Η 1η Μάη θα μας βρει στο δρόμο

Παρεμβάσεις με πανό, τρικάκια και μοίρασμα κειμένων πόρτα-πόρτα στις ανατολικές συνοικίες, το κέντρο και την Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης εν όψει της φετινής Πρωτομαγιάς. Με συνείδηση και σεβασμό προς τους συνανθρώπους μας, και μέσα σε αυτή τη συγκυρία που βιώνουμε τη συνέχεια της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου στα εργατικά μας κεκτημένα, και βλέπουμε μία νέα οικονομική κρίση του καπιταλισμού να έρχεται για να φορτωθεί στις πλάτες μας, δεν έχουμε κανένα σκοπό να προχωρήσουμε σε μονομερή ανακωχή της ταξικής πάλης.

Η 1η ΜΑΗ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Έχουν περάσει 134 χρόνια από όταν οι εργάτες στα εργοστάσια του Σικάγο οργανώθηκαν και αντιστάθηκαν δυναμικά στην καπιταλιστική καταπίεση διεκδικώντας καλύτερους όρους ζωής. Την πρωτομαγιά του 1886 απεργούν μαζικά και διαδηλώνουν με κεντρικό σύνθημα “8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ύπνος, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος”, θέτοντας τις βάσεις για μία από τις πιο ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, και δίνοντας ελπιδοφόρα πνοή στις επόμενες γενιές να αγωνιστούν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. 50 χρόνια μετά, στη Θεσσαλονίκη του 1936, οι καπνεργάτες/-τριες, πληττόμενοι από την ανεργία και τους άθλιους μισθούς, στον απόηχο μάλιστα μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης, κηρύττουν απεργία. Μια απεργία που στη συνέχεια θα πάρει γενικευμένη μορφή και θα πλαισιωθεί από κινητοποιήσεις εργατών δεκάδων κλάδων σε όλη τη χώρα, δημιουργώντας -με αίμα- κεκτημένα που (μέχρι προσφάτως) μπορεί να θεωρούσαμε αυτονόητα.

Οι αγώνες που δόθηκαν για την εξασφάλιση καλύτερων όρων εργασίας και ζωής, μας δείχνουν πως όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε, μας θυμίζουν ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται αλλά όλα κατακτώνται. Όσα χρόνια και αν περάσαν από το ’86 και το ’36 ένα πράγμα είναι σίγουρο : οι Μάηδες των εργατικών αγώνων δεν είναι πίσω μας αλλά μπροστά μας, χαράζοντας την προοπτική μιας ζωής χωρίς εκμετάλλευση.

Στο σήμερα, ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός η περιβαλλοντική μόλυνση και η αστικοποίηση αποτέλεσε το πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία και την ταχύτατη εξάπλωση του SARS–COV2 σε κάθε άκρη της γης. Μιας επιδημίας που λειτούργησε ως καταλύτης για το ξεγύμνωμα των συνεπειών της χρόνιας και μεθοδικής προσπάθειας αποσάθρωσης του δημόσιου συστήματος υγείας, αλλά και για το ξέσπασμα μιας νέας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, που βρισκόταν έτσι και αλλιώς προ των πυλών, και αναμένεται πλέον να είναι χειρότερη για τις ζωές μας κι από αυτή του 2008.

Το ποσοστό θνησιμότητας του ιού σχετίζεται με το επίπεδο του εκάστοτε συστήματος υγείας. Αυξάνεται όπου η υγεία αντιμετωπίζεται καθαρά με όρους αγοράς, κέρδους, και η δημόσια παροχή της απαξιώνεται. Στην Ελλάδα, ακόμα και πριν τα μνημόνια, υπήρχε διαρκής προσπάθεια υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας (οι δαπάνες για αυτή έχουν μειωθεί κατά 7% του ΑΕΠ, από το ‘79). Κι ενώ όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν το λιθαράκι τους γι’αυτό, μόλις πριν λίγους μήνες είχαμε τις δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη περί ιδιωτικής πρωτοβουλίας που θα βοηθήσει τα δημόσια νοσοκομεία τις δηλώσεις Γεωργιάδη για μείωση προσωπικού, την τοποθέτηση μάνατζερ και στρατιωτικών στις διοικήσεις των νοσοκομείων στο δρόμο της μετατροπής τους σε Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, αλλά και τις μειώσεις εισφορών των εργοδοτών για τα ασφαλιστικά ταμεία. Αντιμέτωποι πλέον με την πανδημία, οι τωρινοί διαχειριστές της εξουσίας αντί να προχωρήσουν στην ενίσχυση του ΕΣΥ με προσωπικό και εξοπλισμό, επέλεξαν να σπαταλήσουν εκατομμύρια για να φανεί επικοινωνιακά ότι διαχειρίζονται καλά την κρίση. Τα παραδείγματα είναι υπερβολικά πολλά, ενδεικτικά αναφέρουμε τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για την καμπάνια «μένουμε σπίτι» και τα «δωράκια» στα κανάλια που εντάχθηκαν στις πληττόμενες επιχειρήσεις και απαλλάχθηκαν από την υποχρέωση να πληρώσουν τις φετινές δόσεις για τις τηλεοπτικές άδειες, την ίδια στιγμή που η «ενίσχυση» του ΕΣΥ με προσωπικό έγινε με το σταγονόμετρο, ενώ πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε και ότι δε θα πληρωθούν το σύνολο των εφημεριών που κάνουν οι κατά τα άλλα «ήρωες» της πρώτης γραμμής που χειροκροτάμε στα μπαλκόνια.

Προσλήψεις μπορεί να μην έγιναν στα νοσοκομεία, έγιναν όμως με τη σέσουλα στα σώματα ασφαλείας, αφού σε αυτά στηρίζονται οι κυβερνώντες για τη διατήρηση της εξουσίας τους. Έτσι, ενώ έβγαιναν (και αποσιωπούνταν) η μία μετά την άλλη οι καταγγελίες των εργαζομένων στα νοσοκομεία, αναδεικνύοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, το κράτος επικεντρώθηκε στη μόνη εναλλακτική που είχε για την αποτροπή των χειρότερων, την κοινωνική απομάκρυνση. Την ίδια στιγμή βέβαια που παπαγάλιζε μέσω των ΜΜΕ την «ατομική ευθύνη», καλώντας μας να μείνουμε σπίτι και να μη συνωστιζόμαστε, για να καλύψει τις ευθύνες του, αδιαφορούσε για τις χιλιάδες μετανάστριες που στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης, τους κρατούμενους που πεθαίνουν στις φυλακές, τους άστεγους που δεν έχουν σπίτι για να μείνουν -και σχεδιάζονται να αυξηθούν καθώς από την 1^η Μάη απελευθερώνεται η προστασία της 1^ης κατοικίας και συνεχίζονται οι πλειστηριασμοί κεκλεισμένων των θυρών- αλλά και για τους εργαζόμενους που συνωστίζονται στα εργασιακά κάτεργα που παραμένουν ανοιχτά.

Όπως προείπαμε, το ξέσπασμα της πανδημίας και η διαχείρισή της οδηγεί παγκοσμίως σε μια τεράστια οικονομική κρίση. Ήδη βλέπουμε το ελληνικό κράτος, σε συνεργασία με τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ, να εξαγγέλλει σειρά μέτρων για τη διευκόλυνση και προστασία των επιχειρήσεων. Ανάλογες κινήσεις δε γίνονται φυσικά για την προστασία των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστριών, των συνταξιούχων, των άστεγων, των έγκλειστων, αλλά αντίθετα αρχίζουμε να ακούμε για άλλη μια φορά γνώριμες ατάκες του στυλ “πρέπει όλοι να κάνουμε θυσίες και να βάλουμε πλάτη στην οικονομία και στις επιχειρήσεις”, πρέπει να μοιραστούμε όλοι το βάρος της κρίσης, και άλλα τέτοια όμορφα που θυμίζουν την επίθεση που δεχόμαστε την τελευταία δεκαετία. Βλέπουμε μέτρα που έχουν θεσπιστεί με την τακτική του κατεπείγοντος για την αντιμετώπιση της κρίσης του covid-19 να πηγαίνουν δεκαετίες πίσω τα εργατικά δικαιώματα. Αναβολή της καταβολής του δώρου Πάσχα, θέσπιση δυνατότητας μείωσης ωραρίου και μισθού κατά 50%, καθιέρωση πρακτικά υποκατώτατου μισθού στα 533 ευρώ, δυνατότητα εργοδοτών να μη δηλώνουν το ωράριο εργασίας και να επιλέξουν πόσους και ποιους εργαζόμενους που βρίσκονταν σε αναστολή επιθυμούν να απασχολούν, είναι ορισμένα μόνο από τα μέτρα που έχουν ληφθεί ήδη. Όπως και πριν την επιδημία, έτσι και τώρα, αλλά και μετά τη λήξη του συναγερμού, τα κράτη θα φροντίζουν πάντα να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αστών. Δεν λέμε πως δεν υπάρχουν αστικές δυνάμεις που χτυπήθηκαν από την πανδημία. Λέμε πως για όλους αυτούς υπάρχουν οι μηχανισμοί να μετακυλήσουν το βάρος προς την κοινωνική βάση. Τι γίνεται όμως για όλους εκείνους που ο κορωνοϊός αποτέλεσε την κότα με τα χρυσά αυγά; Σούπερ μάρκετ, ηλεκτρονικό εμπόριο και κυρίως το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, τα μεγαλύτερα παράσιτα στον αστικό κόσμο που εκμεταλλεύονται τη βουτιά της τιμής του πετρελαίου νοικιάζοντας ως αποθηκευτικούς χώρους πετρελαίου τα δεξαμενόπλοια τους 250.000 την ημέρα (να σημειωθεί πως το 26% του παγκόσμιου στόλου των τάνκερ ανήκουν σε Έλληνες). Για τους νικητές της πανδημίας δεν υπάρχει απολύτως κανένας μηχανισμός που να οδηγεί έστω και ψίχουλα των κερδών αυτών προς τα κάτω.

Τα παραπάνω δεν εμποδίζουν την ελληνική κυβέρνηση να ευλογεί κάθε τρεις και λίγο τα γένια της, υποστηρίζοντας ότι ήταν η δική της διαχείριση ενάντια στον περιβόητο “αόρατο εχθρό” που αποσόβησε το να γίνουμε Ιταλία, ενώ είναι προφανές πως ο μόνος λόγος έγκαιρης λήψης μέτρων ήταν το ότι γνώριζαν καλά πως οι ελλείψεις σε κλίνες ΜΕΘ, διαγνωστικά τεστ, ιατρικό προσωπικό και απαραίτητο ιατρικό εξοπλισμό -τα οποία προωθούσαν τόσο καιρό- θα οδηγούσαν σε τραγικές καταστάσεις, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η παραμονή της στην εξουσία. Και φτάνουμε στις 28/4 που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη σταδιακή άρση των μέτρων. Παρότι όλοι επιθυμούμε να λήξει το ολοκληρωτικό μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας, ένα εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι τι άλλαξε και χαλαρώνουν τα μέτρα; Σύμφωνα με τον Μητσοτάκη είναι τα εξής: α) ο καλός καιρός, β) η ενσυναίσθηση του κόσμου, γ) η εμπειρία και η αύξηση γιατρών και εξοπλισμού στο ΕΣΥ, δ) περισσότερα τεστ, ε) η αναγκαιότητα επανεκκίνησης της οικονομίας. Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι στην πράξη τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο κίνδυνος του κορωνοϊού εξακολουθεί να υπάρχει, απλά η οικονομική ζημία της καραντίνας είναι μεγάλη (ειδικά με την έναρξη της τουριστικής περιόδου), οπότε δεν μπορούν να «συνεχίσουν να βάζουν την ανθρώπινη ζωή πάνω από την οικονομία», όπως υποτίθεται έκαναν μέχρι τώρα (μια καραμέλα που θα χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τα αντεργατικά μέτρα που ήρθαν και έρχονται).

Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Σ. Πέτσας ανακοίνωσε τη μεταφορά του «εορτασμού»(!) της πρωτομαγιάς για το Σάββατο 09/05 με την πρόφαση ότι τίθεται ζήτημα δημόσιας υγείας. Πέρα από την προσπάθεια υποτίμησης της εργατικής πρωτομαγιάς χαρακτηρίζοντάς την ως γιορτή, είναι προφανές ότι υπάρχει μεθοδευμένη προσπάθεια καταστολής των εργατικών αγώνων που οργανώνονται απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που έχουν κηρύξει κράτος και αφεντικά στην εργατική τάξη με πρόφαση τον κορωνοϊό, καθώς δε θεωρούμε ότι μπορεί να πιστέψει κανείς ότι αλλάζει κάτι σχετικά με την δημόσια υγεία μία βδομάδα μετά. Άλλωστε η προσπάθεια για την καταστολή των αγώνων είχε ξεκινήσει πολύ πριν τον ιό, με πιο πρόσφατη την κατάθεση προς διαβούλευση του νομοσχεδίου που περιορίζει και ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις. Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι η μέρα που επιλέγεται είναι Σάββατο, που λειτουργούν λιγότερες επιχειρήσεις από ότι τις καθημερινές, ενώ να υπενθυμίσουμε πως ένα από τα «έκτακτα μέτρα» δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να επιστρατεύσουν τους εργαζόμενους και να τους αφαιρέσουν το δικαίωμα στην απεργία.

Οι ταξικοί αγώνες του παρελθόντος δεν αποτελούν για εμάς απλά μια φιέστα που γιορτάζουμε μια φορά το χρόνο, αλλά είναι αποτυπωμένοι στη συλλογική μας μνήμη ως παράδειγμα για τη διεκδίκηση και την πάλη των από τα κάτω για τα δικαιώματά μας. Δε σκοπεύουμε να προχωρήσουμε σε μονομερή ανακωχή της ταξικής πάλης, ούτε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε και να οργανωνόμαστε στους χώρους εργασίας μέσω των σωματείων μας, αλλά και μέσω των συνελεύσεων. Τον επόμενο καιρό, με τα κάθε λογής οικονομικά μέτρα και με την καταστολή που μας επιφυλάσσει το κράτος, οι ταξικές διαφορές θα συνεχίσουν να οξύνονται και οι ζωές των προλετάριων θα συνεχίσουν να υποτιμούνται. Συνεπώς και αυτή η πρωτομαγιά όπως και οι προηγούμενες θα μας βρει στο δρόμο να διεκδικούμε όσα μας στέρησαν και όσα έχουμε ανάγκη, θέτοντας ταυτόχρονα -και όσο περνάει από το χέρι μας- τις βάσεις για το οριστικό ξεπέρασμα του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Και το ότι τους αγώνες μας αυτούς θα τους συνεχίσουμε με κοινωνική υπευθυνότητα δεν το κάνουμε επειδή μας το επιβάλλει κάποιο κράτος, αλλά επειδή γνωρίζουμε ότι πρέπει να προφυλάξουμε τις ευάλωτες ομάδες, αλλά και το σύστημα υγείας από την κατάρρευση. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως για εμάς, τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τις μετανάστριες, τους άστεγους, τους έγκλειστους, δε θα επιστρατευτεί κανένα σούπερ πούμα για να διασφαλιστεί η πρόσβασή μας στην περίθαλψη, όπως έγινε για γιο εφοπλιστή.

Με σεβασμό και συνείδηση προς τους πιο ευάλωτους και τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ:

-Ποιοτικό και δημόσιο σύστημα υγείας για όλους/ες, κατάλληλα μέτρα προστασίας, πλήρη δικαιώματα, άδειες, κανονικές πληρωμές μισθών και καμία απόλυση

-Αποσυμφόρηση των φυλακών, κλείσιμο των camps και ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστών

-Στήριξη των οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ | ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/5, 11.00, ΚΑΜΑΡΑ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / anatolika.espivblogs.net