Για το εφετείο φυλακισμένων αναρχικών στις 20/4

Με αφορμή το εφετείο φυλακισμένων αναρχικών στις 20/4 πραγματοποιούνται δράσεις στο κέντρο και γειτονιές της Θεσσαλονίκης με μοιράσματα, σπρέϋ, πανό, αφίσες και στράτσα από αναρχικές συλλογικότητες της πόλης. Στις 18/4 θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση/ μικροφωνική στη συμβολή της Τσιμισκή με την Ναυαρίνου.

Άμεση απελευθέρωση των αναρχικών φυλακισμένων που δικάζονται στις 20/4 στα δικαστήρια του Κορυδαλλού, άμεση απελευθέρωση όλων των αναρχικών και κομμουνιστών κρατουμένων.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΞΕΚΙΝΑΕΙ…
Στις 20-4-2016 στην ειδική αίθουσα δικαστηρίου των φυλακών Κορυδαλλού ξεκινάει το εφετείο που θα δικάσει σε δεύτερο βαθμό δικογραφίες που σχετίζονται με την δράση της  Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς καθώς και άλλες υποθέσεις αιχμαλώτων αναρχικών που οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές τις έχουν εντέχνως συσχετίσει με την προαναφερθείσα οργάνωση. Τα βουλεύματα που θα εξεταστούν είναι αυτά που αφορούν την εισβολή της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι στο Χαλάνδρι το 2009, τις συλλήψεις στη Νέα Σμύρνη το 2010, τις συλλήψεις στον Βόλο το 2011, την αποστολή εμπρηστικών δεμάτων το 2010, την ένοπλη συμπλοκή στη Πεύκη το 2011 και την ληστεία τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό το 2013.

Κατηγορούμενοι είναι οι αιχμάλωτοι αναρχικοί Αλέξανδρος Μητρούσιας, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γιάννης Μιχαηλίδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης, Νίκος Ρωμανός, Αργύρης Ντάλιος και Φοίβος Χαρίσης, τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ Χάρης Χατζημιχελάκης, Γεράσιμος Τσάκαλος, Παναγιώτης Αργυρού, Μιχάλης Νικολόπουλος, Δαμιανός Μπολάνο, Χρήστος Τσάκαλος, Γιώργος Νικολόπουλος, Όλγα Οικονομίδου, Θεόφιλος Μαυρόπουλος και Γιώργος Πολύδωρος, ο καταζητούμενος αναρχικός Κώστας Σακκάς και αναρχικοί που βρίσκονται πλέον εκτός των τειχών. Σε πρώτη φάση είχε επιλεχθεί από τους διωκτικούς μηχανισμούς η κατάτμηση της δράσης της ΣΠΦ σε διαφορετικές δικογραφίες, εκδικάζοντας τες ξεχωριστά. Αυτό είχε γίνει με σκοπό την επιβολή συνεχών προφυλακίσεων στους κατηγορούμενους ώστε να μην μπορούν να αποφυλακιστούν με την παρέλευση του ανώτατου χρόνου προφυλάκισης, κάτι που θα μπορούσε να γίνει αρκετές φορές μιας και οι δικαστικές διαδικασίες ήταν μακροχρόνιες. Αφού η εκδίκαση σε πρώτο βαθμό των περισσότερων υποθέσεων τελείωσε με την επιβολή πολλών χρόνων κάθειρξης στους κατηγορούμενους, που είχε ως επακόλουθο την εξάλειψη του κινδύνου να απελευθερωθεί κάποιος πρόωρα, σε δεύτερη φάση επιλέχτηκε η συνένωση τους σε αυτό το κοινό εφετείο.

Ο αυθαίρετος τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό είναι εμφανής στην περίπτωση της δικογραφίας για την απαλλοτρίωση της τράπεζας και του ΕΛΤΑ στον Βελβεντό. Ενώ ακόμα και οι δικαστές που εξέτασαν αυτή την υπόθεση σε πρώτο βαθμό έκριναν πως δεν σχετίζεται με τη ΣΠΦ απαλλάσσοντας τους συντρόφους από αυτή την κατηγορία, ο εισαγγελέας εφετών Γ. Γεράκης την παραπέμπει στην ίδια έδρα που θα δικάσει τα εφετεία υποθέσεων της συγκεκριμένης οργάνωσης. Η συνεκδίκαση έξι διαφορετικών βουλευμάτων σε ένα κοινό εφετείο θα οδηγήσει σε μια αργή δικαστική διαδικασία που θα διαρκέσει πολλά χρόνια, επιμηκύνοντας στην ουσία το χρονικό διάστημα που θα παραμείνουν έγκλειστοι πολλοί από τους κατηγορούμενους. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέχθηκε από τις δικαστικές αρχές να γίνουν με αυτό τον τρόπο τα εφετεία.

Άλλωστε αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται τέτοιου είδους μεθόδευση στις συγκεκριμένες υποθέσεις. Μπάτσοι, εισαγγελείς και δικαστές σχεδόν 7 χρόνια τώρα έχουν κάνει ότι μπορούν για να κρατήσουν στην φυλακή όσο παραπάνω γίνεται τους διωκόμενους. Απανωτές προφυλακίσεις σε κάθε κατηγορούμενο, κατηγορητήρια και καταδίκες με ελλιπή ή χωρίς καθόλου στοιχεία, εξοντωτικές ποινές, σύνδεση διαφορετικών υποθέσεων για επαναστατικές ενέργειες μεταξύ τους κάτω από την ομπρέλα της ΣΠΦ είναι μόνο κάποια παραδείγματα αυτής της προσπάθειας που σίγουρα δεν εξαντλείται στους συγκεκριμένους αναρχικούς.

Αυτή την στιγμή δεκάδες αναρχικοί και άλλοι αγωνιστές βρίσκονται στην φυλακή, με διάφορες κατηγορίες και οι περισσότεροι βαρύνονται με πολύχρονες ποινές κάθειρξης. Οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές προσπαθούν να τους τιμωρήσουν παραδειγματικά με κάθε τρόπο. Με νομικούς τακτικισμούς, με την επιβολή χρόνιων φυλακίσεων , με την προσπάθεια να τους δυσκολέψουν την ζωή ακόμα περισσότερο μέσα στην φυλακή (μεταγωγές, πειθαρχικά, ελλιπής περίθαλψη για τους τραυματισμένους) ακόμα και με την εμπλοκή του συγγενικού και φιλικού τους περιβάλλοντος με εισβολές και έρευνες σε σπίτια, προσαγωγές, ανακρίσεις, συλλήψεις και προφυλακίσεις. Ιδιαίτερη μνεία όμως πρέπει να γίνει στην αντιτρομοκρατική νομοθεσία (187,187Α) που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για την επίτευξη των παραπάνω σκοπών. Αυτή αποτελεί την αιχμή του δόρατος της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους και εντάσσεται στην γενικότερη προσπάθεια του για την επιβολή καθεστώτων εξαίρεσης. Πρόκειται για ένα σύνολο νόμων που έχει θεσπιστεί για την μεγιστοποίηση των ποινών όσων διώκονται με αυτήν και την ειδική μεταχείριση τους σε όλα τα στάδια της δίωξης.

Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά ;

Η λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος βασίζεται στην άντληση και την συσσώρευση κέρδους για τα αφεντικά, μέσω της εκμετάλλευσης των από τα κάτω και της φύσης. Η καταπιεστική και εκμεταλλευτική του φύση έχει γίνει εμφανής τα τελευταία χρόνια με την λυσσαλέα επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι πολιτικοί και οικονομικοί κυρίαρχοι, για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, σε βάρος των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων μέσω της σταδιακής κατάργησης εργατικών κεκτημένων, την αβάσταχτη αύξηση του κόστους ζωής, την περιθωριοποίηση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων (π.χ. μετανάστες) και τον αποκλεισμό όλο και περισσότερων ανθρώπων από την πρόσβαση σε βασικά αγαθά.

Προφανώς για την αναπαραγωγή ενός συστήματος που προσπαθεί να εξασφαλίσει την συνύπαρξη κοινωνικών ομάδων με εκ διαμέτρου αντιτιθέμενα συμφέροντα, χρειάζεται να διατηρείται η ομαλή του λειτουργία και οι όποιες αντιστάσεις αναπτύσσονται ενάντια σ’ αυτή να πατάσσονται ή ακόμα καλύτερα για τους κυρίαρχους να αποτρέπονται εκ των προτέρων. Έτσι το κράτος έχει αναπτύξει ένα δίκτυο μηχανισμών με σκοπό την καταστολή και την παραδειγματική τιμωρία όσων αγώνων θέτουν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και όσων καταπιεσμένων αμφισβητούν έμπρακτα την κρατική παντοδυναμία. Τόσο για να καταστείλει την ίδια την δράση όσο και για να λειτουργήσει αυτή η διαδικασία αποθαρρυντικά για όποιον σκεφτεί να κάνει κάτι παρόμοιο στο μέλλον.

Είναι λοιπόν αναπόφευκτο να μπουν στο στόχαστρο των συγκεκριμένων μηχανισμών όσοι επέλεξαν να αντιστρέψουν την φορά της βίας που καθημερινά δέχονται οι καταπιεσμένοι από τα αφεντικά και τους λοιπούς εξουσιαστές. Γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες αντιλήψεις φέρει ο κάθε αγωνιστής (και το αν συμφωνούμε ή όχι σε όλα τα σημεία τους με αυτές) η επιλογή του εξοπλισμού και της επίθεσης σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους είναι ένα από τα καθοριστικά κομμάτια της προσπάθειας για την ανάπτυξη και την νίκη ενός κινήματος για την χειραφέτηση του ανθρώπου, ενός αγώνα που αποτελεί απειλή για κάθε εξουσιαστικό σύστημα.

Μόνη λύση ο αγώνας

Και όσο επικίνδυνη είναι η ανάπτυξη του πολύμορφου αγώνα για τους πολιτικούς και οικονομικούς κυρίαρχους, άλλο τόσο είναι επιτακτική για όλους εμάς, τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, αν θέλουμε να ζήσουμε, αν θέλουμε να γλιτώσουμε από τα δεινά που επιφέρει η επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου στις ζωές μας. Είναι αναγκαίο να συλλογικοποιηθούμε, αντι-ιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα. Για να βρούμε τις συλλογικές λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα, ώστε ο καθένας από εμάς να επιβιώνει με αξιοπρέπεια, κάτι που κανείς άλλος, δεν μπορεί να μας προσφέρει. Για να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, δυναμώνοντας τους αγώνες των καταπιεσμένων που λαμβάνουν χώρα τώρα και δημιουργώντας νέους. Για να τους συνδέσουμε σε μια κοινή επαναστατική-απελευθερωτική προοπτική, στοχεύοντας στην ανατροπή αυτού του συστήματος και στη δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, σε αρμονία με την φύση.

Οι αναρχικές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες, οι ομάδες άμεσης δράσης, οι αυτοοργανωμένες και αντιθεσμικές δομές κάλυψης αναγκών των καταπιεσμένων, τα σωματεία βάσης, οι ένοπλες οργανώσεις, οι καταλήψεις στέγης, οι συλλογικές αυτομειώσεις και αρνήσεις πληρωμών, οι συνελεύσεις σε γειτονιές, σε σχολεία, σχολές και χώρους εργασίας, οι συγκρούσεις και τα οδοφράγματα στις πορείες, τα σαμποτάζ, αποτελούν κομμάτια της παραπάνω προσπάθειας. Και αν θέλουμε να δομήσουμε την κοινότητα των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων που αγωνίζονται, όσοι επιλέγουν μια μορφή πάλης δεν θα έπρεπε να υποτιμούν κάποια άλλη.

Είναι αναγκαίο λοιπόν να συνδέσουμε τους επιμέρους αγώνες και μορφές πάλης των καταπιεσμένων. Για να παλέψουμε ενωμένοι απέναντι στην τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου, να παλέψουμε για την απελευθέρωση των αιχμάλωτων αγωνιστών, να παλέψουμε ενάντια στην καθημερινή τρομοκρατία από τα Μ.Μ.Ε., τις αστυνομικές περιπολίες, τις κάμερες, να παλέψουμε για να εξαπλώσουμε σχέσεις αλληλεγγύης σε όλο το φάσμα των αγώνων και των κοινοτήτων που τους πυροδοτούν, να παλέψουμε για την καταστροφή κάθε συστήματος που γεννά την καταπίεση και τη εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ