του και την επιλογή του ένοπλου αγώνα. Την ίδια στιγμή, τρεις ακόμη αναρχικοί αγωνιστές, με αστείες δικαιολογίες, δεν παίρνουν τις άδειες που δικαιούνται. Πρόκεται για τους Γ. Καραγιαννίδη, Γ. Σαραφούδη και Φ. Χαρίση οι οποίοι, αν και έχουν συμπληρώσει το χρόνο κράτησης που απαιτείται για να πάρουν άδεια, βλέπουν τις αιτήσεις τους να απορρίπτονται είτε για ανύπαρκτες υποδικίες, είτε επειδή είναι “χρεωμένοι” σε άλλες φυλακές, αν και βρίσκονται στον Κορυδαλλό για πολλά χρόνια. 

Η αναζήτηση πιστοποιητικού φρονημάτων μας φέρνει στο νου και πάλι τα χρόνια της Μακρονήσου, όπου όσοι δεν υπέγραφαν την δήλωση αποκήρυξης των “αντεθνικών οργανώσεων” γνώριζαν την εξορία, το καψόνι της ορθοστασίας, την φάλαγγα, τα νυχτερινά ντου, το κάψιμο με πυρωμένη μασιά, το καψόνι της πέτρας, το βασανιστήριο της δίψας…

Το καθεστώς εξαίρεσης που βιώνουν οι φυλακισμένοι αγωνιστές, με τις μακρόχρονες ποινές και τις συνεχείς διώξεις μέσα στις ειδικές αίθουσες του τρομοδικείου και ο εγκλεισμός τους σε ειδικά κελιά δεν είναι αρκετά για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Με στόχο όχι μόνο την εξόντωσή τους αλλά και τον παραδειγματισμό των υπόλοιπων, εκτός των τειχών, αγωνιστών, διευρύνουν τις υπάρχουσες συνθήκες απομόνωσης, απορρίπτοντας τώρα και τις “νόμιμες” άδειες τους. Δυστυχώς, ο έλεγχος όμως δεν τελειώνει εδώ καθώς γνωρίζουμε καλά πως ακόμη κι αν οι αιτήσεις τους γίνουν κάποια στιγμή δεκτές, είναι πολύ πιθανό να έρθουν αντιμέτωποι με τον κατ’ οίκον περιορισμό ή με την πιο ακραία μορφή επιτήρησης, το βραχιολάκι.

Η επίθεση που εξαπολύουν καθημερινά στους από τα κάτω κράτος και αφεντικά, επιβεβαιώνει πως στόχος τους είναι μόνο η προάσπιση των κερδών και της εξουσίας τους. Μπάτσοι, δικαστές και εισαγγελείς δικαιώνουν αφεντικά έναντι εργαζομένων που διεκδικούν, πραγματοποιούν πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, εφαρμόζουν νόμους που κάνουν αδύνατη για πολλούς την κάλυψη βασικών αναγκών, απελαύνουν και βασανίζουν χιλιάδες μετανάστες, ποινικοποιούν κάθε μορφή πάλης των εκμεταλλευόμενων και κρατούν αιχμάλωτους δεκάδες αγωνιστές.

Ο φόβος των από τα πάνω σχετικά με τους έγκλειστους συντρόφους αποτυπώνεται ως ο φόβος για “τέλεση παρόμοιων αδικημάτων”, δηλαδή για συνέχιση του αγώνα. Ο φόβος μπροστά σε όσους διεκδικούν, οργανώνονται και πολεμούν, σε αυτούς που εναντιώνονται στην εξόρυξη χρυσού, στους μετανάστες που δεν δέχονται να ζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε όσους απεργούν και διεκδικούν από τα αφεντικά, σε όσους αρνούνται να πληρώσουν χαράτσια και εισιτήρια για μεταφορές, σε όσους καταλαμβάνουν άδεια σπίτια, σε όλους τους κατατρεγμένους που αρνούνται να δεχτούν το μονοπώλιο του κράτους και του κεφαλαίου στη βία. Σε όλους τους καταπιεσμένους που ξέρουν πως ο κόσμος της συλλογικής και ατομικής ελευθερίας, της οικονομικής ισότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, προϋποθέτει την ένοπλη αναμέτρηση με το κράτος, τον καπιταλισμό και τους μηχανισμούς τους.

Ο αγώνας των φυλακισμένων αγωνιστών για χορήγηση αδειών αποτελεί άλλη μια στιγμή πάλης για τη διεκδίκηση των αυτονόητων, για την προάσπιση των συμφερόντων των αγωνιζόμενων και ευρύτερα των καταπιεσμένων απέναντι στη χάρτινη τίγρη της εκμετάλλευσης, που καθώς καταρρέει, μας στερεί όλο και περισσότερα. Πρέπει να γίνει και θα γίνει υπόθεση που θα πάρουν στα χέρια τους όλες οι αγωνιζόμενες κοινότητες της τάξης μας.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ Κ. ΓΟΥΡΝΑ, Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ, Φ. ΧΑΡΙΣΗ, Γ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ, Γ. ΣΑΡΑΦΟΥΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 7/3 ΣΤΙΣ 17.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ