Σχετικά με τους αγώνες των μεταναστών και με τον αγώνα της Σαναά Ταλέμπ
Τον τελευταίο χρόνο γίναμε μάρτυρες ενός τεράστιου κύματος κατατρεγμένων ανθρώπων που “ξεβράστηκε” μαζικά στα ανατολικά και νότια σύνορα της Ευρώπης. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες/τριες έφτασαν και στα ελληνικά παράλια προσπαθώντας να ξεφύγουν από το κίνδυνο που διατρέχουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, λόγω ενός πολέμου που μαίνεται.
Ο πόλεμος αυτός σήμερα μπορεί να προβάλλεται από τα κανάλια ότι λαμβάνει χώρα κυρίως στην Συρία, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε όλες τις πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, σχεδόν στο σύνολο των χωρών της μέσης ανατολής, αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται μέχρι και σήμερα οι χώρες αυτές εξαιτίας τους. Γιατί είναι τα ίδια τα συμφέροντα του κεφαλαίου που οπλίζουν φονταμενταλιστικές ομάδες, που τρέφουν δικτατορίες και παρακινούν εμφυλίους πολέμους στην Μέση Ανατολή και αλλού. Παράλληλα, η ακραία φτώχεια και η εκμετάλλευση που φέρνει η απομύζηση των πρώτων υλών και του φτηνού εργατικού δυναμικού από το διεθνές κεφάλαιο, μαζί με τις πολιτικές διώξεις αντιφρονούντων και αγωνιστών, ωθούν τα πιο καταπιεσμένα στρώματα να αναζητήσουν “μια καλύτερη τύχη” στον δυτικό κόσμο και να στελεχώσουν έτσι το πολυεθνικό προλεταριάτο της κεντρικής, κυρίως, Ευρώπης.
Κατά τις προηγούμενες λοιπόν δεκαετίες, την εποχή των “παχιών αγελάδων”, που η ατμομηχανή του καπιταλισμού χρειαζόταν ακόμη γρανάζια και λάδι για να λειτουργήσει, οι άνθρωποι αυτοί “αξιοποιούνταν” από το κεφάλαιο ως τα φτηνά εργατικά χέρια που κάνανε όλη την βρώμικη δουλειά στην παραγωγή ενώ ο πλούτος συσσωρευόταν όλο και περισσότερο στα χέρια των ισχυρών. Σήμερα, η εποχή αυτή έχει παρέλθει. Κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα, η Ευρωπαϊκή οικονομία χρειαζόταν ακόμη μερικά φτηνά αλλά εξειδικευμένα εργατικά χέρια στην παραγωγή . Έτσι τα σύνορα παρέμεναν ανοιχτά, εξυπηρετώντας τόσο μια ανθρωπιστική ρητορική, όσο και την ανεύρεση εργατικού δυμανικού ανώτερου επιπέδου επαγγελματικής εξειδίκευσης.
Σήμερα όμως, οι ανάγκες του κεφαλαίου ακόμη και για τα εξειδικευμένα εργατικά χέρια έχουν ελαχιστοποιηθεί, κάτι που έχει οδηγήσει στο κλείσιμο των συνόρων για όλους τους μετανάστες.
Μέσα σε αυτή την συνθήκη έχει ενταθεί η διαχρονική προσπάθεια των αφεντικών να μετατρέψουν τους μετανάστες από θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σε θήτες. Οι κρατούντες καταφέρνουν με τη βοήθεια από τα πιο έμπιστα τσιράκια τους (τους δημοσιογράφους και τους φασίστες) να αξιοποιήσουν τη δοκιμασμένη τακτική ισχυροποίησής τους: τη δημιουργία του «εξωτερικού εχθρού», προκειμένου να αποπροσανατολίσει τους καταπιεσμένους και να κατευθύνει αλλού την οργή τους, σε περιόδους κατά τις οποίες βιώνεται έντονα η καταπίεση και μεγαλώνει ο κίνδυνος αυτοί να αντιδράσουν και να στραφούν ενάντια στους δυνάστες τους.
Έτσι και τώρα, εν μέσω κρίσης, έπρεπε να βρεθεί κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος για να επωμιστεί την ευθύνη της κατάστασης. Και βρέθηκε για άλλη μια φορά στους μετανάστες, οι οποίοι στοχοποιούνται και παρουσιάζονται ως οι υπαίτιοι για προβλήματα της κοινωνίας όπως η ανεργία και η εγκληματικότητα. Γεγονός που ξεκάθαρα δεν ισχύει, καθώς αμφότερα προκύπτουν από την οικονομική εξαθλίωση που επιβάλλεται από το εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, δηλαδή τη συσσώρευση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια
Το ελληνικό κράτος (που προσωποποιείται στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ) εναρμονιζόμενο με την κεντρική Ευρωπαϊκή αντιμεταναστευτική πολιτική-η οποία βρίσκει πάτημα και στην ρητορική της Ισλαμοφοβίας – έχει απεμπολήσει πλέον το όποιο “αντιρατσιστικό” του προσωπείο με την υπογραφή ευρωπαϊκών συμφωνιών: η frontex έχει στρατοπεδεύσει στα σύνορα, ενώ το ΝΑΤΟ πλέει ανενόχλητο πλέον στα νερά του Αιγαίου . Προετοιμαζόμενο καιρό τώρα για την σημερινή συγκυρία, όπου οι μετανάστες δεν είναι πλέον τόσο χρήσιμοι για τα αφεντικά, είχε ξεκινήσει τη δημιουργία των HOT SPOT . Αν και οι αρχικοί ισχυρισμοί της κυβέρνησης ήταν πως αυτά δεν θα λειτουργήσουν ως κέντρα κράτησης, η παρουσία του στρατού, καθώς και η εγκατάσταση τους μακρυά από τα αστικά κέντρα, μαρτυρά τις πραγματικές τους προθέσεις, που δεν είναι άλλες από την πειθάρχηση,την διαχείριση και την απομόνωση των μεταναστών. Έτσι, τα μέρη αυτά έρχονται να προστεθούν στα ήδη θεσπισμένα κέντρα κράτησης, τα οποία είναι στην ουσία φυλακές για ανθρώπους που δεν έχουν “χαρτιά”.
Τόσο η συνθήκη του εγκλεισμού αυτή καθ’ αυτή, όσο και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, αλλά και ο φόβος των επαναπροωθήσεων – οι οποίες έχουν ξεκινήσει τους τελευταίους μήνες μετά από την υπογραφή της συνθήκης μεταξύ Τουρκίας και Ε.Ε.- έχουν οδηγήσει στο ξέσπασμα αγώνων στα μέρη αυτά. Αξίζει να αναφέρουμε μερικούς από αυτούς:
Στο κέντρο κράτησης της Μόριας στην Μυτιλήνη οι μετανάστες πραγματοποίησαν βίαιη εξέγερση, προκαλώντας φθορές στον χώρο, ενώ ήρθαν σε σύγκρουση και με τις δυνάμεις καταστολής. Στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Παρανέστι Δράμας πραγματοποιήθηκε απεργία πείνας με αίτημα την επανασύνδεση των μεταναστών με τις οικογένειές τους, όπως και σε αυτό του Ελληνικού, με αίτημα όμως την απελευθέρωσή των 47 μεταναστριών που βρίσκονταν έγκλειστες εκεί για αρκετούς μήνες και χωρίς την στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Στον αγώνα αυτό συμμετείχε και η μετανάστρια από το Μαρόκο Σαναά Ταλέμπ,. Η Σαναά ήταν εργαζόμενη χωρίς χαρτιά τα τελευταία πέντε χρόνια σε κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας, πριν συλληφθεί και οδηγηθεί στο κέντρο κράτησης του Ελληνικού. Ήταν ήδη έγκλειστη εκεί για έξι μήνες και ενώ περίμενε την αποφυλάκιση της, η κράτηση της παρατάθηκε δικαστικά για άλλους τρεις. Είχε ήδη ξεκινήσει απόχη συσσιτίου ενάντια στην απόφαση αυτή όταν μεταφέρθηκε στο αλλοδαπών της Π. Ράλλη, όπου και της ανακοινώθηκε η απέλασή της στο Μαρόκο. Λόγω της αντίστασής της κατά την διάρκεια της διαδικασίας , αφού είχε δηλώσει πως προτιμάει τον θάνατο από την απέλαση, ξυλοκοπήθηκε άγρια από μπάτσους και μεταφέρθηκε αιμόφυρτη στο αεροδρόμιο. Εκεί, ο πιλότος της πτήσης αρνήθηκε να την μεταφέρει, λόγω της άθλιας κατάστασής της και έτσι η απέλασή της ακυρώθηκε.
Παρέμεινε όμως έγκλειστη για άλλους έξι μήνες ενώ “φιλοξενήθηκε” και για μερικές μέρες και στο Δαφνί, όπου οι γιατροί διέγνωσαν την ψυχολογική και σωματική κατάρρευση της υγείας της, αφού στο κέντρο κράτησης δεν της χορηγούνταν η απαραίτητη φαρμακευτική περίθαλψη.
Οι κακουχίες αυτές δεν την εμπόδισαν από το να λάβει ενεργό μέρος σε όλους τους αγώνες που δόθηκαν από τις έγκλειστες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης του Ελληνικού.
Η Σαναά τελικά αφέθηκε ελεύθερη στις 27/4, μετά από 13 μήνες κράτησης στο Ελληνικό.
Ταυτόχρονα, όλους αυτούς τους μήνες εκκρεμεί ένα δικαστήριο για απείθεια και φθορά ξένης περιουσίας, λόγω της αντίστασής της κατά την διάρκεια της απέλασης της. Το δικαστήριο ορίστηκε εν τέλει στις 31/5 μετά από αλλεπάλληλες αναβολές.
Εμείς από την μεριά μας θεωρούμε δεδομένη την αλληλεγγύη μας στην Σαναά Ταλέμπ. Όχι από κάποια αγιοποιημένη εικόνα που έχουμε για αυτούς, αλλά απλούστατα επειδή τους αναγνωρίζουμε ως κομμάτι των καταπιεσμένων, οι οποίοι έχουν βιώσει στο πετσί τους το χειρότερο πρόσωπο του συστήματος. Δεν αναγνωρίζουμε ως πρόβλημα τους μετανάστες, αλλά τις αιτίες που ωθούν τους ανθρώπους σε αυτή την επιλογή. Άλλωστε, έχουμε εδώ και καιρό επιλέξει στρατόπεδο στον μοναδικό πόλεμο που αναγνωρίζουμε: τον πόλεμο απέναντι σε αυτούς που προκαλούν πολέμους, απέναντι στα κράτη και το κεφάλαιο, απέναντι σε αφεντικά, μπάτσους, φασίστες, σεξιστές, απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Από αυτήν την επιλογή στρατοπέδων πηγάζει και η αλληλέγγυα στάση μας μαζί τους, πόσο μάλλον με όσους/όσες αγωνίζονται και διεκδικούν.
Ντόπιοι και ξένοι να δημιουργήσουμε από κοινού κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης υψώνοντας αναχώματα αντίστασης στα κράτη, στο κεφάλαιο, στην εκμετάλλευση και τους πολέμους που αυτοί παράγουν για να επεκτείνουν την κυριαρχία τους.
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
anatolika.espivblogs.net